சீரிய உலகம் மூன்றும் செய்து அளித்து அழிப்ப வல்லாய்,
நேரிய எதிர் ஒப்பு இன்றி நீத்த ஓர் கடவுள் தூய,
வேரிய கமல பாதம் வினை அறப் பணிந்து போற்றி,
ஆரிய வளன்தன் காதை அறம் முதல் விளங்கச் சொல்வாம்
திரு.ஜடாயு அவர்களின் பதிவில் பெஸ்கி பாதிரியார் ஏசுகிறிஸ்துவை ஆரியன் என்று பாடுவதாக ஒரு அனானி பின்னூட்டியிருந்தார்.
இரண்டாம் உலகப் போர் முன்பு இந்த ஆரிய இனக் கொள்கை மிகவும் பிரபலம். ஹிட்லரின் இந்த ஆரிய இனவாதம்வாடிகனின் ஆசியுடனேயேகடைபிடிக்கப்பட்டது. ஆரம்பத்தில் மேற்கத்திய வெள்ளையர்களுக்கு கிறித்துவை, தாங்கள் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளாய் புழுவாய் நடத்திவரும் யூத இனத்தில் பிறந்தவராகக் காட்டிக் கொள்ள அருவருப்பாக இருந்தது. குறிப்பாக ஜெர்மனி, இத்தாலி போன்ற நாடுகளில் ஏசு யூதர் அல்லர், ஆரியர் என்ற "உயர்ந்த இனத்தைச்" சேர்ந்தவர் என்ற புது வரலாறு இதற்காகவே கண்டுபிடிக்கப்பட்டுப் பரப்புரை செய்யப்பட்டது.
ஆரிய என்ற வேர்ச்சொல்லில் இருந்து (கிரேக்க aristos) அரிஸ்டோ, அரிஸ்டோக்ரேட் என்று பல சொற்கள் அதே பொருள்பட ஐரோப்பிய மொழிகளில் இருந்தும், அதை ஓர் இனமாக்கியது இந்தக் காரணத்திற்காகத்தான்.
Stewart Chamberlain போன்ற அடிப்படைவாத கிறுத்துவ இனவெறியர்கள், ஏசுவை யூதர் அல்லர், ஆரியர் என்று பரப்பி யூதப்பெருங்கொலைக்கு வழிவகுத்தவர்கள். இந்த ஸ்டுவர்ட் ஒருபடிமேலே போய், ஏசுவை யூதர் என்று சொல்பவர் வடிகட்டிய மடையர்கள். ஒரு சொட்டு யூத ரத்தம் கூட அவர் நாளங்களில் ஓடவில்லை என்று உறுதியாகச் சொல்லலாம் என்றான். இவனின் வாயிலிருந்து உதித்த இன்ன பிற நஞ்சுக்களைஇங்கே பார்க்கலாம். பின்னர் ஹிட்லரின் தோல்வி மற்றும் எதிர்பாராத யூத எழுச்சி போன்ற காரணங்களால், வாத்திகன் இந்த ஆரிய இனவாதக் குல்லாவைக் கழட்டி விட்டது.
ஆனால் இந்தியர்களைப் பிரிப்பதற்கு வசதியாக இங்கே மட்டும் இந்த யாதொரு அடிப்படையுமில்லாத இனவாதத்தைத் தொடர்ந்து பரப்பி வருகிறார்கள். அதற்கு இந்த திராவிட Fascist கள் ஜல்லி ஒரு பக்கம் என்றால் மார்க்ஸ்வாத மடையர்களின் Tacit support இன்னொறு பக்கம்.
திராவிட Fascist களுக்கு இது அதிகார ஆசையினால் கடைபிடிக்கும் கொள்கை என்றால், எதிர்ப்புவாத மார்க்ஸ்வாதிகளுக்கு என்ன இலாபம் ? If you cannot beat them, Join them என்ற உடன் போக்கு "பொதுபுத்தி" யோ ?
இப்போது அந்த அனானி கேட்ட கேள்வி,
இங்கே ஆரியன் என்பது ஏசுவின் இனமா அல்லது குணமா என்று தமிழ்மண ஆரியதிராவிட இனவியாதிகளே பதில் சொல்லட்டும்.
அதை அப்படியே வழிமொழிந்து இந்த பதிவின் மூலம் இனவாத துவேஷிகளைக் கேட்கிறேன். பதில் உள்ளதா ?
" style="height:auto;" /> . கஜேந்திர மோக்ஷத்தையும், இயேசுவின் சிலுவை ஏற்றத்தின் முன் வரும் புலம்பல்களையும் சமன்வயம் செய்யவில்லை அவ்வளவு தான். அதுவும் அடுத்த பத்திப்பில் செய்யலாம்
திரு.அரவிந்தன் நீலகண்டன்,
மல்கோத்ராவுடன் நீங்கள் இணைந்து எழுதிய “Breaking India” நூலை வாங்கிப் படித்து சென்ற ஆண்டின் தொடக்கத்திலேயே சில மடலாடற்குழுக்களில் இதன் வழு நிறைந்த போக்கைப் பற்றிய சில கருத்துகளைப் பகிர்ந்திருந்தேன்.
சூன் 2011 வரை தமிழகத்தில் பல அறிஞர்களுக்கு இந் நூல் பற்றித் தெரியாது.இந் நூலில் என்னையும் அறிஞர் சார்சு கார்ட்டு குறித்தும் கூறியுள்ள கருத்துகளையும் மின்னஞ்சல் வழிப் பகிர்ந்திருந்தேன்.எனினும் தாங்கள் கூறியுள்ள தவறான கருத்துகளை மறுத்துத் தங்களுக்கே எழுதவேண்டும் என அப்போது கருதவில்லை.அதற்குக் காரணம்,நீங்கள் கூறிய தவறான கருத்துகளை மறுத்து கலிபோர்னியாப் பல்கலைக்கழகத்தில் அறிஞர் சார்சு கார்ட்டு அவர்கள் எழுதிவிட்டமையும் எழுத்தாளர் செயமோகன் அவர்களின் வலைத்தளத்தில் திரு.குமார் குமரப்பன் உண்மைகளைத் தெளிவுபடுத்தியமையுமே ஆகும்.
ஆனால் இருவரின் மறுப்புகளையும் பொருட்படுத்தாது மீண்டும் பழைய பொய்களையே தமிழ்ப்பதிப்பிலும் நீங்கள் வெளியிட்டுள்ளீர்கள் என்பது வருந்தத்தக்கது.
ஒரு பொய்யையே ஒன்பது முறை திருப்பிக் கூறினால் உண்மை என மக்களை நம்பவைத்துவிடலாம் எனும் கோயபல்சு வழியைப் பின்பற்றிய இட்லர்நெறியையே உங்கள் நெறியாகக் கொண்டுள்ளீர்கள்.
என்னைப் பற்றிய தங்கள் கருத்துகளையும் அதற்கான என் மறுப்பையும் இங்குப் பதிவு செய்ய விரும்புகிறேன்.என்னிடம் ஆங்கில மூலம் கணினியில் உள்ளதால் அதனையே இங்குக் காட்டுகிறேன்.
In 1996, the University of California at Berkeley launched a Tamil Chair, calling it ‘the first of its kind – – in an American University’. The person hired for the Chair was not a native Tamil speaker, but Professor George L. Hart, whose pro-Dravidian politics were mentioned above. One of the major campaigners and fund raisers for the Berkeley Chair was the Federation of Tamil Sangams of North America (FeTNA), whose links with Tamil nationalist movements are explained later in this Chapter. The first visiting Professor invited to Berkeley as part of the work done by the Chair was Professor Ilakkuvanar Maraimalai from Chennai. Ilakkuvanar had previously visited the U.S.A. in 1987 to attend a linguistic conference. At that conference, he expressed his delight to have learned ‘many things about the Mormon religion and the Church of the Latter Day Saints’. The Mormon Bible reminded him ‘of a prominent religious literature in Tamil, TIRUVACHAGAM’. Like a true Dravidianist, Ilakkunavar believes that the Government of India discriminates against its Tamil citizens and that ‘India remains North’, and that present-day India is a ‘torture camp for religious minorities’. His writings feature topics like ‘sexual assault on Christian nuns’ in India, and, ‘I love America’. He praised the ‘nobility and greatness of George Hart’, and in turn, Hart wrote to the Government of India, supporting Ilakkunavar’s Dravidianist positions, including his opinions on the status of Tamil studies in India. Hart used the Berkeley Tamil Studies Chair to boost those scholars who emphasise the separateness of Tamil from Indian traditions. He accomplishes this by organizing forums where such scholars come together to reinforce Dravidian separatist identity politics in India. For instance, he organized a meeting of Western Tamil educators featuring Thomas Malten, whose Tamil Studies department at Cologne University was closely associated with Germany’s Lutheran Church (whose activities in India are discussed in Chapter 17 and also Appendix H). Another guest was Norman Cutler of the University of Chicago, who studied Tamil under an American National Defence Foreign Language fellowship and whose work is considered to have opened up for U.S. policymakers ‘an India that does not speak Hindi and looks back to nearly 2,000 years of tradition outside of Sanskrit’. Tamil conferences organized by the Berkeley Tamil Chair often feature papers that deconstruct traditional Tamil images of devotion, in the same manner as is found in modern Dravidian politics. For example, a paper by Hart interprets RAMAYANA as ‘a strange work’ filled with contradictions between ‘Brahminical thought’ and ‘martial valour’. He sees RAMAYANA primarily and yet ‘subtly’ as a way to oppress the Dravidians. Hart claims that this was later reflected in the way that the ‘great military and imperial power of the Cholas was leavened by the Brahminical system that they supported’. This nuanced anti-Brahminism is camouflaged in academic language. Hart stresses that his interpretation ‘brings to mind some modern political themes’. In this manner, India’s classics are DECONSTRUCTED as a method to tease out the oppression inherent in Indian civilization.
அறிஞர் சார்சு கார்ட்டு அவர்கள் பற்றியும் என்னைப் பற்றியும் நீங்கள் கூறியுள்ள “குற்றச்சாட்டுகளின்”மையப் பகுதி என இதனைக் கருதலாம்.உங்கள் ஆங்கில நூலின் பத்தாவது இயலில் (பக்.167-169) இப் பகுதி இடம் பெற்றுள்ளது.
1997-1998 கல்வி ஆண்டில் நான் கலிபோர்னியாப் பல்கலைக்கழகத்தில் சிறப்பு வருகை தரு பேராசிரியராகப் பணியாற்றினேன்.ஆனால் என்னைப் பற்றிய மதிப்பீட்டுக்கு நீங்கள் அடிப்படையாகக் கொண்டுள்ள தரவுகள் 2008-இலும் அதன்பின்னும் வலைப்பூக்களில் அமைந்த என் பதிவுகளேயாகும்.
பிரிகாம்யங் பல்கலைக் கழக மாநாட்டில் மார்மன் சமயம் பற்றி நான் பேசியதாக உங்களால் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அடிப்படையிலேயே இந்தக் கருத்து பிழையானது.நீங்கள் மேற்கோள் காட்டியுள்ள என் வலைப்பதிவில் தெளிவாக
“My paper” Government Administrative terms -A Morphological study” got approved by the conference committee.”
என்று கூறியுள்ளமையைக் கவனிக்காமல் நான் ஏதோ சமயப்பரப்புரை நிகழ்த்தியதாக எழுதியுள்ளீர்கள்.
Deseret Language and Linguistic society, எனும் ஆராய்ச்சிநிறுவனம் பிரிகாம்யங் பல்கலைக் கழகத்துடன் இணைந்து நடத்திய மொழியியல் மாநாட்டில் கலந்துகொண்ட போது என் பயண அனுபவங்களை 14/6/2008-இல் நான் பதிவு செய்துள்ளேன்.அந்தப் பதிவில் ஊட்டா மாநிலத்தில் பெண்கள் முழங்கால் தெரிய உடையணியக் கூடாது எனவும் மதுவகைகள்,காப்பி,தேநீர் போன்றவை அங்குப் பருகப்படுவதில்லை எனவும் நிலவிய சூழல் கண்டு வியந்து அதற்குக் காரணம் அவர்கள் பின்பற்றும் மார்மன் சமயமே எனவும் அறிந்தேன்.அவர்கள் பெண்மையைப் போற்றும் திறத்தினைப் பாராட்டியதுடன் மார்மன் விவிலியத்தைப் படிக்கும் வாய்ப்புக் கிட்டியதால் காதலாகிக் கசியும் நம் நெறியை அந்த மறையில் காணநேரிட்டதையும் மாணிக்கவாசகர் நெஞ்சை முன்னிலைப்படுத்திப் பாடிய திருவாசகப் பாடல்களில் இறைவன் ‘தேன்’என உருவகப்படுத்தப்பட்டுள்ளமை போல் மார்மன் திருமறையிலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள தற்செயலான் ஒப்புமைகள் குறித்தும் என் பதிவை வலைப்பூவில் (14/6/2008) பதிந்திருந்தேன்.இக் கருத்தை நான் அங்குப் பேசவும் இல்லை;அதற்குரிய அமைப்புகளும் அங்கில்லை.தாயகம் வந்தபின் மார்மன் விவிலியத்தைப் படித்து அதன்பின் எழுந்த என்
கருத்துகளையே பதிவு செய்திருந்தேன்.நீங்கள் மாநாட்டில் அவ்வாறு நான் பேசியதாக உங்கள் நூலில் பதிவுசெய்துள்ளமை அடிப்படைப் பிழை.
என் கருத்து ’ஒப்பீடு’ என்னும்வகையில் பதிவுசெய்வத்ற்கு எனக்கு எல்லா உரிமையும் உள்ளது.நீங்கள் குறிப்பிடும் ‘சாமி’கள் பற்றி எனக்குத் தெரியாது.ஒப்பீடு வேறு;ஒப்பாய்வு வேறு.இப்போதும் என் கருத்தில் -ஒப்பீட்டில்- எப் பிழை இருபதாகவும் கருதவில்லை.மார்மன் சமய வரலாறு கூறி அச் சமயத்தை இழிவுபடுத்த முயன்றுள்ளீர்கள்.
அப்பரும் சம்பந்தரும் இயற்றிய பாட்லகளை மேற்கோள் காட்டுகிறோம்;அப்போது எண்ணாயிரம் சமணர்கள் கழுவேறிய ஓலக்குரலை யாராவ்து பொருட்படுத்துகிறோமா?இதனைச் சொல்லப்போனால் உடனே உங்களுக்குச் சீற்றம் பிறக்கலாம்.எந்தச் சமயவரலாறும் குருதிக்கறை தோய்ந்ததாக் உள்ளமையே உலகவரலாறு.இதில் மார்மன் சமயம் பற்றிய பழிப்புரை எதற்கு?அதனைச் சொல்லி என்னையும் அறிஞர் சார்சு கார்ட்டு அவர்களையும் ப்ழிக்கவேண்டும் என்பது உங்கள் ஆசை.
அப்படிப் பழிப்புரை கூறுவதால் உங்களுக்கு மகிழ்ச்சி ஏற்படுமேயாயின் நாங்கள் இருவருமே அதற்குக் குறுக்கே நிற்கப்போவதில்லை.
இந்தியா என்றாலே சமற்கிருதம் மட்டுமே வழங்கும் மொழி என்னும் எண்ணம் பிழையானது என்பதை அப் பல்கலைக்கழக மாணவர்களுக்கு நான் குறியதாக என் வலைப்பதிவில் குறிப்பிட்டுள்ளமையே உங்கள் சீற்றத்திற்குக் காரணம்.
என் வலைப்பதிவுக்கு வழங்கப்பட்ட கருத்துரைகளில்
Thank you for this showing of your love for my country. I have been to most of the places you mention, and they are truly beautiful. I’d like to someday visit all the beautiful places of your country. By the way, I have a Master’s degree in linguistics, and while I haven’t studied the languages of India, I am well aware that there are more than Sanskrit, and that Sanskrit is not used in everyday speech! i’m glad you could educate some American students; I hope they will pass your teachings on. I’m not a believer in the Mormon faith either, but I do applaud their emphasis on family ties. Thanks again for this wonderful piece; I’m looking forward to the next part!
என்னும் கருத்து உங்களுக்குக் கசப்பாக இருந்திருகலாம்.ஆனால் இந்தக் கருத்தாடல் அனைத்தும் நான் கலிபோர்னியாவிலிருந்து வந்ததன்பின் -பதினோராண்டுகளின் பின்-இணையத்தில் நிகழ்ந்தவை என்பதை நீங்கள் மறந்துவிட்டீர்கள்.
“The Rape of a Christian Nun-A National Shame“
என்னும் என் கவிதை வலைப்பதிவில் வெளிவந்துள்ளமை உங்களுக்கு ஆறாச் சினததை அளித்துள்ளது.
A Horrible crime,
A dastardly act,
About which
The whole of India is ashamed;
எனத் தொடங்கும் என் கவிதை சமயவெறியினால் நிகழ்ந்த வன்கொலை குறித்த என் மனத்துய்ரைப் பதிவுசெய்யும் முயற்சியே.அக்தோபர் 7,2008-இல் வெளிவந்த இந்த வலைப்பதிவை அறிஞர் சார்சு கார்ட்டு பார்த்திருக்க வாய்ப்பில்லை.அங்குப் பணியாற்றிவிட்டு வந்து பதினோராண்டுகளின் பின் நான் அவரை மகிழ்விப்பதற்காக இப்படி எழுதியதாக நீங்கள் கருதுவது பொருந்துமா?
இப் பதிவுக்கு அமெரிக்க இளைஞர்கள் அளித்துள்ள கருத்தீடுகள் தங்களையே தாக்குவதாகக் கருதிவிட்டீர்களா?
“This is so typical of fanatical religious terrorists, and it won’t stop unless all decent Indians stand up in protest against the violence, the religious intolerance, and the passiveness of the government. The people of India are in my prayers.”
என்னும் Lisa Renee அவர்களின் கருத்தும். (10/8/2008 நாளிட்டது)
“don’t know if one should leave this ‘change’ and ‘weeding out’ to the next generation…although hopefully they are as appalled as are you and i…so much evil done in the name of religion is really done out of greed and a thirst for power…sometimes merely xenophobic meanness!
i hadn’t heard of this before your piece…thanks for spreading the word.”
என்னும் Oonah merriwether அவர்களின் கருத்தும் (10/8/2008 நாளிட்டது) உங்களுக்கு மட்டுமல்ல; எனக்கும் கசப்பாகத் தான் உள்ளது.காரணங்கள்தான் வெவ்வேறு.
தாங்கள் அமெரிக்கமண்ணில் பரப்பவிரும்பும் கருத்துகளுக்கு நேரெதிராக என் வலைப்பதிவுகள் பணியாற்றியமை தங்களுக்கு வெறுப்பை வழங்கியுள்ளதில் வியப்பில்லை.
ஆனால் 2008-இல் நிகழ்ந்த இந்தக் கருத்தாடலுக்கும் 1997-இல் நிகழ்ந்த என் பணிநியமனத்திற்கும் நீங்கள் முடிச்சுப் போடுவதுதான் உங்கள் வாதத்தின் பொய்ம்மையையும் பொருந்தாமையையும் படம்பிடித்துக்காட்டுகிறது.
He praised the ‘nobility and greatness of George Hart’, and in turn, Hart wrote to the Government of India, supporting Ilakkuvanar’s Dravidianist positions, including his opinions on the status of Tamil studies in India.
என நீங்கள் எழுதியுள்ளமை முற்றிலும் பிழையான கூற்று.
19/6/2008-இல் ”George L.Hart III- a Pride of the Nation” என வலைப்பதிவு வெளிவரப் போகிறது என எதிர்பார்த்தா ஏப்ரல் 11-2000 அன்று தமிழின் செம்மொழித் தகுதி பற்றிய தம் வலைப்பதிவை அறிஞர் சார்சு கார்ட்டு வெளியிட்டிருப்பார் எனக் கருதுகிறீர்கள்?
ஏறக்குறைய இரண்டு கோடிப்பேர் உலகெங்கும் இந்த வலைப்பதிவைப் படித்துத் தமிழின் செம்மொழித் தகுதிப்பேற்றை அறிந்துகொண்டதும் இந்திய அரசுஅறிஞர் சார்சு கார்ட்டு அவர்களின் கருத்துக்கு உரிய மதிப்பு வழங்கியமையும் தங்களுக்கு வெறுப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளமை புலனாகின்றது. சமற்கிருதத்திற்குப் போட்டியாகத் தமிழையும்-நீச பாசையாகிய தமிழையும்-செம்மொழி என்றால் பாவம் உங்களால் தாங்கிக் கொள்ள இயலாதுதான்.
தமிழ் செம்மொழித் தகுதிப்பேற்றை அடைந்தமைக்கு சார்சு ஆற்றிய பணியும் பங்களிப்பும் அவரைப் பழிதூற்றவும் “திராவிடப் பிரிவினைவாதிகளுக்கு” உறுதுணை பெரிந்ததாகக் குற்றம் சாட்டவும் உங்களைத் தூண்டியுள்ளது.இதற்காக இன்னும் மால்டன்,நார்மன் கட்லர் ஆகியோரையும் காரணமின்றிக் குறைகூறியுள்ளீர்கள்.
ஆய்வுத்திறமும் கல்விப்பெருமிதமும் வாய்ந்த அறிஞர்களை உங்கள் விருப்பு வெறுப்புக்கேற்ப முத்திரை குத்துவது எவ்வகையில் முறையானது?
இந்துசமயத்தைக் காப்பதாகக் காட்டிக்கொண்டு அமெரிக்காவிலும் இந்தியாவிலும் பெரும்பொருள் திரட்டிவரும் உங்கள் முயற்சிக்கு நான் குறுக்கே நிற்கப்போவதில்லை.ஆதாரமின்றியும் காரணமின்றியும் அவதூறுகளை அள்ளிவீசினால் தேவையில்லாத சிக்கல்கள் ஏற்படலாம்