வாஸ்கோடகாமா 1498 இல் ஒரு அரபு விமானியின் உதவியுடன் காலிகட்டுக்கு வந்தார். அவர் ஒரு புத்திசாலித்தனமான நேவிகேட்டர் மற்றும் வரலாற்றின் மிக மிருகத்தனமான மனிதர்களில் ஒருவராக இருந்தார், [32] ஆனால் மதத்திற்கு வரும்போது அவர் மிகவும் பிரகாசமாக இருக்கவில்லை. காலிகட் ஒரு கிறிஸ்தவ நகரம் என்று நினைத்த அவர் போர்ச்சுகலுக்குத் திரும்பினார், அவர் பிரார்த்தனை செய்த கோவில்கள் தேவாலயங்கள் என்ற எண்ணத்துடன். கத்தோலிக்க வரலாற்றாசிரியர்கள் மலபார் தனது முதல் பயணத்தில் இருநூறாயிரம் கிறிஸ்தவர்களைக் கண்டதாக வாதிடுகின்றனர், உண்மையில் அவர் இந்துக்களை மட்டுமே பார்த்தார், யாருடைய பக்தியை அவர் அறியாமல் பாராட்டினார், யாருடைய செல்வத்தை அவர் சொந்தமாக விரும்பினார்.
1502 ஆம் ஆண்டில் மலபார் திரும்பியபோது வாஸ்கோ டா காமாவின் தவறு சரி செய்யப்பட்டது, மேலும் சிரிய கிறிஸ்தவர்களின் பிரதிநிதியால் சந்திக்கப்பட்டது. அவர்கள் தங்களை அடையாளம் கண்டு, தங்கள் பண்டைய க ors ரவங்களையும் ஆவணங்களையும் சரணடைந்து, தங்கள் இந்து மன்னருக்கு எதிராகப் போரிட அவரை அழைத்தார்கள்.
செயின்ட் தாமஸ் நகரம், கொடுங்கல்லூரில் உள்ள கத்தோலிக்க மன்னிப்புக் கலைஞரும், கேரள மாநில தொல்பொருள் துறையின் முன்னாள் ஆலோசகருமான ஜார்ஜ் மெனச்சேரி எழுதுகிறார், “அவர்கள் அவருக்கு ஒரு‘ நீதித்துறை ’அளித்து, போர்த்துகீசிய மன்னருக்கு விசுவாசமாக சத்தியம் செய்து போர்த்துகீசிய பாதுகாப்பைக் கோரினர். அட்மிரல் அவர்களை மிகவும் அன்பாகப் பெற்றார் மற்றும் அனைத்து உதவிகளையும் பாதுகாப்பையும் உறுதியளித்தார். இந்த நிகழ்வின் முக்கியத்துவம் வரலாற்றாசிரியர்களால் பல்வேறு விதமாக விளக்கப்படுகிறது. ”
உண்மையில் அதுதான்-ஆனால் கத்தோலிக்க வரலாற்றாசிரியர்கள் மட்டுமே இந்த உயர்மட்ட வணிகர்கள் மற்றும் வீரர்கள் சமூகம் ஏன் தங்கள் ராஜாவை இந்த மோசமான வழியில் திருப்பியுள்ளனர் என்பதை முன்னறிவிக்கின்றனர்.
கே.எம் மலபார் மற்றும் போர்த்துகீசிய மொழிகளில் பானிக்கர் எழுதுகிறார், “இதை விட, அவர்கள் [வாஸ்கோ டா காமா] அவர்களின் உதவியுடன் இந்து ராஜ்யங்களை கைப்பற்ற வேண்டும் என்று பரிந்துரைத்தனர், மேலும் கிரங்கனூரில் இந்த நோக்கத்திற்காக ஒரு கோட்டையை கட்டும்படி அவரை அழைத்தனர். தங்களுக்குள் இருக்கும் கிறிஸ்தவர்கள் தாராளமயம் மற்றும் தயவுடன் நடந்துகொள்வதற்காக இந்து ராஜாக்கள் பெற்ற கூலி இதுதான். ”
சிரியர்கள் நிச்சயமாக தங்கள் கிறிஸ்தவ மதத்தின் தேவைகளை கருத்தில் கொண்டு செயல்பட்டனர், இது மனிதர்களை நண்பராகவும், எதிரியாகவும் கருத்தியல் அடிப்படையில் பிரிக்கும் ஒரு அரக்கனை அதன் இதயத்தில் வைத்திருக்கிறது. பாரசீக மன்னர் இரண்டாம் ஷாபூர் நான்காம் நூற்றாண்டில் தனது கிறிஸ்தவ குடிமக்களின் ஒற்றுமைகள் குறித்து தவறாக கருதப்படவில்லை.
சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் துரோகத்திற்காக விரைவில் வருத்தப்படுவார்கள். போர்த்துகீசியர்கள் தங்கள் இந்து அண்டை நாடுகளை விட "உண்மையான மதத்தில்" சிறந்தவர்கள் அல்ல, மதவெறியர்கள் மற்றும் பிளவுபட்டவர்கள் என்று கருதினர். கத்தோலிக்க நம்பிக்கையில் நிலத்தில் வசிப்பவர்களுக்கு அறிவுறுத்துவதற்கு அவர்கள் பீரங்கி மற்றும் ஒரு போப்பாண்டவர் ஆணையுடன் வந்திருந்தனர், இதில் ரோமானியரல்லாத கிறிஸ்தவர்களும் அடங்குவர். அவர்களின் வருகையும், முதல் ஜேசுட் மிஷனரி பிரான்சிஸ் சேவியரின் வருகையும், 1542 இல், இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தை ஒரு வன்முறை மற்றும் அழிவுகரமான அரசியல் சக்தியாக மாற்றியது, அது இன்று வரை நாட்டில் தொடர்ந்து செயல்பட்டு வருகிறது.
1502 க்குப் பிறகு, சிரிய கிறிஸ்தவர்களும் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையும் மோதலில் இறங்கினர். இது பல தசாப்தங்களாக நீடித்தது மற்றும் ஜேசுயிட்டுகளின் நடவடிக்கைகளால் மோசமடைந்தது. 1653 ஆம் ஆண்டில் ஒரு சிரிய பிஷப் கோவாவின் விசாரணையில் எரிக்கப்பட்டார் இது பிரான்சிஸ் சேவியர் அவர்களால் நாட்டிற்கு அழைக்கப்பட்டார், ஆனால் கோவாவில் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட திகில் அனுபவிக்க அவர் நீண்ட காலம் வாழவில்லை. போப் மற்றும் ஜேசுயிட்டுகள் இருவரும் தங்கள் விருப்பத்தை செயல்படுத்த போர்த்துகீசிய ஆயுதங்களை நம்பியிருந்ததால், மோதல் போர்த்துகீசிய அதிகாரத்தின் வீழ்ச்சியுடன் குறையத் தொடங்கியது. கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கும் சிரிய கிறிஸ்தவர்களுக்கும் இடையில் ஒரு சமரசம் எட்டப்பட்டது, மேலும் பல்வேறு ஓரியண்டல் சடங்கு தேவாலயங்கள் தோன்றின. ஆனால் ரோம் உடனான ஏற்பாடுகள் அல்லது உறவு எதுவாக இருந்தாலும், ஜேசுயிட்டுகள், அவர்களின் தீய மேதைக்கு உண்மையாக இருந்தாலும், இந்தியாவில் உள்ள சிரிய கிறிஸ்தவ சமூகத்தை அழிப்பதில் வெற்றி பெற்றனர். இந்த விதியில் சில நீதி இருக்கிறது, ஏனென்றால் சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் தத்தெடுக்கப்பட்ட நாட்டிற்கும் இந்து மன்னருக்கும் உண்மையாக இருந்திருந்தால், அவர்கள் மகிழ்ச்சியான, மரியாதைக்குரிய மற்றும் ஒன்றுபட்ட சமூகமாக இருந்திருப்பார்கள்.
போர்த்துகீசியர்கள் தங்கள் மதத்தைப் பரப்புவதற்கும் வர்த்தகம் செய்வதற்கும் இந்தியாவுக்கு வந்திருந்தனர் that அந்த வரிசையில் கூட, அதனால்தான் போர்ச்சுகல் பணக்கார காலனிகளை ஆட்சி செய்த பிறகும் இன்று ஒரு ஏழை நாடு. இந்த செயல்பாட்டில், செயின்ட் தாமஸ் புராணக்கதை என்ற புதிய வழிபாட்டுக்கான மூலப்பொருட்களை அவர்கள் கையகப்படுத்தினர், இது மைலாப்பூருக்கு அவர்களின் மிக நீடித்த “பரிசு” என்பதை நிரூபிக்கும் ― தெற்கே உள்ள கோயில் தளங்களில் ஏராளமான தேவாலயங்கள் கட்டப்பட்டுள்ளன. கடலோரங்களில். இந்த வழிபாட்டு முறை இறக்குமதி செய்யப்பட்ட கிறிஸ்தவத்திற்கு ஒரு பூர்வீக இந்திய மதம் என்ற பெருமையை அளிக்கும், இது லிஸ்பனுக்குச் சென்ற அனைத்து முத்து மற்றும் மிளகு ஆகியவற்றை விட இந்தியாவின் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு ஒரு அரசியல் பரிசு.
32. சீதா ராம் கோயல், பாப்பசி: அதன் கோட்பாடு மற்றும் வரலாறு, எழுதுகிறார், “அந்த இடத்தின் ஜாமோரின் ஆட்சியாளர் கட்டளையிட மறுத்தபோது வாஸ்கோடகாமா காலிகட்டில் குண்டு வீசினார். அவர் நகரத்திற்கு அரிசி கொண்டு வரும் கப்பல்களை சூறையாடி, காதுகள், மூக்கு மற்றும் குழுவினரின் கைகளை வெட்டினார். போர்த்துகீசியர்களின் பாதுகாப்பான நடத்தைக்குப் பிறகு ஜாமோரின் அவருக்கு ஒரு பிராமண தூதரை அனுப்பியிருந்தார். வாஸ்கோ டா காமா பிராமணரின் மூக்கு, காதுகள் மற்றும் கைகளை துண்டித்து, கழுத்தில் ஒரு பனை ஓலையுடன் கட்டியிருந்தார், அதில் இந்திய தூதரின் கால்களில் இருந்து தயாரிக்கப்பட்ட கறியை சமைத்து சாப்பிடலாம் என்று ஒரு செய்தி அனுப்பப்பட்டது. . "
