மதச்சார்பற்ற அரசியல்வாதிகளின் பிளாட்டிட்யூடினஸ் உரைகளின் ஒரு கணிக்கக்கூடிய கூறு என்னவென்றால், “கிறிஸ்தவம் கி.பி முதல் நூற்றாண்டில் அப்போஸ்தலன் தாமஸால் இந்தியாவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டது, அது ஐரோப்பாவிற்கு கொண்டு வரப்படுவதற்கு முன்பே”. இந்த கூற்றின் நோக்கம் என்னவென்றால், “ஆரிய படையெடுப்பாளர்களால்” திணிக்கப்பட்ட இந்து மதத்தைப் போலல்லாமல், கிறிஸ்தவம் எப்படியாவது ஒரு இந்திய மதமாகும், அது வெளியில் இருந்து “இந்தியாவுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டது” என்று வெளிப்படையாகக் கூறப்பட்டாலும். கி.பி நாற்பதுகளில் கிரீஸ், ரோம் மற்றும் ஸ்பெயினில் வாழும் கிறிஸ்தவ சமூகங்களைப் பற்றி புனித பவுல் அறிக்கை செய்தார், அதே நேரத்தில் புனித தாமஸ் தனது ஆதரவாளர்களின் கூற்றுப்படி கி.பி 52 இல் மட்டுமே இந்தியாவுக்கு வந்தார், எனவே எல்லா கணக்குகளின்படி, கிறிஸ்தவம் இன்னும் அடைந்தது இந்தியாவுக்கு முன் ஐரோப்பா .1 எப்படியிருந்தாலும், அதன் தோற்றம் மேற்கு ஆசியாவில், இந்தியாவுக்கு வெளியே உள்ளது. ஆனால் இந்த புவியியல் முதன்மையானது இங்கே முக்கிய பிரச்சினை அல்ல. மிக முக்கியமாக, தாமஸ் இந்தியாவுக்கு வந்ததாகக் கூறுவது குறித்து உண்மை அல்லது மதச்சார்பற்ற எதுவும் இல்லை.
அந்த கூற்று, மதச்சார்பின்மைவாதிகள் மற்ற சந்தர்ப்பங்களில் ஒரு "கட்டுக்கதை" என்று கண்டனம் செய்வதற்கான ஒரு தெளிவான எடுத்துக்காட்டு. இதன் மூலம், இது ஒரு பின் அறை சதித்திட்டத்தில் இணைக்கப்பட்டது என்று நான் அர்த்தப்படுத்தவில்லை, பின்னர் கூலிப்படை எழுத்தாளர்களைக் கட்டாயப்படுத்துவதன் மூலம் பிரச்சாரம் செய்யப்பட்டது (“ஆரிய படையெடுப்பு புராணத்தின்” காலனித்துவ தோற்றத்தை பல இந்துக்கள் கற்பனை செய்யும் விதம் உருவானது). இது மிகவும் அப்பாவி முறையில் வந்தது, ஒரு தவறான புரிதல், ஒரு அபோக்ரிபல் உரையை தவறாகப் படித்தல், தாமஸின் அதிசயம் நிறைந்த ஹாகியோகிராபி சட்டங்கள். தாமஸ் தனது சொந்த சுயசரிதையில் வரையப்பட்ட பொருத்தமற்ற படத்தைப் பற்றி விவாதிக்க இது இடமல்ல, இது பல சமூக விரோத செயல்களால் அவருக்கு பெருமை சேர்க்கிறது. இப்போதைக்கு இந்த உரை ஒருபோதும் துணைக் கண்டத்தைக் குறிப்பிடவோ விவரிக்கவோ இல்லை, ஆனால் அப்போஸ்தலன் பாலஸ்தீனத்திலிருந்து கிழக்கு நோக்கி ஒரு பாலைவனத்தைப் போன்ற ஒரு நாட்டிற்குச் சென்று, மக்கள் “மஸ்டீ” [ஜோராஸ்ட்ரியன்] மற்றும் பாரசீக பெயர்களைக் கொண்டுள்ளனர். இது நிச்சயமாக பசுமையான கேரளா அல்ல. இந்தியாவுக்கு அருகில் தாமஸ் வந்ததாக எந்தவொரு சுயாதீனமான பதிவும் இல்லை என்பது மட்டுமல்லாமல், இந்த கதைக்கு உரிமை கோரப்பட்ட ஒரே ஆதாரம், இந்த கூற்றைக் கூட கூறவில்லை .2
எவ்வாறாயினும், 4 ஆம் நூற்றாண்டில் ஈரானில் இருந்து ஒரு கிறிஸ்தவ அகதிகளை வழிநடத்திய கானாவின் தாமஸ் ஒருவரைப் பற்றி நாம் அறிவோம், ரோமானியப் பேரரசின் கிறித்துவமயமாக்கல் ஈரானியர்கள் தங்கள் சிரிய மொழி பேசும் கிறிஸ்தவ சிறுபான்மையினரை ரோமானிய ஐந்தாவது பத்தியாகக் காண காரணமாக அமைந்தது. “தாமஸ் கிறிஸ்தவர்கள்” என்ற பெயர் முதலில் இந்த நான்காம் நூற்றாண்டின் தலைவரைக் குறித்திருக்கலாம். மீண்டும், அந்த அகதிகள் இந்தியாவுக்கு குடிபெயர்வதற்கு முன்னர் “தாமஸ் கிறிஸ்தவர்களாக” இருந்திருக்கலாம், அதாவது அவர்களின் கிறிஸ்தவ சமூகம் ஈரானில் நிறுவப்பட்டது என்ற பொருளில் [அதாவது. சர்ச் ஆஃப் ஃபார்ஸ்] அப்போஸ்தலன் தாமஸ் எழுதியது. அவர் சில ஈரானிய பிராந்தியத்தில் வாழ்ந்து பணிபுரிந்தார் என்பது சான்றளிக்கப்பட்டதாகவும் சாத்தியமாகவும் உள்ளது, ஆனால் எந்தவொரு சந்தர்ப்பத்திலும் அவர் இந்தியாவில் குடியேறவில்லை.
அலெக்ஸாண்ட்ரா, ஓரிஜென் மற்றும் யூசிபியஸின் சர்ச் பிதாக்கள் கிளெமென்ட் ஈரானிய உலகின் ஒரு பகுதியான “பார்த்தியா” வில் குடியேறினார் என்பதை வெளிப்படையாக உறுதிப்படுத்துகிறார். 3 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து, தாமஸின் செயல்களைப் போலவே, கிறிஸ்தவ எழுத்தாளர்களிடையே அவரை ‘இந்தியா’ என்று பெயரிடப்பட்ட இடத்தில் கண்டுபிடிப்பதற்கான போக்கு அதிகரித்து வருவதை நாம் கவனிக்கிறோம். ஆனால் இந்த சொல் மிகவும் தெளிவற்றதாக இருந்தது என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும், இது ஈரானில் இருந்து கிழக்கு நோக்கி விரிவடைந்த முழு பிராந்தியத்தையும் குறிக்கிறது. கிழக்கு ஆசியா என்று நினைத்த கொலம்பஸ் அமெரிக்காவில் இறங்கியபோது, பழங்குடி மக்களை "இந்தியர்கள்" என்று பெயரிட்டார், அதாவது "ஆசியர்கள்" என்று பொருள். ஆப்கானிஸ்தான் என்பது ஈரானிய மொழி பேசும் மற்றும் முக்கியமாக மஸ்டீன் [ஜோராஸ்ட்ரியன்] ஆனால் பெரும்பாலும் “இந்தியாவின்” ஒரு பகுதியாக கருதப்படும் ஒரு பகுதி. மேலும், வரலாற்றின் சில காலகட்டங்களில் இது குறுகிய அர்த்தத்தில் “இந்தியாவின்” பகுதிகளுடன் கூட அரசியல் ரீதியாக ஒன்றுபட்டது. ஆகவே, ஆப்கானிஸ்தான் "மேற்கு இந்தியா" ஆக இருக்கலாம், அங்கு போப் பெனடிக்ட் செயின்ட் தாமஸை செப்டம்பர் 2006 இல் தனது சர்ச்சைக்குரிய உரையில் தென்னிந்திய ஆயர்களின் திகைப்புக்குள்ளாக்கினார்.
தாமஸ் தென்னிந்தியாவில் குடியேறினார் என்ற நம்பிக்கை ஒரு நேர்மையான தவறு எனக் கூறப்பட்டாலும், அவர் பிராமணர்களால் தியாகி செய்யப்பட்டார் என்ற கூற்று எப்போதும் வேண்டுமென்றே பொய்யானது, இது “ரூம்” என்ற வெளிப்பாட்டின் மெய்யெழுத்துக்களுக்கு இடையில் ஏற்படக்கூடிய குழப்பத்தை ஏற்படுத்துகிறது, அதாவது “ஒரு ஈட்டி ”, மற்றும்“ பிரம்மா ”(செமிடிக் எழுத்துக்கள் பொதுவாக உயிரெழுத்துக்களைக் குறிப்பிடாது). கிறிஸ்தவ அகதிகளுக்கு விருந்தோம்பல் வழங்கியதற்காக இந்துக்கள் பெற்ற நன்றியுணர்வு இதுதான்: அகதிகளின் சொந்த ஹீரோவின் கொலைகாரர்களாக கறுக்கப்பட்டனர். இந்திய பிஷப்புகளுக்கு ஏதேனும் மரியாதை இருந்தால், அவர்கள் தங்களது சொற்பொழிவு மற்றும் அவர்களின் நினைவுச்சின்னங்களிலிருந்து இந்த தாமஸ் குற்றச்சாட்டை நீக்குவார்கள், தாமஸில் கூறப்படும் தியாகிகள் (உண்மையில் ஒரு சிவன் கோவிலின் தளம்) தளத்தில் கட்டப்பட்ட சென்னையில் உள்ள கதீட்ரல் உட்பட. உண்மையில், அவர்கள் இந்து விருந்தோம்பல் மற்றும் பன்மைத்துவத்திற்கு கடன்பட்டிருப்பதை வெளிப்படுத்தும் ஒரு வரலாற்று அறிவிப்பை வெளியிடுவார்கள், மேலும் அவர்களின் இந்து-விரோத விரோதத்தை கைவிடுவதாக உறுதியளிக்கிறார்கள்.
ராமரின் பயணங்களுக்கு தொல்பொருள் சான்றுகள் எதுவும் இல்லை என்பதை மதச்சார்பின்மைவாதிகள் நமக்கு நினைவூட்டுகிறார்கள், இதிலிருந்து அவர்கள் ராமர் ஒருபோதும் இல்லாத தொடர்ச்சியைக் குறிப்பிடுகிறார்கள், உண்மையில் “ராமரின் கதை ஒரு கட்டுக்கதை மட்டுமே”. ஆனால் ராமரின் விஷயத்தில், குறைந்த பட்சம் ஒரு இலக்கிய சாட்சியம், ராமாயணம், பொருள் ஆதாரங்கள் இல்லாத நிலையில் அது உண்மையாக இருக்கலாம் அல்லது இல்லாமலும் இருக்கலாம், அதே நேரத்தில் தாமஸ் இந்தியாவுக்கு வந்ததாகக் கூறப்படும் விஷயத்தில், நம்மிடம் ஒரு இலக்கியம் கூட இல்லை கணக்கு. கதையின் ஆதரவில் மேற்கோள் காட்டப்பட்ட உரை, அவர் தென்னிந்தியா என அடையாளம் காணக்கூடிய ஒரு பகுதிக்கு வரவில்லை. அதனால்தான் இந்தியாவுக்கு வெளியே உள்ள கிறிஸ்தவ அறிஞர்கள் கேரளாவில் தாமஸ் தரையிறங்கிய கட்டுக்கதை மற்றும் தமிழகத்தில் அவரது தியாகம் பற்றிய கட்டுக்கதையை கைவிடுவதில் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. நான் லூவின் கத்தோலிக்க பல்கலைக்கழகத்தில் படித்தேன், எங்கள் வரலாற்று வரலாற்றின் ஜேசுட் பேராசிரியர் தாமஸ் புராணத்தை வரலாற்றின் அந்தஸ்துடன் கண்ணியப்படுத்தக்கூடிய தரவு எதுவும் இல்லை என்று எங்களுக்குக் கற்பித்தார்.
தாமஸ் புராணத்தை மீண்டும் சொல்ல மதச்சார்பின்மைவாதிகள் முன்வைக்கும் கடைசி காரணத்தை இது நீக்குகிறது. வரலாற்று உண்மை கிறிஸ்தவ சிறுபான்மையினரின் உணர்வுகளை புண்படுத்தும். போப் உட்பட பல கிறிஸ்தவர்கள் தாமஸின் இந்திய சுரண்டல்கள் மீதான நம்பிக்கையை நீண்ட காலமாக கைவிட்டுவிட்டார்கள், அல்லது (மேலே குறிப்பிட்டுள்ள சர்ச் பிதாக்களைப் போல) அவர்களை ஒருபோதும் நம்பவில்லை என்பது தெளிவாகிறது. இன்று ஐரோப்பிய கிறிஸ்தவர்களுக்கு மாறாக, இந்திய கிறிஸ்தவர்கள் பதினேழாம் நூற்றாண்டின் குமிழியில் வாழ்கிறார்கள், திடமான வரலாற்று உண்மையின் பகலில் நிற்க அவர்கள் மிகவும் தூய்மையானவர்கள் போல. இந்தியாவின் புனித தாமஸுடன் முற்றிலும் சுயநல காரணங்களுக்காக அவர்களை வழிநடத்தும் லட்சிய "இடைக்கால" ஆயர்களின் கட்டளைப்படி அவர்கள் புராணக்கதைகள் மற்றும் பொய்களின் ஒரு அந்தி நிலையில் இருக்கிறார்கள்.
