IV- 2 இந்து மதத்தை கறைப்படுத்த ஒரு கொல்லப்பட்ட துறவியின் புராணக்கதை - சுவாமி தபஸ்யானந்தா
இந்த கட்டுரையின் ஆசிரியரான சுவாமி தபஸ்யானந்தா, 1985 முதல் 1991 வரை இந்திய சன்யாசி அறிஞர் மற்றும் ராமகிருஷ்ணா ஆணையின் துணைத் தலைவராக இருந்தார். 1989 இல் மெட்ராஸில் உள்ள மயிலாப்பூரில் உள்ள ராமகிருஷ்ணா கணிதத்தின் தலைவராக இருந்தபோது அவர் கட்டுரை எழுதினார். ஒரு கருத்து இந்து யோகி அறிஞரும் சம்க்யா தத்துவஞானியுமான ராம் ஸ்வரூப் இந்த கட்டுரையைப் பின்பற்றுகிறார்.
இந்த கட்டுரை இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் மெட்ராஸ் பதிப்பில் இரண்டு எழுத்தாளர்களால் தூண்டப்பட்டுள்ளது. இவற்றில் முதலாவது சி.ஏ. எழுதிய “இன் மெமரி ஆஃப் எ ஸ்லேன் செயிண்ட்”. டிசம்பர் 30, 1989 இன் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் எக்ஸ்பிரஸ் வார இறுதியில் சைமன், மற்றும் இரண்டாவது, ஜனவரி 13, 1990 இன் எக்ஸ்பிரஸ் வீக்கெண்டின் “வீக்கெண்ட் போஸ்டில்” ஈஸ்வர் ஷரன் அதை மறுபரிசீலனை செய்தார்.
முதல் எழுதுதல், சி.ஏ. சைமன், உண்மைகள் அல்லது புனைகதைகளின் அடிப்படையில் இருந்தாலும், இந்து மதத்தை மிகவும் கேவலப்படுத்துகிறது, இது இன்றுவரை கூட, மற்ற மதங்களை மிகவும் சகித்துக்கொள்ளக்கூடியது. சி.ஏ.வில் உள்ள தகவல்களின் முக்கிய பொருட்கள். சைமனின் எழுத்துக்கள் பின்வருமாறு: (1) கிறிஸ்துவின் பன்னிரண்டு அப்போஸ்தலர்களில் ஒருவரான செயின்ட் தாமஸ் (ஒரு சர்ச்சைக்குரிய உண்மை) கி.பி 52 இல் ஒரு வெளிநாட்டு வர்த்தகரான ஹப்பனுடன் இந்தியாவுக்கு வந்தார். . (3) பின்னர் அவர் மெயிலபுரம் (மைலாப்பூர்) வந்து, பின்னர் சீனாவுக்குச் சென்றார், சிறிது நேரம் கழித்து மாலியங்கராவுக்குத் திரும்பினார், அங்கிருந்து மீண்டும் மெட்ராஸுக்கு வந்து அங்கு வாழ்நாள் முழுவதும் கற்பித்தல், பிரசங்கித்தல் மற்றும் ஒடுக்கப்பட்டவர்களில் ஏராளமானோர் வரைதல் மற்றும் அவரது மடிக்குள் அடக்கப்பட்டது. (4) அவர் அற்புதங்களைச் செய்தார், இது உள்ளூர் மன்னர் மகாதேவாவுக்கு மைலாப்பூரின் பழைய தேவாலயம் இப்போது இருக்கும் கடற்கரைக்கு அருகில் ஒரு இடத்தை வழங்கச் செய்தது. (5) அவருடைய மாற்று நடவடிக்கைகள் மரபுவழி மற்றும் எதிரிகளை அவர்களின் பதவியில் இருந்து தூண்டிவிட்டன. . (7) இறுதியாக, அவர் அங்கு வெறித்தனமான எதிரிகளால் புனித தாமஸ் மவுண்டில் கொலை செய்யப்பட்டார், (8) அவரது உடல் மைலாப்பூருக்கு கொண்டு வரப்பட்டு கி.பி 73 இல் பல நூற்றாண்டுகளாக மறந்துபோன ஒரு இடத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.
ஆனால் மிகப் பெரிய அதிசயம் 1523 ஆம் ஆண்டில் நிகழ்ந்தது, புனிதர் இறந்துவிட்டதாகக் கருதப்பட்டு கிட்டத்தட்ட பதினைந்து நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு. ஒரு புதிய தேவாலயத்தை கட்டியதற்காக மைலாப்பூர் தேவாலயத்தின் பொறுப்பான பூசாரி கொலை செய்யப்பட்ட புனிதரின் கல்லறை மற்றும் எச்சங்கள் இதுதான் - எலும்புகள், மண்டை ஓடு, புனிதரின் இரத்தம் சிந்தப்பட்ட இடத்திலிருந்து மண் அடங்கிய ஒரு பாத்திரம், மற்றும் ஒரு மர தண்டு மீது சரி செய்யப்பட்ட ஆலிவ் இலையின் வடிவத்தின் ஒரு ஈட்டி.
அதிசயங்களின் அதிசயம்! சுமார் பதினைந்து நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகும், குச்சி உட்பட இந்த எச்சங்கள் புதைபடிவமாகவோ அல்லது தூசுகளாக நொறுங்கவோ இல்லை, ஆனால் அவை அப்படியே கிடைத்து தேவாலயத்தில் வெளியிடப்படாத இடத்தில் அடக்கம் செய்யப்படலாம். டச்சு, பிரஞ்சு மற்றும் பிரிட்டிஷ் மற்றும் ஹைதர் அலி ஆகியோருக்கு இடையிலான போட்டியின் போது அந்த தேவாலயம் அங்கீகரிக்கப்படாத அளவிற்கு சேதமடைந்தது. (வித்தியாசமாக, போர்த்துகீசியர்கள் அதில் ஈடுபட்டதாகக் கூறப்படவில்லை, ஒருவேளை அவர்கள் வீர பாதுகாவலர்களாக இருந்திருக்கலாம்!) கடைசியாக 1893 ஆம் ஆண்டில் கோதிக் கட்டடக்கலை சிறப்பைக் கொண்ட தற்போதைய சாந்தோம் தேவாலயம் கட்டப்பட்டது. (இது போர்த்துகீசியர்களால் இருக்கப்பட வேண்டும், வேறு யாருமில்லை.) 1956 ஆம் ஆண்டில் போப் பியஸ் பன்னிரெண்டாம் மைனர் பசிலிக்காவாக அங்கீகாரம் அளித்தபோது, இந்த முழு கதையின் போப்பாண்டவர் முத்திரை முத்திரையிடப்பட்டது.
மேற்கண்ட புராணக்கதை, கிறிஸ்தவ வெறித்தனத்தை உயர்த்துவதற்காக ஒரு வலிமையான பலூனில் திறமையாக கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது, ஈஸ்வர் ஷரனின் மறுபரிசீலனைக்கு அழகாக விலை நிர்ணயம் செய்யப்பட்டுள்ளது, இது ஜனவரி 13, 1990 இன் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்ஸின் “வீக்கெண்ட் போஸ்டில்” ஆசிரியருக்கு எழுதிய கடிதமாக வெளியிடப்பட்டது. அவர் குறிப்பிட்டுள்ளவை பின்வருமாறு: தனது புத்தகத்தில் பாப்பசி: அதன் கோட்பாடு மற்றும் வரலாறு, சீதா ராம் கோயல் எழுதுகிறார்:
புனித தாமஸ் கி.பி 52 இல் இந்தியா வந்து, தெற்கில் சில இந்துக்களை மாற்றி, மெட்ராஸில் மைலாப்பூரில் பிராமணர்களால் கொல்லப்பட்டார் என்பதை நிரூபிக்கும் முயற்சியில் சில கத்தோலிக்க அறிஞர்கள் பல ஆண்டுகளாக இலக்கிய மற்றும் தொல்பொருள் சான்றுகளை மார்ஷல் செய்கிறார்கள். செயின்ட் தாமஸ் என்ற அப்போஸ்தலரின் இருப்பை சில வரலாற்றாசிரியர்கள் தீவிரமாக சந்தேகித்ததாகக் கூறினால் போதும். ஆர். கார்பே, ஏ. ஹார்னாக் மற்றும் எல். டி லா வால்லி-ப ss சின் போன்ற புகழ்பெற்ற அறிஞர்கள் தாமஸின் செயல்களுக்கு நம்பகத்தன்மையை மறுத்துள்ளனர், இது முழு கதையையும் அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு அபோக்ரிபல் படைப்பாகும். செயின்ட் தாமஸின் பயணங்களைப் பற்றி நான்காம் நூற்றாண்டின் கத்தோலிக்க பாரம்பரியத்தை ஏற்றுக் கொள்ளும் இன்னும் சிலர், அவர் எத்தியோப்பியா மற்றும் அரேபியா பெலிக்ஸ் ஆகியவற்றைத் தாண்டி சென்றதற்கான ஆதாரங்கள் இல்லாததை சுட்டிக்காட்டுகிறார். அவர்களைப் பொறுத்தவரை, குழப்பம் எழுந்துள்ளது, ஏனெனில் பண்டைய புவியியலாளர்கள் பெரும்பாலும் இந்த இரு நாடுகளையும் இந்தியாவுக்கு தவறாகப் புரிந்து கொண்டனர்.
1984 ஆம் ஆண்டில் இங்கிலாந்தின் கேம்பிரிட்ஜ் யுனிவர்சிட்டி பிரஸ் வெளியிட்ட ஸ்டீபன் நீலின் இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் வரலாறு: ஆரம்பத்தில் இருந்து 1707 ஏ.டி. வரை அவர் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகிறார்:
பல அறிஞர்கள், அவர்களில் மரியாதையுடன் பிஷப் ஏ.இ. மெட்லிகாட், ஜே.என். ஃபர்குவார் மற்றும் ஜேசுயிட் ஜே. டால்மேன், தாமஸ் காதல் என்று அழைக்கப்படும் மெல்லிய அடித்தளங்களை உருவாக்கியுள்ளனர், அதாவது கடுமையான வரலாற்று விமர்சகர்களின் விவேகத்தை விட அவர்களின் கற்பனைகளின் தெளிவை பிரதிபலிக்கிறது.
கிறிஸ்தவர்களில் பெரும் பகுதியினரிடையே இந்த போலித்தனமான வரலாறு பரவியதால் வேதனையடைந்த அவர் இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறார்:
இந்தியாவில் மில்லியன் கணக்கான கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் தேவாலயத்தை நிறுவியவர் அப்போஸ்தலன் தாமஸைத் தவிர வேறு யாருமல்ல என்பது உறுதி. வரலாற்றாசிரியரால் அவர்கள் தங்கள் நம்பிக்கையில் தவறாக இருப்பதை நிரூபிக்க முடியாது. வரலாற்று ஆராய்ச்சியால் அவர்கள் விசுவாசத்தால் மகிழ்விக்கப்படுவதற்கு சமமான நம்பிக்கையுடன் இந்த விஷயத்தில் உச்சரிக்க முடியாது என்று அவர்களுக்கு எச்சரிப்பது சரியானது என்று அவர் உணரலாம்.
ஸ்டீபன் நீல் ஒரு பிஷப் ஆவார், அவர் இந்தியாவில் நீண்ட ஆண்டுகள் கழித்தார்.
பக்தியுள்ள கிறிஸ்தவர்களின் இந்த அனுமானங்களை நிரூபிக்க அடுத்த கருத்துக்களை இவைகளுக்கு வழங்க விரும்புகிறோம். தாமஸ் புனைவுகளில் மேலும் அபத்தங்கள் எஸ். முத்தியாவின் மெட்ராஸ் டிஸ்கவர்ட் அஃபிலியேட்டட் ஈஸ்ட்-வெஸ்ட் பிரஸ் வெளியிட்டுள்ளன. அதிலிருந்து சேகரிக்கப்பட்ட உண்மைகள் பின்வருமாறு: செயின்ட் தாமஸ் மவுண்ட் மற்றும் மைலாப்பூர் இடையே தாமஸ் ஐந்து கி.மீ தூரத்தில் பிரிக்கப்பட்டு, தனது பிரசங்க வேலைகளைச் செய்து ஆயிரக்கணக்கானவர்களை மாற்றினார். செயின்ட் தாமஸ் மவுண்டிலிருந்து மூன்று கி.மீ தூரத்தில் சைதாபேட்டையில் உள்ள லிட்டில் மவுண்டில் ஒரு குகையில் அவர் வசித்து வந்தார். குகைக்கு கிழக்கே, ஒரு திறப்பு அந்த நாட்களில் லிட்டில் மவுண்டிலிருந்து செயின்ட் தாமஸ் மவுண்ட் வரை ஒரு சுரங்கப்பாதையில் திறக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது. துறவி இந்த குகை வழியாக தன்னைத் துன்புறுத்தியவர்களிடமிருந்து தப்பி ஓடியதாகக் கருதப்படுகிறது. இருப்பினும் அவர் செயின்ட் தாமஸ் மவுண்டில் அவர்களால் கொலை செய்யப்பட்டார். அவரது சடலம் கொண்டு வரப்பட்டு புதைக்கப்பட்ட இடம் என்ற மரியாதை மட்டுமே மைலாப்பூருக்கு உண்டு. அங்கிருந்து அவரது எச்சங்கள் சிரியாவில் உள்ள எடெசாவுக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டன, அங்கு ஒவ்வொரு ஜூலை மாதமும் அவரது மறுமலர்ச்சியை நினைவுகூரும் வகையில் ஒரு பெரிய திருவிழா நடத்தப்படுகிறது. எடெசாவிலிருந்து அவர்கள் கிரேக்க தீவான சியோஸுக்கு மாற்றப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது, பின்னர் இத்தாலியின் அட்ரியாடிக் கடற்கரையில் உள்ள ஓர்டோனாவுக்குச் சென்றது, அங்கு அவை இன்றுவரை உள்ளன. ஆனால் ஒவ்வொரு ஓய்வு இடத்திலும் தாமஸின் சில நினைவுச்சின்னங்கள் உள்ளன - மெட்ராஸில் ஒரு சிறிய கை எலும்பு மற்றும் செயின்ட் தாமஸ் பசிலிக்கா க்ரிப்டில் ஒரு லான்ஸின் தலை உள்ளது.
இந்த கொலை புராணத்திற்கு ஆதாரமாக இன்னும் அற்புதங்கள் வரவில்லை. 1547 ஆம் ஆண்டில் செயின்ட் தாமஸ் மவுண்டில் அகழ்வாராய்ச்சியின் போது மைலாப்பூர் விகார் பழைய பஹ்லவி கல்வெட்டுகளுடன் ஒரு "இரத்தப்போக்கு" சிலுவையை கண்டுபிடித்தார். இது இரத்தக் கறைகளைப் போன்ற புள்ளிகளைக் கொண்டிருந்தது, இது தேய்க்கப்பட்ட பின்னர் மீண்டும் தோன்றியது. இந்த சிலுவை மலையின் மடோனாவுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட மலையின் தேவாலயத்தின் பலிபீடத்தின் பின்னால் உள்ள சுவரில் கட்டப்பட்டுள்ளது. இந்த சிலுவையைப் பற்றிய பாரம்பரியம் என்னவென்றால், அது ஒரு பாறையிலிருந்து அப்போஸ்தலரால் வெட்டப்பட்டது. இது அவ்வப்போது இரத்தம் வருவதாக கூறப்படுகிறது. முதன்முதலில் பகிரங்கமாக கவனிக்கப்பட்ட இரத்தப்போக்கு 15 டிசம்பர் 1558 மற்றும் கடைசியாக 1704 இல் இருந்தது.
மெட்ராஸில் உள்ள செயின்ட் தாமஸைப் பற்றிய இந்த கற்பனையான கதைகளைத் தவிர, மேற்கத்திய கிறிஸ்தவத்துடன் எந்த தொடர்பும் இல்லாத ஒரு பிராண்டின் கிறித்துவம் மலபார் கடற்கரைக்கு மிக ஆரம்பத்தில் வந்திருந்தது. கி.பி 450 (sic) பற்றி எழுபத்திரண்டு சிரிய குடும்பங்களுடன் ஒரு கனாய் தாமஸ் கேரளாவுக்கு வந்தார், ஆரம்பகால கிறிஸ்தவத்தின் எந்த தடயங்களும் இந்த சிரிய பிராண்டோடு கலந்தன. எனவே அதுவரை நசரானிகள் (நாசரேன்கள்) என்று அழைக்கப்பட்ட இந்த கிறிஸ்தவர்களுக்கு சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் என்ற பெயரும் கிடைத்தது. [1] இந்த நாளுடனான அவர்களின் தொடர்பு சிரியாவின் ஆர்த்தடாக்ஸ் சர்ச்சுடன் உள்ளது. தற்போதுள்ள துண்டு துண்டான கிறிஸ்தவ குழுக்களுடன் இந்த சக்திவாய்ந்த குழுவை ஒட்டுவது, கேரள கிறிஸ்தவர்களை தாமஸ் பாரம்பரியத்துடன் அடையாளம் காண வழிவகுத்திருக்க வேண்டும், அவை இன்றுவரை உறுதியாக உள்ளன. அவர்களின் ஆடம்பரமான செயின்ட் தாமஸ் உண்மையில் சிரியாவின் கனாய் தாமஸாக இருக்க வேண்டும். இந்த சமூகத்தின் உறுப்பினர்கள் வெளிநாடுகளில் பல நாடுகளுடன் வணிக தொடர்புகளைக் கொண்ட துணிச்சலான வர்த்தகர்களாக இருந்தனர், மேலும் வர்த்தகத்தின் மூலம் அவர்கள் நாட்டிற்கு அதிக செல்வத்தைக் கொண்டு வந்தனர். எனவே அவர்கள் உள்ளூர் மன்னர்களின் ஆதரவை அனுபவித்தனர். கிறிஸ்தவ சமூகத்தின் தற்போதைய பகுதியை உறிஞ்சுவதன் மூலம் மட்டுமல்லாமல், அவர்களிடையே நிலவிய நாடுகடத்தலின் கடுமையான விதிகளின் காரணமாக அதிக பிரபுத்துவ வர்க்கங்களிலிருந்து பல இந்துக்களின் வருகையும் அதிகரித்தது. சாதி விதிகளை மீறியதற்காக இத்தகைய வெளியேற்றங்கள் அவர்களிடையே பொதுவானவை, மேலும் இந்த வெளியேற்றப்பட்ட நபர்கள், ஆண்கள் அல்லது பெண்கள் இந்த புதிய சமூகத்தில் சேருவதைத் தவிர வேறு வழியில்லை. கேரளாவின் இந்த குறுக்கு வளர்ப்பு கிறிஸ்தவ சமூகம் மாற்றப்பட்டவர்களிடமிருந்து பிற்கால கத்தோலிக்க மற்றும் புராட்டஸ்டன்ட் மிஷனரிகளால் தோற்றத்திலும் திறமையிலும் வேறுபடுகிறது. நவீன இந்தியாவில் அவர்கள் நாட்டின் தொழில் மற்றும் வணிக வாழ்க்கையில் உயர் பதவிகளைப் பெறுவது எல்லா இடங்களிலும் காணப்படுகிறது. அவர்களின் பெயர்களும் பொதுவாக ஐரோப்பிய பெயர்களிலிருந்து வேறுபடுகின்றன, இதன் மூலம் பிற்காலத்தில் மாற்றப்பட்ட கிறிஸ்தவர்கள் மிக சமீபத்திய காலம் வரை அறியப்பட்டனர்.
இப்போது மெட்ராஸில் உள்ள செயின்ட் தாமஸின் புராணக்கதைக்குச் செல்ல. கடலோரத்தில் அமைந்திருந்த கபாலீஸ்வர இந்து ஆலயத்தை அவர்கள் அழித்ததை மறைத்து வைப்பது போர்த்துகீசியர்களின் புனைகதை என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது, அநேகமாக இப்போது சாந்தோம் சர்ச் நிற்கும் இடத்திலேயே. கி.பி ஆறாம் நூற்றாண்டின் மாபெரும் சைவ புனிதர் திருஜ்நானசம்பந்தர் 6 ஆம் பூம்பவாய் பாடிக்கம் தேவரத்தில் பாடுகிறார்:
கபாலீஸ்வரம் இறைவன் மைலாப்பூர் மக்களைப் பார்த்து அமர்ந்தார்
பூக்கும் தேங்காய் உள்ளங்கைகள் நிறைந்த இடம்
மசாய் மாதத்தின் ப moon ர்ணமி நாளில் கடலில் சடங்கு குளியல்.
1456 ஆம் ஆண்டில் மைலாப்பூருக்கு வந்த அருணகிரிநாதர் தனது திருமலைலை திருப்புகசில் இதே பாடலில் பாடுகிறார்:
சீற்ற அலைகளுடன் கடலின் கரையில் அமைந்துள்ள மைலை (மைலாப்பூர்) கோவிலின் ஆண்டவரே…
இந்த தெளிவான மற்றும் மறுக்கமுடியாத சான்றுகள் போர்த்துகீசியர்கள் தங்கள் மோசமான வேலையை மறைக்க கண்டுபிடித்த புராணத்திற்கு பொய்யைக் கொடுக்கின்றன. மைலாப்பூரின் போர்த்துகீசிய ஆதிக்கம் 1522 முதல் 1697 வரை இருந்தது, அந்த நேரத்தில் ஆங்கிலேயர்கள் செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டை மற்றும் அதை ஒட்டிய பிரதேசங்களில் தங்களை நிலைநிறுத்திக் கொண்டனர், போர்த்துகீசியர்கள் கோவாவுக்கு திரும்பிச் செல்ல வேண்டியிருந்தது, அங்கு அவர்களின் பேரரசு 1962 வரை நீடித்தது. கோவாவில் அவர்களின் ஆட்சி குறிப்பிடப்பட்டது இந்து கோவில்களை அழிப்பதற்கும், கோனியர்களை துன்புறுத்துவதற்கும், அவர்களில் பெரும்பாலோர் அந்த பிரதேசத்தை விட்டு வெளியேறி இந்தியாவின் மேற்கு கடற்கரையில் குடியேற வேண்டியிருந்தது. அவர்கள் க uda டா சரஸ்வத். இந்த கோனியர்களின் தலைவிதி கோயில்களையும் மெட்ராஸ் மக்களையும் முந்தியிருக்கும், இது புனித கபாலீஸ்வரர் கோயிலின் அழிவில் எந்தத் தற்செயல் கிடைத்தது என்பதற்கான முன்னறிவிப்பு. இப்பகுதியில் பிரிட்டிஷ் ஆதிக்கம் மற்றும் அதன் விளைவாக போர்த்துகீசியம் அகற்றப்பட்டதற்கு நன்றி, இந்த துயரமான விதி அவர்களை முந்தவில்லை. ஆங்கிலேயர்கள் அதிக அரசியல் முதிர்ச்சியையும் இராஜதந்திர உணர்வையும் கொண்டிருந்தனர், இது மத பிரச்சாரத்தை விட வர்த்தகமே தங்களுக்கு முக்கியமானது என்பதை உணர உதவியது. எனவே அவர்கள் மக்களின் மதம் மற்றும் மத மாளிகைகள் மீது அலட்சிய மனப்பான்மையை வைத்திருந்தனர், அவர்கள் தங்கள் வர்த்தக நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டனர், இது இறுதியில் ஒரு அரசியல் சாம்ராஜ்யத்தை ஸ்தாபிக்க வழிவகுத்தது.
1561 ஆம் ஆண்டில் கபாலீஸ்வரர் கடற்கரை கோயிலின் அழிவு நடந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. அதன் தற்போதைய இடத்தில், மேற்கே ஒரு கி.மீ தூரத்தில் உள்ள புதிய கோயில் சுமார் முந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு பக்தியுள்ள இந்து வாக்காளர்களால் கட்டப்பட்டது, அதாவது சுமார் இருநூறு மற்றும் அதன் அழிவுக்கு ஐம்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு. தற்போதைய நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் சாந்தோம் தேவாலயம் பழுதுபார்க்கப்பட்டபோது, அங்கு கட்டளைகளுடன் கூடிய பல கற்கள் காணப்பட்டன. அவர்களில் ஒருவர் பூம்பவாய் பற்றி குறிப்பிடுகிறார், திருஜ்நானசம்பந்தர் சிறுமி ஒரு சாம்பலில் வைக்கப்பட்டிருந்த சாம்பலிலிருந்து அற்புதமாக புத்துயிர் பெற்றதாகக் கூறப்படுகிறது.
இவை அனைத்தும் மறக்கப்பட்ட கடந்த கால விஷயங்கள். கபாலீஸ்வரர் கோயில் மற்றும் சந்தோம் தேவாலயம் இரண்டுமே இப்போது இந்துக்கள் மற்றும் கிறிஸ்தவர்களின் ஆன்மீக தேவைகளை வளர்த்து வருகின்றன. இத்தகைய சூழ்நிலையில் இந்த விரும்பத்தகாத உண்மைகளின் நினைவுகளைத் தூண்டிவிடாமல் இருப்பது நல்லது. முன்னோக்கிப் பார்க்கும் நபர்களின் கூற்றுப்படி, கடந்த காலத்தின் பல விஷயங்கள் நினைவில் இருப்பதை விட மறந்து விடப்படுகின்றன. கபாலீஸ்வரர் கோயில் மற்றும் சந்தோம் தேவாலயத்தின் வரலாறு இந்த வகையைச் சேர்ந்தது.
ஆனால் சாந்தோம் சர்ச்சின் பாதிரியார்கள் இதை அனுமதிக்க மாட்டார்கள். வெறித்தனத்தின் சுடரை பிரகாசமாக வைக்க அவர்கள் விரும்புகிறார்கள். சி.ஏ.வில் பின்வரும் பத்தியைக் குறிப்பிடுவது வருத்தமளிக்கிறது. 30 டிசம்பர் 1989 இன் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸில் சைமனின் எழுதுதல்:
இன்று சாந்தோம் தன்னிடம் ஒரு எலும்பு துண்டு மற்றும் மெட்ராஸில் துறவி படுகொலை செய்யப்பட்ட உலோக ஈட்டி மட்டுமே உள்ளது. இவை பூசாரிகளின் பாதுகாப்பான காவலில் உள்ளன. ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஜூலை 3 ஆம் தேதி புனித தாமஸின் விருந்துக்கான வருடாந்திர புனிதமான நாவலின் போது இது பொது வணக்கத்திற்கு அம்பலப்படுத்தப்படுகிறது.
இன்னும் அச்சுறுத்தலானது இறுதி வாக்கியம்:
அருட்தந்தை உதவி பாதிரியார் சார்லஸ், இந்த எழுத்தாளருக்கு 1990 ஜனவரி முதல் பாரிஷனர்களின் உதவியுடன் ஒவ்வொரு மாதமும் 3 ஆம் தேதி கொண்டாட்டங்கள் இருக்கலாம் என்று தெரிவித்தார்.
சிறுபான்மையினரின் வெறித்தனத்தைத் தக்க வைத்துக் கொள்ளும் இந்த முயற்சி பெரும்பான்மையினரின் வெறித்தனத்தையும் தூண்டக்கூடும், மேலும் பாபர் மஸ்ஜித் சர்ச்சை போன்ற சூழ்நிலைகளுக்கு வழிவகுக்கும். சரியான சிந்தனையுள்ள அனைத்து ஆண்களும் இதுபோன்ற தற்செயல் ஏற்படுவதை முன்கூட்டியே கண்டறிந்து தவிர்க்க வேண்டும்.
卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐卐
இந்த கட்டுரை மெட்ராஸின் மைலாப்பூரில் ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ணா மடத்தால் வெளியிடப்பட்ட தி வேதாந்த கேசரியின் ஜூன் 1990 இதழில் வெளிவந்தது. இது மூன்று மாதங்களுக்கு முன்னர் மெட்ராஸின் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸில் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது, ஆனால் அச்சமற்ற செய்தித்தாளில் இருந்து எந்த பதிலும் கிடைக்கவில்லை - இருப்பினும், காணக்கூடியது போல, குடியுரிமை ஆசிரியர் தனது அலுவலகத்தில் இருப்பதை முழுமையாக அறிந்திருந்தார்.
புதுடில்லியின் ராம் ஸ்வரூப், கட்டுரையைப் படித்ததும், வேதாந்த கேசரி ஆசிரியருக்கு ஜூன் 27 அன்று ஒரு கடிதம் அனுப்பினார்:
ஜூன் 1990 உங்கள் இதழில் சுவாமி தபஸ்யானந்தாவின் “இந்து மதத்தை கறைபடுத்தும் ஒரு புனித புனிதரின் புராணக்கதை” பற்றிய குறிப்பு. மிகச் சிறந்த கட்டுரை ஒரு மோசமான முடிவால் சிதைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை மரியாதையுடன் சுட்டிக்காட்டுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன். வெறித்தனம் என்று முதலில் நம்மைக் குற்றம் சாட்டாமல், செமிடிக் ஐகானோக்ளாஸைப் பற்றி நாம் பேச முடியவில்லையா? பாப்ரி மஸ்ஜித் சர்ச்சை என்று அழைக்கப்படும் இந்து வெறி எங்கே? வெறித்தனமான சக்திகள் நம் கோயில்களை அழித்தன என்பதையும், அதைப் பற்றி நாம் ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்பதையும் நினைவில் வைத்திருப்பதில் இது உள்ளதா? ஆனால் நாம் எதையும் செய்யத் தொடங்குவதற்கும், பிரச்சினைகள் இணைவதற்கும் முன்பே நாம் சுய கண்டனத்தில் ஈடுபடத் தொடங்க வேண்டுமா? கீதையின் மொழியில், இந்த மனநிலை ஹிருதய-த ur ர்பல்யம் மற்றும் கர்பண்ய-தோஷம் ஆகியவற்றிலிருந்து வருகிறது, மேலும் சிறியதை அடைய முடியும்.
இந்து மதத்தின் உளவியல் நிராயுதபாணியாக்கம் நீண்ட காலமாக நடந்து வருகிறது, நாங்கள் அவற்றைக் கட்டுவதற்கு முன்பே எங்கள் பாதுகாப்புகளை இழுக்க கற்றுக்கொண்டோம். துரதிர்ஷ்டவசமாக, இது பெரும்பாலும் இந்து மதத்தின் சில சிறந்த மனதினால் பிரசங்கிக்கப்பட்டுள்ளது.
இந்த கடிதம் பத்திரிகையில் வெளியிடப்படவில்லை. வேதாந்த கேசரிடோஸ் ஆசிரியருக்கு கடிதங்களை வெளியிடவில்லை.
சுவாமி தபஸ்யானந்தாவின் கட்டுரையின் நகல்களையும் சி.ஏ. சாந்தோமில் மெட்ராஸ் பேராயர் சைமன் மற்றும் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் ஆசிரியர். சி.ஏ. ஆகஸ்ட் 9 ஆம் தேதி ஒரு கடிதத்துடன் பதிலளித்தவர் சைமன் மட்டுமே. எக்ஸ்பிரஸ் வீக்கெண்ட் எடிட்டரிடமிருந்து அவர் கற்றுக்கொண்டார், அவருடைய புத்தகத்தை இந்த புத்தகத்தின் முதல் பதிப்பின் பின்னிணைப்பில் சேர்க்க திட்டமிட்டுள்ளோம், மேலும் இந்த திட்டம் குறித்து அவருக்கு இதுவரை அறிவிக்கப்படவில்லை என்றாலும், அவர் எழுதினார்:
சுவாமி தபஸ்யானந்தா எழுதிய மற்றும் வேதாந்த கேசரி வெளியிட்ட கட்டுரைகளின் ஜெராக்ஸ் நகல்களை எனக்கு அனுப்பியதற்கு நன்றி.
அந்தக் கட்டுரையில் எனது ஆர்வம் முற்றிலும் கல்விசார்ந்ததாகும், ஏனெனில் நான் யாருடைய காரணத்தையும் வென்றதில்லை. உங்கள் கடிதத்திலோ அல்லது கட்டுரையிலோ கொடுக்கப்பட்ட பதிப்பைப் பற்றி எனக்குத் தெரியாது.
எனது கட்டுரையின் முக்கிய ஆதாரங்கள் இரண்டு புத்தகங்கள்:
செயின்ட் தாமஸின் படிகளில் Rt. ரெவ். ஹெர்மன் டிசோசா.
இந்த கடிதத்தை நாங்கள் உண்மையில் ஒப்புக் கொண்டோம், ஆகஸ்ட் 14 அன்று பின்வருமாறு பதிலளித்தோம்:
ஆகஸ்ட் 9 ஆம் தேதி உங்கள் கடிதத்தின் ரசீதை இது ஒப்புக் கொள்ளும்.
புனித தாமஸின் கட்டுக்கதை பற்றிய எனது கட்டுரை 1989 டிசம்பர் 30 ஆம் தேதி இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸில் வெளிவந்த உங்கள் கட்டுரைக்கு பதில் எழுதப்பட்டுள்ளது.
இதைக் கருத்தில் கொண்டு, நீங்களும் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸும் மெட்ராஸ் நகர வரலாறு என முட்டாள்தனமான வகுப்புவாதக் கதையை வெளியிடுவதன் மூலம் சர்ச்சையைத் தொடங்கினீர்கள், அதை மறுபதிப்பு செய்வதைத் தவிர்க்கும்படி நீங்கள் என்னிடம் கேட்க முடியாது.
உங்கள் கட்டுரை பொது விவாதம் மற்றும் தேவையான குறிப்புக்கு உட்பட்டது, மேலும் எனது பதிலுக்கான பின் இணைப்புகளாக மீண்டும் உருவாக்கப்படுகிறது. [2]
செயின்ட் தாமஸ் மீதான உங்கள் ஆர்வம் கல்வி மட்டுமே என்று நம்புவது கடினம். நீங்கள் எந்த பக்கச்சார்பற்ற அறிஞரையும் பெயரிடவில்லை அல்லது நம்பகமான கல்விக் குறிப்பைக் கொடுக்கவில்லை.
உண்மையில் நீங்கள் ரோமன் கத்தோலிக்க பிரச்சாரத்தின் ஒரு சிறந்த பகுதியை எழுதியுள்ளீர்கள் - Rt இன் படிகளில். இந்திய வரலாற்றைக் கையாளுவதற்கும், இந்துக்களை தனது படைப்புகளில் இழிவுபடுத்துவதற்கும் பெருமளவில் முயன்ற ரெவ். ஹெர்மன் டிசோசா - உங்கள் வெற்றிக்கு நான் உங்களை வாழ்த்த வேண்டும்.
செயின்ட் தாமஸ் இந்தியா வந்தார் என்பதற்கான ஆதாரமாக மார்கோ போலோ மற்றும் ராஜேந்திர பிரசாத் ஆகியோரை நீங்கள் மேற்கோள் காட்டுவதால், புனித தாமஸ் இந்தியாவுக்கு வந்தார் என்பதற்கான மேலதிக ஆதாரமாக இந்தியர்கள் இப்போது உங்களையும் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸையும் மேற்கோள் காட்டுவார்கள்.
உங்கள் கடிதம் ஒரு மறுப்புக்கு ஒப்பானது, உண்மையில் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸின் ஆசிரியருக்கு அனுப்பப்பட வேண்டும், ஆனால் நீங்கள் என்னுடன் மேலும் தொடர்பு கொள்ள விரும்பினால், நிச்சயமாக அவ்வாறு செய்வது வரவேற்கத்தக்கது.
இது கடிதத்தின் முடிவாக இருந்தது. சி.ஏ. சைமன் எங்களுடன் மேலும் தொடர்பு கொள்ளவில்லை, எக்ஸ்பிரஸ் வீக்கெண்டில் எந்தவொரு மறுப்பும் தோன்றாததால், இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் நெடுவரிசைகளில் "வரலாற்று" வகுப்புவாதக் கதையை வெளியிட்டதற்கு அவரோ அவரது ஆசிரியரோ வருத்தப்படவில்லை என்று கருதலாம்.
செயின்ட் தாமஸ் கிறிஸ்டியன் என்சைக்ளோபீடியா திரு ஸ்ரீ ஜார்ஜ் மெனச்சேரியால் திருத்தப்பட்டது.
ஒரு சில துண்டுப்பிரசுரங்களும் கட்டுரைக்கு குறிப்பிடப்பட்டன. அரசாங்கத்தால் வெளியிடப்பட்ட அஞ்சல் முத்திரையின் ஒரு முகநூல். 1972 ஆம் ஆண்டில் 19 ஆம் நூற்றாண்டின் இந்த நிகழ்வின் போது (கூறப்படுகிறது) காணப்பட்டது. இந்தியாவின் முன்னாள் ஜனாதிபதி டாக்டர் ராஜேந்திர பிரசாத் ஆற்றிய உரை, “புனித தாமஸ் இந்தியாவுக்கு வந்ததை நினைவில் கொள்க…” என்றும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
கட்டுரை எந்த மாலாஃபைட் (sic) நோக்கத்துடன் எழுதப்படவில்லை என்றும், ஸ்ரீ சீதா ராம் கோயல் கொடுத்த சர்ச்சைக்குரிய பதிப்பைப் பற்றி எனக்குத் தெரியாது என்றும் சொல்ல முயற்சிக்கிறேன். இப்போது நான் அதை அறிந்திருக்கிறேன், மற்ற பதிப்பையும் மதிக்க நான் கவனிக்கிறேன்.
நீங்கள் ஒரு புத்தகத்தை வெளியிடப் போகிறீர்கள், எனது கட்டுரையை கிறிஸ்தவ பதிப்பாக சேர்க்க உத்தேசித்துள்ளீர்கள் என்று அறிந்தேன். நான் எந்த மத பிரிவினருக்கோ அல்லது குழுவிற்கோ நிற்கவில்லை என்பதால் நீங்கள் அவ்வாறு செய்யக்கூடாது. நீங்கள் உணர்ந்தால், இந்த விஷயத்தின் அதிக அதிகாரப்பூர்வ படைப்புகளை நீங்கள் குறிப்பிடலாம்.
இந்த விஷயத்தைப் பற்றி மிகுந்த புரிதலுடன் கூடிய அறிஞராக இருப்பதால், இதை நீங்கள் சரியான மனப்பான்மையுடன் எடுத்துக் கொள்ளலாம் என்று நம்புகிறேன்.
எந்தவொரு தவறான புரிதலையும் நீக்குவதற்காக இதை சுவாமி தபஸ்யானந்தாவின் கவனத்திற்கு கொண்டு வரலாம்.
இந்த கடிதத்தை தயவுசெய்து ஒப்புக் கொள்ளுங்கள். நீங்கள் எனக்கு எழுத தயங்கலாம்.
----------------------------------------------
1. கானாவைச் சேர்ந்த தாமஸ் மற்றும் எழுபத்திரண்டு சிரிய குடும்பங்கள் பொ.ச. 345 இல் வந்தன. அவர்கள் இந்தியாவுக்கு வந்த முதல் கிறிஸ்தவர்கள். சுவாமி தபஸ்யானந்தா இங்கே ஒரு பிழையைச் செய்து, மேற்கு ஆசியாவிலிருந்து பின்னர் குடியேறிய ஜெருசலேம் வணிகரை அடையாளம் கண்டுள்ளார். மலபாரில் உள்ள அனைத்து ஆரம்பகால கிறிஸ்தவ குழுக்களும், நசரானிஸ் (நஸ்ரானிஸ்) அல்லது நெஸ்டோரியர்கள் என அழைக்கப்படுபவை, சிரிய அல்லது பாரசீக வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவை. அவர்கள் இரண்டு அடிப்படைக் குழுக்களாகப் பிரிக்கப்பட்டனர்: இந்தியர்களை மணந்தவர்கள் மற்றும் இல்லாதவர்கள்.
2.பிப்ரவரி, 1991 இல் வெளியிடப்பட்ட இந்த புத்தகத்தின் முதல் பதிப்பில், சைமனின் கட்டுரை பின் இணைப்புகளில் தோன்றும்.
