குறிப்புக்கள்

1 ஜான் ஹியூஸ்மேன், “தொல்பொருள் மற்றும் ஆரம்பகால இஸ்ரேல்: இன்று காட்சி” கத்தோலிக்க விவிலிய காலாண்டு 34 (1975), 1-16.

கருத்துரைகள் (12)

மாணவர்கள் தங்கள் பேராசிரியர்களுடன் உடன்பட வேண்டும் அல்லது வேறு எங்காவது படிக்க வேண்டும் என்றும், ஒரு மாணவரின் வாதத்தின் இறுதி உண்மை அல்லது பொய் உண்மையில் பொருத்தமற்றது என்றும் (பேராசிரியருடனான ஒப்பந்தம் பொருத்தமானது) என்று எனக்கு நேரடியாக கார்னலில் கூறப்பட்டது. விவிலிய "ஆதியாகமம் ஆணாதிக்க காலம்" என்பது விவிலிய "நீதிபதிகள் காலத்துடன்" சமகாலமானது என்று இப்போது பெரிதும் நிரூபிக்கப்பட்ட முன்மொழிவுக்காக, நான் எழுதிய ஒரு காகிதத்தின் மீது கார்னலில் இருந்து கட்டாயமாக வெளியேற்றப்பட்ட சூழலில் இது எழுந்தது. ஆலோசகரின் பாரம்பரிய தேசபக்தர்கள். ஆதியாகமம் ஆணாதிக்க காலம் இரும்பு I ஆக இருக்கக்கூடும் என்று நான் மிகவும் அப்பட்டமான ஒன்றை நம்பினால், ஒரு தாமஸ் தாம்சனின் கீழ் கண்டுபிடித்து படிக்க வேண்டும் என்று என் ஆலோசகர் முரண்பாடாக பரிந்துரைத்தார். அது முடிந்தவுடன், நான் செய்தேன். மில்வாக்கியில் தாம்சனைப் பார்த்து, அவரை இரவு உணவிற்கு அழைத்துச் சென்றது எனக்கு நினைவிருக்கிறது, அங்கு ராட்ஸிங்கரின் கதையையும் தாம்சன் சந்தித்த மற்ற நபர்களையும் நான் கவனித்தேன். "ராட்ஸிங்கர் எப்போதாவது போப் ஆக முடியுமா?" என்று தாம்சனிடம் கேட்டது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. ஒருபோதும் நடக்காது என்று தாம்சன் எனக்கு உறுதியளித்தார். பின்னர் தாம்சன் கோபன்ஹேகனுக்குச் சென்றார், தாம்சனும் லெம்சேவும் கோபன்ஹேகனுக்கு என் பட்டப்படிப்பை முடிக்க என்னை அழைத்தார்கள், அதை நான் செய்தேன். நான் எப்படி நன்றி சொல்ல முடியும் என்று தாம்சனிடம் ஒரு முறை கேட்டேன். அவர் கூறினார்: ஒருநாள் நான் உங்களுக்கு உதவி செய்தேன் என்று நீங்கள் நினைப்பது போல் நீங்கள் உதவி செய்யும் ஒரு மாணவர் இருப்பார்; அப்படித்தான் நீங்கள் எனக்கு திருப்பித் தருவீர்கள். தாம்சனின் இந்த குறைவான, சக்திவாய்ந்த தனிப்பட்ட கதையால் பல கருத்துக்கள் எழுப்பப்பட்டுள்ளன. முதலாவதாக, இஸ்ரேலை ஆண்டிசெமிட்டிசம் மற்றும் அரசியல் ரீதியாக விமர்சிப்பது குறித்து: தாம்சனை நான் பல ஆண்டுகளாக அறிந்திருக்கிறேன், அவருடைய அரசியல் கருத்துக்கள் எதுவாக இருந்தாலும், அவர் ஆண்டிசெமிடிக் அல்லது யூத எதிர்ப்பு அல்ல. தாம்சன் அனுபவித்த எதிர்விளைவுகளின் பின்னணியில், இஸ்ரேலுக்கு ஆதரவான அரசியல் கருத்துக்களைக் கொண்ட ஒரு ஆல்பிரைட்டன் பள்ளி, அரை-விவிலிய பிரதான நவ-அடிப்படைவாதத்தின் அசுத்தமான கூட்டணியை ஒருவர் சந்தேகிக்க முடியாது. இரண்டாவதாக, லெம்சேவின் பங்கு கருத்துக்குத் தகுதியானது: சில மூத்த நபர்கள் புத்திசாலித்தனத்தால் அச்சுறுத்தப்படுகிறார்கள், தாம்சன் போன்ற ஒருவரால் அச்சுறுத்தப்படுகிறார்கள், ஆயினும் லெம்பே தாம்சனை கோபன்ஹேகனுக்கு வரவேற்கும் அளவுக்கு பெரியவராக இருந்தார், மேலும் கல்வி ஆராய்ச்சியின் உற்பத்தி மற்றும் வளமான மைதானம் என்ன? மூன்றாவதாக, தாம்சன் குறிப்பிட்ட ஒரு நபருடனான தனிப்பட்ட தொடர்பு: நான் அதை பின்னர் வரை உணரவில்லை, ஆனால் தாம்சன் அவருடன் எனது ஆரம்ப ஐந்து மணி நேர விருந்தில் தாம்சன் குறிப்பிட்டுள்ள ஜேம்ஸ் ரோஸ் (ஆனால் ரோஸ் டாம்ஸை மறுத்த விவரம் எனக்கு நினைவில் இல்லை இந்த கட்டுரையைப் படிக்கும் வரை எஸ்.பி.எல். . . நான் அவரை ஒருபோதும் சந்தித்ததில்லை என்றாலும், என்னுடைய உறவினர் என்று பின்னர் அறிந்து ஆச்சரியப்பட்டேன்: அவருடைய மனைவி என் தாயின் முதல் உறவினர். கதையின் ரோஸின் பதிப்பு என்ன என்று நான் எப்போதுமே ஆச்சரியப்பட்டேன் - தாம்சன் எமோரியில் பிஹெச்டி பெறுவதைத் தடுக்க முயற்சித்ததற்கான காரணம் - ஆனால் குடும்பத் தொடர்பு கொள்ளவும் அவரிடம் கேட்கவும் தைரியம் இல்லை, பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வரை நான் இறுதியாக என் தைரியத்தை வளர்த்துக் கொண்டேன் மற்றும் தொலைபேசி அழைப்பு. துரதிர்ஷ்டவசமாக நான் தாமதமாகிவிட்டேன் என்று கற்றுக்கொண்டேன்; நான் அழைப்பதற்கு முன்பே அவர் இறந்துவிட்டார் (மற்றும் அவரது மனைவி அவருக்கு முன் இறந்ததால் என்னால் அவளிடம் கேட்கவும் முடியவில்லை). தாம்சனின் கீழ் படிப்பது எனக்கு ஒரு கனவு நனவாகியது, மேலும் என் மனைவியைச் சந்திப்பதில் பிற விஷயங்களுக்கிடையில் விளைந்தது, எனவே தாம்சனின் கதையில் மகிழ்ச்சியான முடிவு, அல்லது ஒருவர் அதை எப்படிப் பார்க்கிறார் என்பதைப் பொறுத்து ஆரம்பம் ஆகியவை டாமிற்கு மட்டுமல்ல. தாம்சனின் கதை அவரை அறிந்தவர்களால் நீண்ட காலமாக அறியப்பட்டிருக்கிறது, தற்போதைய கட்டுரையில் கூறப்பட்டுள்ளபடி தாம்சனின் கணக்கில் எந்தவிதமான தவறுகளும் முரண்பாடுகளும் இல்லை என்பதை நான் அறிவேன். எழுப்பப்பட்ட பிரச்சினைகள் குறித்து அர்த்தமுள்ள விவாதம் இருக்கலாம் என்று நம்புகிறேன்.

# 1 - கிரெக் ட oud ட்னா - 04/18/2011 - 02:31

பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஹார்வர்டில் நான் எழுதிய தேர்வில், எம்டி, எல்எக்ஸ்எக்ஸ் மற்றும் டிஎஸ்எஸ் சாமுவேல் துண்டுகளைப் பயன்படுத்தி அப்னருக்காக டேவிட் புலம்பியதை ஒரு உரை புனரமைப்பு செய்தேன். எழுதப்பட்ட தேர்வுகளின் வாய்வழி பாதுகாப்பில், கிராஸ் அவர் செய்ததைப் போலவே நான் அதை புனரமைத்தேன் என்று கருத்து தெரிவித்தார்; டாம் லாம்ப்டின், "அது சரியாக இருப்பதை விட சிறந்தது!" நேரம் மட்டுமே வினவலின் பொருத்தத்தை உறுதிப்படுத்தியுள்ளது மற்றும் விரிவுபடுத்தியுள்ளது.

# 2 - பீட்டர் மிஸ்கால் - 04/20/2011 - 12:56

நான் சில நேரங்களில் கியூ கார்டனில் நுழைவதற்கு காத்திருக்கிறேன், ஆனால் ஒரு வரிசையில்.

பேராசிரியர்கள் இந்த ஓடிபால் சிகிச்சையைப் பெற வேண்டுமானால், மோசேயைப் பற்றிய பிராய்டின் கோட்பாடுகள், அவை சிறந்த இலக்கிய திறமையுடன் உருவாக்கப்பட்டன, ஆனால் நிலையான வர்ணனைகளில் குறிப்பிடப்படவில்லை எனில், மற்றொரு ஒளிபரப்பிற்குத் தகுதியானது.

# 5 - மார்ட்டின் - 04/27/2011 - 19:35

நான் இரண்டு ஆண்டுகளாக இணையத்தில் பதுங்கியிருக்கிறேன், இதற்கு முன்பு ஒரு கருத்தையும் வெளியிடவில்லை. இணைப்புகளைக் கிளிக் செய்வதன் மூலம் நான் இங்கு வந்தேன், சீரற்ற முறையில். இந்த வரலாறு மனித நடத்தை பற்றிய எனது இருத்தலியல் கோபத்தையும், தனிநபர்களின் பின்னடைவு மற்றும் அற்புதம் குறித்த எனது பிரமிப்பையும் தூண்டுகிறது. நான் ஒரு நாத்திகர் இல்லையென்றால், "கடவுள் உங்களை ஆசீர்வதிப்பார், டாக்டர் தாம்சன்" என்று சொல்ல விரும்புகிறேன். உங்கள் உதாரணத்திற்கு நன்றி.

# 6 - கசாண்ட்ரா வி. கிரேர் - 06/10/2011 - 02:25

கல்வி மற்றும் தேவாலய ஊழலின் மோசமான நிலை என்ன ஒரு அசாதாரண வெளிப்பாடு!

விவிலிய தொல்பொருளியல் அறிமுகம் இஸ்ரேல் ஃபிங்கெல்ஸ்டீனால் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பைபிளிலிருந்து, சத்தியத்திற்கு விரோதமாக இருக்கும் இந்த சோகமான கதை தேவாலயத்தின் திகிலூட்டும் தார்மீக நிலை மற்றும் ராட்ஸிங்கர் அணுகுமுறையின் விளைவாக வீழ்ச்சியடைவது பற்றி அதிகம் கூறுகிறது.

# 7 - ராபர்ட் துலிப் - 07/14/2011 - 10:48

 பண்டைய உலகில் வாழ்ந்த ஒரு நபரின் வரலாற்றுத்தன்மை குறித்த நேரடி கேள்விகள் மிகவும் சிக்கலானவை என்பது பிரச்சினையின் ஒரு பகுதி என்று நான் நினைக்கிறேன். ஒருபுறம், அத்தகைய தொலைதூர கடந்த காலத்தின் எந்தவொரு நபரையும் ஆதாரங்கள் மூலமாக மட்டுமே நாங்கள் அறிவோம்; எனவே, எங்கள் கேள்வி முறையாகக் கேட்கப்பட வேண்டுமானால், நம்மிடம் உள்ள எந்த ஆதாரங்களின் வரலாற்றுத்தன்மையையும் அது கேள்விக்குள்ளாக்க வேண்டும்: இது கடந்த காலத்திலிருந்து பரப்பப்பட்ட பாரம்பரிய விவரிப்புகளின் ஒரு நபருடன் கையாளும் போது ஒரு வல்லமைமிக்க கேள்வி. வரலாற்று போன்ற ஒரு நபரை தீர்ப்பதில் எங்களுக்கு உத்தரவாதம் உள்ளது என்ற முடிவு, அது அடிப்படையாகக் கொண்ட ஆதாரங்களை விட வலுவானதல்ல. எவ்வாறாயினும், அத்தகைய எண்ணிக்கை இல்லை என்று ஒரு எதிர்மறையான அறிக்கையை அடைய முடியாது: அத்தகைய ஒரு நபரை நம் வரலாற்றின் ஒரு பகுதியாக மாற்றுவதற்கு எங்களுக்கு எந்த உத்தரவாதமும் இல்லை.

'பல சான்றளிப்பு', 'சங்கடம்' அல்லது 'கியூ' அல்லது வாய்வழி மரபு போன்ற ஆதாரங்கள் நம்மிடம் இல்லாத மற்றும் ஆராய முடியாத ஆதாரங்கள் போன்றவை நியாயமான வரலாற்று அளவுகோல்கள் அல்ல. சரியான வரலாற்று வாதம் கடந்த காலத்தைப் பற்றி நமக்குத் தெரியாததை ஒப்புக்கொள்வதில் தொடங்க வேண்டும். அப்போதுதான் நாம் உண்மையில் அறிந்தவற்றை ஆராய ஆரம்பிக்க முடியும்.

இயேசுவின் உருவத்தில் எனது சொந்த ஆர்வங்கள் இந்த எண்ணிக்கை தோன்றும் இலக்கியத்திலும், ஒப்பீட்டு இலக்கியத்தின் கட்டமைப்பிற்குள் அது எவ்வாறு செயல்படுகிறது என்பதையும் மையமாகக் கொண்டுள்ளது. ரோமானிய கால யூத மதம் அல்லது கிறிஸ்தவத்தின் வரலாற்று தொடக்கங்களின் பின்னணியில், இந்த நபரின் வரலாற்றுத்தன்மை குறித்த சிக்கல்களில் பல அறிஞர்கள் நேரடியாக ஆர்வம் காட்டுகிறார்கள் என்பதை நான் நிச்சயமாக அறிவேன், ஆனால் எனது மேசியா கட்டுக்கதை இதுபோன்ற கேள்விகளுக்கு மட்டுமே உறுதியானது; இயேசுவின் உருவம் நல்ல ராஜாவின் பண்டைய அருகிலுள்ள கிழக்கு கருப்பொருள் கூறுகளை எவ்வாறு மீண்டும் வலியுறுத்துகிறது என்பதில் அதன் ஆர்வத்தில்.

இயேசுவின் உருவத்தின் வரலாற்றுத்தன்மையுடன் நேரடியாக தொடர்புபடுத்தப்படவில்லை என்றாலும், அத்தகைய வரலாற்று இயேசுவின் கட்டமைப்பை நாம் எவ்வாறு புரிந்துகொள்கிறோம் என்பதை இந்த ஆராய்ச்சி பாதிக்கிறது - அனாதைகள் மற்றும் விதவைகள் மற்றும் நொண்டி மற்றும் குருடர்கள் மீதான அக்கறை, எடுத்துக்காட்டாக.

அந்த ஆதாரங்களுக்குள் ஒரு இலக்கிய நபருக்குப் பின்னால் ஒரு நபரின் வரலாற்றுத்தன்மைக்கு எதிராகவோ அல்லது எதிராகவோ வாதிடுவதை விட, நம்மிடம் இருப்பதைப் புரிந்துகொள்வது மற்றும் விளக்குவது.

சாக்ரடீஸ் அல்லது ஜான் பாப்டிஸ்ட் அல்லது ஹில்லெல் போன்ற ஒப்பிடத்தக்க புள்ளிவிவரங்களைப் போலவே, ஒரு கொள்கை ரீதியான வரலாற்று அஞ்ஞானவாதம் - ஆதாரங்களைக் கொடுத்தால், நாம் உறுதியாகக் கூறக்கூடிய எதையும் குறைவாகக் கொண்டிருக்கிறோம் என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டியது அவசியம் என்று நான் நினைக்கிறேன். ஒரு வரலாற்று இயேசு இருந்திருக்கலாம் என்று கருதினாலும் வரலாற்றாசிரியர்கள் புரிந்து கொள்ள முடியும். பார்ட் எர்மானின் புத்தகத்தின் மையமாக இருக்கும் புராணக் கலைஞர்களை விட இது மிகவும் மாறுபட்ட நிலைப்பாடு, மேலும் இயேசு இல்லை என்பதற்கு இதுவே அதிகம் என்று கருதுபவர்களும், ஆதாரங்களுடன் பொருந்தாத கூற்றுக்களை யார் முன்வைக்கிறார்கள், பவுல் நம்பினார் இயேசு ஒரு பெண்ணிலிருந்து பிறந்தார், சிலுவையில் அறையப்பட்டு ஒரு வான மண்டலத்தில் புதைக்கப்பட்டார்.

# 15 - ஜேம்ஸ் எஃப். மெக்ராத்

Bombshell: How Historically Reliable are the Gospels if even Conservative Bible Scholars Believe they May Contain Fictional Stories?

Conservative (Protestant) Christianity rises or falls on the the historical reliability of the Gospels, in particular, the historical reliability of the stories about the alleged bodily resurrection of Jesus.  But just how historically reliable are these four books (and the Book of Acts, since most scholars believe it was written by the same author as the Gospel of Luke) if even prominent conservative Protestant and evangelical scholars assert that these books may contain fictional accounts?

Richard Bauckham, conservative Protestant scholar–believes that Matthew the Apostle did not write the Gospel of Matthew and believes that the story of the calling of Matthew the tax collector is invented fiction:

“The most plausible explanation of the occurrence of the name Matthew in [Matthew] 9:9 is that the author of this Gospel, knowing that Matthew was a tax collector and wishing to narrate the call of Matthew in the Gospel that was associated with him, but not knowing a story of Matthew’s call, transferred Mark’s story of Levi to Matthew.  The story, after all, is so brief and general it might well be thought appropriate to any tax collector called by Jesus to follow him as a disciple.  There is one feature of Matthew’s text that helps to make this explanation probable.  In Mark, the story of Levi’s call is followed by a scene in which Jesus dines with tax-collectors (Mark 2:15-17).  Mark sets this scene in “his house”, which some scholars take to mean Jesus’ house, but could certainly appropriately refer to Levi’s house.  In Matthew’s Gospel, the same passage follows the narrative of the call of Matthew, but the scene is set simply in “the house” (Matthew 9:10).  Thus, this Evangelist has appropriated Mark’s story of the call of Levi, making it a story of Matthew’s call instead, but has not continued this appropriation by setting the following story in Matthew’s house.  He has appropriated for Matthew only as much of Mark’s story of Levi as he needed.”  (bolding, Gary’s)    —“Jesus and the Eyewitnesses”, p.111

Michael Licona, conservative evangelical scholar–who believes that Matthew’s “Dead Saints Shaken out of the Tombs” story may be fictional:

51 and the earth shook and the rocks were split. 52 The tombs were opened,
and many bodies of the saints who had fallen asleep were raised; 53 and
coming out of the tombs after His resurrection they entered the holy city
and appeared to many.  —Gospel of Matthew

“John lists none of the phenomena. Matthew’s report of the raised saints has baffled scholars for years, leaving several questions. Did Matthew intend for his report to be understood literally, allegorically, or otherwise? Or is it legend that Matthew included or invented (a la Bultmann)? Were the saints raised at Jesus’ death or resurrection? Were the saints raised in their same mortal body only to die again as was Lazarus or in resurrection bodies? Who were these saints?

…We have seen that it’s possible Matthew has already employed celestial language to be interpreted as apocalyptic symbols in Jesus’ Olivet Discourse. The same may be said of the celestial phenomena tied to the Pentecost event in Acts 2 where Luke seems to link the wonders in the sky and signs on the earth prophesied by Joel to the wonders and signs performed by Jesus and His apostles, even using the same terms in the same context to describe them. Yet, Joel lists these as blood, fire, vapor of smoke, the sun going dark and the moon turning into blood. But these phenomena apparently did not occur on that day. Moreover, Joel as repeated by Peter says that in that day “everyone who calls on the name of the Lord will be saved.” Luke then reports Peter encouraging the Jews to call on the name of the Lord and be saved. Then he reports that about 3,000 believed that day. Thus, Peter appears to believe the prophecy of Joel was fulfilled at Pentecost. Accordingly, it’s reasonable to hold that Joel and Luke intended for these celestial phenomena to be understood as apocalyptic symbols for the divine acts witnessed at Pentecost—specifically the speaking in tongues—without intending for readers to interpret them in a literal sense. It’s somewhat similar to us saying the events of 9/11 were “earthshaking.” Far be it for a historian a thousand years from now to conclude that an earthquake occurred that day that was felt around the world. Could we be making a similar mistake when reading apocalyptic language in a literal manner? Matthew 24 and Acts 2 are just two examples of what may be apocalyptic
symbols in the biblical literature.

…So, for now, I remain undecided pertaining to how Matthew intended for his readers to understand the raised saints. And I’m not alone.

…I hope that it has become clear in this paper that my intent was not to dehistoricize a text Matthew intended as historical. If I had, that would be to deny the inerrancy of the text. Instead, what I have done is to question whether Matthew intended for the raised saints to be understood historically.”

–Source:  here

 William Lane Craig, conservative evangelical historian and apologist–believes that Matthew’s Raising of the Dead Saints Story may be fictional:

Responding to Jesus Seminar fellow Robert Miller—who claimed that Matthew freely added to Mark’s Gospel the story of the resurrection of the saints, a story which Matthew did not take literally, but included it as a figurative expression of the apocalyptic significance of Jesus’ death—William Lane Craig said:  “Dr. Miller’s interpretation of this passage [Matthew’s Raised Dead Saints Story] strikes me as quite persuasive, and  probably only a few conservative scholars would treat the story as historical.”  —“Will the Real Jesus Stand Up”, edited by Paul Copan, pp. 164-165

In a debate between conservative Christian apologist William Lane Craig and New Testament scholar James Crossley captured in this Youtube video recording here (see minute 1 hour 33 minutes) regarding the Resurrection of Jesus, Dr. Craig was asked if the passage from the Gospel of Matthew regarding the Raising of the Dead Saints should be understood literally. Craig quotes a fellow historian who believes that this passage is a legend.  Craig agrees that an apocalyptic legend is a legitimate possibility…BUT…he goes on to emphasize that this event was connected to the crucifixion and therefore has nothing to do with the evidence for the resurrection of Jesus.  He states that even if Matthew’s Raising of the Dead Saints story is legendary it wouldn’t affect the evidence for the resurrection whatsoever!  What???  Actually, what it shows, Dr. Craig, is that first century Christians were perfectly capable and willing to invent stories about the events surrounding Jesus death!

 Craig Blomberg, conservative evangelical scholar–questions the historicity of the Temple Curtain Splitting Story and the Raised Saints Story:

“All kinds of historical questions remain unanswered about both events [the temple curtain splitting and the raised saints story].” –Blomberg, C. (2001). Vol. 22: Matthew (electronic ed.). Logos Library System; The New American Commentary (421)

 NT Wright, conservative Protestant scholar–questions the historicity of several stories in the Gospels, Acts, and the Old Testament:

Wright questions the historicity of the Raised Saints Story:

“[I]t is better to remain puzzled [regarding Matthew’s Dead Saints Shaken Out of the Tombs Story] than to settle for either a difficult argument for probable historicity or a cheap and cheerful rationalistic dismissal of the possibility. Some stories are so odd that they may just have happened. This may be one of them, but in historical terms there is no way of finding out.”  —“The Resurrection of the Son of God”, p. 636

Wright questions the historicity of the Gospel accounts of King Herod fearing that Jesus was John the Baptist come back from the dead:

“What does this story tell us about the world of second-Temple Jewish belief?  If we assume that Herod and his courtiers really did say something like this, it seems to be an exception to the general rule, that ‘the resurrection of the dead’ would happen to all the righteous dead simultaneously, not to one or two here and there. ” –“The Resurrection of the Son of God”, p. 413  (emphasis, Gary’s)

Wright questions the literal depiction of Hell in the Parable of the Rich Man and Lazarus:

“I stressed in the earlier volume that the parable of the rich man and Lazarus is to be treated precisely as a parable, not as a literal description of the after life and its possibilities.  It is therefore inappropriate to use it as prima facie evidence for Jesus’ own sketching (or Luke’s portrait of Jesus’ sketching) of a standard post-mortem scenario.  It is, rather, an adaptation of a well-known folk-tale, projecting the rich/poor divide of the present on to the future in order to highlight the present responsibility, and culpability, of the careless rich.” —The Resurrection of the Son of God, p. 437

Wright seems to question the historicity of Jesus’ predicting his own death and resurrection:

“It is out of the question, for a start, that the disciples were simply extrapolating from the teachings of Jesus himself.  One of the many curious things about Jesus’ teaching is that though resurrection was a well known topic of debate at the time we only have one short comment of his on the subject, in reply to the question from the Sadducees–a comment which is itself notoriously cryptic, like some of its companion pieces in the synoptic tradition.  Apart from that, there are the short repeated predictions of Jesus’ passion and resurrection , which many of course assume are vaticinia ex eventu, and two or three other cryptic references. “  —NT Wright, Gregorianum, 2002, 83/84, 615-635

Wright also states in The Resurrection of the Son of God that he believes that the reason for the three seemingly contradictory accounts in the Book of Acts regarding what exactly the associates of Paul saw or heard on the Damascus Road is due to the author doctoring the story to stimulate the interest of the reader!

Wright believes that the Book of Daniel has a fictional setting:

“The immediate context of the passage [Daniel 12:2-3] is martyrdom:  the martyrdom which occurred during the crises of the 160’s [BCE], and in particular, the martyrdom of faithful Israelites under the persecution of Atiochus Epiphanes.  …considering the exilic theme of the whole book [of Daniel]—the fictive setting is of course Babylon, and the historical setting is that of the ‘continuing exile’ of 9:24, under various pagan rulers climaxing in the Syria of Antiochus—the most obvious biblical precursors are those which themselves speak of exile and restoration.  —The Resurrection of the Son of God, pp. 113, 115  (emphasis, Gary’s)

 Raymond Brown, Roman Catholic scholar (deceased)–believed in the bodily resurrection of Jesus (so hardly a liberal scholar) but doubted the historicity of Matthew’s Raising of the Dead Saints Story:

“I find the special material [material unique to Matthew; not found in any other gospel] that Matthew has grouped around the birth and the death of Jesus a consistency that suggests a source, but one of another nature than Mark and Q—a source that reflects popular dramatization through storytelling, much like expanded birth and passion narration ever since.  …With regard to the common Synoptic passion narrative  I argued that OT allusions or citations did not create the basic passion narrative sequence but helped to fill in the established, skeletal preaching outline.  In the instance of the Matthean special material, however, the OT background may have actually generated the stories, eg., of the manner of Judas’ death.”  –The Death of the Messiah, pp. 60-61

 Gary’s Conclusion:  So if even very conservative Christian scholars question the historicity of some of the stories in the Gospels, should we view the Gospels and Acts as historically reliable documents?   Should we trust that every story told in these books is historically true?  Or, should we treat them as we do modern works of historical fiction:  We tease apart the facts from the fiction?

Isn’t it, therefore, very probable that even though Jesus was a real historical figure, that he was a first century apocalyptic preacher, that he was crucified and buried, and that shortly after his death some of his followers sincerely believed that he had appeared to them in some fashion—that the stories of walking on water, feeding thousands of people with a few fish and a few loaves of bread, healing leprosy, and stories of people seeing his walking, talking,  broiled fish eating, into outer space levitating corpse is just more fiction???