இசுலாமியர் ஒன்று பட்டாவது போராட்டத்தில் முன் நிற்கிறார்கள். கிறிஸ்துவர்கள்? ரோமை கத்தோலிக்கர் தனி, சிரிய கத்தோலிக்கர் தனி, சி.எஸ்.ஐ. தனி, டி. இ.எல்.சி. தனி, லூத்தரன் தனி, மார்த்தோமா தனி. இவர்கள் போக புதிய கிறிஸ்துவர்கள் தனி. அவர் சர்ச்சுக்கு இவர் போனதே இல்லை, இவர் ஆலயத்துக்குள் அவர் கால் வைத்தது இல்லை. கேட்டால் விக்கிரகம் இருக்கிற இடத்தை பார்த்தாலே பாவம், அங்கே பேய் இருக்கிறது, சாத்தான் இருக்கிறது என்று கதைகள் வேறு.

நீங்க இப்டியே பிரிஞ்சே இருங்க சார். அவன் செங்கல் செங்கலா பேர்த்துட்டு போட்டும்.

எழுத்தாளர் விநாயக முருகனுக்கு:

அவர் எழுதும் மதராசும் மண்ணும் தொடரில் ஒரு பகுதியாக ஆர்மீனியர்கள் பற்றிய அரைகுறை புரிதலுடன் தவறான தகவல்களுடன் கட்டுரை ஒன்றை எழுதி இருந்தார். அது சம்பந்தப்பட்ட காணொளியில் pilagiarism வேறு. இதைக் கண்டித்து நான் எழுதிய எதிர்வினைக்கு வழக்கமான தன் மட்ட புத்தி பாணியில் பதில் சொல்லி இருக்கிறார் விநாயக முருகன்.

ஆர்மீனிய மக்கள் இன்னும் இங்கே ஒரு சிலர் இருக்கிறார்கள், அவர்களை நன்கு அறிவேன். சம்பந்தப்பட்ட நபர்களிடம் இருந்து எந்தத் தகவலும் பெறாமல், யூடியூபில் உள்ள 2014ஆம் ஆண்டு மைக் ஸ்டீபான் என்ற ஆர்மீனியர் தன் நண்பருக்கு தந்த பேட்டியை வைத்துக் கொண்டு, தனக்கே எல்லாம் தெரியும் என்று நினைத்து கதை அளந்து வைத்திருக்கிறார் அந்த எழுத்தாளர்.

ஆர்மீனியா விடுதலை பெற்றதே 90களில். கி. பி. 3 முதலே ஓட்டோமான், பாரசீகம், துருக்கி, ரஷ்ய நாடுகளின் தொடர் படையெடுப்பால் புலம் பெயர்ந்த ஆர்மீனிய மக்கள் உலகெங்கும் சுற்றித் திரிந்து 1990களுக்குப் பின்பு தான் அவர்கள் நாட்டில் குடியேறினார்கள். கிறிஸ்துவ மதத்தை கிபி 301ஆம் ஆண்டு தங்கள் நாட்டின் மதமாக ஏற்றுக்கொண்டவர்கள் ஆர்மீனிய மக்கள். கிறிஸ்தவத்தை நாட்டின் மதமாக முதன்முதலில் ஏற்றுக்கொண்டது ஆர்மீனியா தான். ஆர்மீனியா அரசியல் சட்ட வடிவம் உருவானது 1991ஆம் ஆண்டில். ஆனால் மாதிரி சட்ட வரைவு சென்னையில் 1773ஆம் ஆண்டு எழுதப்பட்டது, நம் எழுத்தாளர் எழுதி தள்ளியிருக்கும் அதே ஆர்மீனிய ஆலயத்தில் தான். பெயர் ஸ்னேர் ஆஃப் குளோரி. அதில் 521 ஆர்ட்டிகில்கள் உண்டு. பிரெஞ்சு டிக்லரேஷன் ஆஃப் இண்டிபண்டன்ஸ் எழுதப்பட்டது இதற்குப் பின்பு தான் (1789). இந்த சட்ட வரைவை எழுதியவர்கள் ஷகமீர் ஷகமீரியான், பெட்ராஸ் உஸ்கான், ஹரதுன் ஷ்மோவானியன்.

இதில் பெட்ரஸ் உஸ்கான் 1746 முதல் 1749 வரை ஆங்கிலேயர் பாதுகாப்பில் ஃபோர்ட் செயின்ட் டேவிடில் வசித்தார். அவர் கட்டிய மர்மலாங் பாலம் பற்றிய நான்கு மொழி கல்வெட்டு இன்றும் சைதை பாலத்தின் அருகே இருக்கிறது, ஆர்மீனிய கான்சுல் ஜெனரல் சிவக்குமார் சார் தலையிட்டு அதை பத்திரப்படுத்தி வைத்த காரணத்தால் உஸ்கானின் பெயரை சொல்லியபடி இன்றும் நகரில் நிற்கிறது. தன் இறப்புக்குப் பின் 7 லட்ச ரூபாயை "சென்னை நகர மக்களுக்கு" உயில் எழுதி வைத்து விட்டு செத்தார் உஸ்கான். மதராசின் மிக நீளமான உயில் இதுவே. என் உடல் இங்கே இருக்கட்டும், இதயம் ஆர்மீனியா செல்ல வேண்டும் என்று அவர் கேட்டுக் கொள்ள, அவரது இதயம் தங்கப் பேழையில் நியூ ஜுல்ஃபா நகரில் உள்ள ஆலயத்துக்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டு அங்கே இவரது ஆளுயர ஓவியத்தின் கீழ் வைக்கப்பட்டுள்ளது.

இந்த ஆலயம் 1712 ஆம் ஆண்டு ஃபோர்ட் செயின்ட் ஜார்ஜ் உள்ளே கட்டப்பட்டது. (Church of Astvatzatzin) பிரெஞ்சுப் படைகள் நாசம் செய்ததால், 1749க்குப் பின் உள்ளே கட்ட இடம் வழங்கப்படாத காரணத்தால் கறுப்பர் நகரில் சகாமீர் சூல்தானியன் தந்த நிலத்தில் கட்டப்பட்டது. ஆலயம் கட்டுவதற்கு முன்பே 1765ஆம் ஆண்டு ஆலயத்தின் ஷமீர் ரூம் கட்டப்பட்டது. ஆலயம் 1772ஆம் ஆண்டு தான் ஆர்மீனிய தெருவில் கட்டப்பட்டது. இந்த ஷஹமீர் கையில் நெமிலி கிராமமே பார்மானாக எழுதித் தரப்பட்டு இருந்தது. முத்துக்கள், ரோஸ் வாட்டர் வணிகம் செய்து வந்தவர் இவர். 1664ஆம் ஆண்டு மயிலாப்பூர் ஆளுநராக மார்கஸ் இரசாதோ என்ற ஆர்மீனியரை நியமித்தார் கோல்கொண்டா சுல்தான். கோஜா பனூஸ் என்ற ஆர்மீனியருக்கும் சர் ஜோசையா சைல்டு என்ற கிழக்கிந்திய கம்பெனி அதிகாரிக்கும் இடையே 22 ஜூன், 1688ஆம் ஆண்டு மதராசில் ஆர்மீனிய மக்கள் வணிகம் செய்ய ஒப்பந்தம் போடப்பட்டது. 1690ஆம் ஆண்டு சென்னை மாநகராட்சி ஆல்டர்மென் பதவியில் ஆர்மீனியர்கள் இருந்தார்கள்.

கோட்டைக்குள் இருந்த கோஜா நசர் ஜானின் வீடு தான் இன்றைய கிளைவ் பங்களா. உஸ்கான் மட்டுமே வெள்ளையர் நகரத்தில் வசித்தார் என்று நம் எழுத்தாளர் எழுதி இருப்பதும் தவறு. 1702ஆம் ஆண்டு நசர் ஜான் கட்டிய வீட்டை பிடுங்கிக்கொண்டு 1752ஆம் ஆண்டு ஆர்மீனியர்களை கோட்டைக்குள் இருந்து வெளியே விரட்டினர் ஆங்கிலேயர்.

சாம் மற்றும் கிரேகரி சாம் ஆகிய இருவரும் தான் 1836ஆம் ஆண்டு சென்னை சேம்பர் ஆஃப் காமர்சுக்கு வித்திட்ட ஆர்மீனியர்கள். அதன் நிறுவன தலைவர்கள் இவர்கள் இருவரும். இது போக சென்னையில் துறைமுகம் அமைய முதல் முயற்சியை எடுத்தவர்கள் இவர்களே. இந்த இருவரின் கல்லறையும் அதே ஆர்மீனிய ஆலயத்தில் உள்ளது. சாமுவேல் மூரத் மற்றும் எட்வர்டு ராஃபேல் ஆகிய இரு ஆர்மீனிய வைர வியாபாரிகள் இங்கு செய்த வணிகத்தில் ஈட்டிய பொருளில், வெனிஸ் நகரில் தொடங்கிய இறையியல் கல்லூரி தான் மூரத் ரஃபேலியன் தியலாஜிக்கல் காலேஜ். (Collegio Armeno Moorat Raphael). எட்வர்டு ராஃபெல் 1788ஆம் ஆண்டு கர்நாட்டிக் வங்கியை தொடங்கியவர்களில் ஒருவர். தென்னிந்தியாவின் முதல் ஜாயின்ட் ஸ்டாக் வங்கி இது! 1729 ஆம் ஆண்டு "ஆர்மீனிய நாட்டின் நினைவாக" என்று சாந்தோம் ரீட்டாஸ் ஆலயத்தில் கல்வெட்டு வெட்டி வைத்தார் உஸ்கான்.

இது தவிர இதே ஆலய வளாகத்தில் ஷ்மோவானியன் அமைத்த அச்சுக் கூடத்தில் இருந்தே அஸ்தரார் என்ற ஆர்மீனியா நாட்டின் முதல் பத்திரிகை வெளிவந்தது. ஆண்டுதோறும் தந்தையின் நினைவு நாளை ஒட்டியே பிப்ரவரி மாதம் இங்கே ஆராதனை நடைபெறும். ஆண்டுக்கு ஒரு முறை நடக்கும் ஆராதனைக்கு உலகெங்கும் உள்ள ஆர்மீனிய மக்கள் வருவதுண்டு. மைக் உள்பட. ஆறில் இரண்டு கோயில் மணிகளை தாமஸ் மியர்ஸ் அண்டு கம்பெனி செய்து தந்துள்ளார்கள். லண்டனின் பிக் பென் கடிகாரத்தை செய்து தந்தவர்கள் இந்த நிறுவனத்தினர்.

கோரம்சிமீ லீம்பிருகன் என்ற ஆர்மீனிய பெண்மணி தான் நாட்டின் முதல் "பிரீ - நூப்ஷியல்" என்ற திருமணத்துக்கு முந்தைய சட்டப்பூர்வ ஒப்பந்தத்தை செய்து கொண்டவர். ஆர்மீனிய குழந்தைகளுக்காக ஆர்மீனிய ஆர்ஃபன் ஃபண்ட் ஏற்படுத்தி ஆண்டுதோறும் ஆயிரக் கணக்கான ரூபாயை வழங்கிய இவருக்கு, இவரது நினைவாக கல்வெட்டு ஒன்றும் இந்த ஆலயத்தில் உண்டு.

இதில் ஃபேஸ்புக் ஆன்டி என்று வேறு எனக்கு பெயர் வைத்திருக்கிறார். நேரில் என்னைப் பார்த்தால் செருப்பை கழற்றி அடிப்பாராம். ஆர்மீனிய மக்கள் பற்றி நான் அவருக்கு தெரியாத விஷயங்களை தெளிவாக இந்தப் பதிவில் எழுதி அவரை அடித்தே விட்டேன் என்று நினைக்கிறேன். புரிந்தால் வரலாற்றை தேடிப் பிடித்து, படித்து எழுதட்டும். இனிமேலாவது! அப்புறம் மைக், நரசய்யா போன்றவர்களின் புகைப்படங்கள் காணொளிகள் பயன்படுத்தியது தொடர்பாக அவர்களுக்கு கிரெடிட் போடட்டும்!

போதகர்களின் பரிதாப நிலை

கிறிஸ்தவர்களிடையே நிலவும் சாதி என்னும் கொடுமையான கோமாளித்தனத்துக்கு பொதுநிலையினரை மட்டும் குறை சொல்வதில் பயனில்லை. பல்லாண்டுகள் இறையியல் படித்த பாதிரிகள்தான் அதிக பொறுப்பேற்கவேண்டும்.

ஒருமுறை திருநெல்வேலியில் *'நாடார்'* என்னும் சாதி உணர்வால் பீடிக்கப்பட்ட ஒரு 'சுவிசேஷ ஊழியர்' என்னுடன் பேசும்போது, _"சென்னை பேராயத்தில் இதுவரை ஒருமுறைகூட நாடார் ஜாதியை சார்ந்தவர்கள் பேராயர் பதவிக்கு வந்ததில்லை. சென்னை கிறிஸ்தவர்களின் சாதிவெறியை பார்த்தீர்களா அண்ணே?"_ என்றார். உடனே நான், _"அந்த பதவிக்கு வருபவர்களை ஊழியக்காரர்களாக பார்க்காமல் சாதி அடிப்படையில் பாகுபடுத்தியே பார்க்கிறீர்களே! அப்படிப் பார்த்தால் திருநெல்வேலி பேராயத்தில் ஒருமுறையாவது ஒரு தாழ்த்தப்பட்டவர் பேராயராக பதவி ஏற்றிருக்கிறாரா?"_ என்று கேட்டேன். இயேசுவின் இரட்சிப்பை பிறருக்கு நற்செய்தியாக அறிவிக்கும் ஒரு 'ஊழியருக்குள்' இருக்கும் சாதி உணர்வைப் பாருங்கள்!

கடவுள் உண்டு என தெரியாத ஒருவரிடம் இருக்கும் மனிதநேயமும் மனமுதிர்ச்சியும்கூட வேதாகம கல்லூரிகளை நடத்தும், மறைநூலை கரைத்துக் குடித்த பெரும்பான்மையான பண்டிதர்களிடமே இல்லையே!

CSI, CNI, Lutheran, Catholic, Methodist, Adventist, Baptist, AG சபைகளின் ஊழியர்களில் பெரும்பான்மையானவர்கள் இந்துத்துவ சாதி உணர்வு உடையவர்களாகத்தான் 'ஊழியம்' செய்கிறார்கள். படுகேவலமாக கிறிஸ்தவர்கள் பிரிந்து வாழ்ந்தாலும், மானம்கெட்ட போதகர்களுக்கு இந்த நிலைமையை நினைத்து கொஞ்சம்கூட உணர்வு இல்லை என்பதே நிதர்சனமான உண்மை. கிறிஸ்தவம் சாதி சாக்கடைக்குள் சிக்கியிருக்கிறது என்று பிறர் குறை சொல்லுமளவுக்கு இது நாறிப்போய் கிடக்கிறதே என்ற ஆதங்கம் அவர்களுக்கு இல்லை.

இந்த நிலையில் பல போதகர்கள் தங்களுடைய பெயர்களுக்கு முன் *'Reverend' (பயப்படத்தக்க, பெருமதிப்புக்குரிய)* என்னும் பட்டப் பெயரை தங்களுக்கு தாங்களே எழுதிக்கொள்கிறார்கள். அப்படி சொன்னால்தான் மக்கள் கொஞ்சமாவது அவர்களை மதிக்கிறார்கள் என நினைக்கிறார்கள். ஆனால், சாதி உணர்வோடு வாழ்பவருக்கு சமூக நலம்விரும்பிகளிடம் எப்படி பெருமதிப்பு கிடைக்கும்? அவரை ஒரு ஆன்மீக வழிகாட்டியாக, ஆத்மார்த்த முன்னோடியாக எப்படி மக்கள் ஏற்றுக்கொள்வார்கள்? இவர்கள் வெள்ளை அங்கி அணிவதால் மட்டும் எல்லாரும் இவர்களை ஆன்மீக தலைவர்கள் என்று நம்பிவிடுவார்களா? அவர்களால் திருச்சபையோரை கட்டுப்படுத்த முடியாவிட்டால் தங்களை 'பயபக்திக்குரிய போதகர்கள்' என அவர்கள் தங்களை அழைத்துக்கொள்வதில் என்ன அர்த்தம் இருக்கிறது?

கத்தோலிக்க பாதிரியார்கள் பல்லாண்டுகள் மறைக் கல்விப் பள்ளியில் (Seminary) கற்றுத்தேறித்தான் *'பாதிரியார்'* பட்டத்தை பெறுகிறார்கள். அவர்களுடைய ஆன்மீகபணிக்கு குடும்ப உறவு தடையில்லாமல் இருப்பதற்காக இல்வாழ்வை துறந்து, திருமணம் செய்யாமல் இந்த பொறுப்புக்கு வருகிறார்கள். ஆனால், பெரும்பான்மையான பாதிரிகள் இந்த சாதிப்பிசாசிடமிருந்து விடுதலை இல்லாமலேயே காலம் தள்ளுகிறார்கள். அவர்களது வெளிப்புறம் வெண்மையான அங்கியால் போர்த்தப்பட்டிருந்தாலும் உள்ளே சாதி அழுக்கோடுதான் 'அருட்பணி' செய்கிறார்கள். சாதியத்துக்கு எதிராக போதிக்கும் துணிவு இல்லாதவர்கள், பேராயர், பிரதம பேராயர் என்ற பதவி பெயர்களோடு தலையில் தொப்பியையும், கையில் குச்சியையும் கெம்பீரமாக பிடித்துக் கொண்டிருப்பதில் என்ன அர்த்தம் இருக்கிறது? இப்படிப்பட்ட வயிற்று பிழைப்பு வியாபாரிகள் தங்கள் போதக வேலையை விட்டுவிடுவதே சாலச்சிறந்தது. ஊழியனுக்கு ஊழியத்தால் பிழைப்பு உருவாகும். ஆனால், வயிற்றுப் பிழைப்புக்காக மட்டும் ஊழியத்தை கையில் எடுப்பது கடவுளுக்கு செய்யும் துரோகமல்லவா! பூமியிலே சாதி வெறியிலிருந்து மனம்திருந்தும் ஊழியர்களின் பொருட்டு பரலோக இராஜ்ஜியத்தில் மிகுந்த மகிழ்ச்சி உண்டாகும் என்று நினைக்கிறேன்.

இப்படிப்பட்ட வேடதாரிகளை பற்றி ஆண்டவர் கூறுகிறார், _"குருட்டு வழிகாட்டிகளே! நீங்கள் பருகும்போது கொசுவை வடிகட்டி அகற்றுகிறீர்கள். ஆனால், ஒட்டகத்தையோ விழுங்கிவிடுகிறீர்கள். வெளிவேடக்கார மறைநூல் அறிஞரே, பரிசேயரே, ஐயோ! உங்களுக்குக் கேடு! ஏனெனில், நீங்கள் கிண்ணத்தையும் தட்டையும் வெளிப் புறத்தில் தூய்மையாக்குகிறீர்கள். ஆனால், அவற்றின் உட்புறத்தையோ கொள்ளை பொருட்களாலும், தன்னல விருப்புகளாலும் நிரப்புகிறீர்கள். குருட்டுப் பரிசேயரே, முதலில் கிண்ணத்தின் உட்புறத்தைத் தூய்மையாக்குங்கள். அப்பொழுது, அதன் வெளிப்புறமும் தூய்மையாகும். வெளிவேடக்கார மறைநூல் அறிஞரே, பரிசேயரே, ஐயோ! உங்களுக்குக் கேடு! ஏனெனில், நீங்கள் வெள்ளையடித்த கல்லறைகளுக்கு ஒப்பானவர்கள். அவை புறம்பே அழகாகத் தோற்றமளிக்கின்றன. அவற்றின் உள்ளேயோ இறந்தவர்களின் எலும்புகளும் எல்லாவகையான அழுக்குகளும் நிறைந்திருக்கின்றன. அவ்வாறே நீங்களும் வெளியே மக்களுக்கு நேர்மையாளராய்த் தோற்றமளிக்கிறீர்கள். ஆனால், உள்ளேயோ போலித்தனமும் நெறிகேடும் நிறைந்தவர்களாய் இருக்கிறீர்கள்" (மத்தேயு 23:24-28)._

_"சூத்திரனுக்கொரு நீதி, தண்டச் சோறுண்ணும் பார்ப்புக்கு வேறொரு நீதி, என்று சாத்திரம் சொல்லிடுமாயின் அது சாத்திரமன்று சதியென்று கண்டோம்"_ என்றும் _"சாதிகள் இல்லையடி பாப்பா. குலத்தாழ்ச்சி உயர்ச்சி சொல்லல் பாவம்"_ என்றும் சுப்பிரமணிய பாரதியார் சொன்னார். அவர் வருணாசிரமப்படி 'பிராமணர்' என்ற உயர்சாதி என அழைக்கப்படும் குடும்பத்தில் பிறந்தவர். அவர் கிறிஸ்து என்ற நிஜமான இரட்சகரைப் பற்றி தெரியாமல் _'பத்திரகாளி'_ என்ற ஒரு விக்கிரகத்தை வணங்கிய, ஒரு இந்துத்துவ சிந்தனையாளர். அவரே சாதி ஏற்றத்தாழ்வு கொள்கையை 'பாவம்' என்று குறிப்பிடுகிறார்.

இயேசுவை அறியாத *ஔவை* பெருந்தகை 12-ம் நூற்றாண்டிலேயே, _"சாதி இரண்டொழிய வேறில்லை. சாற்றுங்கால் நீதிவழுவா நெறிமுறையின் மேதினியில் இட்டார் பெரியார், இடாதார் இழிகுலத்தோர் பட்டாங்கில் உள்ளபடி"_ என்று புரட்சி முழக்கமிட்டார். ஆனால், பல்லாண்டுகள் வேதாகமக் கல்லூரிகளில் படித்த கிறிஸ்தவ பாதிரிகளோ கிறிஸ்தவத்துக்கு சம்பந்தமே இல்லாத இந்துத்துவ சாதிவெறியோடு அலைகிறார்கள்.

*கிறிஸ்துவால் சாதியத்தை ஒழிக்கமுடியுமா?*

_சத்தியத்தை அறிவீர்கள். சத்தியம் உங்களை விடுதலையாக்கும் (யோவான் 8:32),_

_குமாரன் (கிறிஸ்து) உங்களை விடுதலையாக்கினால் மெய்யாகவே விடுதலையாவீர்கள் (யோவான் 8:36),_

_கர்த்தரே ஆவியானவர்; கர்த்தருடைய ஆவி எங்கேயோ அங்கே விடுதலை உண்டு (2கொரிந்தியர் 3:17)_

என்ற வசனங்களை மேற்கோள் காட்டி *நற்செய்தி கூட்டங்கள், பேரின்ப பெருவிழாக்கள், எழுப்புதல் கூட்டங்கள், சமாதான பெருவிழாக்களில்* பலமணி நேரம் பிரசங்கம் செய்யும் போதகர் நம்மிடையே பலருண்டு. _"இயேசு கிறிஸ்து பாவத்திலிருந்து, சாபத்திலிருந்து, நோய்களிலிருந்து விடுதலையை தருகிறார்"_ என்று பல மேடைகளில் பேசப்பட்டு நான் என் சொந்த காதுகளால் கேட்டிருக்கிறேன். ஏதோ மிகவும் பிரமாண்டமான விடுதலையை கிறிஸ்தவர்கள் உறுதியளிக்கிறார்களே! என எண்ணி கிறிஸ்தவர்களின் கூடுகை அழைப்பிதழை மதித்து, பலர் கிறிஸ்தவ கூட்டங்களில் ஆர்வமுடன் பங்கெடுக்கிறார்கள்; பாடல்களை கேட்கிறார்கள்; நடனங்களை காண்கிறார்கள்; போதனைகளை கேட்கிறார்கள். ஆனால், தங்கள் மனதை அரித்துக்கொண்டிருக்கும் இந்துத்துவ சாதி அடிமைத்துவத்திலிருந்து விடுதலை தரும் வார்த்தைகள் கிறிஸ்தவரால் பேசப்படவில்லையே எனும் விரக்தியிலேயே பலர் ஏமாற்றத்தோடு திரும்புகின்றனர். விரக்தியின் உச்சக்கட்டத்தில் பலர் _'கடவுளே இல்லை'_ எனும் பரிதாப முடிவுக்கே வந்துவிடுகின்றனர். அப்படித்தான் நாத்திகம் வேகமாக வளர்ந்துகொண்டிருக்கிறது.

_"இயேசு கிறிஸ்து என் நோய்களை குணமாக்கினார்; வறுமையிலிருந்து, கடன்களிலிருந்து விடுவித்தார்; குடும்ப பிரிவினையிலிருந்து காத்தார்; தோல்வியிலிருந்து தூக்கினார்; தற்கொலை சிந்தையிலிருந்து இரட்சித்தார்; கொலைவெறியிலிருந்து விடுவித்தார்; குடிவெறியிலிருந்து நிவாரணம் தந்தார்"_ என்று சாட்சி சொல்வோர் நம்மிடையே பலர் உண்டு. அதற்காக இறைவனுக்கு உள்ளம் கனிந்து நன்றி செலுத்துகிறேன். ஆனால், எனக்கு அறிவு தெரிந்தநாள்முதல், _"சாதி உணர்வு என்னும் முக்கியமான உளவியல் பிரச்சனைக்கு கிறிஸ்துவால் விடுதலை தரமுடியும்"_ என யாரும் எங்கும் பேசி நான் பார்த்ததில்லை. _"நான் சாதி உணர்வுடையவனாக இருந்தேன். கிறிஸ்து சாதி உணர்விலிருந்து என்னை விடுவித்தார்; இனிமேல் எனக்கோ, என் பிள்ளைகளுக்கோ, என் பேரப்பிள்ளைகளுக்கோ திருமணம் வரும்போது இந்துத்துவ சாதிவேறுபாட்டு கொள்கையை நான் கடைபிடிக்க மாட்டேன்"_ என்று யாரும் அறிக்கை விடுத்து நான் கேட்டதும் இல்லை. அப்படியானால் இந்த முக்கியமான ஆன்மீக பிரச்சனைக்கு தீர்வுகாணும் வலிமை உலக மீட்பர் இயேசு கிறிஸ்துவுக்கு இல்லையா என்னும் கேள்வி சாதியால் பாதிக்கப்பட்ட எல்லோருக்கும் மேலோங்குகிறது. எல்லாம்வல்ல கடவுளுக்கு சாதியத்திலிருந்து கிறிஸ்தவர்களை விடுவிப்பது அசாத்தியமா?

நான் இரட்சிக்கப்பட்ட நாட்களில், _"நீங்கள் பரிசுத்த ஆவியை பெற்றிருக்கிறீர்களா சகோதரரே?"_ என்று சிலர் என்னிடம் கேட்டது ஞாபகம் இருக்கிறது. _"எதற்காக நான் பரிசுத்தஆவியை பெற்றுக் கொள்ளவேண்டும்?"_ என்று திருப்பி கேட்டபோது சிலர், _"பரிசுத்த ஆவியானவர் பாவத்தை கண்டித்து உணர்த்துவார்"_ என்றனர். பெரும் பான்மையான கிறிஸ்தவர்கள் தங்களை ஆவியை பெற்றவர்கள் என்றுதான் சொல்கிறார்கள். பிறரை, 'கீழ்சாதி' என புறக்கணிப்பது தவறு என்பது கடவுள் நம்பிக்கையே இல்லாதோருக்கு தெரிந்திருக்கிறது. ஆனால், _"நான் பிறரை, 'கீழ்சாதி' என்று இழிவாக நினைப்பதை தவறு என்று பரிசுத்த ஆவியானவர் சுட்டிக்காட்டினார், கிறிஸ்துவின் இரத்தத்தால் கழுவப்பட்ட எல்லாரையும் சகோதரர்களாக நினைக்கும் மனப்பக்குவத்தை ஆவியானவர் தந்தார்"_ என்று பெரிய அளவில் யாரும் சொல்லி கேள்விப்பட்டிருக்கிறோமா? ஆவியானவருக்கு இடம் கொடுக்காமல் அவர் நம்மை மாற்றவும் முடியாதே! நான் இப்படி சொல்வதால் ஆவியானவருக்கு எதிராக பேசுகிறேன் என்று தயவுசெய்து நினைத்துவிடாதீர்கள்.

நோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் விடுதலையைத் தேடி கிறிஸ்தவத்துக்கு வருவதுபோல, சாதியால் பாதிக்கப்பட்டோர் சமத்துவத்தை தேடி இயேசுவிடம் வந்திருந்தால் _"மருத்துவரால் கைவிடப்பட்ட என்னை கிறிஸ்து குணமாக்கினார்"_ என்று பலர் சாட்சியம் சொல்வதுபோல, _"நான் சாதிவெறி உடையவனாக இருந்தேன்; இயேசு என்னை சாதிவெறியிலிருந்து விடுவித்தார்; நான் தாழ்வு மனப்பான்மை உடையவனாக இருந்தேன். தாழ்வு மனப்பான்மையிலிருந்து இயேசு என்னை விடுவித்தார்"_ என்று பலர் சாட்சியம் சொல்லியிருப்பார்கள். அது கடவுளுக்கு எவ்வளவு மகிமையாக இருந்திருக்கும்!

சில கிறிஸ்தவர்கள் தங்களிடம் சாதியில்லை என்று சொல்கிறார்கள். அதற்கு அவர்கள் சொல்லும் ஆதாரம் என்னவென்றால், _"நான் பணிசெய்யும் இடத்தில் எல்லா சாதியினரிடமும் சகஜமாக பழகுகிறேன்; பேருந்தில் பயணம் செய்யும்போது சாதி பார்க்காமல் அமர்கிறேன்; வங்கியில் பணம் எடுக்க, ரேஷன் கடையில் பொருட்களை வாங்க வரிசையில் நிற்கும்போது நான் சாதி பார்ப்பதில்லை; ஆனால், திருமணத்தில் மட்டும்தான் சாதி பார்ப்பேன்"_ என்கிறார்கள். அப்படி பார்த்தால் பெரும்பான்மையான இந்துக்களும் இன்று அப்படித்தான் இருக்கிறார்கள். சினிமா தியேட்டர்களில், பொதுமக்கள் கூடும் பொது இடங்களில், போக்குவரத்து வாகனங்களில், மதுபான கூடங்களில் எங்குமே இந்துக்கள் சாதி பார்ப்பதில்லையே! திருமணத்தில் மட்டும் தானே சாதி பார்க்கிறார்கள். இந்த விடயத்தில் நமக்கும் இந்துக்களுக்கும் என்ன பெரிய வித்தியாசம் இருக்கிறது? இப்படிப்பட்டவர்களைப் பற்றித்தான் ஆண்டவர், _"வாய்ச் சொல்லால் இம்மக்கள் என்னை அணுகுகின்றனர்; உதட்டினால் என்னைப் போற்றுகின்றனர்; அவர்கள் உள்ளமோ என்னை விட்டுத் தொலைவில் இருக்கிறது. இவர்களது இறையச்சம் மனனம் செய்த வெறும் மனித கட்டளையைச் சார்ந்ததே!" (எசாயா 29:13)_ என்கிறார்.

*நற்செய்தி அறிவிக்க எதிர்ப்பு ஏன்?*

இந்துக்கள் கடைபிடிக்கவேண்டிய இந்த கடைந்தெடுத்த சாதி மூடநம்பிக்கையை, கிறிஸ்தவர்கள் நாம் அன்பு பற்றாக்குறையால் கடைபிடித்துக் கொண்டிருக்கும் இந்த நிலையில் இந்துக்களை கிறிஸ்தவர்களாக மாற நாம் எதிர்பார்ப்பதில் என்ன அர்த்தம் இருக்கிறது? நம் மதத்தை எப்படியாவது வளர்த்துவிடவேண்டும் என்ற மதவெறி அல்லவா இது! கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் கிறிஸ்தவ முறைமைப்படி சமத்துவத்தோடு வாழாமல் இந்துக்களுடைய முறைப்படி சாதியத்தைக் கடைபிடித்துக் கொண்டிருக்கையில் இந்துக்களை கிறிஸ்தவர்களாக மாற நாம் எப்படி வற்புறுத்தமுடியும்? (வாசிக்கவும்: கலாத்தியர் 2:14). நாமே அனுபவிக்காத ஆன்மீக விடுதலையை பிறருக்கு வாக்குறுதியளிப்பதில் என்ன அர்த்தம் இருக்கிறது? இதெல்லாம் நமது மதவெறியை அல்லவா காட்டுகிறது! சுயபெருமைக்காக அல்லவா கிறிஸ்தவத்தை கடைபிடிப்பதுபோல் நடிக்கிறோம்! இது நமக்காக உயிரை தந்த கடவுளுக்கு நாம் செய்யும் பச்சை துரோகமல்லவா?

கிறிஸ்தவர்களின் இந்த பிற்போக்குத்தனம் இந்த நாட்டிலுள்ள எல்லா கிறிஸ்தவ எதிர்ப்பாளர்களுக்கும் தெரியும் என்பதே கேவலமான உண்மை.

குமரி, நெல்லை, கோவை போன்ற மாவட்டங்களில் கிறிஸ்தவர்களுக்கு இந்துக்களிடமிருந்து எதிர்ப்புகளும் துன்பங்களும் அதிகமாக வருவதன் காரணம் என்ன? எந்த மாவட்டத்தில் கிறிஸ்தவர்கள் அதிகமாக சாதிவெறி உடையவர்களாக இருக்கிறார்களோ அங்குள்ள சாதியால் பாதிக்கப்பட்ட தலித்துகளே கிறிஸ்தவர்களின் மதமாற்ற 'ஊழியங்களுக்கு' எதிர்த்து நிற்கிறார்கள். இது எனது ஆய்வின் முடிவு.

அண்மையில் குமரி மாவட்டத்தில், சில கிறிஸ்தவர்கள் வெள்ளை உடை உடுத்தி ஒரு கிராமத்துக்கு சென்று அங்குள்ள மக்களுக்கு நற்செய்தி அறிவிக்க முயற்சி செய்திருக்கிறார்கள். உடனே அந்த ஊர் இந்துக்கள் இவர்களை தடைசெய்து, கெட்ட வார்த்தையால் திட்டி இவர்களுடைய நெற்றியில் திருநீறுபூசி அனுப்பினார்களாம். சாதிவெறி என்று வரும்போது இந்துக்களைவிட அணுவளவு கூட வித்தியாசம் இல்லாத கிறிஸ்தவ பரிசேயர்களுக்கு அவர்கள் பட்டை போட்டு விட்டதில் ஆச்சரியப்பட ஒன்றுமில்லை. இவர்கள் வெள்ளையடிக்கப்பட்ட கல்லறைகள்தானே! இந்துத்துவ சாதிவெறி பிடித்தவர்களுக்கு பரிசுத்தவான்களின் வேடம் எதற்கு? தலித் இந்துக்கள் சாதிச் சிறைச்சாலையில் அவ்வளவு அவமானப்பட்டாலும், கருணாமூர்த்தி இயேசுவை இரட்சகராக ஏற்றுக்கொள்ளாத காரணம் என்ன என்பதை நாம் சிந்திக்கவேண்டும் அல்லவா!

ஒரு மனிதனுடைய பிறப்புக்கு காரணம் அவரல்ல. இந்துத்துவாவால் அடிமைப்படுத்தப்பட்ட ஒருவர் திருமணம் செய்வதோ, அந்த குடும்பத்தில் ஒரு குழந்தை பிறப்பதோ தவறு என்று நாம் சொல்லமுடியுமா? ஒரு மனிதன் ஏழையாக பிறந்ததற்கோ, கறுப்பான தோலோடு பிறந்ததற்கோ அவர் பொறுப்பேற்கமுடியுமா?

எந்த மதவாதிகள் சாதியுணர்வு உடையவராக இருந்தாலும் மக்கள் புரிந்துகொள்வார்கள். ஆனால், அன்பே உருவான கிறிஸ்து என்னும் கருணாமூர்த்தியை கடவுளாக வணங்கும் கிறிஸ்தவர்களே சாதியுணர்வாளர்களாக இருப்பதை யாரால்தான் புரிந்துகொள்ள இயலும்? சாதியம் என்னும் தேசிய கொடுமையிலிருந்து இயேசு என்னும் உலக இரட்சகரால் விடுதலை கொடுக்கமுடியாது என்ற முடிவுக்கு வந்துதான் கிறிஸ்தவத்தை அவர்கள் தேர்வு செய்யவில்லை. உப்பில்லா பண்டம் குப்பையிலே என்று நம் மூதாதையர்கள் சொன்னது கிறிஸ்தவத்தை பொறுத்தவரை எவ்வளவு உண்மையாக இருக்கிறது!