Devapriyaji - True History Analaysed

• 601ஆம் குறள் ஒருவனது குடும்பம் என்னும் குறைவில்லாத விளக்கு அவனது சோம்பல் என்னும் மாசு படர மங்கி மறையும் என்கிறது.
• 602ஆம் குறள் தம் குடியை நற்குடியாகவே இருக்க விரும்புபவர் சோம்பலைச் ஒழித்து (முயற்சியாக) வாழவேண்டும் எனக் கூறுகிறது.
• 603ஆம் குறள் சோம்பலை மடியிலே வைத்துக்கொண்டு ஒழுகும் அறியான் பிறந்த குடும்பம் அவனுக்கு முன் விரைந்தழியும் எனச் சொல்கிறது.
• 604ஆம் குறள் சோம்பலிலே சோம்பிக் கிடந்து, திருந்திய முயற்சி இல்லாதவர்க்கு குடியும் கெட்டு குற்றமும் பல்கும் என்கிறது.
• 605ஆம் குறள் காலந்தாழ்வு, மறதி, சோம்பல், உறக்கம் இவை நாலும் கெட்டழிவார் விரும்பிப் பூணும் அணிகலன்கள் எனத் தெரிவிக்கிறது.
• 606ஆம் குறள் நாடாள்வோரின் நல்லுறவு வாய்க்கப் பெற்றாலும் சோம்பலுடையார் அதனால் பெரும் பயன் அடைதல் இல்லை என்கிறது.
• 607ஆம் குறள் சோம்பலை விரும்பிச் சிறந்த முயற்சியை விட்டவர்கள் பலரால் இடித்துரை செய்யப்பட்டு இகழப்படும் சொல்லையும் கேட்க நேரும் எனச் சொல்கிறது.
• 608ஆம் குடும்பத்தில் சோம்பல் புகுந்து தங்கிவிட்டால், அது அவனை அவன் பகைவர்க்கு அடிமையாகப் புகுமாறு செய்துவிடும் என்கிறது.
• 609ஆம் குறள் குடும்பத்தை ஆளும் தன்மையில் உள்ள குற்றம் தன்னை ஆண்டு கொண்டிருக்கும் சோம்பலை ஒருவன் ஒழித்து விடுவானானால் தீர்ந்துவிடும் எனக் கூறுகிறது.
• 610ஆவது குறள் அடியால் திருமால் கடந்த உலகப்பரப்பு முழுவதையும் ஒருங்கே சோம்பல் இல்லா மன்னவன் அடைவான் என்கிறது.

இவ்வதிகாரப் பாடல்களில் வள்ளுவர் சொல் நடை சுவை மிகுந்ததாக உள்ளது. மடியை மடியா, குடியைக் குடியாக, மடிமடிக் கொண்டொழுகும், குடிமடிந்து, மடிமடிந்து, மடிமை, குடிமை, அடிமை, குடியாண்மை, மடியாண்மை போன்ற சொற்களும் சொற்றொடர்களும் படிப்பதற்கு இனிமை தருவனவாக உள்ளன.

சோம்பித் திரியும் அறியான் குடும்பம் அவன் அழிவதற்கு முன் கெட்டழியும் அதாவது அவன் தன் குடியை அழித்துவிட்டுத்தான் சாவான். கேடுறுவதற்கு முன் முயன்று குடும்பத்தைக் காப்பாற்று என்னும் கருத்தை அறிவுறுத்துவது மடிமடிக் கொண்டொழுகும் பேதை பிறந்த குடிமடியும் தன்னினும் முந்து(603) என்னும் குறள்.

நெடுநீர் மறவி மடிதுயில் நான்கும் கெடுநீரார் காமக் கலன் (605) என்ற பாடலில் சோம்பல் தொடர்பான நான்கு குணங்களைக் கூறி அவற்றை விரும்பி ஏற்பவர்கள் பொலிவற்றுத் தோன்றுவார்கள் என்கிறது.

மடிமை குடிமைக்கண் தங்கின்தன் ஒன்னார்க்கு அடிமை புகுத்தி விடும் (608) என்ற குறள் ஒருவன் பிறர்க்கு அடிமையாக வாழ்வதற்குக் காரணம் சோம்பலுடைமை என்கிறது. மடியுடையார் நிறைந்த நாடும் அடிமைப்பட்டுத்தான் கிடக்கும் என்ற உண்மையையும் உணர வைக்கின்றது.