Devapriyaji - True History Analaysed

• 711ஆம் குறள் சொற்களைத் தொகுத்துக் கூறுவதன் பயனை அறிந்த தெளிவுடையவர்கள் அவையின் நிலையைத் தெரிந்து ஆராய்ந்து பேசுக என்கிறது.
• 712ஆம் குறள் பேச்சு நடையினை அறிந்த நன்மை உடையார் கூட்டத்தின் செவ்வி அறிந்து நன்மையாய் உள்ளவற்றை உணர்ந்து சொல்லுக எனக் கூறுகிறது.
• 713ஆம் குறள் அவையின் தன்மையையறியாதவராய்ப் பேச முற்படுபவர் பேசும் முறைமை அறியாதவராவர்; வன்மையுடையவரும் அல்லர் எனச் சொல்கிறது.
• 714ஆம் குறள் அறிவுடையார் கூட்டத்தில் நல்லறிஞனாய் விளங்குக; பேசுபொருளுக்குத் தொடர்பற்ற அவையினரானால் வெண்சுண்ணத்தின் நிறம் கொண்டு வெளியேறுக என்கிறது.
• 715ஆம் குறள் முதிர்ந்தார் கூடிய அவையில் தான் முற்பட்டு எதனையும் சொல்லாத அடக்கம் நல்லது எனக் கூறப்படுவனவற்றுள்ளெல்லாம் சிறந்தது எனச் சொல்கிறது.
• 716ஆம் குறள் பரந்துபட்ட நூற்பொருள்களைக் கேட்டு அவற்றின் உண்மையை அறிய வல்லவரது அவையில் குற்றப்படுதல் வழியில் செல்லும்போது நிலை கலங்கியது போலும் என்கிறது.
• 717ஆம் குறள் குற்றமற சொற்பொருள் அறியும் வன்மையுடையார் அவையின்கண் கற்றவரின் கல்விப்பயன் விளங்கித் தோன்றும் எனச் சொல்கிறது.
• 718ஆம் குறள் செய்தியை உடன் புரிந்துகொள்ளும் திறனுடைய கூட்டத்தின் முன்னர் சொல்லுதல் வளர்கின்ற பயிரின் பாத்தியில் நீரை ஊற்றியது போல என்கிறது.
• 719ஆம் குறள் நல்ல அவையில் நன்கு மனங்கொள்ளச் சொல்ல வல்லார் இழிந்தோர் கூடியுள்ள இடத்தில் மறந்தும் போய்ப் பேச வேண்டாம் எனக் கூறுகிறது.
• 720ஆவது குறள் தம்முடன் ஒத்த உணர்வுடையவர் அல்லாத அவையுடன் கூடியிருந்து அங்கு பேசுதல் சாக்கடையில் பாலைக் கொட்டியது போன்றது என்கிறது.

அவையத்திற்கு வள்ளுவர் மிக முக்கியத்துவம் கொடுப்பவர் என்பதை இவ்வதிகாரப்பாடல்களன்றி மற்ற அதிகாரப் பாடல்கள் வழியும் அறியலாம். கருத்துப் பரிமாற்றங்கள் நடக்கும் அவையங்கள் இன்றைய குடியாட்சிக் கோட்பாட்டில் ஒரு இன்றியமையாத கூறு ஆகும்.

ஓர் அவையில் பேசுபவர் இடையிடையே கூட்டத்தினர் சொற்பொழிவை விரும்பிக் கேட்கின்றனரா என்பதை உய்த்து உணர்ந்துகொண்டு மேற்செல்ல வேண்டும் என்று இடைதெரிந்து நன்குணர்ந்து சொல்லுக சொல்லின் நடைதெரிந்த நன்மை யவர் (712) என்ற பாடல் கூறுகின்றது. இதைச் செவ்வியறிதல் என்றும் கூறுவர். அவையறிதலில் இது மிகத் தேவையான ஒன்று.

ஒளியார்முன் ஒள்ளியர் ஆதல் வெளியார்முன் வான்சுதை வண்ணங் கொளல் (714) என்ற பாடல் ஒரு துறையில் சிறந்தவர்கள் நிரம்பிய அவையில் வித்தக நடையில் பேசவேண்டும்; ஒருவரது துறைக்கு வெளியே உள்ளவர்கள் கூடிய அவையில் இருக்கவேண்டிய கட்டாயம் உண்டானால் அப்பொருள் பற்றி ஒன்றும் தெரியாதவர்போல் இருக்கவேண்டும் என்கிறது. அவையறியாமல் அவ்விடத்துள்ளோரிடம் தன்னை அதுபற்றி அறிந்தவராகக் காட்ட முனைவது இழிவைத் தரும் என்பதால் அவ்விதம் சொல்லப்பட்டது.

யாரும் அருகிருந்து விளக்கிச் சொல்லத் தேவையில்லாமல், தாமாகவே, சொல்லப்பட்ட பொருளை உடனே புரிந்துகொள்ளும் ஆற்றலை உடையோரைக் கொண்ட அவையில் பேசுவது எவருக்கும் இன்பம் பயக்கும். கேட்போரின் பாராட்டுரையாக அது கருதப்படும். இதைச் சொல்வது உணர்வது உடையார்முன் சொல்லல் வளர்வதன் பாத்தியுள் நீர்சொரிந் தற்று (718) என்ற பாடல். இன்றைய பேச்சாளர்கள் இதை ஊக்க மருந்து என்று அழைக்கின்றனர்.

அங்கணத்துள் உக்க அமிழ்தற்றால் தம்கணத்தர் அல்லார்முன் கோட்டி கொளல் (720) என்ற குறள் தம் கருத்துக்கு ஒவ்வாதவர்கள் அவையில் பேசுவது பயனளிக்காது என்கிறது. இதை விளக்க நம் இல்லங்களில் நமது கண்ணில் நாளும்படும் இடம் ஒன்றை உவமையாக்கிச் சொல்கிறார் வள்ளுவர்.