Devapriyaji - True History Analaysed

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: Mangulam inscriptions


Guru

Status: Offline
Posts: 7387
Date:
Mangulam inscriptions
Permalink  
 


Mangulam

 
 
Mangulam inscriptions
Mangulam inscriptions explained
Mangulam inscription no.2 explained

Mangulam or Mankulam is a village in Madurai districtTamil Nadu, India. It is located 25 kilometres (16 mi) from Madurai.[1] The inscriptions discovered in the region are the earliest Tamil-Brahmi inscriptions.[2][3]

 

InformationEdit

A hill in the region which is known as Mangulam hill or Kalugumalai[4] (eagle hill) or Ovamalai,[1] is where Tamil Jain monks lived in the caves during when their religion flourishing in the ancient Tamil country. They converted the caves into their Palli (monastery)[5] and lived here until the 9th century CE.[3]

Mangulam inscriptions were discovered by Robert Sewell in the caves of the hill in 1882.[6] This was the earliest finding of such kind of inscriptions. In 1906, Indian epigraphist V. Venkayya tried to read the inscriptions and found that it similar to the Brahmi script in Ashokan edicts, he thought that the inscriptions were in Pali language.[7][8] In 1919, epigraphist H. Krishna Sastri identified few Tamil words in the inscriptions.[8] In 1924, K. V. Subrahmanya Aiyar discovered that inscriptions are in Tamil with some Prakrit loan words in the Brahmi script and concluded that script is Tamil-Brahmi.[6] In 1965, Iravatham Mahadevan recorded the inscriptions in the caves[2] and dated it to the late 3rd century BCE.[9][10]

There are five caves in the hill of which six inscriptions are found in four caves.[6] These were inscribed during Sangam period, hence it is considered as one of the important inscriptions in Tamil Nadu.[11] The inscriptions mentions that workers of Nedunchezhiyan I, a Pandyan king of Sangam period, (c. 270 BCE) made stone beds for Jain monks. It further details the name of worker for whom he made stone bed. For example, an inscription shows that Kadalan Vazhuthi, a worker (பணஅன், accountant; he was also related family) of Nedunchezhiyan made stone bed to Jain monk Nanda Sirikuvan.[12] It is one of the protected monuments in Tamil Nadu by the Archaeological Survey of India.[13]

Archeologists found sherdssling stones[1] and an ancient burial site[14] during the excavation in the region. In 2007, Tamil Nadu Archaeology Department excavated the ruins of the Jain prayer halls of Sangam period.[6]

 


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7387
Date:
Permalink  
 

ReferencesEdit

  1. a b c "Mangulam". Department of Archaeology, Government of Tamil Nadu. Retrieved 21 February 2014.
  2. a b Iravatham Mahadevan (2003). Early Tamil epigraphy from the earliest times to the sixth century A.D. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01227-1.
  3. a b "Kalugumalai"University of Bonn. Retrieved 22 February 2014.
  4. ^ Gaṇeśa Lālavānī (1991). Jainthology: An Anthology of Articles Selected from the Jain Journal of Last 25 Years. Jain Bhawan.
  5. ^ Prema Kasturi; Chithra Madhavan (2007). South India heritage: an introduction. East West Books (Madras). ISBN 978-81-88661-64-0.
  6. a b c d "Jaina treasure trove in Mankulam village"The Hindu. 1 January 2009. Retrieved 22 February 2014.
  7. ^ "பழந்தமிழ்க் கல்வெட்டுகள்" (in Tamil). Varalaaru.com. Retrieved 23 February2014.
  8. a b Iravatham Mahadevan. "Indological essays — Pulli in the Tamil Brahmi Script"Department of Statistics, Madras Christian College. Internet Archive. pp. 146–147. Retrieved 23 February 2014.
  9. ^ John D. Bengtson (January 2008). In Hot Pursuit of Language in Prehistory: Essays in the Four Fields of Anthropology : in Honor of Harold Crane Fleming. John Benjamins Publishing. pp. 427–. ISBN 90-272-3252-0.
  10. ^ R. Umamaheshwari (2018). Reading History with the Tamil Jainas: A Study on Identity, Memory and Marginalisation. Springer. p. 43. ISBN 978-81-322-3756-3.
  11. ^ "An epigraphic perspective on the antiquity of Tamil"The Hindu. 24 June 2010. Retrieved 23 February 2014.
  12. ^ "மாங்குளம் தமிழ்க் கல்வெட்டுக்கள்" (in Tamil). Tamil Virtual University. Retrieved 23 February 2014.
  13. ^ "Protected Monuments in Tamil Nadu". Archaeological Survey of India. Retrieved 25 February 2014S. No.8 — Ovamalai Kalvettu (inscriptions)
  14. ^ "Jain vestiges"The Hindu. 5 July 2004. Retrieved 21 February 2014.


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7387
Date:
Permalink  
 

மாங்குளம் கல்வெட்டுகள்

 
 
மாங்குளம் கல்வெட்டின் மாதிரி
தற்கால தமிழில் மாங்குளம் கல்வெட்டின் செய்திகள்
மாங்குளம் தமிழ் வெட்டழுத்துக்கள், கல்வெட்டு எண் 2 (மாதிரி)

மாங்குளம் கல்வெட்டு என்பது தமிழ்நாட்டின் மாங்குளம் பகுதியில் கண்டு பிடிக்கப்பட்ட ஒரு தமிழ் பிராமிக் கல்வெட்டு ஆகும். கிமு மூன்றாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்ததாகக் கருதப்படும் இக் கல்வெட்டே இதுவரை அறியப்பட்டவற்றுள் மிகவும் பழமையான தமிழ்ப் பிராமிக் கல்வெட்டு ஆகும். தமிழக வரலாற்றைப் பொறுத்தவரை மிகவும் முக்கியம் வாய்ந்ததாகக் கருதப்படும் இக் கல்வெட்டு, சங்ககால அரசன் பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது.

இக் கல்வெட்டு 1882 ஆம் ஆண்டு ராபர்ட் செவெல் என்பவரால் முதன் முதலில் கண்டறியப்பட்டது எனினும், 1906 ஆம் ஆண்டில் கே. வி. சுப்பிரமணிய ஐயரால் மீண்டும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. இதனை ஆய்வு செய்த அவர் இது பற்றிய விரிவான விளக்கங்களுடன் 1924 ஆம் ஆண்டில் இடம்பெற்ற அனைத்திந்திய கீழைத்தேச மாநாட்டின் மூன்றாவது அமர்வில் "பாண்டிய நாட்டின் மிகப்பழைய நினைவுச் சின்னங்களும் கல்வெட்டுக்களும்" என்னும் தலைப்பில் கட்டுரை ஒன்றை வாசித்தார்.

 

பொருளடக்கம்

 
 

கல்வெட்டுச் செய்திகள்தொகு

பெரும்பாலும் இக் கல்வெட்டுச் செய்திகள் அனைத்துமே பாறைக் குகைகளில் சமண முனிவர்கள் அமர்ந்து கொள்ளவும், படுத்து உறங்கவும், பாறைகளைச் செப்பனிட்டு வழவழப்பாக அமரும் வண்ணம் செய்து கொடுத்ததையே கூறுகின்றன[1].

  • கல்வெட்டு 1
நந்த ஸிரிகுவன் என்ற சமண முனிவருக்குச் சங்க காலப் பாண்டிய மன்னன் நெடுஞ்செழியன் பணியாள் கடலன் வழுதி என்பவர் பாளிய் (சமணர் இருக்கை) அமைத்துக் கொடுத்துள்ளார்.
  • கல்வெட்டு 2
நெடுஞ் செழியனுடைய சகலனாகிய, இளஞ்சாடிகனின் தந்தை சடிகான் கணிய நந்தாஸிரியருக்கு பள்ளியைத் தர்மம் செய்துள்ளார்.
  • கல்வெட்டு 3
வெள் அறைய் என்னும் ஊரிலுள்ள, வணிகக்குழுவைச் சேர்ந்த அந்தை அஸீதன் என்னும் ஒரு முத்து வணிகன் கணிய நதாஸிரியருக்கு பிணஉ (சன்னல், கயிறுகட்டு, பிளவு) கொடுத்ததைக் கூறுகிறது.
  • கல்வெட்டு 4
நத்தி என்ற சமண முனிக்கு பாறையைக் கொட்டிக் கொடுத்துள்ளதைக் கூறுகிறது.
  • கல்வெட்டு 5
சந்திரிதன் கொடுபித்தோன்.
  • கல்வெட்டு 6
இந்தப் பாறையைக் கொட்டிக் கொடுத்தவர் வெள் அறை என்னும் ஊரிலுள்ள வணிகக் குழுக்கள் ஆவர்.


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7387
Date:
Permalink  
 

http://www.varalaaru.com/design/category.aspx?Category=Authors&CategoryID=5

 

மா. இலாவண்யா

இதழ். 1கல்வெட்டாய்வு - 1மா. இலாவண்யா
இதழ். 3கல்வெட்டாய்வு - 2மா. இலாவண்யா
இதழ். 4கல்வெட்டாய்வு - 3மா. இலாவண்யா
இதழ். 5கல்வெட்டாய்வு - 4மா. இலாவண்யா
இதழ். 6கல்வெட்டாய்வு - 5மா. இலாவண்யா
இதழ். 7ராஜராஜீசுவரம் கல்வெட்டுகள்மா. இலாவண்யா
இதழ். 7ராஜராஜீசுவரம் பயணக்கட்டுரைமா. இலாவண்யா
இதழ். 8கல்வெட்டாய்வு - 6மா. இலாவண்யா
இதழ். 8சங்கச்சாரல் - 7மா. இலாவண்யா
இதழ். 9கல்வெட்டாய்வு - 7மா. இலாவண்யா
இதழ். 9சங்கச்சாரல் - 8மா. இலாவண்யா
இதழ். 10கல்வெட்டாய்வு - 8மா. இலாவண்யா
இதழ். 10சங்கச்சாரல் - 9மா. இலாவண்யா
இதழ். 11கல்வெட்டாய்வு - 9மா. இலாவண்யா
இதழ். 11சங்கச்சாரல் - 10மா. இலாவண்யா
இதழ். 12கல்வெட்டாய்வு -10மா. இலாவண்யா
இதழ். 12சங்கச்சாரல் - 11மா. இலாவண்யா
இதழ். 12ஸ்ரீனிவாசநல்லூர் பயணம்மா. இலாவண்யா
இதழ். 14இராஜசிம்மேசுவரம் கல்வெட்டுகள்மா. இலாவண்யா
இதழ். 15கல்வெட்டாய்வு - 11மா. இலாவண்யா
இதழ். 16ஸ்ரீனிவாசநல்லூர் பயணம் - 2மா. இலாவண்யா
இதழ். 17கல்வெட்டாய்வு - 12மா. இலாவண்யா
இதழ். 17ஸ்ரீநிவாச நல்லூர் பயணம் - 3மா. இலாவண்யா
இதழ். 18கல்வெட்டாய்வு - 13மா. இலாவண்யா
இதழ். 20கல்வெட்டாய்வு - 14மா. இலாவண்யா
இதழ். 22கல்வெட்டாய்வு - 15மா. இலாவண்யா
இதழ். 26விசித்திரசித்தர் கல்வெட்டுகள்மா. இலாவண்யா
இதழ். 27மகேந்திரரின் விருதுப்பெயர்கள்மா. இலாவண்யா
இதழ். 35கோயில்களும் கலைகளும்மா. இலாவண்யா
இதழ். 46கலையே என் வாழ்க்கையின் திசைமாற்றினாய்!!மா. இலாவண்யா
Issue. 50The Five Rathas of Mamallapuramமா. இலாவண்யா
இதழ். 58பழந்தமிழ்க் கல்வெட்டுகள்மா. இலாவண்யா
இதழ். 59பழந்தமிழ்க் கல்வெட்டுக்கள் - 2மா. இலாவண்யா
இதழ். 60ஓய்வு ஏது ஐயா உங்களுக்குமா. இலாவண்யா
இதழ். 61பழந்தமிழ்க் கல்வெட்டுகள் - 3மா. இலாவண்யா
இதழ். 62திருமன்னிவளர...மா. இலாவண்யா
இதழ். 64வரிக்கல்வெட்டுமா. இலாவண்யா
இதழ். 67அன்னபிராயம் செய்த நாள்கொடைமா. இலாவண்யா
இதழ். 75இராஜராஜரின் ஆற்றல்கள்மா. இலாவண்யா
இதழ். 78ஆரியபட்டாள் வாசல்மா. இலாவண்யா
இதழ். 87கல்வெட்டுப் பாடல்கள்மா. இலாவண்யா
இதழ். 147புள்ளமங்கைக் கல்வெட்டுகள் ‍-1மா. இலாவண்யா


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7387
Date:
Permalink  
 

 

Mangulam Inscription

The six Tamil inscriptions of the 2nd century B.C. on the brow of five caverns on the Kazhugumalai hill near Mankulam, 38 km from Madurai, are the most ancient ones in Tamil Nadu and establish the historical facts that the Pandyan king Nedunchezhiyan ruled in the 2nd century B.C. and that Sangam literature dates back to the same period. The inscriptions also have mention about the trade guilds of the period and about a group of Jaina monks headed by Kani Nandan who stayed in the five caverns.

While the vandals have spared the inscriptions, they have defaced the Jaina beds and pulled down the fencing around them. If this is the plight of protected sites, the situation at unprotected sites such as Tirumalai in Sivaganga district and Arittapatti near Madurai is worse. Since Madurai was the Pandyan capital and an important trading centre, Jaina monks chose the ancient town for the propagation of their religion. It was only in 7th century A.D. that bas-reliefs of tirthankaras began to come up near the Tamili sites and elsewhere.

While the vandals have spared the inscriptions, they have defaced the Jaina beds and pulled down the fencing around them. If this is the plight of protected sites, the situation at unprotected sites such as Tirumalai in Sivaganga district and Arittapatti near Madurai is worse. Since Madurai was the Pandyan capital and an important trading centre, Jaina monks chose the ancient town for the propagation of their religion. It was only in 7th century A.D. that bas-reliefs of tirthankaras began to come up near the Tamili sites and elsewhere.

https://frontline.thehindu.com/arts-and-culture/heritage/article30187641.ece

ON THE ORIGIN ( Centuries before Asokan Brahmi) OF THE EARLIEST TAMIL SCRIPT (Tamili) - Natana Kasinathan

http://nirappirikai.blogspot.com/2012/10/on-origin-centuries-before-asokan.html?fbclid=IwAR0VxVK-NQkNOtOZWMdXx6Znq1ne0LTDekhRJ0chC2xm4c4D_dxLAmTIo0U

When K. Rajan, Professor, Department of History, Pondicherry University, excavated this megalithic grave, little did he realise that the paddy found in the four-legged jar would be instrumental in reviving the debate on the origin of the Tamili script. Accelerator mass spectrometry (AMS) dating of the paddy done by Beta Analysis Inc., Miami, U.S.A, assigned the paddy to 490 BCE. “Since all the goods kept in the grave including the paddy and the ring-stands with the Tamili script are single-time deposits, the date given to the paddy is applicable to the Tamil script also,” said Dr. Rajan. So the date of evolution of Tamil Script could be pushed 200 years before Asoka, he argued.

https://www.thehindu.com/news/national/tamil-nadu/palani-excavation-triggers-fresh-debate/article2408091.ece?fbclid=IwAR2oH_lKb0T46oKmzPO7-20WzL7dpsboVvJmLBSudUvxK7w0Lq7vOqGf7DQ

மாங்குளம் தமிழ் கல்வெட்டுப் பொறிப்பு அசோகன் காலத்திற்கு முந்தியது என்றும் குறிப்பிடுகிறார். காலிகட் பல்கலைக்கழக முன்னாள் பேராசிரியரியரும், கேரள அகழாய்வு இதழின் கௌரவ பதிப்பாசிரியரும் ஆன திரு இராகவ வாரியர் (Raghava varier) அவர்கள், இந்த அறிவியல் முறைப்படியான கண்டுபிடிப்பு, தமிழ் எழுத்து பொறிப்பு கி.மு. 5ம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்தது என்பதை உறுதி செய்கிறது என்பதோடு, இக்கண்டுபிடிப்பு ஏற்றுக்கொள்ளக் கூடியதாகவும் இருக்கிறது என்கிறார்.

நடன காசிநாதன் அவர்கள், மாங்குளம் கல்வெட்டு முதல்படிநிலை(தமிழி-1) வரிவடிவம் என்றும், அதன் காலம் கி.மு. 5ம் நூற்றாண்டு என்றும் அறுதியிடுகிறார்.

அசோகர் பிராமியிலிருந்து தமிழி உருவாக வில்லை என்றும், தமிழி வரிவடிவத்திலிருந்துதான் அசோகர் வரிவடிவம் உருவாகியுள்ளது என்றும் நடன காசிநாதன் தெரிவிக்கிறார். (SOURCE: TAMILS HERITAGE- NATANA. KASINATHAN, PAGE: 25, 26)

மாங்குளம் தமிழ்க் கல்வெட்டுக்கள்

மதுரை மாவட்டம் மேலூர் வட்டத்தில் உள்ள மாங்குளம் என்ற ஊரிலுள்ள கழுகுமலையில் பல பிராமி கல்வெட்டுக்கள் உள்ளன. மாங்குளம், மீனாக்க்ஷிபுரம் என்றும், அரிட்டாபட்டி என்றும் பல வாறாக அழைக்கப்பட்டது. இங்குள்ள கல்வெட்டுக்கள் 1882ல் ராபர்ட் சீவல் என்பவரால் பார்வையிடப்பட்டாலும் முதலில் இதனை முயற்சித்துப் படித்தவர் வெங்கோபராவ் ஆவார். இவரால் 1903ல் கீழவளவு என்ற இடத்தில் தமிழ் கல்வெட்டைப் படிக்கத் தொடர்ந்ததை அடுத்து 1906ல் மாங்குளம் கல்வெட்டும் படிக்கப்பட்டது.

மாங்குளத்தில் மொத்தம் 6 கல்வெட்டுக்களும் அரிட்டாப்பட்டியில் 1 கல்வெட்டும் காணப்படுகின்றன. மாங்குளம் அரிட்டாப்பட்டி, மீனாட்சிபுரம் இவை அனைத்தும் மிக அருகில் அமைந்திருக்கும் காரணத்தினால் இவை ஒரே ஊரேயே குறிப்பதாகக் கருதப்பட்டு வந்தது. தற்பொழுது அரிட்டாப்பட்டியிலும் ஒரு கல்வெட்டு கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது. இவற்றுள் இரண்டு கல்வெட்டுகள் தமிழக வரலாற்றில் மிக முக்கிய இடத்தைப் பிடிக்கின்றன.

செய்தி : பெரும்பாலும் இவை அனைத்துமே இந்தப்பாறைக் குகைகளில் சமண முனிவர்கள் அமர்ந்து கொள்ளவும், படுத்து உறங்கவும், பாறைகளைச் செப்பனிட்டு வழவழப்பாக அமரும் வண்ணம் செய்து கொடுத்ததையே கூறுகின்றன. இவ்விதம் அமைத்துக்கொடுப்பதற்கு கல்வெட்டுக்களில் பாளிய் என்ற சொல் பயன்பட்டுள்ளது. பாளிய் என்ற சொல்லிற்கு மேடானப் பகுதி என்றுப்பொருள். ஆனால், இவற்றைப் பல அறிஞர்களும் பிராகிருதச் சொல் எனக்கொண்டுள்ளனர். பின்னர் காலங்களில் ஏற்பட்ட சமண, புத்தப் பள்ளிகளுக்கு இவையே அடிப்படையாகும். பாறையைச் செப்பனிட்டு கொடுக்கும் செயலிற்கு பிணவு, பிளவு, கொட்டுதல் போன்ற பல சொற்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர்.

காலம்: பொ.ஆ.3 ஆம் நூற்றாண்டு ( தோராயமானது )

மொழி: தமிழ்

எழுத்து: தமிழி (சங்க காலத்தமிழ் எழுத்து)

கல்வெட்டுப் பாடம்

கணிய் நந்தஸிரிகுவன் கே தம்மம்
ஈத்த நெடுஞ்செழியன் பணாஅன்
கடலன் வழுதி கொட்டுபித்த பாளிய்
செய்தி

நந்த ஸிரிகுவன் என்ற சமண முனிவருக்குச் சங்க காலப் பாண்டிய மன்னன் நெடுஞ்செழியன் பணியாள் கடலன் வழுதி என்பவர் பாளிய் (சமணர் இருக்கை)அமைத்துக் கொடுத்துள்ளார்.

கல்வெட்டு 2

கணிய் நந்த ஸிரிய்குவன்
தம்மம் ஈத்த நெடுஞ்செழியன் ஸாலகன
இளஞ்சடிகன் தந்தைய் சடிகன்
செஈய பாளிய்
செய்தி:

நெடுஞ் செழியனுடைய சகலனாகிய, இளஞ்சாடிகனின் தந்தை சடிகான் கணிய நந்தாஸிரியருக்கு பள்ளியைத் தர்மம் செய்துள்ளார்.

சிறப்புகள்:

• நெடுஞ்சழியன் என்ற சங்க காலப் பாண்டிய மன்னனின் பெயர் பொறிக்கப்பெற்றுள்ள கல்வெட்டு.
• புலிமான் கோம்பை மற்றும் தாதப்பட்டிக் கல்வெட்டுகள் கண்டுபிடிப்பதற்கு முன்பு வரை மாங்குளம் கல்வெட்டே காலத்தால் முந்தைய பழந்தமிழ் எழுத்தாக்க் கருதப்பெற்றுவந்தது.
• சமணர் குகையில் இக்கல்வெட்டு காணப்படுகிறது.
• கணிய் நந்தஸ்ரீகுவன் என்ற சமணத் துறவிக்குச் சங்க காலப் பாண்டிய மன்னன் நெடுஞ்சழியனின் சேவகனும், சகலையும் மற்றும் பல பொது மக்களும் குகையில் இருக்கை அமைத்துக் கொடுத்ததை அங்குள்ள கல்வெட்டுகள் குறிப்பிடுகின்றன.

கல்வெட்டு 3

கணிய நந்தஸிரிகுவன்
வெள் அறைய் நிகமது
காவிதி கழிதிக அந்தை
அஸீதன் பிணஉ கொடுப்பிதோ
செய்தி

வெள் அறைய் என்னும் ஊரிலுள்ள, வணிகக்குழுவைச் சேர்ந்த அந்தை அஸீதன் என்பவன் கணிய நதாஸிரியருக்கு பிணஉ (சன்னல், கயிறுகட்டு, பிளவு) கொடுத்ததைக் கூறுகிறது. வாணிகத்தில் சிறந்து விளங்குபவருக்குக் காவிதி என்று பட்டப்பெயர் வழங்குவது தெரிய வருகிறது. காழிதிகம் என்பது முத்தைக் குறிக்கும். எனவே அந்தை அஸிதன் ஒரு முத்து வணிகன் என்பது தெளிவு.

கல்வெட்டு 4

கணிய நத்திக் கொடியவன்
செய்தி:

கணிய என்பது சமண முனியைக் குறிக்கும் பிராகிருதச் சொல். நத்தி என்ற சமண முனிக்கு பாறையைக் கொட்டிக் கொடுத்துள்ளதைக் கூறுகிறது.

கல்வெட்டு 5

சந்தரிதன் கொடுபிதோன்
செய்தி

சந்திரிதன் கொடுபித்தோன்

கல்வெட்டு 6

வெள்அறை நிகமத்தோர் கொட்டியோர்
செய்தி

நிகமம் என்ற பிராகிருதச் சொல் வணிகக்குழுவினைக் குறிக்கும். இந்தப் பாறையைக் கொட்டிக் கொடுத்தவர் வெள் அறை என்னும் ஊரிலுள்ள வணிகக் குழுக்கள் ஆவர்.

இவ்விதம் இந்த 6 கல்வெட்டுக்களையும் தொகுத்துக் காணும்பொழுது இக்கல்வெட்டுக்கள் தமிழக வரலாற்றுப் புனரமைப்பிற்குப் பெரிதும் துணைபுரிவனவாக உள்ளன. முதல் இரண்டு கல்வெட்டுகளும் சங்க காலத்தில் வாழ்ந்த நெடுஞ்செழியன் என்ற பாண்டிய மன்னனின் சகலையும், பணியாளும் சமண முனிவருக்குச் செய்து கொடுத்த பாளிய் குறித்துப் பேசியது. மேலும் நிகமம் என்று அழைக்கப்பட்ட வணிகக்குழுக்கள் இருந்தமை தெரியவருகிறது. காவிதிப் போன்ற பட்டங்கள் வணிகர்களுக்கு வழங்கப்பட்டமையை அறியமுடிகிறது. சங்க காலத்தில் முத்து வணிகம் சிறப்புற்று இருந்திருப்பதை அறியலாம். பாண்டி நாட்டில் சமணத்திற்கு அரச ஆதரவு இருந்துள்ளமையினையும் அறியலாம்.

https://www.tamilvu.org/tdb/titles_cont/inscription/html/mankulam.htm?fbclid=IwAR1LMwEHwpflwH1rhOmd7KaZqXeUrSVCcxbJckldgKZ3sggbFaR7_f2woMY


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7387
Date:
Permalink  
 

ON THE ORIGIN ( Centuries before Asokan Brahmi) OF THE EARLIEST TAMIL SCRIPT (Tamil) - NATANA.KASINATHAN

http://nirappirikai.blogspot.com/2012/10/on-origin-centuries-before-asokan.html?fbclid=IwAR0VxVK-NQkNOtOZWMdXx6Znq1ne0LTDekhRJ0chC2xm4c4D_dxLAmTIo0U

Perceptive scholars of Indian epigraphy, including Tamil epigraphy, well versed in the relevant disciplines have been of the forthright view since decades ago, that Tamil should have had its own script centuries before the time of Asoka and that the so called  Brahmi script used by Asoka should have evolved later on and that too only from that script. The views of two of them, T.N.Subrahmanyan (1938/1957) and K.V.Ramesh former Director of Epigraphy of India (2006) are reproduced in the Notes below 1 and 2. I have also in my “Date of Early Tamil Epigraphs” JOURNAL OF TAMIL STUDIES, NO 65, June 2004 pp77-88 analysed this issue and pointed out that there is convincing evidence suggesting that  the early Tamil script was not derived from the script of Asokan inscriptions, but existed in Tamilnadu well before the period of Asoka – i.e. at least from 6th – 5th century B.C.
            2. Clinching evidence for the above stand emerged when a cist burial ( obviously of a minor chieftain) excavated by Dr.Rajan of Pondicherry University in 2009 in a Megalithic grave at Porunthal village on the foot hills of the Western Ghats, 12 km from Palani yielded a few artefacts, namely
            I) two ring-stands (purimanai) inscribed with the identical word ‘va-y-ra’ (meaning diamond) in Tamil script, together with
            II) a four legged jar with 2 kg of paddy inside it.
The milieu of this find enabled the fixing of the dates of the inscription as contemporary with that of the paddy.  Two different samples of the paddy were carbon dated separately by Accelcrated mass spectroscopy (AMS) through Beta Analysis Inc, Miami, U.S.A) and the samples yielded respectively the dates 490 B.C. and 450 BC. ( T.S.Subramanian’s articles in THE HINDU Aug 11,2011 and Oct 11, 2011)
            3. (a) The Archaeological context at Tamilnadu level justifying the reasonableness of the above much earlier dates for Tamil (Tamil-Brahmi) inscriptions has been argued convincingly in K.Rajan’s (2009) ‘Archaeological Context of Tamil – Brahmi script – some issues’ in the International Journal of Dravidian Linguistics 38-1. Jan 2009. 57-86
 
 
(b) The still wider (geographically and chronologically) Archaeological context of relationship between the proto-Dravidian Indus civilisation and the south Indian Dravidian Megalithic culture(from 1500 BC or earlier) will vouch for the reasonableness of the view of scholars like Poornachandra Jeeva (2004) who thinks that Indus Script is really Syllabic (and not “logo-syllabic” as Parpola and others take it to be). The Proto- Dravidian provenance of Indus Civilization culture, religion, artifacts(including weights and measures—see Venkatachalam(1983), language and script is accepted universally by all competent and unbiased scholors – Heras in 1950s to Zvelebil, Parpola, Wolpert, Mahadevan, R.Balakrishnan et al (vide bibliography) in our times. Therefore the following scenario envisaged by Jeeva can be accepted tentatively, till a better alternative emerges:-
 
                        “There was prolonged contact  between Indus civilization and the Middle  East civilization of the speekers of Sumerian, Akkadian, Aramaic etc. It was in the Indus syllabic script milieu that the phonetic concept arose first. In the Tamil land in South India of those times the ‘Tamil’ (or its fore-runner) script was evolved utilizing diacritic marks to indicate “vowel-consonants”. On the other hand the Phonecians who borrowed the phonetic concept from Indus people, did not resort to diacritic marks but evolved a Syllabary on the lines of consonant + vowel = vowel consonant (v+o = vo). The Tamil model did not evolve at once but only gradually and all other Indic scripts (including Asokan Brahmi) followed suit”.
4. The above lengthy prolegomena is unavoidable before proceeding to the object of this paper, namely to point out the unacceptability of the ex cathedra pronouncement of Dr Nageswamy in his MIRROR OF TAMIL AND SANSKRIT 2012 (one among many other such pronouncements in that book)   that there was no pre-Asokan Tamil inscription; that in Saraswathi valley (present Punjab) where Sanskrit grammatical discourses were alive in pre Asokan times, the Brahmins should have evolved the Brahmi ( called Bammi in Prakrit) script in tune with the requirements of Sanskrit, taking into account also the relevant forms in Greek and Aramaic alphabets; and that Asoka utilized that Brahmi script for his inscriptions in most parts of India;  Tamilnadu  did not have any script at all before Asoka. The maverick nature of this pronouncement will be clear from paras 1-3 above. However it will be useful to set out some of his dicta and comment on them.
5.(i) Dr. Nagaswamy’s view  (page 59)
It is also known that there was no form of readable writing in the south  beyond Kanchi to Kanyakumari either during or after him and so any claim that Brahmi Script was originally the script which was adopted of by Asoka later is untenable.  
 
 
Comments:
            Paras 1-2 above rebut this categorically. Apart from the recent Poruntal datings the other pre-Asokan Tamil inscriptions are
(1)   Tamil word found inscribed inside a funeral urn excavated at Adichanallur in 2005 (pre 500 BC according to Dr.T.Sathyamuruthi and M.D. Sampath). The Hindu, February. 17, 2005
(2)    Words on sherds excavated at Anurathapura dated to BC 600 – 500 by Deraniyagala. (Inscriptions of Ceylon Vol.II, Radio Metric dating of Early Tamil Brahmi Script in Sri lanka 600-500 B.C. p.745); Bridget and Reymond Allchin’s calibrated date 370-340 B.C.
(3)   Alagankulam pottery sherd inscription dated to BC 360 according to Nagaswamy himself. (Carbon 14 dating, Alagankulam Carbon)
(4)   Korkai pot-sherd inscription in Tamil dated to 300 B.C. by Ngaswamy himself.(Damilica, vol. I,p. 51,(1970).
(5)   Mangulam (near Madurai) inscription; 5th B.C. (Natana .Kasinathan, Tamilakam Harappan Nakarikat Tayakam, (2006), P.24)
(6)   Pulimankombai dolmen and Dhadapatti menhir inscriptions discovered by Tamil University, Thanjavur.  ( Prior to 3rd century B.C. (Dinamalar 5.4.2006, Hindu.5.4.2006:Dinamalar Trichy edition 23.9.2006).
(7)Battiprolu casket inscription :  4th century BC ( Dr.Jitendra Dass’s  statement appeared in Hindu, on 20.12.2007.)
Obviously Dr Nagaswamy has chosen to ignore all the above facts; The figures in the Appendix will show how the Asokan Brahmi evolved new forms for “varga” letters by simple addition of strokes, circles and curves to basic “k” etc: besides new forms of other Prakrit letters.  
5.(ii) Dr. Nagaswamy’s view   (page 60)
            It seems to us the script that was used by Brahmanas was called Bammi and we may not be wrong to identifying the Brahmi script as an invention of Brahmanas.
Comments:
            Bammi is one of the 18 scripts mentioned in the Jain work Samavayanka Sutta (circa BC 300) and in 1968  Nagaswami himself had expressed the view that both Bammi and Damili are probably derived from a common source. Bammi in Prakrit is written as Brahmi in Sanskrit. But it is far-fetched to argue that Brahmi should have been created by Brahmins. Nowhere has it been mentioned that the script of Asokan inscriptions is Bammi. D.P.Verma mentions ( The Origin of the Brahmi script, 1979: p 109) that Bammi might have referred to a pictorial script. Perhaps it might have referred to a Harappan-like script. Asokan inscriptions (except in Northwestern India) are all in Prakrit with certain minor variations of detail. Before Asoka, Prakrit (like Sanskrit) had also probably no script; that is why there are no words inscribed on the Archaeological artifacts in North India till Asokan period.
            Bammi script in Prakrit language  ought to be equivalent to Brahmi script in Sanskrit Language.   Similarly Damili script in Prakrit language is equivalent to Dravidi in Sanskrit. It is acceptable. In this context those who believe that Asoka used the  Bammi script for his inscriptions should have called  Asokan’s script only ‘Bammi’ not ‘Brahmi’ which was a later name used for Bammi in Sanskrit Language. Further these scholars should have called South Indian or Tamilian script as Damili instead of South Indian Brahmi or Deccan Brahmi or Tamil Brahmi. If they desire to use the later Sanskrit equivalent of ‘Damili’ they should have called it  ‘Dravidi’.
            The Westerners were more eager to mention the Sanskrit name than Prakrit name. Because they were then of the opinion that Sanskrit is the earliest branch of Indo-European Languages. The Indian elite also followed the suit.
            Damili is the Prakrit term and Dravidi  the Sanskrit term for Tamil. Hence all the scholars who are in this field should prefer to use the term “Tamil” script than the Sanskrit name Brahmi ( or Tamil Brahmi)
5.(iii) Dr. Nagaswamy’s view   (page 60)
            Asoka was quick to recognize the importance of regional languages and scripts as evidenced by the Greek and Aramaic scripts in the North West and that Bammi was the invention of the Brahamans in the service of Asoka, drawn from the experience of seeing writing in NW India and devising a script for Sanskrit tradition before Asoka”s Kalinga war.
Comments:
            This is also a baseless inference. Aramaic and Kharoshti were written from Right to Left. Whereas Asokan Brahmi is written from Left to Right like Tamil. For Northwest India, Asoka followed the Kharoshti script known there; and for South India he followed  the Bammi, a modified version of the Tamili in use in South India since a few centuries earlier.
5.(iv) Dr. Nagaswamy’s view No.4  (page 60)
            Asoka has not left any inscription in Tamil or other language.  Therefore we come to the conclusion that there was no Tamil script prior to Asoka.
Comments:
            The Tamil country was never under Asokan (Mauryan) rule. But was ruled by Chera, Chola, Pandyan kings and chieftains like Atiyaman (Paras 1-3 above have marshelled the evidence for the wide use even by common people of the Tamil script from BC 5th century or earlier). There is ample evidence for the gradual evolution of the Tamil script in Tamilnadu and South India (and an analogous script in use in Ceylon) from much earlier than 500 BC. There are references to different varieties of script in the verses quoted in the commentary to the last Sutra of YAPPARUNKALA VIRUTTI (11th c.AD), The nikantus, Pinkalantai and Divakaram also refer to different varieties of script.
            Had the “Saraswati valley” Brahmans created a new script (later used by Asoka) as Nagaswamy believes, such an epochal achievement would have been recorded repeatedly in resounding terms. But we find no reference to such an event in any of, say the following works, which would have recorded it if it had really happened:-
            Katyayana (3rd C BC) in his Varttikas mentions only Yavanani script)
            Pathanjali (2nd C BC) in his Mahabashya on Panini  refers to Brahmi only as a medicinal plant.
            Brhatkatha, Puranas, Mahabharatha, Ramayana and Historical works lik Bana’s Harshacharita and Kalhana’s Rajatarangini and Ceylonese Mahavamsa also do not mention either  Bammi or Brahmi.
Amarakosa, the Sanskrit nikantu: mentions Brahmi only as one of the Saptamatrikas.
The Indian philosophers considered “Brahmi” as divine only as referring to the spoken word, and not as referring to any script as  the scholar Sankaranarayanan points out.
5.(v) Dr. Nagaswamy’s view   (page 59)
            There is a 7th century Chinese annal that speaks of the creation of Brahmi and Kharoshti script in India and by Indians .  We may confidently say the invention of Brahmi script was made by Brahamanas in the region of Saraswati valley, Punjab.
Comments:
            What he mentions as “Chinese Annals” is obviously the CHINESE ENCYCLOPEDIA, Fa – Wan – Shu – Lin, dated 668 A.D,  in which the author of the relevant entry mentions only the Brahmi script running from left to right  was created by Brahma (God) referred to in Chinese as “Fan”.
 
5.(vi) Dr. Nagaswamy’s view  (page 30)
                        Scholars mainly rely on palaeographical evidence to date the cave inscriptions, the earliest of them vary from 3rd century B.C to 2nd century C.E.
 
 
Comments.
            Till some 25 years ago Scholars relied mainly only on Palaeographic evidence  . When the excavations  at Korkai, Kodumanal, and Alagankulam, revealed Archaeological evidences also, such evidence also began to be used.   Korkai has given a carbon date to 3rd century B.C as Nagaswamy himself announced. Kodumanal inscribed sherds were,  dated to 4th century B.C. by Dr. Rajan and Alagankulam sherds assigned to 4th century B.C. vide my Tamils Heritage (2006), p.78.
            Leave alone the recent irrefutable Porunthal datings 490/450 B.C., it is not clear how Dr. Nagaswamy chose to ignore all the said earlier datings also.
            It is pathetic to find  that he safely  ignored all those above datings proved by the archaeological evidences.
5.(vii) Dr. Nagaswamy’s view  (page 32)
            The sounds la and na are clearly based on the parent form with slight addition.   A stroke is added to the right of Brahmi la to represent this la. So also a curve is added at the top right of Brahmi dental na to represent the sound na (in his book it is na). These are clear adapataions.
Comments.
            The method of the formation of the  above letters are acceptable. But it can not be agreed that these were the derivatives from Prakrit Bammi (Sanskrit Brahmi). These letters were the products of those who created Tamil letters.
5.(viii) Dr. Nagaswamy’s view  (page 33)
            “ It seems to me that, following the method of writing Samyuktakshara in Brahmi, the Tamils have also used ‘tha’ and ‘da’ one above the other. Thus the two letters ‘ra’ (‘tha’ and ‘ta’) and ‘la’ (‘tha’ and ‘da’) are denoted by conjunct letters of the Brahmi and ‘la’ and ‘na’ shown with a slight addition to the Brahmi equivalent. It is therefore clear, that there is no letter in cave inscriptions.which is not a Brahmi letter.
Comments.
            the purport seems to be is to assert that the Samyuktakshara method also was adopted in the Tamil cave inscriptions  and that the supposed four special letters la, la, ra and na of Tamil, are also to be considered as   Prakrit Bammi (Sanskrit Brahmi).
            The method applied for la and na  should also be applied for the letters la and ra .  The formation of la appears to have happened by making ‘va’ sign upside down  (topsy turvy position) extending the lower line through the circle upto the top. in some cases the la is found written in the form of a full circle without a central vertical line and having a small curve at the end of the lower line. (Mangulam, No.3; karungalakkudi, No.34, Sittannavasal; No.49.) Likewise the ‘ra’ sound could have been the basic form for the formation of ‘ra’ sign.  In some cave inscriptions ‘ra’ is found written only as a line having few curves.  (Nos.8and 9, Tiruvatavur).  Hence the top curve of the line could have been altered as a slightly big curve and a slanting line was added on the right of the  lower part of the same line.  Hence the la and ra letters  have also  been formed by adding curves and lines.
It is erroneous to argue that the samyuktakshara method was  adopted in the Tamil cave inscriptions,  these special characters were  created by Tamil calligraphists to suit the phonology of Tamil language following the simple method of adding of lines and curves.
5.(ix) Dr. Nagaswamy’s view No.9 (page 36)
            The innovation of a dot to denote a pure consonant seems to me an adaptation from the Asokan system.
Comments.
            The renowned philologist T. N. Subramanian’s following remark about the dot is crucial.  “It will thus seen that in writing the Tamil language the addition of a dot to the form of ‘i’ denotes the shorter form of it , while in the northern Brahmi it denotes the longer form. Probably the above change was  effected in conformity with this southern principle”. (S.I.T.I.Vol.III,Part II,p 1510)(1957)
            It is obvious from his observation that the system of applying dot in Tamil alphabets is the reverse of  the Brahmi alphabets.  It is not correct to argue, that the application of dot to indicate Tamil short ‘e’ and ‘o’ was the adaptation of Asokan Prakrit Bammi alphabets.
            In Asokan Prakrit Bammi script the pure consonants do not have dots.  If the pure consonants are added with anusvara dots they should be read as ‘kam’ (ka+anusvara), cam(ca+anusvara) etc  But in Tamil script if the vowelled ‘Ka’ is added with a dot it should be taken as pure vowelless consonant only and it will not have any added sound.  Therefore the innovation of a dot to denote a pure consonant was not an adaptation from Asokan system.  The dot system  on consonants was also in conformity with the Tamil language principle.
            In this conncetion one should bear in mind that in the earlier Tamil cave inscriptions the  dot was not used to differentiate either short e or short o from long e or o vowels and they are to  be read according to the context only. Dr. Mahadevan’s view and the table given at pages 198, 199 of this book are.  He says pulli (dot) does not occur in the early Tamil Brahmi inscriptions and it occurs for the first time in the Late Tamil Brahmi inscription at Anaimalai (No.60 ca 2nd century A.D.)  However its use is rare in the late period.  The frequency of the pulli (dot) gradually increases until it occurs without exception with all the basic consonants in the early Vatteluttu period.  The pulli is however seldom found in pottery inscriptions.  It may also be noted that , when compared with its occurrence with the basic consonants, the pulli occurs relatively much less with the short ‘e’ and ‘o’ (initial and medial) even in the Early Vatteluttu period.  Nagawamy appears to have ignored all  the above facts conveniently.  That there was no pulli in the Early Tamil inscriptions is itself a proof that Tamil inscriptions are earlier than Prakrit inscriptions.
            Had Tamil script followed the anusvara method for applying dots, why it didn’t adopt the original anusvara system itself.  If it had followed the anusvara system it would not have shortened the sound, instead it would have lengthened the sound.  Dr.Nagasamy feels the Tamil script had adopted the anusvara as if it would have adopted the entire  ‘varga’ forms also for writing varga phonetics.   But it did not do so.  This  also proves clearly that the Tamil script had originated in Tamil Nadu earlier than Prakrit Bummy (Sanskrit Brahmi) of Mauryan Empire.  After adopting  the Tamil script,  the Northerners created varga form in order to suit   Prakrit phonetics.
5.(x) Dr. Nagaswamy’s view (page 90)
            There is substantial Prakrit usage , especially in the early inscriptions listed by IM.  When the very first inscription listed by IM is studied there are only 12 words in it , out of which six  Kani, Nandaka, Siri, Kuvakan, Tarumam and Pali are indisputably Prakrit words.  In such a usage the language cannot be asserted as Tamil, as claimed, but clearly a mixed language of Prakrit and Tamil……..   
Commens.
            The  inscription in question reads as follows, in IM’s list.                 
   “Kan-iy Nanda-.a-.siri-y- i
    Kuvanke Dammam
    Itta-a- Netuncaliyan
    Pana-an- Kadal-an Valutti-y
    Kottupitta-a- Pali- iy”
          The above inscription does not contains the words Nandaka ,  Kuvakan, Tarumam and Pali? (Paali) as imagined by Nagaswamy.
          The above inscription is readas follows by this author as follows in his Kalleluttukkalai (2009) as stated below.
          “Kani Nandasiriyai Kuvanke Dammam itta Netuncaliyan panan katalan valutti kottipitta  paliy”. (Pali).
          Out of these eleven words  only one,  Dammam belong to Prakrit;  all the other words   Tamil .This author has given a table in his recent book Tamilaka Varalarrut Thatayankal (The sources for the History of Tamilnadu, 2011) classifying in  separate columns  the Prakrit  Tamil Pali words of the cave inscriptions.  In the same  book (page, 83) this author has pointed out that   less than 10% Prakrit words are found mentioned in Early Tamil inscriptions and pottery inscriptions.  Hence the argument of mixed Prkrit and Tamil language in Early inscriptions is untenable.
6. Conclusion:  Asmentioned in  paras 1-3 above, read along with the two Foot notes below –the views of the two pre-eminent scholars in the field, T. N. Subramanian and K. V. Ramesh, we can conclude that the Tamil (Damili) script was in use widely in Tamil country (and in adjacent south Indian/Ceylonese regions) since very much earlier than 5th century B.C. ; that after being used by the name “Polindi” in Ceylon it spread to Bhattiprolu and from there to Bengal, Eastern Uttar Pradesh and Rajasthan with appropriate modifications required by Prakrit language. The Archeological finds such as Punch marked coins, Northern Black Polished ware Pot-sherds, semi precious stones etc.,  at numerous places in Tamilnadu attest the wide commercial contact between TamilNadu on the one hand and Magadha (and other parts of India ) as well as Ceylon on the other.  For his inscriptions adjacent to the Tamil country Asoka just adopted the Tamil (Damili) script with such modifications as were necessitated by Prakrit phonetics (varga letters etc)
NOTES
1.      View of T. N. Subramanian (in his South Indian Temple Inscriptions,Volume III , part II ,(1957)  work).[ He had expressed the same views earlier in tamil in 1938 in his pantai tamil ezhuttukal].
The Brahmi script would have been designed for a Dravidian language very likely the Tamil which was the oldest and primary language of the group and later on adopted for Prakrit when it was evolved synthesizing the Dravidian Languges and made the common language of the whole country.
2.      Views of K.V. Ramesh (2006)
1.      There was the Damili script, fully answering to the phonetic needs of ancient  Tamil in use in the Pandyan tract of the extreme south of the peninsula even before the days of Asoka, though we have, at present, no means of asserting how much before.
2.      The script is found used, without the need for using any Indo-Aryan phonetic symbols, not found in ancient Tamil, for writing out a three-letter word ‘arama’, of Buddhist import on a potsherd found at the 5th-4th century B.C. levels of an excavated site in northern Sri Lanka, which sherd should have belonged to the boat people who were plying between the eastern coastline of Northern India and north Sri Lanka.
3.      These very boat people carried this Damili (Polindi) script first to Bhattiprolu and then to Bengal, eastern UP and Rajasthan, all the time displaying gradual transformations as demanded by Prakrit and Sanskrit phonetics.
4.      It is this script that the composers, writers and engravers of the Asokan edicts used in their writings, introducing in that process, many far-reaching changes and developments which we find in the North Indian vernacular script.  
 
Bibliography
            Robnson, Andrews 2001.  Lost languages – the enigma of the world’s undeciphered,  scripts, New York Mc Graw Hill, see pp 265-295.
            Satyamurthy T.2009 “Indus to Tamraparni” at pp 247-257 of T.S. Sridhar (Edr) Indus civilization and Tamil language.
            Subrahmanyan  T.N. (1938) Pantai Tamil Eluttukal; see also his “ The Tamil Palaeography (Appendix to South Indian Temple Inscriptions Volume III  part II 1957)
 pp 1587-1609.
            Subramanian,nT.S. Articles in THE HINDU, Chennai dated 11-8-2011 and 11-10-2011.
            Tamil Civilisation IV 3-4 Indus script special [ 1983 seminar at Tamil Unversity.  Thanjavur.]
            Thapar, Romila 2002, Early India from the origins to AD 1300 OUP; New Delhi [“As regards the current attempts being made by some enthusiasts to prove the indigenous origin of the Indo-European speakers the evidence points to the contrary”]
Varier, M.R. Raghava, 2000 Evolution of the early Brahim in historical outline.  Aavanam Volume II (2000), pp 135-144.
Venkatachalam K. Civilisation.  1983 A  study of weights and measures of Indus Valley Vidale, Massimo (2007).  The collapse melts down – a reply to Farmer, Sproat and witzl.  East and West (2007).pp 333-366.  Wolpert, Stanley (1991) An introduct5ion to india; University of California.
Wright, Rita P.2010. The ancient Indus: urbanion, economy and society; Cambridge.
Wood, Michael 2007.  The story of India; BBC books , London Zvelebil K.V. 1990 Dravidian linguistics - an introduction Pondicherry Institute of linguistics and culture.
 
 
                                                SELECT BIBILIOGRAPHY
Allchin, Bridget and Raymond 1988. The birth of civilization in India and Pakistan. Cambridge.
Balakrishnan R.2010 “Tamil Cintu nagarikam? Vatamerku Indiavil Korkai, Vanchi, Thondi mudaliya Idappeyarkal” Journal of Tamil studies June 2010.
Dani, Ahmad Hassan 1963 (II:1985) Indian Palaeography Fairservice, Walter A 1971 The roots of Ancient India.
Frontline (Chennai) 13.10.2000 and 24.11.2000 [ views of Witsl, Parpola, Mahadevan, et al on unacceptability of deciphering Indus script as vedic Sanskrit.
Gurumurthy  S 2010 Cintu veli Nagarikamum Tamilar Nagarikamum,Tamil university, thanjavur.
2010 The antiquity and chronology of the Tamil language and the classical Tamil literature Tamil University, Thanjavur.
Habib, Irfan 2002. The Indus Civilization; NewDelhi, Tulika Books.
Heras Rev H. 1953. Studios in Proto-Indo-Mediterranean culture; Bombay
Jeeva, Poornachandra (2004) Cintu Veliyil muntu Tamil. Matarapakkam: Thaiyal pathippagam
Levit.S.H.2009 The ancient Mesopotamian place name Meluhha STUDIA ORIENTALIA 107; 135-176
Mahadevan, Iravatham 2009 Vestiges of Indus Civilisation in old Tamil (9.10.2009 address at 19th session of Tamilnadu History Congress.
2011 August The Indus fish swam in the Great Bath: a new solution to an old riddle Bulletin of the Indus Research Centre; Roja Muthiah Library; Taramani
Madhivanan R.1995 Indus script among Dravidian speakers; Madras
Kasinathan, Natana (2004) Date of Early Tamil Epigraphs Journal of Tamil studies: 65 June 2004; 77-87
2012 on the pre-Asokan origin of the Ancient tamil script 9Tamil-Brahmi) D.L.A.News; Jun 2012: p2
Panneerselvam R.1972 ‘A critical study of the Tamil Brahmi inscriptions ACTA ORIENTAL XXIV: 163-197
Parpola, Asko 1994. Deciphering the Indus script “2010” A Dravidian solution to the Indus scrpt problems; CICT Chennai-05.
Possehl, Gregory 1996 Indus Age: the writing system;oup
2002. The Indus civilization- a contemporary perspective; New delhi; Vistaar
Rajan K(2004) Tholliyal Nokkil Sangakalam; IITS; Chennai
2009 Archaeological context of Tamil Brahmi script- some issues IJDL. 38-1, Jan 2009. pp 57-86.
Ramanathan P.2008. Hypothesis of Proto darvidian provenance of Indus Civilization, Arima Nokku 2.2 July 2008, pp.16-26
Ramesh, K.V.2006 Isndus inscriptions: a study in comparison and contrast ICHR; Southern Regional Centre; Bangalore
 
I am thankful to Thiru.P.Ramananathan former Additional Secretary to Govt for having kindly clarified certain important points in connection with this paper.
 
* Author of this article is the  Former Director, Tamilnadu State Department of Archaeology.  


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 7387
Date:
Permalink  
 

Rare memorial pillar ..



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.



Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard