Devapriyaji - True History Analaysed

குறள் அமுது - (24)

 

குறள்:

“உலகத்தோடு ஒட்ட ஒழுகல் பலகற்றும்

கல்லார் அறிவிலாதார்”                               - 140

 

பொருள்:

பல நூல்களைக் கற்ற அறிஞர்களாயினும் உலகத்தோடு சேர்ந்து ஒழுகும் ஒழுக்கத்தை கல்லாதவராய் இருந்தால் அவர்களும் அறிவில்லாதவர்களே.

 

விளக்கம்:
இத்திருக்குறள் 'ஒழுக்கமுடைமை' என்னும் அதிகாரத்தில் உள்ள கடைசிக் குறளாகும். ஒழுக்கமுடைமை என்றால் ஒழுக்கத்துடன் வாழ்தல் என்ற கருத்தைத் தரும். ஆத்திசூடியில் 'ஒப்புரவொழுகு' என ஔவையார் சொன்னதும் உலகத்தோடு ஒட்ட ஒழுகலும் ஒன்றேயாகும். அதாவது உலகத்தில் வாழ்வோர் ஒத்துக்கொள்ளும் [ஒப்புக்கொள்ளும்] படியான ஒழுக்கத்துடன் வாழ்தலாகும்.

 

‘உலகம் என்பது உயர்ந்தோர் மாட்டே’ என்பது பழந்தமிழர் கொள்கை. அறிவில் சிறந்த சான்றோரை உயந்தோர் என்றனர். சான்றோர் தமது பழக்க வழக்கங்களால் தமது அனுபவ முதிர்ச்சியால் எவை சரி எவை பிழை என அறிந்தனர். தமது அனுபவ உண்மையைக் கொண்டு நாம் எப்படி வாழ்ந்தால் இவ்வுலகம் இனிமையாக இருக்கும் என்பதைக் கூறியுள்ளனர். 

 

மனித இனம் இவ்வுலகுக்கு அளித்த தத்துவஞானியர் யாவருமே உலகம் வாழ பல நல்ல கருத்துக்களையே சொல்லிச் சென்றுள்ளனர். நீதி, நேர்மை, சட்டம், ஒழுங்கு போன்ற நடைமுறைகளை மனிதப் பண்புகளில் உயர்ந்தோரே உருவாக்கினர். மானுடப்பண்புக்கு ஒத்துவராத கொள்கைகள் கால ஓட்டத்தில் அழிந்து போயின. உலகெங்கும் போரும் புரட்சியும் காலம் காலமாக நடந்தாலும் மனித இனச்சங்கிலி உயர்ந்தோர் சொன்ன ஒழுக்க முறைமையாலேயே தொடர்நடை போடுகின்றது.

 

ஆதிமனிதன் ஆடை இன்றித் திரிந்தான் என்பதற்காக இன்றைய மனிதனும் ஆடை இன்றித் திரிய முடியுமா? அப்படித்திரிவது இன்றைய உலகநடைமுறைக்குச் சரியாகுமா? ஆதலால் நாம் உலகநடைமுறைக்கு ஏற்ப உலகுடன் சேர்ந்து நடக்க வேண்டும். அதுவே உலகத்தோடு ஒட்ட ஒழுகலாகும். உலக வழக்கத்துக்கு மாறாக நடக்கும் அறிஞர்களின் செயலை அறிவிலார் செயலாகக் கருதுவது இக்குறளின் சிறப்பாகும்.

 

பல பட்டங்களைப்  பெற்று பேரறிஞர்களாக இருந்தாலும் உலகநடைமுறைக்கு ஏற்ப எப்படி வாழ்வது எனும் ஒழுக்கத்தை கல்லாதவராய் இருந்தால் அவரும் அறிவில்லாதோரே.

Translation:

Let those that need partake your meal; guard every-thing that lives;
This the chief and sum of lore that hoarded wisdom gives.

Explanation: The chief of all (the virtues) which authors have summed up, is the partaking of food that has been shared with others, and the preservation of the mainfold life of other creatures.

 ஒற்றும் உரை சான்ற நூலும் இவை இரண்டும்

ஊறொரால் உற்றபின் ஒல்காமை இவ்விரண்டின்
ஆறென்பர் ஆய்ந்தவர் கோள்.        குறள் 662: வினைத்திட்பம்
மணக்குடவர் உரை:வினைசெய்யுங்கால் உறும் துன்பத்தை ஓரார் ஆதலும் அவ்விடத்துத் துன்பமுற்றால் தளரார் ஆதலுமாகிய இவ்விரண்டினது நெறியென்று சொல்லுவார் நீதி நெறியை ஆராய்ந்தவர்.
பரிமேலழகர் உரை:
ஆய்ந்தவர் கோள் - முன் நீதிநூல் ஆராய்ந்த அமைச்சரது துணிபு; ஊறு ஒரால் உற்றபின் ஒல்காமை இவ்விரண்டன் ஆறு என்பர் - பழுதுபடும் வினைகளைச் செய்யாமையும், செய்யும் வினை தெய்வத்தான் பழுதுபட்ட வழி அதற்குத் தளராமையும் ஆகிய இவ்விரண்டன் வழி என்பர் நூலோர். (தேவர்க்கும் அசுரர்க்கும் அமைச்சுப் பூண்ட வியாழ, வெள்ளிகளது துணிபு தொகுத்துப் பின் நீதிநூலுடையார் கூறியவாறு கூறுகின்றமையின், ஈண்டு வினைத்தூய்மையும் உடன் கூறினார். உறுதலுடையதனை முன் 'ஊறு' என்றமையின், 'உற்றபின்' என்றும்,இவ் இரண்டன் கண்ணே பட்டது என்பார் 'இரண்டன் ஆறு' என்றும் கூறினார். 'ஊறு ஒரார்' என்று பாடம் ஓதுவாரும் உளர், அஃது 'ஒல்காமை' என்னும் எண்ணோடும், 'இரண்டு' என்னும் தொகையோடும் இயையாமை அவர் அறிந்தில
மு. வரதராசன் உரை:இடையூறு வருவதற்கு முன்பே நீக்குதல், வந்தபின் தளராமை ஆகிய இந்த இரண்டினது வழியே வினைத் திட்பம் பற்றி ஆராய்ந்தவரின் கொள்கையாம்.
மு. கருணாநிதி உரை:இடையூறு வருவதற்கு முன்பே அதனை நீக்கிட முனைவது, மீறி வந்து விடுமேயானால் மனம் தளராது இருப்பது ஆகிய இரண்டு வழிகளுமே அறிவுடையோர் கொள்கையாம்.
சாலமன் பாப்பையா உரை: பழுதுபடும் செயல்களைச் செய்யாது இருப்பது, பழுதுபட்டாலும் மனம் தளராமல் இருப்பது இவ்விரண்டும் நீதிநூல் பல ஆய்ந்தவர்களின் கோட்பாடு என்று கூறுவர்.
Translation:
'Each hindrance shun', 'unyielding onward press, If obstacle be there,'
These two define your way, so those that search out truth declare.
Explanation:Not to perform a ruinous act, and not to be discouraged by the ruinous termination of an act, are the two maxims which, the wise say, from the principles of those who have investigated the subject.

ஆற்றின் அளவறிந்து கற்க அவையஞ்சா
மாற்றங் கொடுத்தற் பொருட்டு.     அவையஞ்சாமை.  குறள் 725:
மணக்குடவர் உரை:அவையஞ்சாது மறுமாற்றம் சொல்லுதற்காக நெறிமையானே நூல்களை அளவறிந்து கற்க வேண்டும். நூல் கற்றலாவது (1) மெய்யாராய்ச்சியாகிய நூலைக்கற்றலும், (2) வேதமும் ஆகமமும் கற்றலும், (3) உழவும் வாணிகமும் கற்றலும், (4) படைவாங்கல் மநுநீதி முதலியன கற்றலுமென நான்குவகைப்படும்.
பரிமேலழகர் உரை:ஆற்றின் அளவு அறிந்து கற்க - சொல்லிலக்கண நெறியானே அளவை நூலை அமைச்சர் உட்பட்டுக் கற்க; அவை மாற்றம் கொடுத்தற்பொருட்டு - வேற்றுவேந்தர் அவையிடை அஞ்சாது அவர் சொல்லிய சொற்கு உத்தரஞ்சொல்லுதற் பொருட்டு. (அளவை நூல், சொல் நூல் கற்றே கற்க வேண்டுதலின், அதற்கு அஃது ஆறு எனப்பட்டது. அளக்கும் கருவியை 'அளவு' என்றார், ஆகுபெயரான். அவர் சொல்லை வெல்வதொரு சொல் சொல்லலாவது, நியாயத்து வாதசற்ப விதண்டைகளும் சலசாதிகளும் முதலிய கற்றார்க்கே ஆகலின், அவற்றைப் பிழையாமல் கற்க என்பதாம், இதனான் அதன் காரணம் கூறப்பட்டது.).
மு. வரதராசன் உரை:அவையில் (ஒன்றைக் கேட்டவர்க்கு) அஞ்சாது விடை கூறும் பொருட்டாக நூல்களைக் கற்கும் நெறியில் அளவை நூல் அறிந்து கற்க வேண்டும்.
மு. கருணாநிதி உரை:அவையில் பேசும்போழுது குறுக்கீடுகளுக்கு அஞ்சாமல் மறுமொழி சொல்வதற்கு ஏற்ற வகையில் இலக்கணமும், தருக்கமெனப்படும் அளவைத் திறமும் கற்றிருக்க வேண்டும்.
சாலமன் பாப்பையா உரை:பெரியோர் அவையில் பயப்படாமல் பதில் சொல்வதற்கு, சொல்இலக்கண வழியில் பலவகைப் பிரமாணங்களைச் சொல்லும் தர்க்க சாஸ்திரத்தை விரும்பிக் கற்றுக் கொள்க.
Translation:
By rule, to dialectic art your mind apply,
That in the council fearless you may make an apt reply.
Explanation:In order to reply fearlessly before a foreign court, (ministers) should learn logic according to the rules (of grammar).

கலித்தொகை 99
மருதன் இளநாகனார், மருதம், மன்னனிடம் அவன் மனைவியின் தோழி சொன்னது
நறவினை வரைந்தார்க்கும் வரையார்க்கும் அவை எடுத்து,
அற வினை இன்புறூஉம் அந்தணர் இருவரும்
திறம் வேறு செய்தியின் நூல் நெறி பிழையாது,
குழவியைப் பார்த்து உறூஉம் தாய் போல், உலகத்து
மழை சுரந்து அளித்து ஓம்பும் நல் ஊழி யாவர்க்கும் 5
பிழையாது வருதல் நின் செம்மையின் தர, வாய்ந்த
இழை அணி கொடித் திண் தேர் இன மணி யானையாய்!

அறன் நிழல் எனக் கொண்டாய் ஆய் குடை; அக் குடை
புற நிழல் கீழ்ப்பட்டாளோ இவள்? இவள் காண்டிகா,
பிறை நுதல் பசப்பு ஊரப் பெரு விதுப்பு உற்றாளை! 10

பொய்யாமை நுவலும் நின் செங்கோல் அச் செங்கோலின்
செய் தொழில் கீழ்ப்பட்டாளோ இவள்? இவள் காண்டிகா,
காம நோய் கடைக்கூட்ட வாழும் நாள் முனிந்தாளை!

ஏமம் என்று இரங்கும் நின் எறி முரசம் அம் முரசின்
ஏமத்து இகந்தாளோ இவள? இவள் காண்டிகா, 15
வேய் நலம் இழந்த தோள் கவின் வாட இழப்பாளை!
ஆங்கு,
நெடிது சேண் இகந்தவை காணினும், தான் உற்ற
வடுக் காட்டக் கண் காணாதற்று ஆக, என் தோழி
தொடி கொட்ப நீத்த கொடுமையைக் 20
கடிது என உணராமை கடிந்ததோ நினக்கே?

Kalithokai 99
Maruthan Ilanākanār, Marutham, What the queen’s friend said to the king

O king with a sturdy chariot with banners
and many jingling bells, decorations and
elephants, who is righteous like the unfailing
rains that fall on earth nurturing its citizens,
like a mother who feeds and cares for her child
like the two Brahmins who do not stray
from righteousness protecting both groups,
those who do not drink liquor and those
who drink it!

You are righteous in offering shade under
your beautiful umbrella. Is she one who is
outside of that umbrella shade? Look at her,
who trembles in fear. Pallor has spread on
her crescent-moon forehead.

Your scepter proclaims truthfulness. Is she one
who does not deserve the protection of your
scepter? Look at the one attacked by affliction
who hates living.

Your drum roars offering protection to all. Is she
one who does not get the protection of your drums?
Look at her who is sad, who has lost the beauty of
her bamboo-like arms.

Even when they see what is far away, the eyes are
not able to see their own scars. Is it hard for you to
know your harshness, abandoning my friend and
letting her bangles become loose?

Meanings:  நறவினை வரைந்தார்க்கும் வரையார்க்கும் – those who removed drinking liquor and those who did not remove drinking liquor, அவை எடுத்து அற வினை – who show what is righteous to both, இன்புறூஉம் – with happiness, அந்தணர் இருவரும் – two Brahmins – Viyālan and Velli, திறம் வேறு செய்தியின் நூல் நெறி பிழையாது – not failing from fairness according to the holy books to those different from each other, குழவியைப் பார்த்து உறூஉம் தாய் போல் – like a mother who who feeds and enjoys her child (உறூஉம் – இன்னிசை அளபெடை), உலகத்து மழை சுரந்து அளித்து ஓம்பும் நல் ஊழி யாவர்க்கும் பிழையாது வருதல் நின் செம்மையின் தர வாய்ந்த – giving due to your righteous nature like the unfailing rain that falls and protects everyone on earth, இழை அணி – decorated with ornaments, கொடித் திண் தேர் – sturdy chariots with flags, இன மணி – with clusters of bells, many bells, யானையாய் – O one with elephants,

அறன் நிழல் எனக் கொண்டாய் – you are righteous in offering shade (அறன் – அறம் என்பதன் போலி), ஆய் குடை – beautiful umbrella, அக் குடை புற நிழல் கீழ்ப்பட்டாளோ இவள் – is she one outside of that umbrella shade, இவள் காண்டிகா – look at her (காண்டிகா – காண்டி’ என்னும் முன்னிலை வினையொடு ‘கா’ என்னும் அசைநிலை இடைச்சொல் நின்றது, an expletive of the second person), பிறை நுதல் பசப்பு ஊரப் பெரு விதுப்பு உற்றாளை – the woman who is very fearful as pallor spreads on her crescent-moon like forehead,

பொய்யாமை நுவலும் நின் செங்கோல் – your scepter proclaims truthfulness, அச் செங்கோலின் செய் தொழில் கீழ்ப்பட்டாளோ இவள் – is she one who does not deserve your just scepter, இவள் காண்டிகா – look at her (காண்டிகா – காண்டி’ என்னும் முன்னிலை வினையொடு ‘கா’ என்னும் அசைநிலை இடைச்சொல் நின்றது, an expletive of the second person), காம நோய் கடைக்கூட்ட வாழும் நாள் முனிந்தாளை – the woman who ended up with love affliction who hates to live,

ஏமம் என்று இரங்கும் நின் எறி முரசம் – your drum roars that it will protect, அம் முரசின் ஏமத்து இகந்தாளோ இவள் – is she one who does not get the protection of your drums (இகந்தாளோ – ஓகாரம் எதிர்மறை), இவள் காண்டிகா – look at her (காண்டிகா – காண்டி’ என்னும் முன்னிலை வினையொடு ‘கா’ என்னும் அசைநிலை இடைச்சொல் நின்றது, an expletive of the second person), வேய் நலம் இழந்த தோள் கவின் வாட இழப்பாளை – the woman who is sad who lost her the beauty of her bamboo-like arms,

ஆங்கு – அசை நிலை, an expletive, நெடிது சேண் இகந்தவை காணினும் – even if they are able to see what is far away, தான் உற்ற வடுக் காட்டக் கண் காணாதற்று – eyes will not be able to see the scars on themselves, ஆக என் தோழி தொடி கொட்ப – as my friend’s bangles whirled (loose), நீத்த கொடுமையை – the cruelty of abandoning her, கடிது என உணராமை – not realizing that it is harsh, கடிந்ததோ நினக்கே – is it hard

உவமானப் பிரமாணம்

Jwj;jhH ngUik Jizf;$wpd; itaj;J

,we;jhiu vz;zpf; nfhz;lw;W (Fws; 22)

vd;w Fwspy; Fwj;jhhpd; ‘ngUik’ Mfpa vz;zpypg; ngWkjpia tpsf;Ftjw;F ‘,we;jtHfspd; vz;zpf;if’ vd;w ghpr;rakhd Kbtpypg; ngWkjpia ctkhdkhff; ifahz;bUg;gJ eag;Gf;FhpaJ.

ஆப்தவாக்கியம் ஃ உரையளவை

‘cyfk; vd;gJ caHe;NjhH khl;L’ vd;w tifapy; rhd;NwhH ciuapidr; rhd;Wiuahff; nfhs;tjhy; ,t;tsitapid Mg;j thf;fpak;,  ciuasit vdTk; toq;FtH.

me;j tifapy; cyfj;jtuhy; cz;L vd Vw;Wf; nfhs;sg;gl;l xU tplaj;jpid ,y;iy vd;W kWg;gtid ‘myif’ (Nga;) vd ts;StH tpkHrpj;Js;s ghq;F ftdj;jpw;FhpaJ.   

cyfj;jhH cz;nld;gjpy;nyd;ghy; itaj;J

myifah itf;fg;gLk; (Fws; 850)

nysfPfk; - mnysfPfk; vd epahajhprd thjpfSk; Ntjthf;fpak;> cyfthf;fpak; vdr; irtrpj;jhe;j thjpfSk; Mg;jthf;fpag; gpukhzj;ij tifg;gLj;jpAiug;gJk; ftdpf;fj;jf;fJ. (tphptQ;rp tpthpf;ftpy;iy)

,t;thwhf Rghtk;> xopG> IjPfk; cs;spl;l midj;Jg; (10) gpukhzq;fspd; gapy; epiyfisAk; gy;NtW re;jHg;gq;fspy; jpUf;Fwspy; milahsq;fhl;l KbAk;. mwpthuha;r;rpapaypy; msitapay; xU gFjpNa-ahjypd; tphptQ;rp mit gw;wp tpsf;f Kw;gltpy;iy.

திருக்குறளின் தத்துவத்தளம் குறித்த விசாரணையில் அறிவாராய்ச்சியியலின் பயில்நிலை -ச. முகுந்தன்

முதுநிலை விரிவுரையாளர  இந்துக்கற்கைகள் பீடம் யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம் 

அறிவென உரிமைகோரப்படும் விடயங்களின் ஏற்புடைமை பற்றிய ஆய்வே அறிவாராய்ச்சியியல் ஆகும். ஞானத்தின் மீது நாட்டமுள்ள புலமாகிய மெய்யியலின் அடித்தளமாக விளங்குவது அறிவாராய்ச்சியியலே எனில் அது மிகையில்லை. 

அறிவாராய்ச்சியியல் என்ற சொல்லானது ஆங்கிலத்தில் “Epistemology”” என வழங்குகிறது. இது Episteme + Logos என்ற இரு கிரேக்கச் சொற்களின் இணைப்பால் உருவானதாகும். அறிவு தொடர்பான முறைமை பற்றிய அல்லது முறைமைக்குட்படுத்தப்பட்ட ஆராய்ச்சி என்பதே இதன் கருத்தாகும். 

அந்தவகையில் அறிவின் தோற்றம், இயல்பு, உண்மை, வரம்பு ஆகியவை குறித்து இப்புலமானது கவனம் செலுத்துகிறது. மேலைத்தேய மெய்யியல் மரபுகளில் அறிவின் ஊற்றுப் பற்றிய ஆய்வுகள் அறிவாராய்ச்சியியலிலும் அதன் நியாயித்தல் முறைமைகள் அளவையியலிலும் உள்ளடக்கப்படுகின்றன. இந்திய மெய்யியல் மரபிலோ இவ்விரு கிளைகளும் ஒருங்கிசைவுற்றே வளர்ச்சி பெற்று வந்துள்ளன. மேலும், அறிவு அறிவுக்காகவே என்ற போக்கில் இந்தியமெய்யியல் மரபு ஆய்வு செய்வதில்லை. ஆன்ம விசாரணையை முதன்மைப்படுத்தியதாகவே இந்திய அறிவாராய்ச்சியியல் திகழ்கிறது. 

திருக்குறளுக்கும் அறிவாராய்ச்சியியலும்;:

திருக்குறள் அடிப்படையில் தத்துவப் பனுவல் அன்று@ தர்க்க சாஸ்திரமும் அன்று. இலக்கணமும் இலக்கிய ஞானமும் கைவரப்பெற்ற திருவள்ளுவர் தத்துவ ஞானத்தின் வேராகிய அறிவாராய்ச்சியியலை உணர்ந்தவராய் இருப்பாரா? திருக்குறளை இலக்கியம் என்ற நோக்குகைக்கு அப்பால் வௌ;வேறு ஆய்வுக் கோணங்களில் கட்டுடைத்து நோக்குதல் விபரீதமானதா? என்ற ஆசங்கைகளும் எழாமலில்லை. 

திருவள்ளுவர் தமிழ் இலக்கண இலக்கிய மரபுகளுக்கு அப்பாலும் அகன்றாழ்ந்தவர். சமஸ்கிருத காவிய மரபுகளையும், ஸ்மிருதிகளையும், அர்த்த சாஸ்திரத்தையும் குறுகத்தறித்தவர். வாத்சாயனரையும் கரைகண்டவர். தான் பெற்றிருந்த பல்துறைப் புலமையினைப் பொருத்தமான சந்தர்ப்பங்களில் தனது பனுவலில் இழையோடவிட்டவர். இவ்வகையில் தர்க்கசாஸ்திர அறிவு இவருக்கு அந்நியமானதாய் இருக்க இயலாது.. 

அறிவாராய்ச்சியியல் தொடர்பாக குறட்பாக்களுள்ளே ஆழ்ந்து செல்ல வசதியாக  இரண்டு விவாதப் புள்ளிகள் முன்வைக்கப்படுகின்றன.  

விவாதப்புள்ளி- 1  உண்மை பற்றிய அறிவு தொடர்பாக இந்திய அறிவாராய்ச்சியியல் மரபில் பரஞானம், அபரஞானம் என்ற இரண்டு அறிவுத் தளங்கள் ஆராயப்பட்டுள்ளன.

திருவள்ளுவரும் இதுபற்றிக் கவனம் செலுத்தியுள்ளார்.

ஆதாரம்        அறத்துப்பாலின் 36வது அதிகாரம் ‘மெய் உணர்த்தல்’ என்பதாகும்.

பொருட்பாலின் 43வது அதிகாரம் ‘அறிவுடமை’ என்பதாகும்.

விளக்கம் : இவ்விரண்டு அதிகாரங்களும் அறிவு பற்றியே ஆராய்ந்துள்ளன. ‘அறிவு’ என்ற சொல்லுடன் நிறைவுறுகின்ற குறட்பாக்களும் இவ்வதிகாரங்களில் இடம்பெற்றுள்ளன. அவ்வாறாயின் இது ‘கூறியது கூறல்’ என்ற குற்றத்தின் பாற்பட்டதா? எனில் இல்லையென்றே கூறவேண்டும். ஏனெனில் அறிவுடைமை என்ற அதிகாரம் பொருட்பாலில் அமைவது, இதில் பேசப்பட்ட  அறிவு கருவிநிலைப்பட்டது. அஃது உலகியலறிவாகிய – அபரஞானம் ஆகும். 

அறத்துப்பாலில் இடம்பெற்றுள்ள ‘மெய்யுணர்தல்’ என்ற அதிகாரம் பரஞானத்தினை நோக்கிய பயணிப்பாகும். இவ்வதிகாரம் ‘துறவு’ என்ற அதிகாரத்திற்கு அடுத்ததாக வைக்கப்பட்டிருப்பதும் நோக்கற்பாலது. ‘பரஞானம்’ கருவி நிலைப்பட்டதன்று. எமது அறிகருவிகள் மூலம் அறியக்கூடியதுமன்று. அது உணரப்படவேண்டியது. அபரஞானத்திற்குரிய அறிவுப்புலங்கள் யாவும் மாற்றத்திற்குட்படக்கூடியவை. பொய்ப்பிக்கப்படக்கூடியவை. ஆகவே அவற்றை ‘மெய்’ என்றழைத்தல் தவறாகும். ஏனெனில் ‘உண்மை’ என்றைக்கும் மாற்றத்திற்குட்படாதது. இதனைக் கருத்தில் இருத்தியே ‘மெய்யுணர்தல்’ என்ற அதிகாரம் வள்ளுவரால் அமைக்கப்பட்டதெனலாம். 

விவாதப்புள்ளி -2

பிரமாணங்கள் பற்றிய விளக்கமும், பயில்நிலையும் திருக்குறளின் பொருட்புலப்பாட்டு நுட்பங்களில் நன்கு இழையோடியுள்ளன.

இதனை, பரிமேலழகரும் பல சந்தர்ப்பங்களில் தனது உரை விளக்கத்தில் உறுதி செய்யுள்ளார். 

ஆதாரம்-அமைச்சர்களுக்கு இருக்கவேண்டிய இன்றியமையாத தகுதிப்பாடாக பிரமாணங்கள் பற்றிய அறிவு அமைவதாகத் திருவள்ளுவர் கருதியுள்ளமை, - பொருட்பால் ‘அமைச்சு’ (அதிகாரம்) குறள். 725, இது பற்றிய பரிமேலழகர் நிலைப்பாடு.

விளக்கம் “The commentator Parimelalakar while interpreting the contents at the first three Sources of knowledge viz. perception, inference verbal testimony to highlight the master mind of Tiruvalluvar according to him Tiruvalluvar anticipated the cabinet ministers to be equipped with epistemological knowledge.”[1]என்ற பேராசிரியர் சோ. ந. கந்தசாமியின் கருத்தும் இவ்விடத்தில் சுட்டிக்காட்டத்தக்கது. இனிச் சற்று ஆழ்ந்தகன்று செல்ல முற்படலாம். 

பொருட்பால்

பிரபஞ்ச இயற்கையின் இயல்புகளைப் புறவயமாக ஆய்ந்துணர முற்படுவனவும், இயற்கையில் ஒரு உயிர்ச்சுவடாய் மனிதன் வாழ்வதற்கு உதவுகின்ற கருவிநிலைப்பட்ட அறிவுப்புலங்களும் இந்து மெய்யியற்புலத்தில் அபரஞானமாகக் கருதப்படுகின்றன. இயற்கை விஞ்ஞானங்களும் இன்னபிற சாஸ்திரஞானங்களும் இதில் உள்ளடக்கம். 

பிரபஞ்ச இயற்கை பஞ்சபூதக் கலப்பாலுருவானதாகும். இதனை அறிந்து கொள்ள ஞானேந்திரியங்களும், அந்தக்கரணங்களும் எமக்குத் தரப்பட்டுள்ளன. இக்கருவிக் கூட்டங்களின் துணைகொண்டு ஒருவனால் அறியப்படக்கூடிய அபரஞானத்தின் அதி உச்ச எல்லை என்பது பஞ்சபூதங்களின் சூக்கும நிலையாகிய தன்மாத்திரைகள் தொடர்பானதாகவே இருக்க முடியும். 

தன்மாத்திரைகளானவை : சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம்.

இந்நிலைப்பாட்டையே சாங்கியம் முதற்கொண்டு சைவசித்தாந்தம் வரையிலான பெரும்பான்மையான ஆஸ்தீக தத்துவ மரபுகள் கொண்டுள்ளன.  

சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம் என்றைந்தின்

வகை தெரிவான் கட்கே உலகு (குறள் 27)    என்ற திருக்குறளும் இதே நிலைப்பாட்டையே எடுத்துரைத்துள்ளது. 

“இத்தன்மாத்திரைகள் ஐந்தினதும் கூறுபாட்டையும் ஆராய்வான் அறிவின் கண்ணதே உலகம். அவற்றின் கூறுபாடாவன…………… இவையல்லது உலகெனப் பிறிதொன்றில்லையென உலகின் துண்மையறிதலின் அவனறிவின் கண்ணதாயிற்று” 

என்ற பரிமேலழகரின் விளக்கமும் இக்கருத்தை மேலும் அரண்செய்யும் விதத்தில் அமைந்துள்ளது. 

உலகியல் ஞானம்

அபரஞானத்துள் இதுவும் அடக்கம். சிந்திக்கும் விலங்காகிய மனிதன் ஒரு சமூகப்பிராணியாவான். சமூகவாழ்வில் செவ்வனே ஊடாடி இடைவினை புரிவதற்கான நுட்பமே உலகியல் ஞானம் ஆகும். 

ஒவ்வொரு தனிமனிதனும் தன்னுடைய மனத்திலிருந்து அறிவதாகக் கருதுகின்ற விடயங்கள் பலவற்றில் அவன் சார்ந்த சமூக பண்பாட்டுக் குழுக்கள் (குடும்பம், சகபாடிகள், இனம்) கற்பித்துத் தருகின்ற முன்னறிவுப் பிரதிமைகளின் பங்கு காத்திரமானதாகும். 

மனத்துளது போலக் காட்டி ஒருவற்கு

இனத்துளதாகும் அறிவு (குறள் 454) 

நிலத்தியல்பால் நீர் திரிந்தற்றாகும் மாந்தற்கு

இனத்தியல்பதாகும் அறிவு (குறள் 452) 

எவ்வது உறைவது உலகம் உலகத்தோடு

அவ்வது அறைவது அறிவு (குறள் 426)  ஆகிய குறட்பாக்களில்  வள்ளுவராற் சுட்டப்பட்ட அறிவு என்பது மேற்கூறிய உலக ஞானத்தையே ஆகும்.  

அறிவின் முடிவற்ற பயணம்

அபரஞானத்தில் அடங்குகின்ற அத்தனை அறிவுப்புலங்களும் குறைபாடுடைய அறிவையே கொண்டுள்ளன. அவ்வறிவு பொய்ப்பிக்கப்படக்கூடியதும் மாற்றத்திற்கு உட்படக்கூடியதுமாகும். 

உ+ம் : “பூமி தட்டையானது”

இன்று இக்கருத்துப் பொய்பிக்கப்பட்டுவிட்டது. “உயிரினங்கள் வாழ ஏதுவான ஒரே கோள் பூமியே” ; இக்கருத்து நாளை பொய்ப்பிக்கப்படலாம். 

அந்தவகையில் அபரஞானப் புலங்களில் அறிவும் அறியாமையும் ஒன்றையொன்று சார்ந்திருப்பது புலனாகிறது. 

அறிவறியாமை கடந்தவறிவானால்

அறிவறியாமை அழகியவாறே.     எனத் திருமூலர் குறிப்பால் உணர்த்தியதும் இக்கருத்தையேயாகும். 

அபரஞானத்தில் நிகழும் அறிவின் முடிவற்ற பயணத்தினைக் காமத்துப்பாலின் குறளொன்றில் வைத்து வள்ளுவர் காட்சிப்படுத்தியுள்ளார். 

அறிதோறும் அறியாமை கண்டற்றால் காமம்

செறிதோறும் சேயிழை மாட்டு (குறள் 1110) 

ஒவ்வொருமுறை தலைவன் தலைவியை நெருங்குகின்ற பொழுதும் அவள் பற்றி அவனிடமிருந்த ‘முன்னறிவு’ (பட்டறிவு) பொய்ப்பிக்கப்படுகின்றதாம். 

இவ்வாறாக அறிவு பற்றிய ஆழமானதொரு கருத்தியலைக் கூடற்சுவையின் குறியீடாக அநாயாசமாகக் கையாள்வது திருவள்ளுவருக்கேயுரிய தனித்திறமையாகும்.

பிரமாணங்களின் பிரயோகமும் நியாயித்தல் உத்திகளும்

அறிவைப் பெறுவதற்கான சாதனங்களாக – வாயில்களாக பிரமாணங்களும் அதனைப் பிறருக்கு விளக்கியுரைப்பதற்கான பொறிமுறையாக நியாயித்தல் உத்திகளும் தர்க்கவியலில் இடம்பெற்றுள்ளன. 

திருக்குறள் ஒரு தர்க்கசாஸ்திரம் அன்று. அது ஒரு வாழ்வியல் நூலேயாகும். எனினும் வாழ்வியற் சிந்தனைகளை எடுத்துரைப்பதற்கு திருவள்ளுவர் கையாண்ட வழிமுறைகளில் தர்க்கவியலின் தீட்சணியத்தைத் தரிசிக்க முடிகிறது. 

புலக்காட்சி அல்லது பிரத்தியட்சப்பிரமாணம்:

புலக்காட்சி என்பது புலனனுபவத்தின் வழி பெறப்படும் அறிவாகும். 

“இந்திய மெய்யியலில் பிரத்தியக்ஷம் பற்றிய ஆய்வானது ஐந்து புறப்புலன்களுடன் மனம் ஆகிய அகப்புலனையும் இணைத்ததாகவே கொள்ளப்படுகிறது” 

இவ்வாறு புலக்காட்சியின் பயில்நிலையில் மனம் சம்பந்தமுறுகின்ற காரணத்தாலேயே புலன்வழி பெறப்படும் விடயங்கள் உணர்வூட்டப்படுகின்றன. 

ஐந்து புலன்க@டாகவும் பெறுகின்ற அறிவை மனத்துடன் தொடர்புபடுத்தி ‘ஐயவுணர்வு’ எனச் சுட்டுகின்ற வள்ளுவரின் பாங்கு இங்கே கவனிக்கப்பட வேண்டியதாகும். 

ஐயுணர்வு எய்தியக் கண்ணும் பயனின்றே

மெய் உணர்வு இல்லாதவர்க்கு (குறள் 354) 

புலக்காட்சியில் மனதின் வகிபங்கு

புலக்காட்சியில் ஐந்து புலன் உறுப்புக்கள் நேரடியாகப் பங்கெடுப்பனபோல் தோன்றினாலும் அறிவைப் பெறுவதில் - உணர்வதில் அவற்றின் வகிபங்கு முற்றிலும் புறவயமானதாகும். கண்ணாடியைப் போலக் கருவிநிலைப்பட்டதேயாகும். ஆனால் மனமோ நேரடியாகப் பங்கெடுப்பதுபோல் தோன்றுவதில்லை. ஆனால், புலக்காட்சி மூலம் பெறப்படும் அறிவில் மனதின் வகிபங்கே காத்திரமானதாகும். 

காணாதான் காட்டுவான் தான்காணான் காணாதான்

கண்டானாம் தான் கண்டவாறு (குறள் 849)  இக்குறளில் இழையோடுகின்ற சிந்தனாமுறைமையில் மேற்கூறிய நுட்பத்தின் சாயலை உணர முடிகிறது. 

அனுமானம் ஃ பின்வருமறிவு

புலக்காட்சி முதலிய அளவைகளால் கண்டறியப்பட்ட விடயங்களினைத் துணைகொண்டு புதிய விடயங்களை உய்த்துணர்தலே அனுமான அளவையின் பயில் நிலையாகும். 

“உண்மையென அறியப்பட்ட நேர்வுகளைத் தொடர்புபடுத்தி நியாயித்தல் மூலமாகப் புதிய தகவல்களைப் பெறுவதற்குப் பயன்படுத்தப்படும் பிரமாணமே அனுமானமாகும்”  

யான் நோக்கும் காலை நிலம் நோக்கும், நோக்காக்கால்

தான் நோக்கி மெல்ல நகும். (குறள் 1094) 

இக்குறளின் பொருளமைதியை யாவரும் அறிவர். ஆனால் தர்க்கநுட்பத்தில் தவறொன்றுள்ளது போலில்லையா? 

தலைவியைத் தான் நோக்காதபோது குறித்த தலைவி தன்னை நோக்குவதையும், இளநகை பூப்பதையும் தலைவன் எவ்வாறு அறிந்து கொண்டான் என்பதே இவ்விடத்திலெழுகின்ற ஆசங்கையாகும். ‘இது காமத்துப்பாலின் கவிநயம்’ என்று கண்டுபிடித்துச் சொல்வதற்கு ஆய்வாளர்கள் அவசியமில்லை. 

காமத்துப்பாலின் கட்டமைப்பில் தமிழ் இலக்கண இலக்கிய வரம்புகளை மீறாத வள்ளுவர் தர்க்கவியலில் மட்டும் தவறிழைத்திருப்பாரா? 

ஒரு குறளிற்கு பொருள் விரிந்துரைப்பதற்கு இரண்டு வழிமுறைகளைப் பரிமேலழகர் முதற்கொண்டு உரையாசிரியர்கள் பலர் பின்பற்றியுள்ளனர். 

1.      குறித்த குறளிற்கு முன்னைய அல்லது அடுத்துவரும் குறள்களின் பொருளமைதியுடன் கொண்டு கூட்டிப் பொருள் விரிப்பது.

2.      குறிப்பிட்ட குறள் இடம்பெற்றுள்ள அதிகாரத்தினை அவதானித்துப் பொருள் கொள்வது.

இங்கு இந்நடைமுறை பயனளிக்கவல்லதாயுள்ளது. அந்தவகையில் ‘யான் நோக்கும் காலை’……………….. என்ற குறித்த குறளிற்கு முன்னைய குறளையும் அதன் பொருளமைதியையும் புரிந்து கொண்டு அதன் தொடர்ச்சியாக இக்குறளை விளங்கிக் கொள்ள முயல்வது முதலாவது வழிமுறை.

நோக்கினாள் நோக்கி இறைஞ்சினாள் அஃதவள்

யாப்பினுள் அட்டியநீர் (குறள் 1093)

என்பது ‘யான் நோக்கும் காலை’ க்கு முன்னைய குறளாகும். இதன் பொருளமைதியை நோக்கும்பொழுது தலைவி ஏலவே இவனை நோக்கியிருந்தாள் என்பதும் இவன் அவளை நோக்கியபொழுது தலைகுனிந்தாள் என்பது வெளிப்படுத்தப்-பட்டுள்ளது.

எனவே அனுமானப் பிரமாணத்திற்கு அவசியான ‘முன்னறிவு’ இங்கே உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

இரண்டாவது வழிமுறையில் பொருள்கொள்ள முயலும்போது (அதிகாரத்தால்) குறித்த குறள் இடம்பெறுவது காமத்துப் பாலின் ‘குறிப்பறிதல்’ என்ற அதிகாரத்திலேயாகும்.

குறித்த குறளின் (‘யான் நோக்கும் காலை………’) பொருண்மையில் உய்த்துணரப்படவேண்டிய – குறிப்பால் உணரப்பட வேண்டிய விடயமொன்றை வள்ளுவர் இழையோடவிட்டிருப்பதும் பொருத்தமானதேயாகும்.

எனவே

01.     அவள் அவனை நோக்கியபடியிருந்தாள். (முன்னைய குறள்)

02.     எப்பொழுதெல்லாம் அவன் அவளை நோக்குகின்றானோ அப்பொழுதெல்லாம் விழிகளை அவள் தாழ்த்திக் கொள்கிறாள்.

03.     இப்பொழுது அவன் அவளை நோக்கவில்லை.

04.     எனவே, முன்னறிவின் பிரகாரம் அவன் அவளை நோக்குவான்……….

இதனைத் தலைவன் ஊகிப்பது அனுமான அளவையின் வழியே ஏற்புடையதேயாகும்.

கறுத்துஇன்னாசெய்தவக்கண்ணும்மறுத்தின்னா
செய்யாமைமாசற்றார்கோள். குறள் 312: இன்னாசெய்யாமை
மணக்குடவர் உரை:தாஞ்செய்த குற்றத்தினாலே வெகுண்டு, இன்னாதவற்றைத் தமக்குச் செய்தவன்மாட்டும் தாம் அதற்கு மாறாகப் பின்பு இன்னாதவற்றைச் செய்யாமை குற்றமற்றார் கோட்பாடு.

சிறப்பீனும்செல்வம்பெறினும்பிறர்க்குஇன்னா
செய்யாமைமாசற்றார்கோள். குறள் 311: இன்னாசெய்யாமை
மணக்குடவர் உரை:மிகுதியைத் தருகின்ற செல்வத்தைப் பெறினும் பிறர்க்கு இன்னாதவற்றைச் செய்யாமை குற்றமற்றார் கோட்பாடு. இது பழி வாராத செல்வம் பெறினும் தவிரவேண்டுமென்றது.

வேட்பத்தாஞ்சொல்லிப்பிறர்சொல்பயன்கோடல்
மாட்சியின்மாசற்றார்கோள்.     குறள் 646: சொல்வன்மை
மணக்குடவர் உரை:தாம் சொல்லுங்கால் பிறர் விரும்புமாறு சொல்லிப் பிறர் சொல்லுங்கால் அச்சொல்லின் பயனைத் தெரிந்து கொள்ளுதல் மாட்சிமையிற் குற்ற மற்றாரது கோட்பாடு. இது நயம்படக் கூறுதலே யன்றி, பிறர் சொல்லுஞ் சொல்லறிந்தும் சொல்லல் வேண்டு மென்றது.

வழிநோக்கான் வாய்ப்பன செய்யான் பழிநோக்கான்
பண்பிலன் பற்றார்க்கு இனிது.             குறள் 870:பகைமாட்சி. குறள் 865:
சாலமன் பாப்பையா உரை:நீதி நூல்கள் ‌சொல்லும் வழியைப் படித்து அறியாத, நல்லனவற்றைச் செய்யாத, அவை தெரியாமலே செயலாற்றுவதால் வரும் வழியையும் எண்ணாத, நல்ல பண்புகளும் இல்லாத அரசின் பகைமை, பகைவர்க்கு இனிது.

கல்லான் வெகுளும் சிறுபொருள் எஞ்ஞான்றும்
ஒல்லானை ஒல்லா தொளி. குறள் 870:பகைமாட்சி.
மணக்குடவர் உரை:கல்லாதானுமாய், வெகுளியுடையனுமாய்ச் சிறு பொருளனுமாகிய பகைவனை எல்லாநாளும் ஒளி பொருந்தாது.
மு. வரதராசன் உரை:நீதிநூலைக் கற்காதவனைப் பகைத்துக் கொள்ளும் எளிய செயலைச் செய்ய இயலாத ஒருவனிடம், எக்காலத்திலும் புகழ் வந்து பொருந்தாது.

ஆற்றின் அளவறிந்து கற்க அவையஞ்சா
மாற்றங் கொடுத்தற் பொருட்டு. அவையஞ்சாமை.குறள் 725:
மணக்குடவர் உரை:அவையஞ்சாது மறுமாற்றம் சொல்லுதற்காக நெறிமையானே நூல்களை அளவறிந்து கற்க வேண்டும். நூல் கற்றலாவது (1) மெய்யாராய்ச்சியாகிய நூலைக்கற்றலும், (2) வேதமும் ஆகமமும் கற்றலும், (3) உழவும் வாணிகமும் கற்றலும், (4) படைவாங்கல் மநுநீதி முதலியன கற்றலுமென நான்குவகைப்படும்.

உலகம்தழீஇயதொட்பம்மலர்தலும்
கூம்பலும்இல்லதறிவு. குறள் 425: அறிவுடைமை
மணக்குடவர் உரை:ஒருவனுக்கு ஒள்ளிமையாவது உலகத்தோடு பொருந்தினது: அதனை நீர்ப்பூப்போல மலர்தலுங் குவிதலுமின்றி யொருதன்மையாகச் செலுத்துதல் அறிவு. இஃது உயர்ந்தாரோடு நட்புப் பண்ணுதலும் அறிவென்றது.

அறனறிந்து ஆன்றமைந்த சொல்லான்எஞ் ஞான்றுந்
திறனறிந்தான் தேர்ச்சித் துணை.  அமைச்சு. குறள் 635:

அறத்தை அறிந்து கல்வியால் நிறைந்து, அடக்கமான சொல்லை உடையவராய், எப்போதும் செயலாற்றும் முறைகளைத் தெரிந்தவரே கலந்து முடிவு எடுப்பதற்கு ஏற்ற துணையாவார்.

அரும்பயன் ஆயும் அறிவினார் சொல்லார்
பெரும்பயன் இல்லாத சொல்.    பயனில சொல்லாமை. குறள் 198:

பிறன்பொருளாள் பெட்டொழுகும் பேதைமை ஞாலத்து
அறம்பொருள் கண்டார்கண் இல். குறள் 141: பிறனில் விழையாமை.

அறனறிந்து வெஃகா அறிவுடையார்ச் சேரும்
திறன்அறிந் தாங்கே திரு.  வெஃகாமை. குறள் 179:

திறனறிந்து சொல்லுக சொல்லை அறனும்
பொருளும் அதனினூஉங்கு இல். சொல்வன்மை.  குறள் 644:

அறத்தாற்றின் இல்வாழ்க்கை ஆற்றின் புறத்தாற்றில்
போஒய்ப் பெறுவ எவன். இல்வாழ்க்கை. குறள் 46

ஆற்றின் ஒழுக்கி அறனிழுக்கா இல்வாழ்க்கை
நோற்பாரின் நோன்மை உடைத்து. குறள் 48: இல்வாழ்க்கை.

அறத்தாறு இதுவென வேண்டா சிவிகை
பொறுத்தானோடு ஊர்ந்தான் இடை. அறன்வலியுறுத்தல். குறள் 37:

இன்சொலால் ஈரம் அளைஇப் படிறுஇலவாம்
செம்பொருள் கண்டார்வாய்ச் சொல்.  குறள் 91: இனியவைகூறல்

காணாதான் காட்டுவான் தான்காணான் காணாதான்
கண்டானாம் தான்கண்ட வாறு. புல்லறிவாண்மை. குறள் 849:

செயற்கை அற஧ந்தக் கடைத்தும் உலகத்து
இயற்கை அறிந்து செயல். குறள் 637: 

நூலறிவால் செயலைச் செய்யும் வகைகளை அறிந்த போதிலும் உலகத்தின் இயற்கையை அறிந்து அதனோடு பொருந்துமாறு செய்ய வேண்டும்.

ஆற்றின் நிலைதளர்ந் தற்றே வியன்புலம்
ஏற்றுணர்வார் முன்னர் இழுக்கு. அவையறிதல். குறள் 716:

பலதுறை நூல்பொருள்களைக் கேட்டு உணரும் திறம் மிக்கவர்முன்னே ஆற்றல்மிக்க பேச்சாளன் சொல்லால் சிறுமைப்படுவது மேலான நெறியிலிருந்து நிலைதவறி விழுவதைப் போல ஆகும்.

ஆற்றின் வருந்தா வருத்தம் பலர்நின்று
போற்றினும் பொத்துப் படும். தெரிந்துசெயல்வகை. குறள் 468:

ஒரு செயலை முடிக்கும் வழி அறியாது தொடங்கினால், பலர் சேர்ந்து துணை செய்தாலும், அச்செயல் கெட்டுப் போகும்.

அறிதோறு அறியாமை கண்டற்றால் காமம்
செறிதோறும் சேயிழை மாட்டு. குறள் 1110: புணர்ச்சிமகிழ்தல்.

நூல்களாலும் நுண் அறிவாலும் அறிய அறிய முன்னைய நம் அறியாமை தெரிவதுபோல, நல்ல அணிகளை அணிந்திருக்கும் என் மனைவியுடன் கூடக் கூட அவள் மீது உள்ள என் காதற்சுவையும் புதிது புதிதாகத் தெரிகிறது.

பொருட்பொருளார் புன்னலந் தோயார் அருட்பொருள்
ஆயும் அறிவி னவர். வரைவின்மகளிர் குறள் 914:

பொருள் ஒன்றையே பொருளாகக் கொண்ட பொது மகளிரின் புன்மையான இன்பத்தை, அருளாகிய சிறந்த பொருளை ஆராயும் அறிவுடையோர் பொருந்தமாட்டார்.

வினைத்தூய்மை. குறள் 656:

ஈன்றாள் பசிகாண்பான் ஆயினுஞ் செய்யற்க
சான்றோர் பழிக்கும் வினை.

பெற்ற தாயின் பசியைக் கண்டு வருந்த நேர்ந்தாலும், சான்றோர் பழிப்பதற்குக் காரணமான இழிவுற்ற செயல்களை ஒருவன் செய்யக்கூடாது.

பிறன்மனை நோக்காத பேராண்மை சான்றோர்க்கு
அறனொன்றோ ஆன்ற வொழுக்கு. பிறனில் விழையாமை.  குறள் 148:

அடுத்தவன் மனைவியை மனத்துள் எண்ணாத பேராண்மை அறம் மட்டும் அன்று; சான்றோர்க்கு நிறைவான ஒழுக்கமும் ஆகும்.

நகைஈகை இன்சொல் இகழாமை நான்கும்
வகையென்ப வாய்மைக் குடிக்கு.  குடிமை  குறள் 953:

உண்மையான உயர்குடியில் பிறந்தவர்க்கு முகமலர்ச்சி, ஈகை, இனிய சொல், பிறரை இகழ்ந்து கூறாமை ஆகிய நான்கும் நல்ல பண்புகள் என்பர்.