பௌத்த அர்ஹத்கள்தான் - அனைத்தையும் விட்டொழித்து ஞானம் பெற்றவர்கள் - உண்மையான பிராமணர்கள். இவர்கள் சகட மொழியான சமஸ்கிருதத்தில் பிராமணர்கள் என்றும் திராவிட மொழியான தமிழில் அந்தணர்கள் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். ஆனால் இந்த புருசீக மிலேச்சர்கள், மேற்சொன்ன பௌத்த பிராமணர்களைப்போல கபடமாக நடந்துகொண்டு (எனவே அவர்கள் வேஷ பிராமணர்கள்) சிறிது சிறிதாக இந்தியா முழுமையையும் தங்கள் கைக்குள் கொண்டுவருகிறார்கள்.

இதனைத் தனக்கே உரிய நடையில் அயோத்திதாஸ் விரித்துரைக்கிறார். இந்தப் புத்தகம் சான்றுகள் பற்றியெல்லாம் கவலைப்படுவதில்லை. இது புராண மறு உருவாக்கம். தனக்குப் பிடித்ததையெல்லாம் மிக அழகாக, சரளமாக, கதையாக்குகிறார் அயோத்திதாஸ்.

சித்தார்த்த புத்தர்தான் கிட்டத்தட்ட இந்தியாவின் ஆரம்பம். அவர்தான் இந்திரன். அவர் பெயரால்தான் இந்திர தேசம், இந்திய தேசம் என்ற பெயர் இந்தியாவுக்கு. அவருடைய இன்னொரு பெயரால்தான் பாரதம் என்ற பெயரும் இந்தியாவுக்கு. புத்தருடைய சீடர்கள் சிலர் உருவாக்கியதுதான் சாங்கியம், நையாயிகம், வைசேஷிகம், மீமாம்சை போன்ற அறுமத தரிசனங்கள்.

ஜகத்குரு சங்கராச்சாரியார் என்பது வேறு யாரும் அல்ல. சங்க அறத்தைப் போதித்த புத்தர்தாம் சங்க-அறர் அதாவது சங்கரர். புருசீக வேஷப் பார்ப்பனர்கள் இந்தப் பெயரைத் தமதாக்கி, ஒரு ஆளை ஜோடித்து அவரைப் பல்லக்கில் வைத்து ஊரெல்லாம் கொண்டுபோய் பிச்சை வாங்கி உண்டு மகிழ்ந்திருந்தனர். அவரையே ஜகத்குரு என்றும் சங்கரர் என்றும் கூறலாயினர்.

சரி, இராமானுஜரை விட்டாரா என்றால் இல்லை. இந்த "இராமாநுடாச்சாரி என்பவன்" ஒரு ஆரியவேஷ பிராமணன். இவன் "விட்டுணு என்னும் கற்சிலை தெய்வாதாரத்தைக் கொண்டு புத்தரது சரித்திரத்தை அநுசரித்த ஓர் கூட்டத்தை ஏற்படுத்தி அதனால் சீவிக்க ஆரம்பித்துக்கொண்டான்."

சங்கரருக்கு மாற்றாக நீலகண்ட சிவாச்சாரி என்பவரும் வருகிறார். அவருக்கும் ஒரு வாங்கு கொடுக்கப்படுகிறது.

சரி, இந்த நால்வருண அமைப்பு உண்மையா? ஆம் என்கிறார் அயோத்திதாஸ். புத்தர்தான் பிரம்மா. அவருடைய முகத்திலிருந்து வந்தவர்கள்தான் பிராமணர்கள் - அதாவது பௌத்த அர்ஹத்கள். தோளிலிருந்து வந்தவர்கள் சத்திரியர்கள். தொடையிலிருந்து வந்தவர்கள் வைசியர்கள். காலிலிருந்து வந்தவர்கள் சூஸ்திரர்கள் அல்லது சூத்திரர்கள் அல்லது வேளாளர்கள். அதாவது உண்மையிலேயே அப்படி வந்தவர்களாக எடுத்துக்கொள்ளக்கூடாது. இது ஒரு குறியீடுதான். ஆனால் இந்தப் பிரிவுகளை வர்ணத்திலிருந்து சாதிகளாக மாற்றியவர்கள் வேஷ பிராமணர்கள்.

சமணர்கள் கழுவேற்றம் உண்மையா? ஆம் உண்மையே. ஆனால் நீங்கள் நினைப்பதுபோல சமணர்கள், மகாவீரரைப் பின்பற்றுவோர் அன்று. அவர்களும் பௌத்தர்கள்தாம். வேஷ பிராமணர்கள் ஓரு அரசரின் முத்துமாலையைக் கவர்ந்து அதனைச் சமணர்களின் பொருள்களுக்கிடையே கொண்டுவைத்துவிட்டார்கள். அரசன் முத்துமாலையைத் தேட, அது எங்கு கிடைக்கும் என்பதை வேஷ பிராமணர்கள் அரசனிடம் சொல்ல, அது சமணர்களிடம் கிடைக்க, உடனே அரசன், அந்த சமணர்களைக் கழுவிலேற்றிக் கொல்லுமாறு ஆணையிடுகிறான். அப்படித்தான் சமணர் கழுவேற்றம் நடைபெறுகிறது.

இராமன் யார், கிருஷ்ணன் யார் (மிக அற்புதமான கதை இது)? விநாயகர் யார், கார்த்திகேயன் யார்? சிவலிங்க வழிபாடு என்பது எப்படித் தோன்றியது? இரணியகசிபு (அவன் உண்மையில் இரணிய காசியபன் என்ற காஞ்சி நகரை ஆண்ட அரசன்) எப்படி வஞ்சகமாக வேஷ பிராமணர்களால் கொல்லப்படுகிறான்? வேதங்கள் எப்படி உருவாக்கப்பட்டன? இந்தியாவில் சாதிகள் எப்படி உருவாகின? மநு தர்மசாத்திரம் உருவாக்கப்பட்ட வரலாறு. பறையர்கள் யார்? சண்டாளர்கள் யார்? சூஸ்திரம் என்றால் என்ன? பிரம்மா யார்?

இந்தப் புருசீக வேஷ பிராமணர்களைக் கண்டவிடமெல்லாம் பௌத்தர்கள் அடித்துத் துரத்தி, சாணியைக் கரைத்து ஊற்றிக் கேவலப்படுத்துகிறார்கள். பௌத்தர்களைக் கண்டாலே வேஷ பிராமணர்கள் அஞ்சி நடுங்கி பம்மி ஓடிவிடுவார்களாம்.

ஆனாலும், என்ன நடக்கிறது என்றால், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இந்திய (அதாவது இந்திர) நாட்டில் உள்ள மக்கள் பலரும் இந்த புருசீக வேஷ பிராமணர்களைப் போலவே வேஷம் கட்டி, தாங்களும் வேஷ பிராமணர்களாக ஆகின்றனர். இவர்கள் ஆந்திர வேஷ பிராமணர்களாக, மராஷ்டிக (அதாவது மகாராஷ்டிர) வேஷ பிராமணர்களாக, கன்னட வேஷ பிராமணர்களாக, திராவிட/தமிழ் வேஷ பிராமணர்களாக உலா வருகின்றன. ஒருவரோடு ஒருவர் அடித்துக்கொள்ளவும் செய்கின்றனர். ஆனால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஒன்றும் தெரியாத அபலை மக்களையும் மன்னர்களையும் பௌத்தத்திலிருந்து வெளியேற்றிவிடுகின்றனர்.

இறுதியில் பௌத்தர்கள் எல்லோரும் பறையர்களாகவும் சண்டாளர்களாகவும் (சாண் ஆளர் என்னும் உயரிய குழு, சண்டாளர்களாகக் கீழிறக்கப்படுகிறது) ஆக்கப்பட்டு, தாழ்ந்த சாதியினர் என்று சொல்லப்பட்டு, வேஷ பிராமணர்களால் தீண்டாமைக் கொடுமைக்கு ஆளாகின்றனர்.

இவ்வாறாக ஒட்டுமொத்த இந்தியாவின் முழுமையான அரசியல், சமூக, பொருளாதார, மத, தத்துவ வரலாற்றை வெறும் 160 பக்கங்களில் பண்டிட் அயோத்திதாஸ் அளிக்கிறார். பக்கத்துக்குப் பக்கம் பகீர் திருப்பங்கள் நிறைந்த புத்தகம். இதில் இஸ்லாமியப் படையெடுப்பு குறித்தும் ஒருசில வார்த்தைகள் வருகின்றன. வெள்ளைக்காரர்கள் குறித்தும் வருகிறது.

+++

இதனைத்தான் ஆதாரமாக வைத்துக்கொண்டு நாம் தமிழ்நாட்டில் பௌத்த-இந்து சமயப் போராட்டங்களை ஆராயவேண்டியிருக்கிறது.

இப்படிக்கு,

ஒரு புருசீக-ஆரிய வேஷ பிராமணன்!