Devapriyaji - True History Analaysed

admin · Guru

அகர_முதலோனும்& #ஆதிபகவனும்

admin · Guru

#திருமந்திரம்:

"அகார முதலா யனைத்துமாய் நிற்கும்
உகார முதலா யுயிர்ப்பெய்து நிற்கும்
அகார வுகாரம் இரண்டு மறியில்
அகார வுகாரம் இலிங்கம தாமே"

#விளக்கம்:

உலகுடல் உயிர்கட்குத் தாங்கும்நிலைக்களனாக நிற்பவன் சிவன். அவ் அடையாளம் அகரத்தால் குறிக்கப்பெறும். அதனால் அகரமுதலாய் அனைத்துமாய் நிற்கும் என்றருளினர். அவை இயங்குமாறு இயைந்தியக்கும் திருவருளாற்றல் சிவை. அவ் வியக்கத்தை உயிர்ப்பு என அருளினர். இவ் வடையாளம் உகரமாகும். அகர உகரமாகிய இவ்விரண்டுமே 'சத்தியும் சிவமுமாய தன்மையில் வுலகமெல்லாம்' என்னும் செம்பொருட்டுணிவின் மெய்ம்மையாகும். இவற்றை உணரின் அகரவுகரமே சிவலிங்கம் என்க....!

அதாவது இங்கு திருமூலர் அகர முதல்வனாக சிவபெருமானை குறிப்பிடுகிறார் என்பது கவனிக்கப்படவேண்டியதே....!

#முதலாம்_திருமுறை:

"தகர மணியருவித் தடமால் வரைசிலையா
நகர மொருமூன்று நலங்குன்ற வென்றுகந்தான்
#அகர_முதலானை யணியாப்ப னூரானைப்
பகரு மனமுடையார் வினைபற் றறுப்பாரே"

பொருள்:

தகரம் எனப்படும் மணப்பொருளும் மணிகளும் கலந்து விழும் அருவிகளை உடைய மிகப் பெரிய மலையை, வில்லாக வளைத்து, அசுரர்களின் நகரங்களாக விளங்கிய முப்புரங்களும் பொடிபடச் செய்து மகிழ்ந்தவனும், எல்லா எழுத்துக்களிலும் கலந்து நிற்கும் அகரம் போல எப்பொருள்களிலும் கலந்து நிற்பவனும், அழகிய ஆப்பனூரில் எழுந்தருளியிருப்பவனுமாகிய சிவபிரான் புகழைக் கூறும் மனம் உடையவர்கள் வினைமாசுகளினின்று நீங்கப் பெறுவர்.

இங்கும் சிவபெருமான் அகரமுதலோன் என்று அழைக்கப்படுகிறார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அதோடு,

"பிணக்கோலம் ஆதுஆம் பிறவி இதுதான்
அகரம் முதலின் எழுத்து ஆகி நின்றா அடியேன்உய்யப் போவதுஓர் சூழல் சொல்லே" என்று சிவபெருமானை அப்பர் பெருமான் பாடி உள்ளார்‌....!

#உமாபதி_சிவாச்சாரியார்:

"அகர வுயிர்போ லறிவாகி வெங்கும்
நிகரிலிறை நிற்கும் நிறைந்து"

அதாவது அகரமாகியவுயிர் எழுத்துக்களெல்லாவற்றினும் பொருந்தி வேறற நின்றாற் போலத் தனக்கோர் உவமனில்லாத் தலைவன், உலகுயிர் முழுவதும் ஒழிவற நிரம்பி ஞான வுருவாய் அழிவின்றி நிலைபெறும் என்க என்று அகரத்தை உவமையாக்குகிறார்...!

#சிவஞான_சித்தியார்:

"ஒன்றென மறைக ளெல்லாம் உரைத்திட உயிர்கள் ஒன்றி
நின்றனன் என்று பன்மை நிகழ்த்துவ தென்னை யென்னின்
அன்றவை பதிதான் ஒன்றென் றறையும்அக் கரங்கள் தோறும்
சென்றிடும் அகரம் போல நின்றனன் சிவனுஞ் சேர்ந்தே"

அதாவது வேதத்துள் ஆன்மா ஏகனேயென்பதற்குப் பரமான்மா ஒருவனே யென்பது தாற்பரியமாகலான் அதுபற்றி முரணுத லின்மையான், மேலைச் செய்யுளின் வேறாயென்றதூஉம், ஒன்றாகிய அகரம் பலவெழுத்துக்களின் விரவி நிற்றல் காணப்படுதலின், ஒருவனாகிய பரமான்மாப் பலவுயிர்களின் விரவி நிற்றல் யாங்ஙனமென்னும் ஆசங்கைக்கு இடமின்மையான், உடனுமாயென்றதூஉம் அமைவுடையன.
உம்மை சிறப்பின் கண் வந்தது என்று அகரம்போல நின்றவன் என்று சிவபெருமானை நினைவுகூர்கிறார்...!

குறிப்பாக டாக்டர் மா.இராசமாணிக்கனார் M.A.,L.T.,M.O.L.,Ph.D அவர்கள் எழுதிய பெரிய புராண ஆராய்ச்சி என்ற நூலின் அடிப்படையில் #திருநாவுக்கரசரின் காலம் கி.பி. 575 – 656 என்றும், #திருஞானசம்பந்தர் காலம் 638 – 654 என்றும் எடுத்துக்கொண்டு நான் மேலே குறிப்பிட்ட திவாகரம் மற்றும் பிங்கல நிகண்டுகளுக்கு முன்பே சிவபெருமானை திருவள்ளுவர் அழைத்ததுபோல் #அகரமுதலோன் என்று அழைத்துள்ளனர் என்பது தெளிவு....!

#சித்தாந்த_சிகாமணி:

"வகைபெற விரண்டாமென்பர் மாதவ ரவற்று னாதி பகவனென் பெயர்ப்புனைந்த பரமசிவ"

என்ற வரிகளில் நேரடியாக ஆதிபகவன் என்பது சிவபெருமானை குறிப்பிட பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது கவனிக்கத்தக்கது....!

அதோடு "ஆதி" மற்றும் "பகவன்" என்ற சொல்லாடல் திருமந்திரத்தில் #ஐந்து இடங்களில் இடம் பெற்றுள்ளன....!

“அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி
பகவன் முதற்றே உலகு”

இக்குறளில் வரும், #ஆதிபகவன், எனும் சொல், திருமந்திரத்தில் ‘ஆதி’ என்றும், ‘பகவன்’ என்றும் தனித்தனியாகவும், ‘#ஆதி பகவான், #ஆதிப்பிரான், #வேதப் பகவனார்’ எனச் சிறு மாற்றங்களோடும் காணப்படுகின்றன.

“ஆதிப்பிரான் அமரர்க்கும் பரஞ்சுடர்
சோதி அடியார் தொடரும் பெருந் தெய்வம்
ஓதி உணர வல்லோம் என்பர், உள்நின்ற
சோதி நடத்தும் தொடர்வு அறியாரே.” (திருமந்திரம்)

“அறிவுடையார் நெஞ்சொடு ஆதிப் பிரானும்
அறிவுடையார் நெஞ்சத் தங்கு நின்றானே”
(திருமந்திரம்)

“ஆதியுமாய் அரனாய் உடலுள் நின்ற
வேதியுமாய் விரிந்தார்த் திருந்தான்”

“படமாடக்கோயிற் பகவற் கொள் நீயில் ”

“பகவற்கே தாகிலும் பண்பில ராகில்”

இங்கு மிக முக்கியமாக 13 ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த உமாபதி சிவாச்சாரியார் அவரின் #நெஞ்சுவிடு_தூதில் கீழ்க்கண்டவாறு குறிப்பிடுகிறார்...!

"நிலைத் தமிழின் தெய்வப்புலமைத் திருவள்ளுவருரைத்த மெய்வைத்த சொல்லை விரும்பாமல் ஐவர்க்கு மாதுவே செய்தங் கவர் வழியைத் தப்பாமல் பாவமெனும்"

அதாவது இங்கு உமாபதி சிவாச்சாரியார் அவர்கள் திருவள்ளுவரின் அறத்தை சுட்டுகையில் திருவள்ளுவரையே ஏந்தி பாடி இருப்பது அவர் ஓர் சைவ சித்தாந்தவாதியாகவே பார்க்கப்பட்டிருக்கிறார் என்பதாகவே பொருள் கொள்ள வேண்டும்...!

அதோடு 8 ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளும் திருக்குறளை ஏந்திப் பாடி இருப்பது அவர் ஓர் சைவ சித்தாந்தி என்பதை உணர்த்துவதாகவே உள்ளது....!

"மற்றேல் ஒருபற் றிலனம் பெருமாள் வண்டார் குழலான் மங்கைபங் கினனே அற்றார் பிறவிக் கடல் நீந்தி யேறி அடியேனுய் யப்போவ தோர்குழல் சொல்லே"

இங்கு சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் திருவள்ளுவரின் 10 ஆவது குறளை சுட்டிக்காட்டி இருப்பது கவனிக்கத்தக்கது...!

ஆக இதிலிருந்து திருவள்ளுவர் கூறும் அகர முதலோன் என்பதும், ஆதிபகவன் என்பதும் சிவபெருமானையும் குறிக்கும் என்பதை தெள்ளத்தெளிவாக அறியலாம். இங்கு வள்ளுவன் ஆதி பகவன் முதற்றே உலகு என்பதன் மூலம் ஆதிபகவனாகிய சிவனே உலகக்காரணன் என்று சுட்டுகிறார். அதாவது உலகத்தின் ஆதியான முழுமுதற் கடவுள் பற்றி சொல்கிறார்...!

இதை சங்க இலக்கியங்களில் ஒன்றான நற்றிணையில் இந்த உலகைப் படைத்தவன் என்னைப் போலத் துன்புறக் கடவது. என்று காதலியைப் பெறுவதில் உள்ள துன்பத்தை உள்ளத்தில் கொண்டு காதலன் கடவுளை இவ்வாறு ஏசுகிறான்....!

"ஐதே கம்ம, இவ் உலகு படைத்தோனே
வை ஏர் வால் எயிற்று ஒள் நுதற் குறுமகள்"

இன்றும் கூட இந்நிகழ்வை நாமும் செய்வோம் அதாவது நாம் நினைத்த ஒரா காரியம் கைகூடவில்லை எனில் நாம் இறைவனை பழிக்கும் நிகழ்வு சங்க காலத்திலேயே நடந்துள்ளது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது....!

எமக்கு ஈத்தனையே!
பாடியவர்: அவ்வையார். அவ்வையாரைப் பற்றிய குறிப்புகளைப் பாடல் 87 - இல் காணலாம்.

இதுபோல் சிவபெருமானை முழுமுதற் கடவுளாக எண்ணி அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி மீது ஔவையார் ஒரு பாடல் பாடி உள்ளார்...!

புறநானூறு:

"பால் புரை பிறைநுதல் பொலிந்த சென்னி
நீல மணிமிடற்று ஒருவன் போல
மன்னுக, பெரும! நீயே"

நெடுநாள் வாழக்கூடிய நெல்லிக்கனி அதியமானுக்கு கிடைத்தபோது அதை தான் உண்ணாமல் ஔவையாருக்கு கொடுத்தபோது ஔவையார் அதியமானை நோக்கி, நீ, பால் போன்ற பிறை நெற்றியிலே இருந்து அழகு செய்யும் தலையையும், நீலமணி போன்ற கறையுள்ள கழுத்தையும் உடைய கடவுள் (சிவன்) போல் நிலைபெற்று வாழ்க! என்று சிவபெருமானை உவமையாக்கி வாழ்த்துகிறார்....!

ஆக இங்கே திருவள்ளுவர் சிவனை முழுமுதற் கடவுளாக பாவித்ததில் ஆச்சரியப்படுவதற்கு எதுவுமில்லை ஏனெனால் திருக்குறளுக்கு முன்பே இங்கு சிவபெருமானை முழுமுதற் கடவுளாக ஏந்தி பாடும் வழக்கம் இருந்தது என்பதை நற்றிணை , புறநானூறு போன்ற இலக்கியங்கள் மூலம் அறியலாம்....!

admin · Guru

Jataayu B'luru

அருமையாக

எழுதியிருக்கிறீர்கள். திருக்குறள் என்பது இந்துப் பண்பாட்டின் பல்வேறு கூறுகளும் அடங்கியதொரு பிற்கால நூல், மகாபாரதம் & அதன் தத்துவசாரமாக உள்ள பகவத்கீதை போல, அர்த்தசாஸ்திரம் போல (இந்துப் பண்பாடு - Indic civilization என்பதை வேதநெறி, பௌத்தம், ஜைனம் மூன்றும் சேர்ந்தது என அனைவராலும் ஏற்கப்பட்ட பொருளில் பயன்படுத்துகிறேன்). அந்த நூலை ஒரு குறிப்பிட்ட சமயம் அல்லது தத்துவப் பிரிவுடன் மட்டுமே முழுமையாக அடையாளப் படுத்துவது வீண்முயற்சி. அடிப்படையில் அதன் கூறுபொருளும், உள்ளடக்கமும் பெருமளவில் ஸ்ம்ருதிகளையும், தர்மசாஸ்திரங்களையும் சார்ந்ததாக, அதே பாணியில் உள்ளது என்று எஸ்.வையாபுரிப்பிள்ளை போன்ற மாபெரும் தமிழறிஞர்கள் கூறியிருக்கின்றனர். மனுஸ்மிருதியின் கணிசமான சுலோகங்களின் மொழியாக்கம் போலவே பல குறட்பாக்கள் இருப்பதை வையாபுரியார் தமது நூலில் எடுத்துக்காட்டியிருக்கிறார். அதே சமயம் சமணத்தின் புலால்மறுத்தல் போன்ற கருத்துக்களும் அதில் உள்ளன. ஸ்மார்த்தம் என்பது பற்றிய அடிப்படைப் புரிதல் கூட இல்லாத ஒருவர் இங்கு மறுமொழியில் ஏதேதோ உளறியிருக்கிறார். திருக்குறளுக்கு மகத்தான உரையை எழுதிய பரிமேலழகர் என்ற பெரியாரும், அடியார்க்கு நல்லார், நச்சினார்க்கினியர் போன்ற மற்ற உரையாசிரியர்களும் வைதிக ஸ்மார்த்த அந்தணர்கள் என்ற எளிய தகவலைக் கூட அவர் அறியவில்லை என்பது தான் கொடுமை