UDAYAGIRI & KHANDAGIRI CAVES | BHUBANESWAR

https://indroyc.com/2019/12/16/udaygiri-khandagiri-caves/

https://manishjaishree.com/rani-gumpha-ganesha-gumpha-udayagiri-khandagiri/

Three Phases Of Caves Architecture

1st Phase (2nd B.C. To 2nd Century A.D.)

• In this phase the construction was exclusively related to Buddhism and Buddha was represented symbolically e.g. Lotus, Wheel etc.
• The examples of this phase include Ajanta, Karla, Bhaja, Kanheri, Nasik, Bedsa caves.
• It can be concluded that an important connection existed between the religion and commerce, as Buddhist missionaries often built monasteries (caves) in closer proximity to the major trade routes. Some of the caves were also commissioned by wealthy traders resulting in the interiors of the caves being more elaborate.

2nd Phase (5th To 7th Century A.D.)

• Buddha was personified and the plan of excavations-specially for chaitya remained the same as before but viharas underwent some changes like an image of Buddha was housed.
• By the 5th century, rock-cut cave temples continued to be built in parallel along with free-standing structural temples.

3rd Phase (7th To 10th Century A.D.)

• The Buddhist architectural traditions were also extended by Hindus and Jains along with some modifications which were suitable for their rituals.

நச்னகுதாராவிலுள்ளபொ.யு.ஐந்தாம்நூற்றாண்டு ஆடல்வல்லானின் சிற்பம். உடைந்த நிலையில் இருப்பினும் இங்கே டோல ஹஸ்தமாக வலக்கரத்தை இடப்புறத்தே வீசும் வண்ணம் வடிக்கப்பட்டுள்ளதை காணுங்கள். குப்தர்கள் காலத்திலேயே நடன கோலத்தில் எம்பெருமான் வடிக்கப்பட்டதற்கு முக்கியமான தரவு இச்சிற்பமே.

காதணியும் பிற்காலத்தை ஒட்டிய நடைமுறையின்றி வலக்காதில் பத்ரகுண்டலமும் இடது காது மடலினில் ஸ்படிக குண்டலமும் அணிவிக்கப்பட்டுள்ளது விந்தையிலும் விந்தை...
Siva Nataraja of Nachna Panna, MP, 400-499 CE, Purple Sandstone. Note Patrakundla in right ear and Sphatiga Kundala in left ear. The right normal arm is swung across his chest as seen from the position of his shoulders. One hand on right side shows Abhaya Mudra.
Image from VMIS Gallery

முதன்முதலாக சிற்பங்கள் வாயிலாக குப்தர்களின் காலங்களில் வடிக்கப்பட்ட சிவபெருமானின் நடனக்காட்சிகள் நமக்கு இன்றும் முழுமையாக காணக் கிடைக்கின்றன. அவர்களின் சிறப்பான மேலோங்கிய ஆலயங்களில் ஒன்றுதான்மத்தியப்பிரதேசமாநிலத்தில்அமைந்துள்ளபூமராசிவபெருமான்ஆலயம். முற்றிலும் இடிபாடுற்றுள்ள இந்த ஆலயத்தின் சிற்பப் பகுதிகளும் தொகுப்புகளும் பல இடங்களிலும் அங்கே பரவிக் கிடந்தன. அவற்றுள் சந்திரசாலாஎனஅழைக்கப்படும்சாளரக்கூடுஒன்றில்பத்துகரங்களுடன், ஜடாபாரம், கஜஹஸ்தம், குஞ்சிதபாதம், ஸ்திதபாதம்ஆகியவற்றுடன்தாண்டவேஸ்வரரின்கோலம்ஒன்றும்சிதைந்துகாணப்பட்டது. பொதுயுகம்ஐந்திற்கும்முற்பட்டஇக்காலத்தில் காணப்படும் ஜடாமகுடம் பிற்காலத்தில் காணக்கிடைக்கும்பாண்டியகாலஜடாபாரத்தினைஒத்திருப்பதுவியப்பிற்குரியவிஷயம். இந்த கோலம் தமிழகத்தின் சீயமங்கலம் பூஜங்கத்ராஸரின் காலத்திற்கு வெகு முந்தையது.

பூமராவிற்கு அருகில் உள்ள மற்றுமொரு பழங்கால குப்தர்களின் ஆலயம்நச்னகுதாரா. இங்குகண்டெடுக்கப்பட்டநான்குகரநடராசரின்சிற்பம் ( உடைந்தசிற்பமே ) வரலாற்றுஆய்வாளர்பியுபல்ஜெயகரின்பாதுகாப்பில்உள்ளதாம். வெகு நாட்கள் தேடியபின்னர் எதிர்பாராமல் நண்பர் John Anderson மூலமாக இந்த சிற்பத்தின் நிழல்படமும் எனக்கு கிடைத்தது. அந்த படத்தினை அடுத்த பகுதியில் பகிர்கிறேன். இதே ஆலயத்தில் குள்ள வடிவுடன் வலக்காலை உயர்த்தி நடனம் புரியும் வாமதேவசிவனின்சிற்பம் ஒன்றும் உள்ளது. அருகில் பூதகணங்களுடன் இடக்கையில் அபயம் காட்டி வலக்கைதனை கஜஹஸ்தமாக தொங்கவிட்டு நான்கு தோள்களுடன் புஜங்கத்ராஸ கரணத்தில் இவர் வடிக்கப்பட்டுள்ளார்.

அடுத்தாக சிர்பூர் என்ற தலத்திலுள்ள கண்டேஸ்வர மஹாதேவ் ஆலயத்தில் வழிபாட்டில் உள்ள குப்தர்கால ஆடல்வல்லானைப்பற்றி பார்ப்போம். சிர்பூர் தற்போதைய சட்டிஸ்கர் ( சத்தீஸ்கர் ) மாநிலத்தில் மகாநதிக்கரையினில் உள்ள ஒரு பண்மையான நகரம். குபேர நகரம் என்ற பொருளைத்தரும் 'ஷீ(ர்)பூர்' என்ற ஆதிப்பெயரால் இது அழைக்கப்பட்டிருக்கிறது. இங்கு கிடைத்திருக்கும் ஏராளமான தொல்லியல் சான்றுகள் மற்றும் இங்கு காணப்படும் தனித்தன்மையான கலாச்சார பாரம்பரிய அம்சங்கள் போன்றவை அதற்கான ஆதாரங்களாக விளங்குகின்றன. சத்தீஸ்கர் மாநிலத்தின் தலைநகரமான ராய்பூரிலிருந்து 80 கி.மீ தூரத்தில், மஹாநதியின் கரைப்பகுதியில் அமைந்து பல்வேறு மதங்களையும் அரவணைத்து ஆதரவளித்து ஆண்ட சோமவன்ஷி ஹிந்து மன்னர்களின் மஹோன்னத ராஜ்யமாக இது ஒரு காலத்தில் திகழ்ந்திருக்கிறது.

சிர்பூர் 5ம் நூற்றாண்டில் நிர்மாணிக்கப்பட்டதாக கருதப்படுகிறது. ஆயினும் 6ம் நூற்றாண்டிலிருந்து 10ம் நூற்றாண்டு வரை ஒரு முக்கியமான பௌத்த யாத்திரை ஸ்தலமாகவும் இந்த இடம் விளங்கியிருக்கிறது. 12ம் நூற்றாண்டில் ஏற்பட்ட ஒரு நிலநடுக்கத்தின்போது இந்த ஒட்டுமொத்த நகரமும் புதையுண்டு போனது. அந்த பின்னணியில் நமக்கு கிடைக்கும் சான்றுகள்தான் இந்நகரத்தின் மஹோன்னத வரலாற்று பெருமைகளைக் கட்டியம் கூறுகின்றன.  

கண்டேஸ்வர மஹாதேவ் ஆலயம் அங்கே சிதறுண்ட கிடந்த பல்வேறு ஆலய எச்சங்களை வைத்து தற்போது நவீன கட்டுமானங்களோடு மீண்டும் உயிர் பெற்றுள்ளது. இங்கு ஐந்தாம் நூற்றாண்டிலிருந்து வழிபாட்டிலிருந்த பல கற்சிலைகளும் ஸ்தாபிக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றுள் ஒன்றுதான் எட்டுகரங்களோடு காணக்கிடைக்கும் ஆடல்வல்லானின் சிற்பம். தனது மேல் இரு கரங்களில் படமெடுக்கும் நாகத்தினை ( கார்க்கோடகன் என்று சொல்லுவர் ) தூக்கிப் பிடித்து சதுர தாண்டவ கோலத்தில் வலது பாதத்தின் விரல் நுனிகளை கீழே ஊன்றி வைத்து இடது முழங்காலையும் சற்றே வளைத்து அதற்கேற்றாற்போல் இடுப்பினையும் ஒயிலாக வளைத்து வலது முன்கரத்தினை டோலஹஸ்தமாக முன்னே இடப்பக்கமாக நீட்டி இடது முன்கரத்தினில் அபயமுத்திரை காட்டி இவர் ஆடும் கோலம் கவின்மிக்கது. தலைமீதுள்ள ஜடாபாரமோ குப்தர்கள் காலத்திய அழகிய உருண்டைக் கொண்டையாகவும் அணிகலன்களும் அதேபோல் எழில் சார்ந்து உடலெங்கும் விளங்க ஊர்த்வரேதஸுடன் வடிக்கப்பட்டுள்ளார் ( நிமிர்குறி என்பது தற்காலத்தில் பொதுவாக நம்மால் விளங்கக்கூடிய வகையில் உபயோகப்படுத்தப்படுகிற சொல்தான்; இந்த அடையாளக்குறிப்பைப்பற்றி சற்றே விரிவாக பின்னர் பார்க்கலாம் ). இவரது இரு வலக்கரங்களில் துடி – டமருகமும், முத்தலைசூலமும் காணப்படுகின்றன. இடது கரம் ஒன்றில் கபால பாத்திரம் உள்ளது. மற்றுமொரு கரத்தில் உள்ளது என்னவென்று சரியாக விளங்கவில்லை. புரிந்ததும் மீண்டும் பகிர்கிறேன். இவரைச் சுற்றி பல சிவகணங்களும் ஆடும் அல்லது மகிழ்ந்திடும் சூழலில் ஒரே புடைப்புச் சிற்பமாக இந்த மூர்த்தம் சீருடன் இலங்குகிறது. அம்பிகை இடப்புறத்தில் அமர்ந்த நிலையிலும் கணேசர் வலப்புறத்தில் ஆடும் கோலத்திலும் காட்டப்பட்டுள்ளனர். நடராஜரின் இரு கால்களுக்கு மத்தியில் உள்ளவர் பிருங்கியாக இருக்கலாம் என்பது எனது கருத்து. கீழே ஸ்வாமியின் காலடியில் ஒரு பூதகணம் மத்தளம் வாசிப்பது வெகு இயல்பு. அதே போல ஸ்திதபாதத்தின் கீழே நந்தியும் காணப்படுவதால் பிற்கால பாலா-சேனா அரசு படைப்புகளின் ரிஷபதாண்டவ மூர்த்தியும் ஐந்தாம் நூற்றாண்டிலேயே உருவாகிய இந்த சிற்பப் பாணியை பின் பற்றியிருக்கலாம் என்று நான் கருதுகிறேன். இடபமும் மேலே தலையைத் தூக்கி தனது பெருமானின் நாட்டியத்தை பார்த்தவாறு செதுக்கப்பட்டிருக்கிறது. சாளுக்கியரின் படைப்பான பாதாமியின் லலித நாட்டிய கோலத்திற்கும் இவருக்கும் வெகு வித்தியாசங்கள் இல்லைதான். காலம் பல நூற்றாண்டுகளைக் கடப்பினும் ஆடல்வல்லானின் சிற்பங்களின் அணிவகுப்பும் பாணியும் ஒரே சாயலில் காணப்படுவது நமக்கு இயல்பான வியப்பே.  

மும்பைகரபுரியின்ஆடல்வல்லான் :-

மும்பையின் புறப்பகுதியில் கிழக்கே எட்டு கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ள கரபுரி தீவுகளில் உருவாக்கப்பட்ட எலிபெண்டா குகைக்கோயில்கள் உருவான காலம் பற்றி வேறுபட்ட தரவுகள் பல உள்ளன. அக்ரஹாரபுரி என்பதன் மருவலே கரபுரி. இங்கே உள்ள குஷானர்களின் ஆட்சிக்காலமான பொது யுகம் இரண்டாம் நூற்றாண்டுகளைச் சேர்ந்த ஸ்தூபி வகையறாக்கள் பௌத்த சமயம் இங்கே மிகவும் புராதனமான காலம் முதலே பரவலாக இருந்ததற்கு சான்றுகள் அளிக்கின்றன. இரண்டு குன்றுகளாக இவற்றை பிரித்தால் அவற்றுள் கிழக்கு குன்றினில் பௌத்த ஸ்தூபிகளும் மேற்கு குன்றினில் சிவபெருமானின் குடைவரை ஆலயமும் உள்ளன. இங்கு உள்ள இந்து சமய குடைவரைகள் பாசுபத மதத்தினை வழுவியவரால் உண்டாக்கப்பட்டன.

பொதுயுகம் ஐந்தில் ஆரம்பிக்கப்பட்டு சுமார் நானூறு ஆண்டுகள் வரை இங்கு பல்வேறு குகைகள் உருவாக்கப்பட்டன. அவற்றுள் தலையாயது மஹேஸ்வர மூர்த்தியின் மூன்று முக புடைப்புச் சிற்பம் உள்ள பிரதான குகையே ஆகும். ஆறாம் நூற்றாண்டுக்குப் பின்னரும் வழிபாட்டுத் தலமாக விளங்கிய இந்த குடைவரைக் கோயில்களில் பதினாறாம் நூற்றாண்டில் போர்த்துகீசியர் ஒரு படைத்தளம் அமைத்த பின்னர் அவர்களது போர்வீரர்களின் துப்பாக்கி மற்றும் பீரங்கி குண்டுவீச்சு பயிற்சிகளினால் கண்கவர் அழகு படைத்த மகத்தான இந்த குடைவரை சிற்பங்கள் பாழடைந்தன. ஆலயங்களும் சீர் குலைந்தன. குஜராத்தை ஆண்ட சுல்தான்களிடமிருந்து இந்த தீவு போர்த்துகீசியர் கைகளுக்கு மாறியதினால் ஏற்பட்டதே இந்த அவலநிலை.

 நடராஜரின் தாண்டவக்கோலம் பதின்மூன்று அடி அகலமும் பதினொன்று அடி உயரமும் உள்ள புடைப்புச் சிற்பமாக மேற்கு சுவற்றின் கீழ்ப்பகுதியில் அமைந்துள்ளது. நிருத்தமூர்த்தியாக கருதப்படும் இவர் பெரும்பாலும் சேதமுற்றவரே. இவரது எட்டு கரங்களில் பலவற்றைக் காணவில்லை. லலித கரணத்தில் நடனமிடும் இவரின் இடுப்பிற்கு கீழே உள்ள பெரும்பகுதிகளையும் காணவில்லை. வலக்கரம் ஒன்றில் தூக்கிப்பிடிக்கப்பட்ட பரசுவில் வளைந்து நெளிந்து தொங்கும் நாகம் நம்மை வியப்புற வைக்கிறது. இடது கரம் ஒன்றினில் தனது உத்தரீயத்தின் ஒரு பகுதியை தூக்கி பிடித்தவாறும் இந்த சிற்பத்தில் காண்பித்துள்ளனர் ( இத்தகு பாணி இன்னும் நிறைய சிற்பங்களில் நம்மால் காண முடிகிறது. ஒருவேளை இதுவே பின்னாளில் சோழஅரசர்களின் காலத்தில் செப்புப்படிமங்களில் இடது தோளின் மீது வடிக்கப்படும் உத்தரீயத்திற்கு முன்னோடியோ தெரியவில்லை. ஆயினும் எனக்கு அப்படியும் இருக்கலாம் என்று ஊகிக்கத்தோன்றுகிறது ). பிற கரங்களுள் வலது முன் கரம் டோலஹஸ்தமாக இடப்புறமாக வீசி ஆடும் வண்ணம் காணப்படுகிறது. இவரது வலது துடையின் மேலெழும்பிய பகுதி வலது முழங்காலை மடித்து லலித கரணமாகவே வைத்திருப்பதை நமக்கு உணர்த்துகின்றது. ஸ்தித பாதமாக இருக்கவேண்டிய இடது கால் முழுவதிலும் முற்றாக சேதமடைந்து இடுப்பு பகுதியிலிருந்தே இல்லாதது மிகவும் வருந்தத்தக்க ஒன்று. இவரைச்சுற்றி உள்ள மேற்பகுதிகளில் பிரம்மா, விஷ்ணு, இந்திரன், அரம்பையர் முதலானோர் இருக்க பிருங்கியும் கணேசரும் இந்திரனும் கார்த்திகேயனும் இவரது வலப்பக்கத்தில் காட்சி தருகிறார்கள். ஈசனின் இடப்பக்கம் அம்பிகையும் பரமனின் களி நடனத்தைக் காண, இருபுறமும் சேடியரும் பூதகணங்களும் பிற இருடியரும் சுரர்களும் படை சூழ, பிரபஞ்ச இயக்கத்தை, தனது தாள லய ஸ்ருதிகளுடன் பரமேஸ்வரன் நிருத்த மூர்த்தியாக தரிசனம் அளிக்கிறார். என்னே சிற்பிகளின் கற்பனை வளம். என்னே அவர்தம் சீரிய பணி. எத்துணை நேரம் நோக்கினும் சலிக்காத ஆனந்த காட்சியல்லவா இது. இதுவன்றோ நமது பிறவிப்பேறு. இதைக்காணத்தானே நாவுக்கரசர் கயிலையை நோக்கி மெய் தேய கடும் பயணம் செய்தார். ஈசனால் அம்மை என அழைக்கப்பட்ட காரைக்கால் கண்ட கனிஅமுதம் பரமனின் பேரானந்தத்தருளினால் ஆலங்காட்டிலேயே இக்காட்சியை தரிசனம் செய்ய நேர்ந்தது. இந்த காணுதற்கரிய காட்சியை காணவல்லோ புலிக்கால் முனிவரும் பதஞ்சலி மகரிஷியும் தில்லை வனக்காட்டில் கடுந்தவம் செய்து இறைவனடி ஏகினர்...

சைவசமய மார்க்கம் பரந்த வட இந்திய பகுதிகளில் மட்டுமின்றி தக்காணத்தில் மகாராஷ்டிரம் முதல் ஒரிசா வரையிலும் தெற்கே பாண்டியர் மண்ணிலிருந்து கிழக்கே ஆந்திரா வரையிலும் மேற்கே கர்நாடகா வரையிலும் பல்கி அரச புரவலர்களால் ஆதரிக்கப்பெற்று பல சிறப்பான ஆலயங்களும் நிர்மாணிக்கப்பட்டன. இவற்றை தனித்தனியாக ஆய்ந்தால் மேலும் நமது புரிதல் நன்கு தெளிவாகும். 

ஆந்திர மாநிலத்தில் விஜயவாடாவிற்கு ஐந்து கிலோமிட்டர் தொலைவில் உள்ள ஒரு பாரம்பர்ய சின்னம் மொகலராஜபுரம் குடைவரைகள். இந்த குடைவரைகள் ஐந்தாம் அல்லது ஆறாம் நூற்றாண்டினை சார்ந்ததாக பல தரவுகள் இருந்தாலும் இங்குள்ள குடைவரைகளில் இரண்டு பௌத்த குடைவரைகளாகவும் மூன்று இந்து சமய குடைவரைகளாகவும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டுள்ளன. கிருஷ்ணா மாவட்டத்தில் விஜயவாடாவின் கஸ்தூரிபாய்ப்பேட்டை என்னும் இடத்தில் உள்ள இந்த குடைவரைகள் 19 அடி உயரம் வரையிலும் சிறிய பாறை போன்ற குன்றுப்பகுதியில் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. ஒரு மலைமுகட்டின் இருபகுதிகளில் தனித்தனியே இவை உருவாக்கப்பட்டவை. கருவறை, முகமண்டபம் ஆகியவைகளுடன் பாறையின் வெளிப்பகுதிகளில் இருந்து ஆரம்பித்து படிப்படியாக வெட்டி உருவாக்கப்பட்ட இந்த குடைவரைகளில் இனி முதலாம் குடைவரைக்கு வருவோம். இக்குடைவரையின் மற்றோரு பக்கத்தில் அமைந்துள்ளதே இரண்டாவது குடைவரை

முதலாம் குடைவரை கருவறை, முன்மண்டபம் ஆகியவை கொண்ட ஒரு சிறு ஆலயமாக வடிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆலயத்தில் இரண்டு தூண்கள் கொண்ட முன்மண்டபத்தில் நடுவில் அமைந்துள்ள வாயிலுக்குள் பிரவேசிக்க மூன்று படிகளையும் காண்கிறோம். சதுர வடிவ ப்ரஹ்மகாந்த தூண்களில் நடுப்பகுதி விஷ்ணுகாந்தமாக எட்டுபட்டைகளுடன் அமைந்துள்ள. மேலே உள்ள கபோதம் மற்றும் தூண்களின் பொது அமைப்பு முற்கால குடவரைகளின் பாணியை ஒத்துள்ளது. இந்த வெட்டு போதிகைகளின் மேலே அமைந்த கபோதத்தின் நெற்றியில் நாசிக்கூடுகள் வெட்டப்பட்டுள்ளன. போதிகையின் கீழ்ப்பகுதியில் வரிவடிவங்கள் தொகுப்பாக எடுத்துக்காட்டப்பட்டுள்ளன. மிகவும் முற்காலங்களில் இந்த போதிகை எந்தவித அழகு உறுப்புகளும் இல்லாமல் வெறுமனே வளைந்த வடிவுடனோ அல்லது நீள்சதுர வடிவுடனோதான் அமைக்கப்பட்டன. ஆனால் இங்கோ கீழ்ப்பகுதியில் படிப்படிகளாக அமைந்தவாறு உருவாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. கபோதப்பகுதியின் முதல் நாசிக்கூட்டில் மூன்று முக உருவமும் ( ? பிரம்மா ), பிறவற்றில் தம்பதி சமேதராக மார்பளவு உள்ள தெய்வ உருவங்களும் வடிக்கப்பட்டுள்ளன. முதலாமவர் பிரம்மா என்று சிலர் கருதினாலும் எனக்கு இவர் சதாசிவ சொரூபமாகத்தான் தெரிகிறார். கபோதத்தின் நாசிக்கூடுகளில் உள்ள மற்றைய இரண்டு உருவங்களும் சிவனின் பிற ரூபபேதமே. பிரதான கருவறையில் அர்த்தநாரீஸ்வர கோலம் வடிக்கப்பட்டுள்ளதிலிருந்து இது ஒரு சிவாலயமாக உருவாக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்பதையும் தெளிவாக அனுமானிக்கலாம்.

உள்ளே கருவறையில் ஒரு உடைந்த யோனிபீடம் ( ஆவுடையார் ) மட்டுமே எஞ்சியுள்ளது. அதனுள் இருக்க வேண்டிய பாணலிங்கத்தைக்காணோம். கருவறையின் வெளிப்பக்கம் துவாரபாலகர்கள் உருவம் மெல்லியதாக தென்படுகிறது. இவை முற்றிலும் அழிந்து விட்டனவா அல்லது முழுமையாக வடிக்கவில்லையா என்பதும் தெளிவாக தெரியவில்லை. குடைவரையின் முகமண்டபத்தின் முற்பகுதியில் இருபுறமும் கோஷ்டங்கள் வெட்டப்பட்டு அவற்றில் துவாரபாலகர்களும் கருவறையின் இருபுறமும் விநாயகரும் ஆடல்வல்லானும் புடைப்புச் சிற்பங்களாகவும் வடிக்கப்பட்டுள்ளனர்.

குப்தர்கள் காலமான நான்காம் நூற்றாண்டிலிருந்தே விநாயகரின் அமைப்பை நாம் பொதுவாக கற்சிலைகளில் காண்கிறோம். இங்கு உள்ள கணேசரின் புடைப்புச் சிற்ப வடிவம் சற்றே பரிணமித்து ஐந்தாம் நூற்றாண்டின் கால அமைப்பை ஒத்துள்ளதாக நான் கருதுகிறேன். ஆலயத்தின் முன்புறத்தில் அதிஷ்டானத்தில் அவற்றின் அங்க அமைப்புகள் தெளிவாக வரையறுக்கப்பட்டு செதுக்கப்பட்டுள்ளன. மொகலராஜபுரத்தில் உள்ள ஐந்து குடைவரைகளில் இது மட்டுமே சற்றே நல்ல நிலையில் உள்ளது. மீதமுள்ள குடவரைகள் பெரும்பாலும் பாழ்பட்டுத்தான் போயிருக்கின்றன. இங்கு உள்ள துவாரபாலகர்களும் தலையில் கொம்பு போன்ற அமைப்புடன் வடிக்கப்பட்டுள்ளதால் இவர்கள் நந்தியும் மஹாகாளரும் அல்லது மழுவுடையார் மற்றும் திரிசூலநாதர் என்று முடிவு செய்யலாம். இவர்களின் சிற்பப்பாணி சீயமங்கலம் குடைவரை துவாரபாலகர்களை போலவே வடித்துள்ளது நமக்கு சற்றே ஆச்சர்யத்தைத்தரக்கூடும்.

பாறையின் முக முகப்பில் கபோதத்தின் மீது வரிசையாக சிறிய வடிவில் யானைகளும் சிம்ஹங்களும் அணிவகுப்பது போல வடித்துள்ளனர். இதற்கு மேலே மிகவும் சிதைந்து போன ஒரு தெய்வம் கீழே ஒரு அசுரனின் மீது நடனம் ஆடும் நிலையில் வடிக்கப்பட்டுள்ளது. தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் இதனை கொற்றவையின் வடிவமாகத்தான் கணிக்கிறார்கள். இடது காலை நன்கு மேலே தூக்கி வீழ்ந்த அசுரனின் மீது வலது பாதத்தினை மட்டும் ஊன்றி ஒரு இடக்கரம் ? டோலஹஸ்தமாக வலப்புறம் நீட்டியுள்ளதைப்பார்க்கும்போது நமக்கும் இது நடராஜரா அல்லது துர்கையா என பெருத்த சந்தேகம் எழுகின்றது. எனினும் கைகள் அனைத்தும் சிதைந்த நிலையில் வலது ஒரு கரத்தினில் தூக்கிப் பிடித்துள்ளது வாளா அல்லது திரிசூலமா என்பதிலும், வேறொரு கரத்தில் கட்வாங்கம் போன்ற ஆயுதத்தைப் பிடித்திருப்பதிலும் நமக்கு மேலும் குழப்பம்தான் மிஞ்சியுள்ளது. மார்புப் பகுதியையையும் வீசுகரம் மறைத்துள்ளது. எனினும் எனக்கு புரிந்த வரையிலும் இந்த புடைப்புச் சிற்பம் துர்கையாகயில்லாமல் அந்தகனை வென்ற சிவபெருமானின் கோலமாக இருக்கும் என்று மனதிற்குள் தோன்றுகிறது. ஒருவேளை அந்த காலடி கீழுள்ள அசுரன் முயலகனாகக்கூட இருக்கலாம். நண்பர்களின் கருத்துக்களை இங்கே பகிர்ந்தால் நன்று. 

பைரவகோணா குடைவரை கோயில்கள் :-

ஆந்திரா மாநிலம் நெல்லூர் பிரகாசம் மாவட்டங்களுக்கு நடுவில், நல்லமலை வனப் பகுதியில் பைரவகோணாவின் எட்டு குடைவரை கோயில்கள் அமைந்துள்ளன. அம்பாவரம் கொத்தப்பள்ளி கிராமங்களுக்கு அருகாமையில் அமைந்த இந்த தலம் கடப்பாவிலிருந்து 60 கிமீ தொலைவில் உள்ளது. இந்த குடைவரைகளில் காணப்படும் தெய்வ உருவங்கள் மாமல்லபுரத்தின் சாயலை ஒட்டி அமைந்துள்ளன. மலை முகத்தில் வெட்டப்பட்ட இந்த குடைவரைகள் முகப்பு மண்டபத்தோடு அமைக்கப்பட்டு கோஷ்ட புடைப்புச் சிற்பங்களுடன் அழகுடன் அமைந்துள்ளன. ஏழாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதிகளில் பல்லவ அரசர்களால் இவை ஆரம்பிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்பது பொதுவான கருத்து. மேலும் ராஷ்டிரகூட, சாளுக்கிய சிற்ப பாணிகளும் இவற்றுள் காணப்படுகின்றன.

இரண்டு வகைகளாக இந்த குடைவரைகளைப் பிரித்தோமேயானால் சில ஆலயங்கள் முகமண்டபமின்றி வெறும் கருவறை மட்டுமே உள்ளவைகளாகவும் மற்றும் சில மண்டபங்களோடு கூடிய முழு குடைவரைகளாகவும் அமைக்கப்பட்டுள்ளவை என்பது புரியும். முதல்வகைகளில் இருபுற முகப்பில் துவாரபாலகர்களும் உள்ளே கருவறையில் சிவலிங்கம் மட்டுமே உள்ளவாறு அமைந்துள்ளன. இந்த சிவலிங்கத்தின் ஆவுடையார் மட்டுமே தாய்ப்பாறையில் வடிக்கப்பட்டுள்ளது. இதற்கு முன்னே ஒரு நந்தியும் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. இங்கே உள்ள முழுமையான குடைவரைகளின் முன்மண்டபத்தின் தூண் அலங்கார அமைப்பை கூர்ந்து கவனித்தால் சதுர வடிவ பிரம்மகாந்த தூண்களின் இடைப்பகுதி எட்டு பட்டைகளுடனும் மேல்பகுதி உருண்டும் அதற்கு மேலே கபோதத்தில் நாசிக்கூடுகளும் அமைக்கப்பட்டுள்ளவை புரியும். பிரஸ்தாரத்தில் சிம்மவரியும் உண்டு. இந்த தூண்களின் போதிகைகளின் அமைப்பு சற்றே முற்காலத்தவை எனக்கருதலாம். கருவறையும் முன்மண்டபமும் வெளியில் இருந்து வெட்டப்பட்டு பாறையைக் குடைந்து உருவாக்கப்பட்டுள்ளன.

பைரவகோணாவிலுள்ள ஒருசில குடைவரைகளின் வெளியே காணப்படும் முற்கால விநாயகரின் திருவுரு. தமிழகத்தின் பாண்டிய பல்லவ சாயலை இவர் சார்ந்திருப்பது கண்கூடு. பொதுவாக பல்லவர்களின் காலத்தைச் சேர்ந்த குடைவரைகளில் நாம் சண்டிகேஸ்வரரைக் காண்பதில்லை. ஆனால் பைரவகோணாவிலோ பல குடைவரைகளின் வெளிப்புறத்தில் சண்டிகேஸ்வரரும் உண்டு. இவற்றிலிருந்தே பல்லவர் இந்த குடைவரைகளை உருவாக்கி இருந்தாலும் அவர்களின் காலத்திற்கு முற்பட்டசாளுக்கிய ராஷ்டிரகூட அமைப்பின் மரபுகளை மாற்றவில்லை என்ற கருத்து நிலவுகிறது. மண்டபத்தின் மேல்பகுதி கபோதத்துடன் அழகுடன் பல்வேறு உறுப்புகளை செதுக்கி படைத்துள்ளமை கண்ணுக்கு விருந்து. தூண்களின் மேற் பகுதியில் போதிகையில் சிம்மங்களும், அதற்கு மேலே பூதவரியும், கபோதத்தின் நெற்றியில் முகங்களுடன் கூடிய நாசிக்கூடுகளும் அதற்கு மேலே சிம்மவரிகளும் ஒரு முழுமையான கற்றளியை நமக்கு நினைவுபடுத்துகின்றன. வெட்டுப்போதிகையின் ரு பக்கமும் வளைவு மட்டுமே அலங்கரிக்கின்றன. ஒரு சில குடைவரைகளின் தூண்களின் கீழ் அமர்ந்துள்ள சிம்மங்கள் பல்லவரின் தனிப்பாணி. அங்கே தொங்கும் முத்துமாலை வளைவுகள் மேலும் நமது வியப்பினைத் தூண்டுகின்றன. பக்கவாட்டுச் சுவற்றுப்பகுதியில் சண்டிகேஸ்வரரும் முன்மண்டபத்தில் துவாரபாலகர்களும் அமைக்கப்பட்டுள்ளனர். துவார பாலகர்களின் அமைப்பும் பெரும்பாலும் பல்லவரின் சிற்பப்பாணியையே ஒத்திருப்பது தெளிவு.

பைரவகோணாவைப் பொருத்தமட்டில் பெயரை வைத்தே இங்கே பைரவருக்கே வழிபாடு பிரதானம் என்பதை சுலபமாக புரிந்து கொள்ளலாம். நான் முன்னர் சொல்லியவாறு, தாந்த்ரீக கோட்பாடுகளும் பிற சைவ சமய ஒழுக்கங்களும் பிரபல்யம் ஆகும்போது அங்கே வழிபாடும் கலாச்சாரமும் அதைச் சார்ந்து அமைக்கப்படும் ஆலயங்களின் அமைப்பும் அங்கே உள்ள மூர்த்தங்களின் ஸ்வரூபங்களும் மாறுபட்ட இயல்பில் படைக்கப்படுவது நமக்கு புதிதல்ல. இங்கும் வடிக்கப்பட்டுள்ள சிலாரூபங்கள் பல்லவ சிற்பக்கலையை ஒத்திருந்தாலும் இங்கே சிவபெருமானின் ரௌத்ராம்சம் புலப்படும்வகையில் அவை படைக்கப்பட்டுள்ளன. எனவே இங்கு காணப்படும் சிவபெருமானின் ஆடல் கோலமும் கூட நாட்டிய தோரணையிலுள்ள பைரவராகவே வடித்துள்ளனர்.

அதுமட்டுமின்றி இங்கே வடிக்கப்பட்டுள்ள மூன்றுமுக சதாசிவ மூர்த்தியைக்கூட திரிமுக துர்காம்பிகை மஹாதேவியாக மாற்றி உள்ளனர் என்றால் பார்த்துக் கொள்ளுங்களேன். இந்த மூர்த்திக்கு பிரதி மாதம் பௌர்ணமி அன்று சிறப்பு பூஜைகளும் வழிபாடுகளும் நடத்துகின்றனர். இந்த சிலாரூபம் எலிபெண்ட்டாவின் முதலாம் குடைவரையிலுள்ள மஹாஸதா சிவமூர்த்தியின் உருவமே. 

 நண்பர் உயர்திரு Thomas அலெக்சாண்டர் 2016ஆம் ஆண்டின்போது எடுத்த நிழல்படங்கள் இந்த பதிவினில் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. முதலில் அஷ்டபுஜ சங்கரநாராயணரைப்பற்றி பார்ப்போம். சங்கரநாராயணரின் புடைப்புச் சிற்பம் அமைப்பில் பல்லவரின் காலத்தை ஒட்டியே காணப்படுகிறது. இடது கரங்களில் சங்கு, சக்ரம், வாள் பிடித்து பிறிதொரு கரம் கடிஊருஹஸ்தமாக இடையினில் வைத்தவாறு காணப்படுகிறது. வலது கரங்களில் அபய முத்திரை காட்டி, மழு, திரிசூலம், அக்ஷமாலை ஆகியவற்றை பிடித்துள்ளார். நெற்றிக்கண்ணும், உபவீதமும், காதுகளில் குண்டலமும் தெளிவாக வடிக்கப்பட்டுள்ளது. சிரத்தின் மீது அமைப்பட்டுள்ள மகுடமும் வலப்பக்கம் ஜடாமகுடமாகவும் இடப்பக்கம் ரத்ன மகுடமாகவும் வடித்துள்ளனனர். மல்லையின் கல் ரத சிற்பங்களையே பெரும்பாலும் இவர் நினைவுபடுத்துகிறார். இவருக்கு அடுத்து பல்லவர் கால ஆடல்வல்லானை நாம் காண்கிறோம்.

மண்டபேஷ்வர் என்றாலே மண்டபத்தின் இறைவன் என்றுதானே அர்த்தம். எனினும் பிற்காலங்களில் இந்த சுவற்றோவியங்களும் சிறிது சிறிதாக அழிந்துவிட்டன. போர்த்துகீசியரும் இந்த குடைவரையை அவர்களின் தேவாலயமாக மாற்றியிருந்தனர். இரண்டாம் உலகப்போரின்போது ஆங்கிலேயரின் படைவீரர்களும் இங்கே தங்கி இருந்ததாகக்கூட சொல்லுவதுண்டு.

பதினாறாம் நூற்றாண்டில் அந்தோனியோ டி போர்டோ என்னும் போர்த்துகீசிய ரோமானிய கத்தோலிக்கரால் மண்டபேஷ்வர் குடைவரையின் ஒரு பகுதி அவர்களது பிரார்த்தனைக் கூடமாக முதலில் மாற்றப்பட்டது. தினசரி சுமார் ஐம்பது சாதுக்கள் வரையிலும் அன்னம் பாலிக்க ஆலயத்திற்கு இருந்த வருமானம் மொத்தமும் கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு மாற்றப் பட்டதாம். குடைவரையும் தேவாலயமாக மாற்றப்பட்டபின் அருகிலேயே கிறிஸ்துவ பாதிரிகள் தங்க மடமும் ( Seminary, Chapel ) கட்டப்பட்டது. ( Notre Dame de la Misericorde ) நாட்ரிடேம் டி லா மிஸரிகார்ட் என்று அதற்குப் பெயர் இடப்பட்டது.

1739ஆம் ஆண்டுகளில் மராத்தியரின் படையெடுப்புக்குப்பின் இந்த குடைவரைகள் முற்றிலும் பாழ்பட்டு போயின. குடைவரையின் வாழ்விடங்களையும் கிறித்துவ மடாலயங்களையும் தேவாலயங்களையும் அவர்கள் தீயிட்டு கொளுத்தியதாகக்கூட செவிவழிச்செய்திகள் சொல்லுகின்றன. ஆயினும் இதற்கேற்ற நம்பத்தகுந்த தரவுகள் எனக்குக் கிடைக்கவில்லை

.

மண்டபேஷ்வர குடைவரையின் வடக்குப் பகுதியிலுள்ள மற்றுமொரு குடைவரையிலுள்ள ஆடல்வல்லானின் சிற்பமும் அவரை சுற்றிலும் காட்டப்பெற்ற பல்வேறு தெய்வ உருவங்களும் நமக்கு எலிபெண்டா குடைவரையின் லலிதகரண நடராஜரைத்தான் நினைவுக்குள் நிறுத்துகிறது. ஆயினும் இங்கே நடேசமூர்த்தியைச் சுற்றிலும் காணப்படும் கணேசர், ஆறுமுகர், பிரம்மா, விஷ்ணு ஆகியோர் அளவில் பெரியதாய் நெருக்கமாக காட்டப்படாமல் தெளிவாகவும் இடைவெளி வைத்தும் செதுக்கப்பட்டுள்ளனர். அதுவே இந்த குடைவரையின் தனிச்சிறப்பு. மண்டபேஷ்வர் குடைவரைகளில் தலையாயது இந்த ஆடல்வல்லானின் சிற்பம்தான். இங்குள்ள அர்த்தநாரீஸ்வர சிற்பமும் மிகுந்த அழகு வாய்ந்ததே. குகைகளின் தெற்குப்பகுதியில் உள்ள மற்றொரு சுவற்றில் காணப்படும் கல்யாணசுந்தரமூர்த்தியின் புடைப்புச் சிற்பமும் கண்ணை கவர்ந்து சிந்தையில் கிளர்ச்சியூட்டும்.