Devapriyaji - True History Analaysed

சான் தோம் கதீட்ரல் மூடிமறைப்பு வெளிப்படுத்தப்பட்டது - ஜி.பி. சீனிவாசன்

”… சில உடைந்த தூண் நீளங்களும், சிவலிங்கத்தின் கீழ் பகுதியும், சிவலிங்கத்தின் கீழ் அவுதயரின் மேல் ஒரு வட்ட கல் வைக்கப்பட்டிருந்தது. தேவாலயத்தின் பின்புறம் மற்றும் தேவாலயத்திற்கு இடையில் சில அடி இடைவெளியில், இந்து கோவில்களுக்கு விசித்திரமான கிரானைட் கல் துண்டு மீது உடைந்த தமிழ் கல்வெட்டு இருந்தது. ”- ஜி.பி. சீனிவாசன்

சென்னையின் சுய பாணி வரலாற்றாசிரியர் எஸ். முத்தையா 500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு போர்த்துகீசியர்களால் ஊக்குவிக்கப்பட்ட தாமஸின் இந்தியா பயணத்தின் கட்டுக்கதையை பிரச்சாரம் செய்து வருகிறார். கத்தோலிக்க ஸ்தாபனம் இந்த கட்டுக்கதையை தாராளமாக ஆதரித்துள்ளது. கடல் கடற்கரையில் ஒரு பழைய சிவன் கோயில் இருப்பதைப் பற்றி பெரியவர்கள் தங்கள் குழந்தைகளுக்கு குறிப்பிடுவார்கள். ஈஸ்வர் ஷரன் எழுதிய தி மித் ஆஃப் செயிண்ட் தாமஸ் மற்றும் மைலாப்பூர் சிவன் கோயில் என்ற புத்தகத்தை 1991 இல் வெளியிட்ட பின்னர், தாமஸ் இந்தியாவுக்கு விஜயம் செய்த கோட்பாட்டின் ஆபத்துகள் குறித்து பொதுமக்கள் அறிந்திருந்தனர். 2000 ஆண்டுகளாக யூதர்களுக்கு அவர்கள் செய்ததைப் போல இந்துக்களை வில்லன்களாக மாற்ற சர்ச் முயன்றது.

 1990 வாக்கில், சென்னை மைலாப்பூர், கபாலீஸ்வரர் கோயிலின் கிழக்கு கோபுரத்தில் மெட்ராஸின் புகழ்பெற்ற குடிமக்கள் 15 அடி 4 அடி உயர பளிங்கு நினைவு தகடு ஒன்றை நிறுவினர், அதில் போர்த்துகீசியர்கள் 16 ஆம் நூற்றாண்டில் கடற்கரை பக்கத்தில் இருந்த அசல் கோயிலை அழித்ததாக அவர்கள் பொறித்தார்கள். [1. ] எஸ். முத்தையா மற்றும் அவரது சகாக்களான பேராயர் அருலப்பா, தெய்வநாயகம் மற்றும் கணேஷ் ஆயர் ஆகியோரின் குறும்பு ஈஸ்வர் ஷரனின் புத்தகத்தில் அம்பலப்படுத்தப்பட்டாலும், எஸ். முத்தையா எந்த மனநிலையையும் கைவிடவில்லை. 7 ஜனவரி 2004 தி இந்துவில் ஒரு கட்டுரையில், எஸ்.முத்தியா தனது கோட்பாட்டை திருத்தியிருந்தார். அவர் தனது கட்டுரையை மாற்றியமைத்தார், இந்த முறை தாமஸுக்கு முன் ‘செயிண்ட்’ என்ற முன்னொட்டு இல்லாமல், “தாமஸ் மவுண்ட்” என்ற தலைப்பு வழங்கப்பட்டது. ஆனால் கட்டுரைக்குள் அவர் ஈஸ்வர் ஷரன் பற்றி ஒரு கிண்டலான கருத்தை வெளியிட்டார். நாங்கள் அதை ஈஸ்வர்ஷரன் மற்றும் வேத பிரகாஷ் ஆகியோரின் கவனத்திற்குக் கொண்டு வந்தோம், மேலும் எஸ். முத்தையா மற்றும் இந்துவுக்கு விரிவான மகிழ்ச்சியை அனுப்புமாறு கேட்டுக்கொண்டோம். உடனே அவர்கள் இருவரும் தங்கள் சந்தோஷங்களை தி இந்து மற்றும் எஸ். முத்தையா ஆகியோருக்கு அனுப்பினர். வழக்கம் போல், அவர்களின் பதில்கள் தி இந்துவால் வெளியிடப்படவில்லை. [2]

திரு. முத்தையா மற்றும் செயின்ட் தாமஸ் புராணத்தை ஊக்குவிக்கும் ஆங்கில மொழி ஊடகங்களுடனான எனது சண்டை என்னவென்றால், புராணக்கதை உண்மையில் இந்து சமூகத்தை ஊடுருவி இழிவுபடுத்துகிறது. ஒரு கிறிஸ்தவ அப்போஸ்தலன் மற்றும் துறவியின் துன்புறுத்தல் மற்றும் கொலை ஆகியவற்றில் இது ஒரு இந்து மன்னரையும் அவரது ஆசாரியர்களையும் பொய்யாகக் குறிக்கிறது, மேலும் இந்து சமூகத்தின் இந்த கேவலமானது புராணக்கதை மீண்டும் மீண்டும் விளம்பர குமட்டலை ஊக்குவிக்கும் போது இன்று நோக்கம் கொண்டதாகும் என்று நம்புவதற்கு நல்ல காரணம் உள்ளது கத்தோலிக்க திருச்சபை மற்றும் பத்திரிகைகளில் அவரது முகவர்கள். உண்மையில், இந்து சமூகம் இரட்டிப்பாக அநீதி இழைக்கப்படுகிறது. இது கற்பனையான செயின்ட் தாமஸைக் கொல்லவில்லை, ஆனால் துறவியின் காரணத்திற்காக போர்த்துகீசியர்களின் ஆக்கிரோஷமான மத வெறித்தனத்திற்கு பல முக்கியமான கோயில்களை இழந்தது. அசல் கபாலீஸ்வரர் கோயிலை வீழ்த்தவும், அதன் இடத்தில் ஒரு செயின்ட் தாமஸ் தேவாலயத்தை கட்டவும் போர்த்துகீசியர்களுக்கு ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு மேலாகியது. மைலாப்பூர் கடற்கரையில் உள்ள சிவன் மற்றும் அவரது வீட்டைப் பாதுகாப்பதற்காக எத்தனை இந்திய உயிர்கள் இழந்தன என்று எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. ”

அவரது பதில் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை எவ்வாறு எழுதியது மற்றும் தென்னிந்தியாவில் போலி வரலாற்றை நிலைநிறுத்த முயற்சிக்கிறது என்பதை அம்பலப்படுத்துகிறது.

இங்கே, எனது அனுபவத்தை உங்கள் வாசகர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன். ஈஸ்வர் ஷரன் எழுதிய தி மித் ஆஃப் செயிண்ட் தாமஸ் மற்றும் மைலாப்பூர் ஷிவா கோயில் மற்றும் வேதா பிரகாஷ் எழுதிய இந்தியாவில் செயிண்ட் தாமஸ் கட்டுகடாய் ஆகிய புத்தகங்களை நான் 2001 இல் கண்டேன், புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்பட்ட இடங்களைப் பார்வையிட முடிவு செய்தேன்.

 ஜூலை 2001 இல், நான் மயிலாப்பூர் செயின்ட் தாமஸ் தேவாலயத்திற்குச் சென்றபோது, ​​பழைய இந்து கோவிலின் எச்சங்களிலிருந்து கல் தூண், ஈஸ்வர் ஷரன் குறிப்பிட்டது, புத்தகத்தில் குறிப்பிட்டுள்ளபடி, காம்பவுண்ட் சுவருக்கு அருகில் இருந்தது. நான் தேவாலயத்தை சுற்றி நடந்தேன். பிரதான தேவாலயத்திற்கும் பின்புறத்தில் உள்ள ஒரு தேவாலயத்திற்கும் இடையிலான பகுதியில் [அதாவது. சாந்தோம் ஹை ரோட்டில் இருந்து கடற்கரைக்கு ஒரு பாதை, இடதுபுறம் தேவாலயம் மற்றும் வலதுபுறத்தில் பிஷப்பின் வீடு], ஆங்கிலத்தில் “மியூசியம்” என்று ஒரு போர்டு இருந்தது. அது பூட்டப்பட்டிருந்தது, ஆனால் சில உடைந்த தூண் நீளங்களும், சிவலிங்கத்தின் கீழ் பகுதியும், சிவலிங்கத்தின் கீழ் அவுதயரின் மேல் ஒரு வட்ட கல் வைக்கப்பட்டிருப்பதைக் கண்டேன். தேவாலயத்தின் பின்புறம் மற்றும் தேவாலயத்திற்கு இடையிலான சில அடி இடைவெளியில், இந்து கோவில்களுக்கு விசித்திரமான கிரானைட் கல் துண்டு மீது உடைந்த தமிழ் கல்வெட்டு இருந்தது. பின்னர் இந்த கோவில் எஞ்சியுள்ள இடங்களைக் காட்ட நான் சில இந்து நண்பர்களை அழைத்துச் சென்றேன், நாங்கள் அதை விவேகத்துடன் செய்ய வேண்டியிருந்தது. இது நேரில் கண்ட சாட்சியங்களை உருவாக்குவதாக இருந்தது. நாங்கள் இரண்டு முறை பார்வையிட்டோம், எஞ்சியுள்ளவை அப்படியே கிடைத்தன.

 சிறிது நேரம் கழித்து, நான் சாந்தோம் ஹை ரோட்டில் வாகனம் ஓட்டிக்கொண்டிருந்தேன், தேவாலயத்தில் சில கட்டுமானங்கள் நடந்து கொண்டிருந்ததைக் கண்டேன். நீர் நீரூற்றுடன் ஒரு புதிய கோட்டையும், குகையின் நுழைவாயிலில் நிற்கும் கிறிஸ்து போன்ற உருவமும் வந்துள்ளன. கோயிலிலிருந்து 12 முதல் 14 அடி அளவிலான அசல் தூணை நான் சோதித்தேன். அது இல்லை. நான் குழப்பமடைந்தேன். குறைந்த பட்சம் அசல் கோயிலிலிருந்து இந்த எச்சங்கள் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும்.