அதிகாரம் இரண்டு புராணக்கதை: ஆரம்பத்தில், மக்களை உருவாக்குங்கள் 11
சொல்லப்பட்டதிலிருந்து, நண்பகலில் தேசனை விட இது மிகவும் விரும்பத்தக்கது, பென்டேட்டூச் மோசேயால் எழுதப்படவில்லை, ஆனால் மோசேக்குப் பிறகு நீண்ட காலம் வாழ்ந்த ஒருவரால், - பருச் ஸ்பினோசா, ஒரு இறையியல்-அரசியல் கட்டுரை, 1670
இஸ்ரேலின் லான் ஜெவிஷ் மக்களின் பிறப்பிடமாக இருந்தது. இங்கே அவர்களின் ஆன்மீக, மத மற்றும் அரசியல் அடையாளம் வடிவமைக்கப்பட்டது. இங்கே அவர்கள் முதலில் மாநில நிலையை அடைகிறார்கள், தேசிய மற்றும் உலகளாவிய முக்கியத்துவத்தின் கலாச்சார விழுமியங்களை உருவாக்குகிறார்கள் மற்றும் உலக புத்தகங்களுக்கு தியேட்டர்னல் புத்தகங்களை வழங்கினர். Israel இஸ்ரேல் மாநிலத்தின் ஸ்தாபனத்தின் பிரகடனம், மே 14,1948
ஃபிளேவியஸ் ஜோசபஸின் அற்புதமான படைப்பான ஜீவ்ஸின் பழங்காலங்கள் பொ.ச. முதல் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டன. ஜீயஸின் பொது வரலாற்றை மறுகட்டமைக்க முயன்ற ஒரு அறியப்பட்ட எழுத்தாளரின் முதல் படைப்பாக இது இருக்கலாம் - அல்லது இன்னும் துல்லியமாக, யூதர்கள் - அவர்களின் "ஆரம்பம்" முதல் தனது சொந்த காலம் வரை. ஜோசபஸ் ஒரு யூதராகவும் ஒரு விசுவாசியாகவும் இருந்தார், அவர் "ஆசாரிய விதை" யில் இருந்தார். ஆகவே, அவர் தனது புத்தகத்தை சொற்களோடு திறக்கிறார்: "ஆரம்பத்தில் செல்லுங்கள் தெய்வத்தையும் தெய்வத்தையும் உருவாக்குங்கள். ஆனால், தெய்த் டி பார்வைக்கு வரவில்லை, ஆனால் அடர்த்தியான இருளோடு மறைந்திருந்தது, மற்றும் ஒரு வெற்றியை அதன் மேற்பரப்பில் நகர்த்தினால், செல் வெளிச்சமாக இருக்க வேண்டும் என்று கட்டளையிடுங்கள் ... & இது முதல் நாளாகும். ஆனால் மோசே சாய் அது ஒரு நாள். "2
பண்டைய வரலாற்றாசிரியர் பென்டேட்டூச் (தியோட்டின் முதல் ஐந்து புத்தகங்கள்) கோ தி மோசே என்பவரால் கட்டளையிடப்பட்டது என்பதில் உறுதியாக இருந்தார், மேலும் அவர் எபிரேயர்கள் மற்றும் யூதர்களின் வரலாற்றை உலகத்தின் உருவாக்கத்துடன் தொடங்க வேண்டும் என்று வழங்கினார், ஏனெனில் இந்த வசனங்கள் இப்படித்தான் உள்ளன அது. ஆகையால், அவரது படைப்புகளைத் திறப்பதற்கான ஒரே ஆதாரமாக ஸ்கிரிப்டுகள் செயல்படுகின்றன. ஜோசபஸ் இப்போதெல்லாம் முயற்சி செய்கிறார், பின்னர் அவரது வரலாற்றின் உண்மைத் தன்மையை விளம்பரப்படுத்த மற்ற ஆதாரங்களைக் கொண்டுவருகிறார், ஆனால் சிறிதளவு பலனும் இல்லை. கிரியேஷனின் கதையிலிருந்து ஆபிரகாம் தி ஹீப்ரு மற்றும் எக்ஸோடஸ் எகிப்திலிருந்து தோன்றிய எஸ்தரின் தத்துவங்கள் வரை, அவர் விவிலியக் கதைகளை வர்ணனை அல்லது சந்தேகம் இல்லாமல் நகலெடுக்கிறார், சில குறிப்பிடத்தக்க ஸ்டைலிஸ்டிக் மாற்றங்கள் மற்றும் ஒரு சிறிய எண்ணிக்கையிலான தந்திரோபாய சேர்த்தல் மற்றும் நீக்குதல் தவிர. ஜோசபஸின் படைப்பின் இறுதிப் பகுதியில் மட்டுமே, வரலாற்றுத் தொடரும்போது
முதல் நூற்றாண்டின் நம்பத்தகுந்த யூத எழுத்தாளர், ஆதாம் மற்றும் ஏவாளின் வரலாறு மற்றும் அவர்களின் சந்ததியினருக்கான யூத சமகாலத்தவர்களின் மரபியல் மற்றும் டெலூஜ் & நோவாவின் பேழையின் தத்துவத்தையும் ஆராய்வது நியாயமானது என்று கருதுகிறார். எந்தவொரு பிரிவினையோ அல்லது மத்தியஸ்தமோ இன்றி, கடவுளின் செயல்களை மனிதர்களின் செயல்களுடன் பின்னிப் பிணைப்பதை அவர் தொடர்கிறார். ஆரம்பகாலத்திலிருந்தே யூதர்களின் தோற்றத்தை விவரித்ததன் மூலம் அவர் வெளிப்படையாக மகிமைப்படுத்துகிறார்-பழங்காலமானது ரோமில் ஒரு நல்லொழுக்கம்-இது பெரும்பாலும் அவர்களின் மதச் சட்டங்களையும், அவர்களுக்கு வழிகாட்டும் சர்வ வல்லமையுள்ள தெய்வத்தையும் புகழ்கிறது. ஜோசபஸ் ரோமில் வாழ்கிறார், ஆனால் அவர் தனது முதுகில் ஏகத்துவத்தை தெய்வீக பேகன் உலகின் கலாச்சார அரங்குகளில் வீசுவதை உணர்ந்தார், மேலும் இது அவரது மிஷனரைசிங் எழுத்தைத் தூண்டுகிறது. பண்டைய வரலாறு, அவர் அதை தியோட்டிலிருந்து நகலெடுக்கும் போது, எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக அவருக்கு ஒரு "முன்மாதிரியான தத்துவம்" ஆகும், இது கிரேக்க வரலாற்றாசிரியர் ஹாலிகார்னாஸஸின் டியோனீசஸ் என்பவரால் வரையறுக்கப்படுகிறது, ரோமானியர்களின் தேவைகள் குறித்து எழுதியது ஜெவிஷ் வரலாற்றாசிரியருக்கு ஒரு மாதிரியாக சேவை செய்கிறது.
பண்டைய புராணங்கள் முதல் நூற்றாண்டில் இன்னும் பரவலாக இருந்தன, மற்றும் மனிதநேய செயல்கள் அவற்றில் உள்ள கடலோரத்தை மற்ற உலக நிகழ்வுகளுடன் தொடர்புபடுத்துகின்றன. எவ்வாறாயினும், நம் காலத்தில் அப்போதையவாத சகாப்தத்தின் தொடக்கத்தில், ஒரு குறிப்பிடத்தக்க மறுசீரமைப்பு இருந்தது.
தெய்வீகம் அதன் பீடத்திலிருந்து வெளியேறியது; அதன்பின்னர், உண்மை என்பது மனிதகுலத்தின் செயல்களைக் கையாளும் விவிலியக் கதைகளுக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்டது. ஆனால் பிராவிடன்ஸின் அற்புதமான படைப்புகள் திடீரென்று பொய்யானவை என்று நிராகரிக்கப்பட்டன, அதே நேரத்தில் அவர்களுடன் நெருக்கமாகப் பிணைந்திருக்கும் மனிதநேயக் கதை வரலாற்று உண்மையாக இருந்தது? விவிலிய "உண்மை" என்பது மனிதகுல வரலாற்றைப் பற்றிய ஒரு உலகளாவிய விவரிப்பு அல்ல, மாறாக நவீன வாசிப்பை மதச்சார்பற்ற முறையில் மனித வரலாற்றில் முதல் தேசமாக மாற்றும் ஒரு புனிதமான மக்களின் தத்துவமாகும் என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.
யூத வரலாற்றின் ஆரம்ப வடிவம்
ஃபிளேவியஸ் ஜோசபஸ் மற்றும் நவீன காலங்களுக்கு இடையில் யூத எழுத்தாளர்கள் தங்கள் கடந்த கால பொது வரலாற்றை எழுத எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை. யூத ஏகத்துவவாதம் இறையியல்-வரலாற்று புராணங்களில் இணைந்திருந்தாலும், எந்தவொரு யூத வரலாற்று வரலாறும் நீண்ட கால பெரியோவின் காலப்பகுதியில் தி மிடில் யுகத்தை உருவாக்கவில்லை. எக்ஸ்டியின் நாள்பட்ட மரபுகளோ அல்லது இஸ்லாமிய வரலாற்று இலக்கியங்களோ ரபினிக்கல் யூத மதத்தை ஈர்க்கவில்லை, இது அரிதான விதிவிலக்குகளுடன், அதன் அருகிலுள்ள அல்லது தொலைதூர கடந்த காலத்தை ஆராய மறுக்கிறது .4 மதச்சார்பற்ற கால நிகழ்வுகளின் காலவரிசை வரிசை வெளிநாட்டிற்கு அந்நியமானது-ஒரு நிலையான விழிப்புணர்வின் நிலை, மெசியா தோன்றும் போது நீண்ட காலத்திற்கு இணைந்திருங்கள். கடந்த காலமானது ஒரு மங்கலான நினைவகம்.
ரோட்டர்டாமில் குடியேறிய ஒரு நார்மண்டியில் பிறந்த ஹ்யுஜெனோட் இறையியலாளர் ஜாக் பாஸ்னேஜுக்கு சில பதினாறு நூற்றாண்டுகள் கடந்து சென்றன, ரோமில் குடியேறிய யூத-பிறந்த வரலாற்றாசிரியரின் திட்டத்தை தொடர முயன்றது.
ஜீசஸின் வரலாறு இயேசு Xt முதல் பிரதிநிதித்துவ நேரம் வரை, ஜோசபஸின் வரலாறு ஒரு துணை மற்றும் தொடர்ச்சியாக இருப்பது பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் இந்த புராட்டஸ்டன்ட் அறிஞரால் எழுதப்பட்டது, முக்கியமாக ரோம் தேவாலயத்தின் மீதான தாக்குதலாக. இந்த வேலையில், ஜோசபஸின், தபாஸ்ட் பற்றி எழுதுவது தார்மீக மற்றும் மத நோக்கங்களுக்காக சேவை செய்வதற்கான வடிவமைப்பாகும்; இது நவீன அர்த்தத்தில் ஆராய்ச்சி செய்யும் வேலை அல்ல, எந்தவொரு யூத ஆவணங்களையும் அரிதாகவே பயன்படுத்துகிறது.
ஜோசபஸின் படைப்புகளை விரிவாக்குவதற்கு வடிவமைக்க, பாஸ்னேஜின் புத்தகம் ஆதியாகமத்துடன் தொடங்கவில்லை, வெளிப்படையாக ஒரு பக்தியுள்ள இறையியலாளராக அவர் அந்த விவிலிய முன்னுரையின் செயல்திறனை சந்தேகிக்கவில்லை. உண்மையில், பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் மார்ட்டின் லூதரைத் தொடர்ந்து, குறிப்பாக ஆங்கிலிகன் சர்ச் மற்றும் அதன் அதிருப்தியாளர்களிடையே கவனிக்கத்தக்க வகையில், தியோட்டருக்கு முக்கியத்துவத்தையும் க ti ரவத்தையும் கொடுத்தது புராட்டஸ்டன்ட்டுகள் தான். ஆனால் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் பெரும்பாலான விமர்சகர்களைப் போலவே, பஸ்னேஜ் டி, அறிவார்ந்த எபிரேயர்களிடமிருந்து அவரது காலத்தின் யூத சமூகங்களுக்கு ஒரு உடைக்கப்படாத கோட்டை வரையவில்லை. "இஸ்ரேல் பிள்ளைகளின்" அனைத்து சந்ததியினருக்கும் தியோட் இணங்குவதாக அவர் நினைத்தார், இது எக்ஸ்டியர்களை அரவணைக்கும் ஒரு வார்த்தையாகும், மேலும் ஜீயுஸை விடவும், எக்ஸ்டெண்டம் "உண்மையான இஸ்ரேல்" ஆகும்.
ஜீவ்ஸுக்கு "தேசம்" என்ற கோட்பாட்டைப் பயன்படுத்தும்போது, அதன் நவீன அர்த்தத்தை அவர் விரும்பவில்லை, மேலும் எக்ஸ்ட்டை தியேசியராக ஏற்க மறுத்ததற்காக ஒரு பிரிவினர் துன்புறுத்துவதால் அவர்களின் வரலாற்றை முக்கியமாக விவாதிக்கிறார். சில அனுதாபத்துடன் அவர்களைப் பற்றி எழுதிய பஸ்னேஜ், மிடில் யுகங்கள் முழுவதும், ஊழல் நிறைந்த போப்பாண்டவரின் பாதிக்கப்பட்டவர்களாக இருந்ததாக ஜீயைப் பார்த்தார். அறிவொளியின் முன்னேற்றம் மட்டுமே புராட்டஸ்டன்ட் சீர்திருத்தம் இறுதியில் ஜீயஸை இரட்சிப்பின் பக்கம் தள்ளும்-அதாவது, அவர்கள் கடைசியாக Xty'.6 க்கு மாற்றும் போது
பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, ஜெர்மானிய-யூத வரலாற்றாசிரியர் ஐசக் மார்கஸ் ஜோஸ்ட், ஜீவ்ஸின் வரலாற்றை எழுத உட்கார்ந்தபோது, அவர் பாஸ்னேஜின் எழுத்தை தனது மாதிரியாகப் பயன்படுத்துகிறார்.
அவர் அதை விமர்சித்தாலும், அவர் வரலாற்றாசிரியரின் படைப்புகளின் கட்டமைப்பைப் பாதுகாக்கிறார். ஜோஸ்டின் முன்னோடிப் பணியின் முதல் தொகுதிகளின் முதல்-இஸ்ரேலியர்களின் வரலாறு தி மெக்காபீஸின் டைம் முதல் எங்கள் நேரம் 7 வரை 18 1820 இல் தோன்றும். "இஸ்ரேலியர்கள்" என்ற கோட்பாடு ஜேர்மன் மற்றும் பிரெஞ்சு நபர்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது, "மோஸின் ஒத்துழைப்பு", "இதை விரும்புகிறார்கள்" யூதர்களே, "ஒரு சொல் எதிர்மறையான அர்த்தங்களைக் கொண்டுள்ளது.
இந்த படைப்பு இன்றைய வாசகர்களை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்துகிறது, ஏனென்றால் தன்னை ஒரு யூதராகக் கண்ட ஒரு வரலாற்றாசிரியர் எழுதிய ஜீவின் முழுமையான வரலாற்றைக் கூறும் இந்த முதல் நவீன முயற்சி, விவிலிய காலத்தைத் தவிர்த்து விடுகிறது. ஜோஸ்டின் நீண்ட கதை ஹாஸ்மோனியர்களின் கீழ் யூதேயாவின் திறனுடன் தொடங்குகிறது, நவீன காலங்கள் வரை பல்வேறு யூத சமூகங்களின் வரலாறுகளை புனரமைக்கும் மோனோகிராஃப்களைப் பின்பற்றுங்கள். இது தொடர்ச்சியான கதைகளாகும், இது பல கதைகளாக உடைக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் அதன் மறக்கமுடியாத அம்சம் என்னவென்றால், அது "ஆரம்பம்" இல்லாதது, இது பிற்காலத்தில் உலக உலகில் உள்ள ஜீவ்ஸின் வரலாற்றுக்கு ஒருங்கிணைந்ததாக இருக்கும். ஐரோப்பாவில் பல யூத எழுத்தறிவாளர்களுக்கு பைபிளின் "மறுசீரமைப்பை" கண்ட தேசியவாத உருவாக்கத்தின் நேரமான பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், இந்த வரலாற்று அம்சம் விசித்திரமாக தோன்றியிருக்க வேண்டும்.
யூதர்களின் வரலாற்றைப் பற்றிய இந்த முதல் முறையான ஆய்வை தியேஜ்கள் மூலம் புரிந்துகொள்ள, அதன் பரிசு ஆசிரியர் இன்னும் ஒரு தேசிய வரலாற்றாசிரியர் அல்ல அல்லது இன்னும் துல்லியமாக ஒரு தேசிய யூதர் அல்ல என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். யூத உலகில் இருந்து வெளிவரும் புத்திஜீவிகளின் புதிய மன துணிமையின் ஒரு பகுதியாக ஜோஸ்டின் தோள்பட்டை நாம் கவனிக்க வேண்டும் மற்றும் அவரது உணர்திறனைப் பாராட்ட வேண்டும். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் முதல் இரண்டு தசாப்தங்களில், ஜேர்மன்-யூத புத்திஜீவிகள்-"மிகவும் யூதர்களாக" இருந்தவர்கள் கூட - பெரும்பாலும் கலாச்சார மற்றும் மதவாதிகள். அந்த நேரத்தில், அவர்கள் ஜெர்மனியை ஒரு கலாச்சார-மொழியியல் கருத்தாக ஒரு அரசியல் நிறுவனம் அல்ல. ஜேர்மனியின் பல்வேறு பேச்சுவழக்குகளைப் பேசுபவர்களின் இந்த சமூகம் -ஜீவ்ஸ் 1 சதவீதமாக இருக்கும் ஒரு சமூகம் - சமீபத்தில் தொடங்கப்பட்ட ஒருங்கிணைந்த ஒருங்கிணைப்பு பிரெஞ்சு படையெடுப்பாளரால் விதிக்கப்படுகிறது. யூதர்களாக இருந்தாலும் சரி, ஷ்டியன் பின்னணியாக இருந்தாலும் சரி, பெரும்பாலான புத்திஜீவிகள் தேசியவாதத்தின் அரசியல் மயக்கத்திற்கு இன்னும் முழுமையாக பதிலளிக்கவில்லை, இருப்பினும் அவர்களில் சிலர், ஜோஸ்ட் உட்பட, அதன் முதல் சுத்தியல் தாக்குதல்களை ஏற்கனவே அறிந்திருந்தனர். யூதர்களின் பின்னணியில் உள்ள பெரும்பாலான கல்வியறிவு, விடுதலையின் திட்டத்தின் மூலம், அதாவது சமமான சிவில் உரிமைகளை அடைவதற்கான செயல்முறையாகும், இது நூற்றாண்டின் தசாப்தத்தில் பல்வேறு ஜேர்மன் அதிபர்கள் மற்றும் இராச்சியங்களில் ஒரு பகுதியை செயல்படுத்தத் தொடங்கியது, மற்றும் ஒரு முக்கியமானதாகும் அரசியலின் பின்னர்மயமாக்கலில் உள்ள உறுப்பு.
ஜேர்மனிய அரசு அதன் மதகுரு அஸ்திவாரங்களிலிருந்து விலகி, அதன் அனைத்து மதங்களையும் முற்றிலுமாக தனியார்மயமாக்கும் என்று எல்லோரும் நம்பினர்.
ஜோஸ்ட் மத்திய ஜெர்மனியில் பெர்ன்பர்க்கில் பிறந்தார், விமர்சன வரலாற்று வரலாற்றின் நிறுவனர் லியோபோல் வான் ரான்கேக்கு இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு. அவர் தனது இலக்கிய வாழ்க்கையை ஒரு பொதுவான அறிவொளி தாராளவாதியாகத் தொடங்கினார். அவர் ஒரு யூதராக வளர்க்கப்பட்டார், ஒரு ரபினிக்கல் பள்ளியில் பயின்றார், யூத மத கலாச்சாரத்தின் சில அம்சங்களை மதிக்கிறார். ஆயினும்கூட, சீர்திருத்தத்தின் எழுச்சிக்கு அவர் ஆதரவளித்தார், மேலும் அவரது வாழ்க்கை மற்றும் அவரது சமூகத்தின் வாழ்க்கை ஜேர்மன் குடியுரிமையின் வரலாற்று-அரசியல் பார்வையுடன் ஒத்துப்போகும் என்று நம்புகிறார்.
யூத பின்னணியிலான பல நண்பர்கள் மற்றும் சக ஊழியர்களுடன், அவர் ஒரு "அறிவியல் வட்டத்தை" உருவாக்குவதில் சிறிது நேரம் பங்கேற்றார், அவற்றில் "யூத மதத்தின் விஞ்ஞானம்" என்று அறியப்படும் முக்கிய மின்னோட்டத்தை வெளிப்படுத்துகிறது - விஸ்ஸென்சாஃப்ட் டெஸ் ஜூடென்டம்ஸ், ஜெர்மன் மொழியில். இந்த இயக்கம் நவீன காலங்களில் அனைத்து யூத ஆய்வுகளையும் பாதிக்கிறது. வட்டத்தின் கருப்பொருள்கள் மற்றும் அவர்களின் வாரிசுகள் தங்கள் அடையாளத்தைப் பற்றி மிகவும் முரண்பட்டிருந்தனர், மேலும் இந்த பிரச்சினையில் சில துயரங்களை அனுபவித்தனர். [8] இந்த எழுத்தறிவு ஜேர்மனிய யூதர்களின் முதல் தலைமுறையினருக்கு பல்கலைக்கழகங்களில் படிக்க வேண்டும் என்று கருதுகிறது, இருப்பினும் அவர்களின் "விதிவிலக்கான" மத பின்னணி அவர்களைத் தடுக்கிறது கல்வி பதவிகளில் இருந்து. அவர்கள் ஆசிரியர்கள், பத்திரிகையாளர்கள் அல்லது சீர்திருத்த ரபிக்கள் என துணைபுரிகிறார்கள் மற்றும் அவர்களின் தத்துவ அல்லது வரலாற்று ஆய்வுகளை தங்கள் ஓய்வு நேரத்தில் வேலை செய்கிறார்கள். அவர்களின் யூத பாரம்பரியத்தில் முக்கியமாக அடையாள மூலதனம் அமைந்துள்ள புத்திஜீவிகள் என்ற வகையில், அவர்கள் தங்கள் கலாச்சார வேறுபாட்டை கைவிட விரும்பவில்லை, மேலும் அதில் சிறந்ததை பாதுகாக்க முயன்றனர். அதே நேரத்தில், அவர்கள் ஜேர்மனியுடன் ஒன்றிணைக்க வேண்டும். ஆகவே, அவர்கள் ஒரு சிக்கலான மற்றும் கடினமான அறிவார்ந்த பயணத்தை மேற்கொண்டனர், ஜீவிஷ் கடந்த காலத்தை ஆராய்ச்சி செய்வதற்கும் அதன் நேர்மறையான அம்சங்களை முன்னிலைப்படுத்துவதற்கும் ஒரு பாலத்தை கட்டியெழுப்ப உதவும் என்று நம்புகிறார்கள், இது இந்த எதிர்கால ஜெர்மனியில் ஜெவிஷ் சமூகத்தை பங்கேற்க உதவும்.
ஆகவே, நவீன காலங்களில் யூத வரலாற்றை எழுதும் ஆரம்ப கட்டங்களில், இந்த திட்டம் ஒரு தேசிய சொற்பொழிவாக வகைப்படுத்தப்படவில்லை, இது விவிலிய வரலாற்றை அந்த வரலாற்றின் ஒரு பகுதியாக சேர்ப்பது குறித்த எழுத்தாளர்களின் தெளிவின்மைக்கு காரணமாகிறது.
ஜோஸ்டைப் பொறுத்தவரை, யூத மதத்தின் அறிவியலின் ஆரம்ப நாட்களில் முக்கியமான வரலாற்றாசிரியரான லியோபோல் தி ஸுன்ஸைப் பொறுத்தவரை, யூத வரலாறு தொடங்கியது ஆபிரகாமின் மாற்றத்திலிருந்தோ அல்லது சினாய் மலையில் உள்ள லாவின் டேபிள்களிலிருந்தோ அல்ல, மாறாக பாபிலோனியாவிலிருந்து வந்த திக்ஸில்கள். வரலாற்று-மத யூத மதம் தொடங்கியது, அதன் கலாச்சாரம் நாடுகடத்தலின் அனுபவத்தால் உருவாக்கப்பட்டது என்று அவர்கள் வாதிட்டனர். தியோட் ஹே அதன் பிறப்பை வளர்க்கிறது, ஆனால் அது பின்னர் ஒரு உலகளாவிய சொத்தாக வளர்ந்தது, இது பின்னர் Xty.9 இன் பிறப்பை ஊக்குவிக்கும்
சிவில் விடுதலைக்கு ஆசைப்படுவதைத் தவிர, ஜோஸ்ட், ஸுன்ஸ் மற்றும் பின்னர், ஆபிரகாம் கீகர் மற்றும் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் சீர்திருத்தத்தை ஆதரிப்பவர்கள், இந்த நேரத்தில் உத்வேகம் பெற்றுக்கொண்டிருந்த யூத-விவிலிய ஆராய்ச்சியின் வழிகாட்டியாக இருந்தனர். இந்த முக்கியமான போக்கின் முன்னோடிகளில் ஒருவரான ஜொஹான் கோட்ஃப்ரி தி ஐச்சோர்னின் மாணவராக ஜோஸ்ட் ஹே இருந்தார், மேலும் சில தத்துவவியல் விமர்சனங்களை நன்கு அறிந்திருந்தார், அவற்றில் பெரும்பாலானவை அவர் விருப்பத்துடன் ஏற்றுக்கொண்டன. [10] பல்வேறு எழுத்தாளர்களால் இந்த வசனங்கள் மிகவும் தாமதமாக எழுதப்பட்டவை என்பதை அவர் அறிந்திருந்தார். கூடுதலாக, வெளிப்புற ஆதாரங்களை உறுதிப்படுத்தவும். எபிரேயர்களின் தெய்வீகத்தன்மை மற்றும் அவர்களின் ராஜ்யத்தை ஒருங்கிணைப்பதைப் பற்றி அவர்கள் கருதுவதை அவர் சந்தேகிக்கிறார் என்று அர்த்தமல்ல. ஆனால் கேள்விக்குரிய தேரியோ ஒரு அர்த்தமுள்ள வரலாற்று ஆய்வுக்கான ஆய்வறிக்கையாக பணியாற்றுவதற்கு மிகவும் தெளிவற்றதாக இருந்தது என்று அவர் கருதுகிறார். மேலும், கானானில் உள்ள எபிரேயர்கள், மோசேயின் விதிமுறைகளை அவர்கள் மீது சுமத்தியிருந்தாலும், புறமத மக்களிடமிருந்து வேறுபடுவதில்லை. பாபிலோனியாவுக்கு நாடுகடத்தப்படும் வரை, அவர்கள் தெய்வீக கட்டளைகளை விடாப்பிடியாக நிராகரிக்கிறார்கள், அவை பூசாரிகள் மற்றும் தீர்க்கதரிசிகளின் குறுகிய அடுக்குகளால் மட்டுமே பின்பற்றப்பட்டன.
பைபிள் அடையாளத்தையும் நம்பிக்கையையும் வடிவமைக்கும் வேலையாக மாறியது, அதைத் திருத்திய பின்னர் & உண்மையிலேயே உண்மையுள்ள பொது மக்களிடையே பரப்புகிறது. "இஸ்ரேலின் குழந்தைகள் எகிப்திலிருந்து வெளியே வந்தபோது அவர்கள் பழமையானவர்கள் மற்றும் அறிவற்றவர்கள்" என்று ஜோஸ்ட் எழுதுகிறார். "பெர்சியாவில் உள்ள யூதர்கள் பெர்சியர்களிடமிருந்து ஒரு புதிய மதக் கண்ணோட்டம், வாழ்க்கை, மொழி மற்றும் அறிவியலை நாகரிகப்படுத்துகிறார்கள்." "எனவே, இது யூத வரலாற்றின் தொடக்கத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்த வேண்டிய நாடுகடத்தப்பட்ட நாடகமாகும். பண்டைய ஹெபிரைசம் மற்றும் யூத வரலாறு ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான மீறல் யூத மதத்தின் அறிவியலின் ஜெர்மன் முன்னோடிகளில் பெரும்பாலோருக்கு குழப்பமான கருத்தாக இருந்தது.
ஒவ்வொரு வரலாற்று உறுதிப்படுத்தலும் வெளிப்படையானதாக இருந்தாலும் மறைக்கப்பட்டிருந்தாலும் சித்தாந்தத்தைப் பொறுத்தது. ஜோஸ்டின் அணுகுமுறை தொடர்ந்து நியாயமானது. ஜேர்மன் வாசகர்களான யூத மற்றும் ஜ்டியான் ஆகியோரை "இஸ்ரேலியர்களின்" தெளிவான நம்பிக்கை இருந்தபோதிலும், அவர்கள் தொலைதூர வாழ்விடங்களில் "அன்னிய" மக்கள் அல்ல என்பதை அவரது பெரிய படைப்பு நம்ப வைக்க முயன்றது.
கோயிலின் செகான் கட்டுமானத்திற்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே, அவர்களின் முன்னோர்கள் ஹோலி நிலத்திற்கு வெளியே வாழ விரும்புகிறார்கள், மற்றும் அவர்களின் பாரம்பரிய மத சுய தனிமை இருந்தபோதிலும், அவர்கள் எப்போதும் அவர்கள் வாழ்ந்த மக்களில் ஒரு ஒருங்கிணைந்த பகுதியாக இருந்தனர். "அவர்கள் யூதர்களாக இருக்கிறார்கள், மற்ற நாடுகளின் உறுப்பினர்களாக இருந்தாலும்," ஜோஸ்ட் மீண்டும் வலியுறுத்துகிறார்.
"அவர்கள் எருசலேமில் உள்ள தங்கள் சகோதரர்களை நேசிக்கிறார்கள், அவர்களுக்கு அமைதியையும் செழிப்பையும் விரும்புகிறார்கள், ஆனால் அவர்கள் தங்கள் புதிய தாயகத்தை அதிகம் மதிக்கிறார்கள். அவர்கள் தங்கள் சகோதரர்களுடன் ஜெபிக்கிறார்கள், ஆனால் அவர்கள் தங்கள் நாட்டு சகோதரர்களுடன் போருக்குச் சென்றார்கள். அவர்கள் சகோதரர்களைப் பூக்கிறார்கள், ஆனால் அவர்கள் தங்கள் தாயகத்திற்கான ப்ளூ. "13
கடந்த காலங்களில், அவர்களின் தாயகம் பாபிலோனியா அல்லது பெர்சியா ஆகும், அதேசமயம் அது முக்கியமாக நெப்போலியன் பிந்தைய ஜெர்மனியாக இருந்தது. ஜேர்மன் தேசியவாதத்தின் முந்தைய அறிகுறிகளை ஜோஸ்ட் நன்கு அறிந்திருந்தார், யூத வம்சாவளியைச் சேர்ந்த பெரும்பாலான கல்வியறிவுள்ள நபர்களைப் போலவே, அதில் சேர மறைமுக வழிகளைத் தேடுங்கள். ஆச்சரியமான நோக்கம் மற்றும் அசல் தன்மை கொண்ட ஒரு வரலாற்றுப் படைப்பை உருவாக்குவதற்கு இது காரணமாகிறது, இது தொடர்ந்து வந்த அனைத்து யூத வரலாறுகளையும் போலல்லாமல் முற்றிலும் உள்ளது. பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில், ஒரு நபர் ஒரு வரலாற்றை எழுதத் தொடங்குகிறார், அதில் அவர் தன்னை ஒரு உறுப்பினராகக் கருதுகிறார், பொதுவாக தேசியவாத நோக்கங்களிலிருந்து. எவ்வாறாயினும், இஸ்ரேலியர்களின் வரலாற்றை புனரமைக்க ஜோஸ்ட் முற்றிலும் மாறுபட்ட அறிவுசார் மற்றும் மன தூண்டுதல்களால் தூண்டப்பட்டார். அவரது முன்மாதிரி என்னவென்றால், ஜீவ்ஸ் ஒரு பொதுவான தோற்றத்தை பகிர்ந்து கொள்ளக்கூடும், ஆனால் வேறுபட்ட யூத சமூகங்கள் ஒரு உடலின் தனி உறுப்பினர்கள் அல்ல. சமூகங்கள் தங்கள் கலாச்சாரங்கள் மற்றும் வாழ்க்கை முறைகளில் இடத்திலிருந்து இடத்திற்கு பரவலாக வேறுபடுகின்றன, மேலும் அவற்றின் தனித்துவமான தெய்வீக நம்பிக்கையால் மட்டுமே இணைக்கப்படுகின்றன. எந்த உயர்-யூத அரசியல் நிறுவனமும் யூதர்களை யூதரல்லாதவர்களிடமிருந்து பிரிக்கவில்லை; ஆகவே, அவர்கள் நவீன தேசத்திற்குள் நுழைய விரைந்து வந்த அனைத்து பிற சமூகங்களும் கலாச்சார குழுக்களும் ஒரே மாதிரியான சிவில் உரிமைகளுக்கு உரிமை பெற்றன.
தனது முதல் தொகுதி வெளிவந்தபோது ஒரு ஜோடிக்கு எழுதுகையில், ஜோஸ்ட் தனது வரலாற்றுப் பணியை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டும் மற்றும் ஊக்குவிக்கும் அரசியல் சிந்தனையை வெளிப்படுத்துகிறார்: யூதர்கள் நாடுகளின் குடியிருப்பாளர்களை திருமணம் செய்து கொள்ளாதவரை அவர்கள் சட்டபூர்வமானவர்களாக அங்கீகரிக்க முடியாது. தேஸ்டேட் அதன் மக்களின் நலனால் மட்டுமே உள்ளது & அதன் மக்கள் ஒரு ஒற்றுமையை உருவாக்க வேண்டும். இது ஒரு சங்கத்தை ஏன் உயர்த்த வேண்டும், அதன் முக்கிய கொள்கை அது தனியாக உண்மையை கொண்டுள்ளது, எனவே நாடுகளின் குடியிருப்பாளர்களுடனான அனைத்து ஒருங்கிணைப்பையும் தவிர்க்க வேண்டும்? ... இதுதான் எங்கள் குழந்தைகள் நியாயப்படுத்துகிறது & அவர்கள் சுதந்திரத்தைப் பெற ஒரு கட்டாய தேவாலயத்தை மகிழ்ச்சியுடன் கைவிடுவார்கள், வோல்கிற்கு சொந்தமான ஒரு உணர்வு, தந்தையர் மீது அன்பு மற்றும் தேஸ்டேட்டுக்கு சேவை-பூமிக்குரிய மனிதனின் மிக உயர்ந்த உடைமைகள் .14
இந்த தெளிவான அறிக்கைகள், ஜோஸ்ட் தனது காலத்தின் வளர்ந்து வரும் தேசியவாதத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளை தெளிவாக அடையாளம் காட்டுகிறார் என்பதைக் காட்டுகிறது. ஆனால் ஜேர்மன் தேசத்தில் யூதர்களுக்கும் யூதரல்லாதவர்களுக்கும் இடையிலான ஒரு கூட்டுவாழ்வு சாத்தியம் குறித்த சந்தேகம் அவருக்கு உள்ளது, மேலும் இந்த சந்தேகங்கள் 1830 களில் பழமைவாதத்தின் அலைகளைத் தொடர்ந்து தீவிரமடையும், அதன் அனைத்து யூத-விரோத நீரோட்டங்களும் உள்ளன.
இந்த முன்னோடி வரலாற்றாசிரியரின் பிற்கால எழுத்துக்கள் பல முன்னேற்றங்களைக் காட்டுகின்றன. ஜேர்மன் அடையாள அரசியல் இடைக்காலத்திற்குப் பிறகு ஒரு கருத்தியல் எழுச்சியை சந்திக்கும், ஆனால் அதன் முதல் அறிகுறிகள் 1848 ஆம் ஆண்டின் புரட்சிகளுக்கு முன்பே தெளிவாகக் காணப்பட்டன, மேலும் அவை ஜீவிஷ் கடந்த காலத்தின் புனரமைப்பை பாதிக்கின்றன.
ஏற்கனவே தனது பொது வரலாற்றான இஸ்ரேலைட் மக்களில், 1832 ஆம் ஆண்டில் வெளிவந்த ஜோஸ்டின் குறுகிய செகான் புத்தகத்தில், விவிலிய பெரியோ தத்துவத்தின் ஒரு பெரிய பகுதியை ஆக்கிரமித்துள்ளார், அதே நேரத்தில் ஜீவ்ஸ் ஒரு இறுக்கமான வரலாற்று வரிசையுடன் ஒரு அலகு எனக் குறிப்பிடுகிறார். 15 இங்கிருந்து, தீட்டோன் இது இன்னும் அரசியல் ரீதியானது, இன்னும் தேசியவாதமாக இல்லாவிட்டாலும், "இஸ்ரேலிய மக்களை" மறுபரிசீலனை செய்வதில் ஏற்பாடு மிகவும் நியாயமான ஆதாரமாகிறது. அடுத்த ஆண்டுகளில், ஜோஸ்டின் அரசியல் கருத்துக்கள் மிகவும் எச்சரிக்கையாகவும் தயக்கமாகவும் மாறியது, மேலும் அவர் தனது முதல் புத்தகத்தில் பின்தொடர்பவரைப் பற்றிய விவிலிய விமர்சனத்திலிருந்து பின்வாங்கத் தொடங்கினார். இந்த மாற்றம் அவர் எபிரேயர்களுக்கும் பிற்கால யூதர்களுக்கும் வழங்கிய தீராக்களின் நீளமான நீளத்தில் வெளிப்பட்டது.
ஆகவே, ஸ்டார்ட்டிலிருந்து, தியோட் ஒரு நம்பகமான வரலாற்று ஆதாரமாக இருப்பதற்கும், நவீன யூத அடையாளத்தை முன்கூட்டியே அல்லது தேசியவாத சொற்களில் வரையறுப்பதற்கும் இடையே ஒரு நெருக்கமான தொடர்பு இருந்தது. தேசியவாத எழுத்தாளர், அவர் பைபிளை வரலாற்றாகக் கருதுகிறார் the "மக்களின்" பொதுவான தோற்றத்தை உறுதிப்படுத்தும் பிறப்புச் சான்றிதழ். டால்முட்டுடன் ஆர்த்தடாக்ஸ் ரபினிக்கல் இணைப்பிற்கு எதிர்ப்பு, அல்லது புராட்டஸ்டன்ட் ஃபேஷன்களைப் பின்பற்றுவது போன்ற வேறுபட்ட காரணங்களுக்காக, பைபிளில் ஆர்வமுள்ளவர்களில் சிலர் ஆர்வமாக இருந்தனர். ஆனால் ஐசக் ஜோஸ்டிடமிருந்து, யூத மதத்தின் அறிவியலின் மேடையில் சேரும் சில அறிவுஜீவிகள் மூலம், புதிய கண்டுபிடிப்பாளர் ஹென்ரிச் கிரேட்ஸின் தோற்றம் வரை, தியோட் "யூத தேசத்தின்" கண்டுபிடிப்புக்கான முதல் வரலாற்று ஆய்வுக்கான புறப்பாட்டின் மையமாக பணியாற்றினார். ஒரு கண்டுபிடிப்பு பின்னர் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பாதியில் தெஸ்கானில் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது.
இஸ்ரேலியர்களின் வரலாறு, முதல் யூத வரலாறு நவீன காலங்களில் இயற்றப்பட்டது, அதன் நாளில் மிகவும் பிரபலமாக இல்லை, மேலும் இந்த வேலை ஒருபோதும் மற்ற மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்படவில்லை, எபிரேய மொழியில் கூட இல்லை என்பது தற்செயலானது அல்ல. ஜேர்மன்-யூத புத்திஜீவிகள், மதச்சார்பற்ற அல்லது இல்லாதவர்கள், தமனிசிபிகேஷன் இயக்கத்தில் ஈடுபட்டிருந்தாலும், அவர்களில் பெரும்பாலோர் மூடுபனி பழங்காலத்தில் தங்கள் வேர்களைத் தேட விரும்பவில்லை. அவர்கள் தங்களை ஜேர்மனியர்களாகவே பார்த்தார்கள், மேலும் அவர்கள் ஒரு தெய்வத்தை நம்புவதைத் தொடர்ந்தும், அவர்கள் தங்களை மொசைக் மதத்தின் உறுப்பினர்கள் என்று வர்ணிக்கிறார்கள் மற்றும் சீர்திருத்த மின்னோட்டத்தை ஆதரிக்கிறார்கள்.
மத்திய மற்றும் மேற்கு ஐரோப்பாவில் அறிவொளியின் பெரும்பாலான கல்வியறிவு வாரிசுகளுக்கு, யூத மதம் ஒரு மத சமூகமாக இருந்தது, நிச்சயமாக அலைந்து திரிந்த மக்கள் அல்லது அன்னிய தேசம் அல்ல.
ரபீஸ் மற்றும் பாரம்பரிய மத பிரமுகர்கள்-அதாவது யூத சமூகங்களின் "கரிம" புத்திஜீவிகள் - அவர்களின் அடையாளத்தை உறுதிப்படுத்த வரலாற்றை இன்னும் ஆராய வேண்டியதில்லை, இது பல நூற்றாண்டுகளாக எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டதாகும்.
ஹென்ரிச் கிரேட்ஸ் எழுதிய தி ஆல்டஸ்ட் டைம்ஸ் முதல் தி பிரசென்ட் வரையிலான ஹிஸ்டரி ஆஃப் தி ஜீஸின் முதல் தொகுதிகள் 1850 களில் தோன்றத் தொடங்கின. இது மிகவும் வெற்றிகரமாக இருந்தது, மேலும் அதன் பகுதிகள் விரைவில் எபிரேய மொழியிலும், மேலும் பல மொழிகளிலும் மொழிபெயர்க்கப்பட்டன .16 இந்த முன்னோடி படைப்பு, ஈர்க்கக்கூடிய இலக்கிய திறமையுடன் எழுதப்பட்டது, இருபதாம் நூற்றாண்டு முழுவதும் தேசிய யூத வரலாற்றில் ஒரு இருப்பைக் கொண்டுள்ளது. எதிர்கால சியோனிச சிந்தனையின் தாக்கத்தில் அதன் தாக்கத்தை அளவிடுவது கடினம், ஆனால் அதன் முக்கியத்துவம் மற்றும் மையத்தன்மை குறித்து எந்த கேள்வியும் இல்லை. கிழக்கு ஐரோப்பாவில் யூத வரலாற்றின் விளக்கங்களில் இந்த விரிவான படைப்பு குறுகியதாக இருந்தாலும் (அப்போது ஜெர்மனியின் ஒரு பகுதியாக இருந்த போஸ்னாவில் பிறந்த கிரேட்ஸ், மற்றும் அதன் தாய்மொழி இத்திஷ் மொழியாக இருந்தபோதிலும், அவரது புத்தகம் தனது பெற்றோரின் "வெட்கக்கேடான பேச்சுவழக்கில் மொழிபெயர்க்க மறுத்துவிட்டது "), ரஷ்ய சாம்ராஜ்யத்தில் உள்ள தேசியவாத புத்திஜீவிகள் அதை உற்சாகமாக ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள். "பண்டைய தாயகத்தின்" கனவுகளை பதிவுசெய்த அவரது அறிவிப்புகளின் தடயங்களை நாம் இன்னும் முடிக்க முடியும். [17] அவரது படைப்புகள் எழுத்தாளர்கள் மற்றும் கவிஞர்களின் கற்பனையை வளமாக்குகின்றன, அவை வரலாற்று நினைவகத்தின் புதிய துறைகளை ஆர்வத்துடன் தேடுகின்றன, ஆனால் அவை பாரம்பரியமாக இல்லை, இருப்பினும் தொடர்கின்றன பாரம்பரியத்தை வரைய. அவர் மதச்சார்பற்ற, நாத்திகமற்றவராக இல்லாவிட்டால், தியோட்டில் ஆர்வம் காட்டுகிறார். பின்னர் பாலஸ்தீனத்தில் முதல் சியோனிச குடியேறிகள் அவரது படைப்புகளை நீண்ட காலமாக கடந்த காலங்களில் வரைபடமாக பயன்படுத்துகின்றனர். இன்றைய இஸ்ரேலில் கிரேட்ஸின் பெயரில் பள்ளிகளும் தெருக்களும் உள்ளன, மேலும் ஜீயஸ் பற்றிய பொதுவான வரலாற்றுப் படைப்புகள் எதுவும் அவரைப் பற்றி குறிப்பிடவில்லை.
இந்த பாரிய இருப்புக்கான காரணம் தெளிவாக உள்ளது: இது ஜீவிஷ் மக்களைக் கண்டுபிடிப்பதற்காக, நிலைத்தன்மையுடனும், உணர்ச்சியுடனும் பாடுபட்ட முதல் வேலை - "மக்கள்" என்ற சொல் ஓரளவிற்கு "தேசம்" என்ற நவீன வார்த்தையை குறிக்கிறது. அவர் ஒருபோதும் ஒரு முழுமையான சியோனிசவாதி அல்ல என்றாலும், யூத வரலாற்றை எழுதுவதற்கு கிரேட்ஸ் அப்போதைய மோலை உருவாக்கினார்.
சிக்கலான பெருக்கத்தைக் குறைக்கும் மற்றும் உடைக்கப்படாத வரலாற்றை உருவாக்கும், கிளைத்த ஆனால் எப்போதும் ஒருமைப்பாட்டைக் கொண்ட ஒரு விவரிப்புகளை மிகுந்த திறமையுடன், ஒன்றிணைப்பதில் அவர் வெற்றி பெறுகிறார். அதேபோல், அவரது அடிப்படை காலவரிசை - நேர இடைவெளிகளைக் கட்டுப்படுத்துதல், மற்றும் இடைவெளியில் உள்ள இடைவெளிகளையும் மீறல்களையும் அழித்தல் future வருங்கால சியோனிச வரலாற்றாசிரியர்களை அவர்கள் புதுப்பித்து, அதை மறுவடிவமைக்கும் போதும் அவர்களுக்கு சேவை செய்வார்கள். இனிமேல், பல மதங்களுக்கு, யூத மதம் இனி ஒரு பணக்கார மற்றும் மாறுபட்ட மத நாகரிகமாக இருக்காது, இது ராட்சதர்களின் நிழலில் அனைத்து சிரமங்களையும் சோதனையையும் மீறி உயிர்வாழ நிர்வகிக்கிறது, மேலும் ஒரு புராதன மக்கள் அல்லது இனமாக மாறியது, அதன் சொந்த நாட்டிலிருந்து கானானில் இருந்து பிடுங்கப்பட்டது & அதன் இளமைக்காலத்தில் பேர்லினின் நுழைவாயில்களில் வந்து சேருங்கள். யூதரைப் பற்றிய பிரபலமான ஜீடியன் கட்டுக்கதை, காமன் சகாப்தத்தின் முந்தைய நூற்றாண்டுகளில் ரபினிக்கல் யூத மதத்தால் இனப்பெருக்கம் செய்யப்பட்டது, ஒரு வரலாற்றாசிரியரை ஒரு முன்கூட்டிய யூத விவரிப்புக்கு மொழிபெயர்க்கத் தொடங்கியது.
காலத்தின் புதிய முன்னுதாரணத்தை உருவாக்க, முந்தைய "தவறான மற்றும் தீங்கு விளைவிக்கும்" இடிக்க வேண்டியது அவசியம். ஒரு தேசத்தின் புனரமைப்பைத் தொடங்க, அதன் முதன்மை சாரக்கடையை அங்கீகரிக்கத் தவறிய அந்த எழுத்துக்களை நிராகரிக்க வேண்டியது அவசியம். இந்த காரணத்தினால்தான், கிரேட்ஸ் தனது முன்னோடி ஜோஸ்டை ஜீவ்ஸ் வரலாற்றில் "துளைகளை கிழித்துவிட்டார்" என்று குற்றம் சாட்டினார்: அவர் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளின் ஹீரோயிக் நாடகத்தை துண்டித்தார். தியோலுக்கு இடையில், இஸ்ரேலியர்கள், முன்னோடிகள் மற்றும் சமகாலத்தவர்கள், தீர்க்கதரிசிகள் மற்றும் சங்கீதவாதிகள், மற்றும் ஜீவ்ஸ், அரேபியர்களின் தலைவர்கள், ஜோஸ்ட் ஒரு ஆழமான இடைவெளியை வெளிப்படுத்துகிறார்கள், அவர்களுக்கிடையில் ஒரு கூர்மையான வேறுபாட்டை உருவாக்குகிறார்கள். ls பல யூதர்களை எந்த பங்கு உற்பத்தி செய்கிறது? அடுத்த அத்தியாயம் இந்த கேள்வியைக் குறிக்கும். இப்போதைக்கு, ஒரு தேசியவாத வரலாறு-அல்லது, கண்டிப்பாக பேசும் ஒரு, ஒரு தேசியவாத வரலாறு, ஏனெனில் இந்த வழக்கில் திட்டமிடப்பட்டிருப்பது, அரசியல் இறையாண்மைக்கான தெளிவான அழைப்பை உள்ளடக்குவதில்லை-லாகுனே அல்லது விபரீத மாறுபாடுகளை பொறுத்துக்கொள்ளாது.
ஜோஸ்ட், ஸுன்ஸ், கெய்கர் மற்றும் பிறரை அவர்கள் "குருட்டுத்தன்மை" காரணமாகவும், யூத வரலாற்றில் ஒரு நியாயமான அத்தியாயமாகவும் காரணம் என்று கிரேட்ஸ் மனிதர்களிடம் முயன்றார், இதன்மூலம் தங்களை வெறும் உறுப்பினர்களாக தொடர்ந்து பார்க்க ஜ்யூஸ் கண்டனம் செய்தார் ஒரு நித்திய மக்கள் அல்லது பழங்குடியினர் (வோக்ஸ்ஸ்டாம்) என்பதை விட மத நாகரிகம்.
கிரேட்ஸின் கூர்மையான விமர்சனம் இந்த வேலையின் ஆரம்ப பகுதியில் தோன்றவில்லை, ஆனால் அதன் முடிவை, தியோடர்ன் சகாப்தத்தைப் பற்றிய வோலூமில், i860 இல் ஜோஸ்ட் இறந்த பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவர் எழுதினார். 1853 ஆம் ஆண்டில் கிரேட்ஸ் தனது அபரிமிதமான வெளியீட்டை வெளியிடத் தொடங்கியபோது, அவரும், பாஸ்னேஜ் & ஜோஸ்டைப் போலவே, விவிலியக் காலத்திற்குப் பிறகு ஜீவிஷ் கதைகளைத் தொடங்கினார், மேலும் முதல் தொகுதி மிஷ்னா & டால்முட்டின் நேரத்தை உள்ளடக்கியது, டெம்பிளின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு. சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, அவர் ஹாஸ்மோனிய இராச்சியத்தின் தேரியோவுக்குத் திரும்பினார், ஆனால் இருபது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகுதான்-அதாவது, பிஸ்மார்க்கின் பிரஸ்ஸியாவால் ஜெர்மனியின் செகான் தி ரீச் & யூனிஃபிகேஷனின் ஆய்வுக்குப் பிறகு, மத்திய மற்றும் தெற்கு ஐரோப்பா முழுவதும் தேசியவாதம் வெற்றிகரமாக அதிகரித்து வருகிறது - டி கிரேட்ஸின் புரோட்டோனேஷனலிஸ்ட் நிலை அதன் இறுதி, முதிர்ந்த வடிவத்தை அடைகிறது .19 அவர் தனது காலத்தில் ஜீவ்ஸின் வரலாற்றை சுருக்கமாகக் கூறிய பின்னரே, மற்றும் அவரது புத்தகத்தை பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் கருப்பொருளுடன் முடித்தார், ஒரு எதிர்மறையான மற்றும் கசப்பான தொனியில், டி கிரேட்ஸ் காலவரிசைப்படி பின்வாங்குகிறார் "தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தார்மீக மக்களின்" பிறப்பை மறுகட்டமைக்க. ஜீயஸைப் பற்றி இதுவரை எழுதப்பட்ட முதல் தேசிய-வரலாற்று காவியமாக இருப்பது தற்செயலானது அல்ல, இது விவிலிய சகாப்தத்துடன் உச்சக்கட்டத்தை அடைகிறது.
ஒரு தேசிய உணர்வு இருக்க, ஒரு நவீன கூட்டு அடையாளம், புராணம் மற்றும் தொலைதொடர்பு இரண்டும் தேவை. தியவுண்டேஷன் புராணம், நிச்சயமாக, தியோட்டின் டெக்ஸ்டுவல் பிரபஞ்சம் ஆகும், அதன் கதை, வரலாற்று கூறு, பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் ஒரு துடிப்பான புராணமாக மாறியது, தத்துவவியல் விமர்சனங்கள் இருந்தபோதிலும், 20 கிரேட்ஸைப் பொறுத்தவரை, தத்துவவியல் ஒரு தெளிவற்ற தன்மையால் வளர்க்கப்பட்டது & இன்னும் இல்லை உலகத்திற்கு இரட்சிப்பைக் கொண்டுவருவதற்கான தியேட்டர் யூத மக்கள் தான் என்று முழு தேசியவாத அனுமானம்.
"வாய்வழி தோரா" (மிஷ்னா & டால்முட்) இன் விளக்கம் மற்றும் மத்தியஸ்தம் இல்லாமல் பல நூற்றாண்டுகளாக யூத சமூகங்கள் தியோட்டை ஒரு சுயாதீனமான படைப்பாக நினைத்ததில்லை. இது முக்கியமாக கிழக்கு ஐரோப்பாவின் ஜீவ்ஸ் மத்தியில், ஹலகா (மதச் சட்டம்) மூலமாக மட்டுமே புரிந்துகொள்ளக்கூடிய ஒரு சிறிய புத்தகம், நிச்சயமாக அது வர்ணனையாளர்களுக்கு அங்கீகாரம் அளிக்கிறது.
மிஷ்னா & தல்மு ஆகியவை வழக்கமான பயன்பாட்டில் இருந்த யூத நூல்கள்; டோரா (பென்டேட்டூச்) இலிருந்து பத்திகளை அறிமுகப்படுத்தியது, எந்தவொரு விவரிப்பு தொடர்ச்சியும் இல்லாமல், வாராந்திர பிரிவின் வடிவத்தில் ரியா தி அலோ தி தி சைனகோக்ஸில். ஒட்டுமொத்தமாக தியோட் கடந்த காலங்களில் கரைட்டுகளுக்காகவும் நவீன காலங்களில் புராட்டஸ்டன்ட்டுகளுக்காகவும் தியேட்டிங் வேலையைத் தொடர்ந்தது. பெரும்பாலான யூதர்களுக்கு, பைபிள் என்பது புனித நூலாக இருந்தது, எனவே அவர்களுக்கு உண்மையில் அணுகமுடியாது, ஹோலி லான் பூமியில் ஒரு உண்மையான இடமாக கற்பனையான கற்பனையில் அரிதாகவே இருந்தார்.
பெரும்பாலும் ரபினிக்கல் பள்ளிகளின் தயாரிப்புகள், இந்த வயதினரின் விளைவுகளை உணரும் யூதர்களுக்கு கல்வி கற்பித்தல் மற்றும் அதன் மெட்டாபிசிகல் நம்பிக்கை ஒரு சில விரிசல்களைக் காட்டத் தொடங்கியிருப்பது, அவர்களின் நிச்சயமற்ற, நொறுங்கிய அடையாளத்தை வலுப்படுத்த மற்றொரு மூலத்திற்கான நீண்ட காலத்தைக் காட்டுகிறது. வரலாற்றின் ஒற்றுமை மத நம்பிக்கைக்கு பொருத்தமான மாற்றாக அவர்களைத் தாக்கியது, ஆனால், புத்திசாலித்தனமாக, தங்கள் கண்களுக்கு முன்பாக எழும் புராணக் கதைகளைத் தழுவுவதில்லை-புராணங்கள் துரதிர்ஷ்டவசமாக ஒரு பேகன் அல்லது எக்ஸ்டியன் கடந்த காலத்துடன் முன்னேறுகின்றன-ஒரே வழி கண்டுபிடிப்பு & ஒரு இணையான தேசிய புராணத்தை பின்பற்றுங்கள். சமகால யூதர்களின் வெறுப்பாளர்களை உறுதிப்படுத்துவதற்காக கூட, இந்த புராணங்களுக்கான இலக்கிய ஆதாரமான தியோட், வணக்கத்தின் ஒரு பொருளாக உள்ளது என்ற உண்மையை இது உறுதிப்படுத்தியது. பண்டைய இராச்சியம் அதன் சொந்த தாயகத்தில் இருப்பதால், யூதர்கள் ஒரு மக்கள் அல்லது ஒரு தேசம் என்பதற்கான வலுவான சான்றுகளை முன்வைக்கின்றனர் - வெறுமனே ஒரு மத சமூகம் அல்ல, பிற, மேலாதிக்க மதங்களின் நிழலில் வாழ்கின்றனர் - அக்வார் கிரால் டவர் தி புக் ஆஃப் புக்ஸ் டர்ன் ஒரு யூத மக்களை கற்பனை செய்வதற்கான அணிவகுப்பை தீர்மானித்தல்.
பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் ஐரோப்பாவின் பிற தேசிய இயக்கங்களைப் போலவே, ஒரு கண்டுபிடிப்பில் வீர காலத்தை (கிளாசிக்கல் கிரீஸ், தி ரோமன் குடியரசு, டூடோனிக் அல்லது கல்லிக் பழங்குடியினர்) ஒரு பொற்காலம் தேடிக்கொண்டிருந்தன, இதனால் அவை புதிதாக வெளிவந்தவை அல்ல என்பதைக் காட்டுகின்றன. பழங்காலத்திலிருந்தே, யூத தேசியவாதத்தின் மொட்டுகள் தாவீதின் கருத்தியல் இராச்சியத்திற்கு மாறுகின்றன, அதன் பிரகாசமும் சக்தியும் மத நம்பிக்கையின் அரங்குகளில் நூற்றாண்டுகளில் சேமிக்கப்பட்டுள்ளன.
1870 களில் - டார்வின் & 'உயிரினங்களின் தோற்றம்-க்குப் பிறகு-படைப்பின் தத்துவத்துடன் ஒரு தீவிர வரலாற்றைத் தொடங்க முடியவில்லை. ஆகவே, கிரேட்ஸின் படைப்புகள், ஜோசபஸின் பண்டைய வரலாற்றைப் போலல்லாமல், "இஸ்ரேலின் தெலனில் குடியேற்றம் மற்றும் அவர்கள் மக்களாக மாறுவதற்கான தொடக்கத்துடன்" திறக்கப்படுகின்றன. வேலையை மேலும் விஞ்ஞானமாக்குவதற்கு முந்தைய அற்புதங்கள் தவிர்க்கப்பட்டன. எகிப்திலிருந்து சுருக்கமான சுருக்கங்களுக்கு தேசபக்தர்கள் மற்றும் எக்ஸோடஸைக் குறைப்பது விந்தையானது, இந்த வேலையை மேலும் தேசியமயமாக்க வேண்டும் என்று வைத்துக்கொள்வோம். கிரேட்ஸ் ஆபிரகாம் தி ஹீப்ருவை சுருக்கமாகவும், மோசே ஓரிரு பக்கங்களிலும் விவரிக்கிறார். அவரைப் பொறுத்தவரை தாய் பூமி, குடியேற்றம், அலைந்து திரிதல், மற்றும் தோரா ஆகியவற்றைக் காட்டிலும், தேசங்களை வளர்க்கும் தேசிய பிரதேசமாகும். கானானின் தெலன், அதன் "அற்புதமான" தாவரங்கள் மற்றும் விலங்கினங்கள் மற்றும் தனித்துவமான காலநிலையுடன், ஜெவிஷ் தேசத்தின் கருத்தியல் தன்மையை உருவாக்குகிறது, இது குழந்தை பருவத்தில் அந்த அமைப்பில் முதல் தைரியமான, முன்கூட்டிய நடவடிக்கைகளை எடுத்தது. ஒரு மக்களின் பின்விளைவு ஆரம்பத்திலேயே தீர்மானிக்கப்படுகிறது, அதன்பிறகு ஒருபோதும் மாறாது: & இந்த தேசம் இன்னும் ஆரம்ப நிலையில் இருந்தபோது, ஆன்மீக விதைகள் ஏற்கனவே அதன் ஆவிக்குள் வளர்ந்து கொண்டிருந்தன, மற்றும் அதன் இதயம் மங்கலாக இருந்தாலும், அது விதியை உணர்ந்ததாக உணர்ந்தது பெரிய செயல்களைச் செய்வது, இது பிற மக்களிடமிருந்து வேறுபடுத்தி அதை மேன்மையடையச் செய்யும், மேலும் அந்த மங்கலான உணர்வு ஒரு வலிமையான நம்பிக்கையாக வளரும் வரை அதன் ஆசிரியர்களும் வழிகாட்டிகளும் அதைக் கற்பித்தால் such அத்தகைய ஒரு தேசத்தில் இதுபோன்ற ஒரு நாடு இருக்க முடியாது சிறப்பு குணங்களை வளர்த்துக் கொள்ளக்கூடாது, அது ஒருபோதும் அதன் இதயத்திலிருந்து வெளியேறாது
இந்த அறிக்கையை வெளியிட்ட கிரேட்ஸ், விவிலியக் கதையை நெருக்கமாகப் பின்தொடரத் தொடங்குகிறார், சிறந்த இலக்கிய மொழி தேரோயச் செயல்கள், இராணுவ வலிமை, தேக்கிங்கத்தின் இறையாண்மை மற்றும் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக "ஜீவிஷ் தேசத்தின் குழந்தைஹூ" இன் தத்துவார்த்த வீரியம் ஆகியவற்றை எடுத்துக்காட்டுகிறார். தியோட்டின் புத்தகங்களைப் பற்றி சில எச்சரிக்கையான இடஒதுக்கீடுகளை அவர் குரல் கொடுக்கும் அதே வேளையில், கானானின் வெற்றியைத் தொடர்ந்து அவர் கேள்விக்குரிய உண்மையின் தடுப்பாக ஒரு சொலியாக முன்வைக்கிறார், அவர் இறக்கும் நாள் வரை அவர் நிலைநிறுத்தினார். அவரைப் பொறுத்தவரை, தெரேவரனைக் கடக்கும் "இஸ்ரவேல் பிள்ளைகள்" கானானின் தேலனைக் கைப்பற்றுகிறார்கள், இது அவர்களின் முன்னோர்களுக்குத் தெரிந்திருந்தது, ஒரு ஆதிகால குலத்தின் சந்ததியினர்.
கிரேட்ஸ் தீமிகிரல்களுக்கு பகுத்தறிவு விளக்கங்களை வழங்க முயற்சிக்கிறார், ஆனால் அவர் அவற்றை மையக் கதைகளிலிருந்து கூடுதல் வரை குறைக்கிறார். இருப்பினும், அவர் மனித செயல்களாக இருந்தாலும் அவற்றை தீர்க்கமானதாக மாற்றினார். ஆகவே, கோலியாத்துக்கு மேலான இளம் டேவியின் தெரோயிக் நீதிபதிகள் மற்றும் தேட்ரியம்பின் செயல்பாடுகள், சில விவரங்களை விவரிக்கின்றன, மேலும் அந்த இளைஞனை அதிகாரத்திற்கு கொண்டுவருவது மற்றும் அவரது ராஜ்யத்தின் ஒருங்கிணைப்பு பல பக்கங்களை நிரப்புகின்றன. டேவி மிகவும் பாவியாக இருந்தபோதிலும், கோ & கிரேட்ஸ் ராஜாவை மன்னியுங்கள், யூத மதத்தில் "அவரது பெரிய செயல்களால்" ஒரு பாராகான் ஆனார், அவை எப்போதும் மக்களுக்காகவே செய்யப்பட்டன. சாலொமோனின் சிந்தனையும் ஒரு முழு அத்தியாயத்தைப் பெறுகிறது, ஏனென்றால் அது "ஒரு பரந்த மற்றும் வலிமை" 'பூமியிலுள்ள மிகப் பெரிய ராஜ்யங்களை எதிர்த்து நிற்கும் சாம்ராஜ்யம். " கிரேட்ஸ் அதன் மக்கள் தொகையை நான்கு மில்லியனாக மதிப்பிடுகிறார்; இரண்டு ராஜ்யங்களாக அதன் பிரிவு அதன் வீழ்ச்சியின் தொடக்கத்தைக் குறிக்கிறது. இஸ்ரவேலின் ராஜ்யம் அதன் சொந்த அழிவை ஏற்படுத்துகிறது, இறுதியில் அதே விதி யூதாவின் ராஜாக்களை முந்தியது.
இஸ்ரேலின் பிள்ளைகளின் தலைவிதியின் தீசாவின் கதை பாவத்தின் உறுதியான கருத்தாக்கத்துடன் உயர்கிறது, ஆனால் இஸ்ரேலின் மகள்கள் மீது அதிக குற்றம் சுமத்தப்படுகிறது: "இஸ்ரேலிய பெண்கள், கற்பு மற்றும் அறநெறியின் பாதிரியாரை நியமிக்கிறார்கள் என்பது ஒரு குறிப்பிடத்தக்க உண்மை. பால் மற்றும் அஸ்டார்ட்டின் ஒழுக்கக்கேடான வழிபாட்டிற்கான ஒரு சிறப்பு விருப்பம். "22 ஆனால் அதிர்ஷ்டவசமாக, இஸ்ரவேலின் அறிவார்ந்த பிள்ளைகளும் தீர்க்கதரிசிகள், அவர்கள் ஒரு உயர்ந்த, விழுமிய ஒழுக்கநெறிக்கு வழிநடத்த தங்கள் முழு சக்தியுடனும் போராடுகிறார்கள், வேறு யாரும் அறியாத ஒரு தனித்துவமான நெறிமுறை மக்கள்.
கிரேட்ஸ் மையக் கதைகளுக்கு உண்மையாக இருக்கிறார் & எப்போதும் தியோட்டிற்கு பிரமிப்பு நிறைந்தவர்; அவர் விவிலிய சித்தாந்தத்தில் முரண்பாடுகளுக்குள் ஓடும்போது, சில சமயங்களில் அவர் வேறுபட்ட அணுகுமுறைகளை சமரசம் செய்ய முயற்சிக்காமல் முன்வைக்கிறார். எடுத்துக்காட்டாக, பாபிலோனிய நாடுகடத்தலில் இருந்து வந்தவர்களின் தலைவரான எஸ்ராவின் தத்துவார்த்த கொள்கைக்கு இணையாக, கிரேட்ஸ் டேவிட் மன்னரின் புறஜாதி பெரிய பாட்டியான ரூத் தி மொவாபியரின் வாழ்க்கையை விவரிக்கிறார். திறமையாக, அவர் இருவருக்கும் இடையிலான தத்துவார்த்த மற்றும் அரசியல் முரண்பாடுகளை மறுகட்டமைக்கிறார், மேலும் ஒரு கணம் அவற்றுக்கிடையே முடிவெடுக்க முடியாது என்பது போல் தெரிகிறது.
ரத்துசெய்வதன் முக்கியத்துவத்தை கிரேட்ஸ் தெளிவாக புரிந்துகொள்கிறார், திருமணங்களை கலக்கவும், புறஜாதி பெண்களை தங்கள் குழந்தைகளுடன் வெளியேற்றவும். அவர் எழுதுகிறார்: இது ஒரு பயங்கரமான பாவமாக எஸ்ரா ஹெல். யூத அல்லது இஸ்ரேலிய இனம் அவருடைய பார்வையில் ஒரு புனிதமானது, மற்றும் வெளிநாட்டு பழங்குடியினருடன் கலப்பதன் மூலம் அவதூறுக்கு ஆளாகிறார்கள், அவர்கள் உருவ வழிபாட்டை வெறுக்கிறார்கள் என்றாலும் ... அந்த தருணம் யூத மக்களின் தலைவிதியை தீர்மானிப்பதாகும். எஸ்ரா, & அவர் நினைத்ததைப் போலவே, யூதர்களுக்கும் தெய்வீக உலகத்திற்கும் இடையில் பிரிவினை சுவரை எழுப்புகிறார்கள்.
இந்த நடவடிக்கை முதல் முறையாக ஜீயுக்கான வெறுப்பைத் தூண்டும் என்று விளம்பரப்படுத்த கிரேட்ஸ் தயங்குவதில்லை. ரூத்தின் கதையில் அவர் வைக்கும் தெம்பாஸிஸுக்கு இது ஒரு காரணமாக இருக்கலாம் - இது "புனித விதை" என்ற கருத்தாக்கத்திற்கு ஒரு உலகளாவிய சவால் என்பதை அறிந்திருக்க வேண்டும், பாபிலோனியாவிலிருந்து வந்தவர்கள் ஹெல். எவ்வாறாயினும், இறுதியில், அவர் தனது முழு ஆதரவையும் ஒரு பிரத்தியேக யூத மதம் மற்றும் தேரிஜி ஆகியவற்றின் கண்டுபிடிப்பிலிருந்து அதன் முன்னோடிகளான எஸ்ரா மற்றும் நெகேமியாவால் அதன் எல்லைகளை வரையறுக்கிறார்.
ஒரு காதல் கருத்தாக்கம் ஒரு இனரீதியான அடித்தளத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது, ஏற்கனவே கிரேட்ஸை வழிகாட்டும் தொகுதிகளில் வழிகாட்டுகிறது, ஆனால் அவ்வளவு வலிமையாக இல்லை. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அவர் கருத்துக்களின் வரலாற்றாசிரியராக இருந்தார், மற்றும் ஜீவ்ஸின் வரலாற்றைப் பற்றிய அவரது முந்தைய தொகுதிகள் அவற்றின் இலக்கிய பாரம்பரியத்தை விவரிக்கின்றன மற்றும் முதன்மையாக அதன் தார்மீக மற்றும் மத உள்ளடக்கங்களை மையமாகக் கொண்டுள்ளன. அதே நேரத்தில், ஜேர்மன் தேசியவாத வரையறைகளை உறுதிப்படுத்துவது தோற்றம் மற்றும் இனத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது, குறிப்பாக 1848 ஆம் ஆண்டில் அப்போதைய-ஜனநாயக வசந்தகால நாடுகளின் தோல்விக்குப் பின்னர், பல ஆண்டுகளாக, யூத வம்சாவளியைச் சேர்ந்த புத்திஜீவிகள் ஒரு சிறிய குழுவினரிடையே புதிய உணர்திறனைக் கிளப்புகிறது. கிரேட்ஸ், அவரது எல்லா சந்தேகங்களுக்கும், தயக்கங்களுக்கும், அவற்றில் ஒன்று. இடதுசாரி மற்றும் அறிவார்ந்த தைரியமுள்ள மனிதரான மோசஸ் ஹெஸ், கார்ல் மார்க்சின் முன்னாள் பிரையன், ரோம் & ஜெருசலேம் என்ற புத்தகம்: 'கடைசி தேசியவாத கேள்வி 1862 இல் தோன்றியது. "இது ஒரு தெளிவற்ற தேசியவாத அறிக்கையாகும் கிரேட்ஸின் யூத வரலாற்றை வடிவமைப்பதில் அவரது நிலைப்பாடு மிகவும் தீர்க்கமானதாக இருந்ததால், இருவருக்கும் இடையிலான சுருக்கமான தொடர்புகளை நாங்கள் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
முன்னதாக ரோம் & ஜெருசலேமுக்கு, ஹெஸ் கிரேட்ஸை உற்சாகத்துடன் மேற்கோள் காட்டுகிறார். தல்முட்டிற்குப் பிறகும், ஜீவ்ஸின் வரலாறு "இன்னும் ஒரு தேசிய தன்மையைக் கொண்டுள்ளது; இது எந்த வகையிலும் வெறுமனே ஒரு க்ரீ அல்லது சர்ச் வரலாற்றைக் கொண்டிருக்கவில்லை" என்று யூத வரலாற்றாசிரியரின் படைப்புகள் (தொகுதி ஐந்து) அவருக்குத் தெரிவிக்கின்றன. [25] இந்த வியக்கத்தக்க வெளிப்பாடு கருப்பொருளுக்கு பதிலளித்தது ஜேர்மனியில் யூத-விரோத வெளிப்பாடுகள், அரசியல் மற்றும் தத்துவ ரீதியான தினசரி சந்திப்புகள், அவரது "தேசிய இருப்பை" கண்டறிய அவரைத் தூண்டின. ஜெர்மானியர்கள் மீதான தனது வெறுப்பை மறைக்க அவர் தனது பணி முழுவதும் எந்த முயற்சியும் செய்யவில்லை, அவர்களை துன்புறுத்துவதை நிறுத்தவில்லை. அவர் பிரஞ்சு, மற்றும் இன்னும் "உண்மையான" யூதர்களை விரும்புகிறார்.
ஜெர்மனியில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்ட ஹெஸ் பிரான்சுக்கு செல்கிறார். ஐரோப்பாவில் ஏற்பட்ட புரட்சிகளின் தோல்வி அவரை அரசியலில் இருந்து தற்காலிகமாக ஓய்வு பெறுவதற்கும் இயற்கை அறிவியலில் கவனம் செலுத்துவதற்கும் காரணமாகிறது. அவரது தீவிர போலி அறிவியல் வாசிப்பு அவரை 1850 களில் மூழ்கத் தொடங்கிய சிகிச்சை கோட்பாடுகளுக்கு அறிமுகப்படுத்துகிறது. 1850 ஆம் ஆண்டில், ஸ்காட்ஸ்மேன் ராபர்ட் நாக்ஸ் தனது நன்கு அறியப்பட்ட புத்தகமான 77ie ரேஸ் ஆஃப் மேன் வெளியிடுகிறார்; இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, ஜேம்ஸ் டபிள்யூ. ரெட்ஃபீல்டின் ஒப்பீட்டு உடலியல், அல்லது, ஆண்கள் மற்றும் விலங்குகளுக்கிடையேயான மீள்செலுத்தல், யுனைடெட் ஸ்டேட்ஸில் தோன்றும். 1853 ஆம் ஆண்டில், கார்ல் குஸ்டாவ் காரஸின் மனித வடிவத்தின் சின்னம் ஜெர்மனியிலும், மனித இனங்களின் சமத்துவமின்மை பற்றிய ஃபிரெஞ்ச்மேன் ஆர்தர் டி கோபினோவின் கட்டுரையின் முதல் தொகுதியிலும் காணப்படுகிறது. [26] இந்த படைப்புகள் பிற "விஞ்ஞான" புத்தகங்களையும், மற்றும் சில சிந்தனையாளர்களையும் பின்பற்றின. தெஸ்கானில் அப்போதைய பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பாதி இனவெறி மற்றும் ஓரியண்டலிஸ்ட் மரபுகளின் சந்தோஷத்தில் மகிழ்ச்சியுடன் துள்ளத் தொடங்கியது. அரசியல் இடது மற்றும் முக்கிய கல்வியாளர்களிடையே ஆதரவை சேகரித்தல். கார்ல் மார்க்ஸ் முதல் எர்னஸ்ட் ரெனன் வரையிலான சிந்தனையாளர்கள் யூதர்கள், ஆபிரிக்கர்கள் அல்லது ஓரியண்டின் மக்கள் பற்றிய எழுத்துக்களை முன்விரோதமாக வெளியிட்டனர், அவை மிக விரைவாக வந்தன.
மேற்கத்திய கலாச்சாரத்தின் மையங்களில் இனக் கோட்பாட்டின் மக்கள்தொகையைக் கணக்கிட, ஐரோப்பிய மேன்மையின் உணர்வைக் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும் 'கண்டத்தின் மேற்கு மற்றும் மையத்தில் தொழில்துறை மற்றும் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியை ராபி அடிப்படையாகக் கொண்டது, மேலும் இது உயிரியல் மற்றும் தார்மீக உயர்வை பிரதிபலிக்கும் விதமாக விளங்குகிறது. மேலும், வளர்ச்சி அறிவியலில் செய்யப்பட்ட முன்னேற்றம், வாழ்க்கை அறிவியலை சமூக ஆய்வுகள் மற்றும் வரலாற்றுடன் இணைக்கும் ஒப்பீட்டு கற்பனைகளுக்கு வழிவகுத்தது. 1880 கள் வரை இனக் கோட்பாடு கிட்டத்தட்ட கேள்விக்குறியாக இருந்தது & சவால் செய்யவில்லை.
ஹெஸ் புதிய இலக்கியங்களையும், அவரின் கூர்மையான புலன்களையும் - முன்பு அவரை ஒரு கம்யூனிஸ்டாக, ஒருவேளை ஜெர்மனியில் முதன்முதலில் ஆக்கியுள்ளார் - இப்போது அவரை ஒரு புதிய முடிவுக்கு கொண்டு செல்கிறார்: "தேசியம் மற்றும் சுதந்திரத்தின் சிக்கல்களைக் கருத்தில் கொண்டு இன்னும் ஆழமான பிரச்சினை உள்ளது வெறும் சொற்றொடர்களால் தீர்க்க முடியாது, அதாவது, தெரேஸ் கேள்வி, இது வரலாற்றைப் போலவே உள்ளது & அரசியல் மற்றும் சமூகப் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்க முயற்சிக்கும் முன் தீர்க்கப்பட வேண்டும். "27
கடந்த கால வரலாறு இன மோதல்கள் மற்றும் வர்க்கப் போர்களின் தொடர்ச்சியான கதைகளை உள்ளடக்கியது, ஆனால் இன மோதல்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தியது. இந்த இரத்தக்களரி போராட்டங்கள் முடிவுக்கு வரும் வரை, ஹெஸ் வாதிடுகிறார், குறைந்தபட்சம் கிழக்கு ஐரோப்பாவில் உள்ளவர்கள் -ஜூவ்ஸ்-ஹோலி லேண்ட் என்று பொருள்படும். யூதர்கள் புறஜாதியினருடன் முரண்படுகிறார்கள் என்பதே ஹெஸ் முடிவுக்கு வந்தது, அவர்கள் எப்போதும் ஒரு தனித்துவமான இனக்குழுவாகவே இருக்கிறார்கள். இந்த பண்டைய மற்றும் தொடர்ச்சியான இனத்தின் ஆரம்பம் எகிப்தில் பவுன் ஆகும். தெஃபாரோக்களின் கல்லறைகளில் உள்ள சித்திரங்கள், தெம்பிள்ஸ் மற்றும் அரண்மனைகளின் கட்டமைப்பாளர்களிடையே சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளன, மனித வகைகள் நவீன யூதர்களுடன் ஒத்ததாக இருந்தன. "யூத இனம் மான்கினின் முதன்மை இனங்களில் ஒன்றாகும், இது அதன் ஒருமைப்பாட்டை தக்க வைத்துக் கொண்டுள்ளது" என்று ஹெஸ் எழுதுகிறார், "அதன் காலநிலை சூழலின் தொடர்ச்சியான மாற்றங்களுக்கு மத்தியிலும், மற்றும் ஜெவிஷ் வகை அதன் தூய்மையை நூற்றாண்டுகளின் மூலம் பாதுகாத்து வருகிறது." அவர் தொடர்கிறார்: "யூதர்கள் மற்றும் யூதர்கள் வீணாக, இந்தோ-ஜெர்மானிய மற்றும் மங்கோலிய இனங்களுடனான மாற்றம் அல்லது திருமணத்தின் மூலம் தங்கள் வம்சாவளியை அழிக்க முயற்சி செய்கிறார்கள், ஏனென்றால் ஜெவிஷ் வகை அழிக்க முடியாதது." 2 கள்
இந்த தேசத்தின் நீண்ட ஆயுளுக்கு என்ன காரணம்? எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, தீன்ஸ்வர் அதன் மதம் மற்றும் நம்பிக்கை என்று ஹெஸ் புத்தகம் முழுவதும் மீண்டும் வலியுறுத்துகிறார். ஜேர்மனியில் விடுதலையைப் பின்பற்றுபவர்களை அவர் கேலி செய்வதைப் போலவே அவர் அதன் ஆதரவாளர்களை வெறுக்கிறார். ஜெவிஷ் மதம் என்பது ஒரு தேசிய பாரம்பரியமாகும், இது ஜெவிஷ் மக்களின் ஒருங்கிணைப்பைத் தடுக்கிறது. எவ்வாறாயினும், ஒருங்கிணைப்பது சாத்தியமில்லை. எந்த தவறும் செய்யாதீர்கள் its அதன் அனைத்து முக்கியத்துவத்திற்கும், ஜீவிஷ் அடையாளத்தை பாதுகாப்பதில் மதம் மட்டும் இல்லை: ஆகவே இது வாழ்க்கையை உருவாக்கும் கோட்பாடு அல்ல, இனம்; அதேபோல், யூத வழிபாட்டின் ஆதாரமான விவிலிய-ஆணாதிக்க வாழ்க்கையை உருவாக்கிய கோட்பாடு அல்ல, ஆனால் இது யூத மூதாதையர்களின் தேசபக்த வாழ்க்கை, இது பைபிளின் ஒருங்கிணைப்பின் அடிப்படை அடிப்படையாகும், இது வேறு ஒன்றும் இல்லை, ஆனால் ஒரு தேசிய வரலாற்று வழிபாட்டு முறை உருவாகிறது குடும்ப மரபுகள். 29
"தேசிய தோற்றம்-மதம்" பற்றிய இந்த அடிப்படை நிலைப்பாட்டின் பெரும்பகுதி, கிரேட்ஸின் ஹிஸ்டரி ஆஃப் தி ஜீவ்ஸின் முதல் தொகுதிக்கு முன்னரே உள்ளது. அதேசமயம், கிரேட்ஸின் வரலாற்றின் கருத்து இருமடங்கு, தத்துவார்த்த மற்றும் கருப்பொருளுக்கு இடையில் அலைந்து திரிகிறது, ஹெஸின் இன "பொருள்முதல்வாதம்" அதை இன்னும் கடினமான அத்தியாவசிய மற்றும் தேசியவாத நிலைக்கு மாற்ற உதவுகிறது. ரோம் மற்றும் ஜெருசலேமில் ஹெஸ் புகழ்ந்துரைக்கும் i860 & ஐந்தாவது (ஆரம்ப) தொகுதி மூலம், கிரேட்ஸ் யூத வரலாற்றை இரண்டு அத்தியாவசிய கூறுகளால் ஆனது என்று தெக்ஸைலுக்கு முன்னும் பின்னும் சித்தரிக்கிறார். ஒருபுறம், வெளிப்படையாக அழியாத யூத பழங்குடி யாரோ, அதே சமயம் ஜீவிஷ் மதம், நித்தியமல்ல, தெசோல். ஆனால் 1860 களில் இருந்து, கிரேட்ஸின் வரலாறு, ஜீவ்ஸின் வரையறையில் யாரையும் மிகவும் தீர்க்கமானதாகக் கருதுகிறது, இருப்பினும் தெய்வீக பிராவிடன்ஸ் வரலாற்றின் மூலம் அவற்றைத் தொடர்கிறது.
கிரேட்ஸ் அதன் ஆசிரியரை சந்திப்பதற்கு முன் ரோம் & ஜெருசலேம். அந்த சந்திப்பு அவர்களின் நெருங்கிய நட்பு மற்றும் விரிவான கடிதத் தொடர்புகளைத் தொடங்கியது, இது 1875 ஆம் ஆண்டில் ஹெஸ் இறக்கும் வரை தொடர்ந்தது. "மூதாதையர் நிலத்தை" தியோல் செய்ய ஒன்றாக பயணிக்க இருவரும் திட்டமிட்டனர், ஆனால் இறுதியில் வரலாற்றாசிரியர் தனது சொந்த பயணத்தை மேற்கொண்டார். ஹெஸ்ஸின் புத்தகம் தோன்றி ஒரு வருடம் கழித்து, கிரேட்ஸ் தனது சொந்த ஒரு கவர்ச்சிகரமான கட்டுரையை வெளியிடுகிறார், இது "ஜீவிஷ் பந்தயத்தின் புத்துணர்ச்சி" என்ற தலைப்பில் உள்ளது. [30] இது பெரும்பாலும் ஹெஸ்ஸுடனான உரையாடலைக் குறிக்கிறது, மேலும் இது சில சந்தேகங்களையும் தயக்கங்களையும் பரிந்துரைத்தாலும், அதுவும் ஹெஸ் ஆய்வாளர்களில் ஒருவராக இருந்த இறையியல் முன்னேற்றத்தின் ஒரு பகுதியை ஏற்றுக்கொள்வதை வெளிப்படுத்துகிறது.
"புத்துணர்ச்சி" என்பது கிரேட்ஸின் எழுத்தில் ஜீவிஷ் மக்களின் கண்டுபிடிப்பு மூலம் எடுக்கப்பட்ட வடிவங்களை மட்டுமல்லாமல், வரலாற்று புத்திஜீவிகள் ஐரோப்பிய புத்திஜீவிகளின் பல வட்டங்களை உலுக்கும் அப்போதைய பிற்போக்குத்தன பிரச்சினையின் தீவிர நனவையும் வெளிப்படுத்துகிறது. ஒரு மனித சமூகம் தன்னை ஒரு தேசமாக முன்வைக்க எது சரியானது, கிரேட்ஸ் அதிசயங்கள், மற்றும் அது ஒரு இன தோற்றம் அல்ல என்று பதிலளிக்கிறது, ஏனென்றால் சில நேரங்களில் வெவ்வேறு இன வகைகள் ஒன்று சேர்ந்து ஒரு மக்களை உருவாக்குகின்றன. உதாரணமாக, சுவிட்சர்லாந்தால் காட்டப்பட்டுள்ளபடி, மொழி என்பது பொதுவான வகுப்பான் அல்ல. ஒரு தேசிய உருவாக்கத்திற்கு பிரதேசம் ஒன்றிணைவது கூட போதாது. வரலாற்று மெமோ-ரைஸ் மக்களை ஒன்றிணைக்கிறதா, கிரேட்ஸைக் கேட்கிறது, மற்றும் ஒரு கூர்மையான மற்றும் புத்திசாலித்தனமான வரலாற்று அவதானிப்புடன் பதிலளிக்கிறது them நவீன கால வரை மக்கள் அரசியல் வரலாற்றில் பங்கேற்க மாட்டார்கள், ஆனால் தலைவர்கள் மற்றும் ஆட்சியாளர்களின் செயல்களை செயலற்ற முறையில் பார்வையிடுகிறார்கள். அப்படியானால், ஒரு தேசியத்திற்கான ஆய்வறிக்கையை வழங்கும் உயர் கலாச்சாரமா? இல்லை, ஏனென்றால் இதுவும் புதியது, மேலும் இது இன்னும் மக்களால் பெறப்படவில்லை. தேசங்களின் இருப்பு ஒரு மர்மம், அவற்றைக் கணக்கிட ஒரே வழி இல்லை.
கிரேட்ஸ் சொல்வது போல், வரலாற்றில் அழியாத மனிதர்களும், அழியாத மற்றவர்களும் இருக்கிறார்கள். ஹெலெனிக் & லத்தீன் இனங்களில் எதுவும் மிச்சமில்லை, அவை மற்ற மனித பிரிவுகளாகக் கரைந்துள்ளன. இதற்கு நேர்மாறாக, ஜெவிஷ் இனம் தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதிலும், உயிர்வாழ்வதிலும் வெற்றிபெற்றுள்ளது, மேலும் அதன் அற்புதமான விவிலிய இளைஞர்களைப் புதுப்பிக்க உள்ளது. பாபிலோனிய நாடுகடத்தலுக்குப் பிறகு அதன் மறுமலர்ச்சி மற்றும் சீயோனுக்கு திரும்பியதன் பின்னர் அதன் புதுப்பித்தலுக்கான திறனை வெளிப்படுத்துகிறது. ஆகவே, மக்கள் மறுபிறப்புக்கான அதிசய திறனைக் கொண்ட ஒரு கரிம உடலாகும், இது சாதாரண உயிரியல் உயிரினங்களிலிருந்து வேறுபடுகிறது. ஜெவிஷ் இனத்தின் இருப்பு, ஸ்டார்ட்டிலிருந்து தனித்துவமானது, அதனால்தான் அதன் வரலாறு ஒரு அற்புதம். உண்மையில், இது ஒரு "மெசியானிக் மக்கள்", இது இறுதியில் மனிதகுலம் அனைத்தையும் காப்பாற்றும். கிரேட்ஸைப் பொறுத்தவரை, தேசோசென் மக்களின் இறையியல் அரசியல் விட தார்மீகமானது, சிதைந்துபோகும் பாரம்பரிய நம்பிக்கையின் சில தூசி நிறைந்த எச்சங்களைத் தக்க வைத்துக் கொள்கிறது.
அப்போதைய பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் அனைத்து தேசத்தை வளர்க்கும் வரலாற்றாசிரியர்களைப் போலவே, கிரேட்ஸ் தனது தேசத்தின் வரலாறு விழுமியமானது என்றும் வேறு எந்த தேசிய வரலாற்றோடு ஒப்பிடக்கூடாது என்றும் கருதுகிறார். 1860 களின் பாதியிலும் 1870 களின் முற்பகுதியிலும் எழுதப்பட்ட ஹிஸ்டரி ஆஃப் தி ஜீவ்ஸின் இறுதி பகுதிகளில் இந்த (ஒப்புக்கொள்ளப்படாத முறையற்ற) ஆய்வறிக்கையின் எதிரொலிகளை நாம் காணலாம். நவீன காலங்களில் (1848 புரட்சிகள் வரை) யூத வரலாற்றை அர்ப்பணிப்பதில் தெய்வீக அம்சம் குறிப்பாக முக்கியமானது, மேலும், முந்தையதைப் போலவே, முந்தைய இரண்டு தொகுதிகளின் படைப்புகளில், வரலாற்றாசிரியர் ஜீவ்ஸின் விவிலிய பரம்பரையை புனரமைக்க முயன்றார். இந்த தொகுதிகளின் தொனி மற்றொரு வரலாற்றாசிரியரின் தூண்டுதலைத் தூண்டுகிறது.
1870 களில் ஹென்ரிச் வான் ட்ரெயிட்ச்கே ஒரு பிரபலமான வரலாற்றாசிரியராக இருந்தார், பேர்லினின் யுனிவர்சிட்டியில் ஒரு மரியாதைக்குரிய நாற்காலியை வைத்திருந்தார். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் டி? அதாவது ஜெர்மனியின் வரலாறு என்ற படைப்பை அவர் மிகவும் பாராட்டினார், மேலும் அந்த ஆண்டு புகழ்பெற்ற பத்திரிகை பிரஷ்யன் ஆண்டு புத்தகங்கள், அதில் அவர் இணைப்பாளராக இருந்தார், அவருடைய முக்கியமான கட்டுரையை வெளியிடுகிறார். "எங்கள் யூதத்தைப் பற்றி ஒன் வோர் தி" என்ற தலைப்பில் இந்த ஆய்வறிக்கை இருந்தது, மேலும் ஜெவிஷ் அடையாளத்திற்கான அறிவார்ந்த விரக்தியின் முதல் கல்வி சட்டபூர்வமானதாகும்.
வரலாற்றாசிரியரின் முக்கிய கவலை மரியாதைக்குரியது. கிழக்கு ஐரோப்பாவிலிருந்து யூத குடியேறியவர்களின் அலைகள் ஜேர்மனியில் ஜெவிஷ் இருப்பை விரிவுபடுத்துகின்றன, இது ஜெர்மன் தேசத்தின் இருப்புக்கு அச்சுறுத்தலாக கருதப்பட்டது. இந்த குடியேறியவர்கள், ட்ரெயிட்ச்கே வாதிட்டார், டி ஸ்பானிஷ் வம்சாவளியைச் சேர்ந்த யூதர்களைப் போல இல்லை. ஒரு சகிப்புத்தன்மையுள்ள சமுதாயத்தில் வாழ்கிறார்கள், எனவே மேற்கு ஐரோப்பாவில் தங்கள் புரவலன் நாடுகளுடன் நன்கு ஒருங்கிணைந்தனர். ஆனால் போலந்து யூதர்கள் எக்ஸ்டியின் கனமான கையால் பாதிக்கப்படுகின்றனர், இது அவர்களை & அன்னியரை மேலதிக ஜெர்மன் கலாச்சாரத்திற்கு சிதைக்கச் செய்தது, இதனால் அவர்களின் ஒருங்கிணைப்பு ஒரு மங்கலான ஜெர்மன்-யூத கலாச்சாரத்திற்கு வழிவகுக்கும். இந்த யூதர்கள் ஜெர்மானிய தேசத்திற்குள் இணைவதற்கு ஒரு மகத்தான முயற்சியை மேற்கொள்ள வேண்டியிருக்கும், அது அவர்களுக்கு இன்னும் தடைசெய்யப்பட்டிருந்தது. ஆனால் இந்த வளர்ச்சி-அடையப்படுவது வெகு தொலைவில் இருந்தது, ஏனென்றால் அவர்கள் சுய-பிரித்தெடுப்பைப் பிரசங்கிக்கும் அறிஞர்களால், குறிப்பாக முக்கியமற்ற வரலாற்றாசிரியர் ஹென்ரிச் கிரேட்ஸ். ட்ரீட்ஷ்கே ஹே தி ஜீவின் வரலாறு, அல்லது எந்த வகையிலும் அதன் இறுதி தொகுதிகள், மற்றும் கோபமடைந்தன: ரியா தி கிரேட்ஸின் ஹிஸ்டரி ஆஃப் தி ஜீவ்ஸ்: "வயது-ஓல் எதிரிக்கு" எதிராக என்ன வைராக்கியமான ஆத்திரம், Xty, தூய்மையானவர்களுக்கு என்ன கொடிய வெறுப்பு & லூதர் முதல் கோதே & ஃபிட்சே வரை ஜெர்மன் நாட்டின் மிகப்பெரிய பிரதிநிதிகள்! & என்ன மிக மோசமான, வெற்று மற்றும் தாக்குதல் பெருமை! ... ஜெர்மானிய "புறஜாதியினருக்கான" வெறுப்பை இந்த ரிகி எந்த வகையிலும் ஒரு ஆர்வத்துடன் கட்டுப்படுத்தவில்லை.
ட்ரீட்ஷ்கேவின் உயர்ந்த நிலைப்பாட்டால் கிரேட்ஸ் மிரட்டப்படவில்லை, மேலும் தியந்தி-யூத விமர்சனத்திற்கு பதிலளிப்பதை நெருக்கமாக வாதிட்டார். ஆனால் பெஞ்சமின் டிஸ்ரேலியின் ஆத்திரமூட்டும் மேற்கோளுடன் தனது கட்டுரையை முடிப்பதை அவர் எதிர்க்கக்கூடாது: நீங்கள் ஒரு தூய காகசியன் இனத்தை அழிக்க முடியாது. இது ஒரு உளவியல் உண்மை, இயற்கையின் விதி, இது எகிப்து மற்றும் அசீரியா, ரோமானிய பேரரசர்கள் மற்றும் எக்ஸ்டியன் விசாரிப்பாளர்களின் சிந்தனைகளை கலங்க வைக்கிறது. எந்தவொரு தண்டனை முறையும், உடல் ரீதியான சித்திரவதைகளும் இல்லை, ஒரு உயர்ந்த இனம் ஒரு தாழ்ந்த ஒருவரால் நுகரப்படலாம் அல்லது அழிக்கப்படலாம். 32
அத்தகைய தேசியவாத "பிடிவாதத்துடன்" எதிர்கொள்ளுங்கள், ட்ரெட்ச்கே தீட்டோனை உயர்த்துவார் மற்றும் அவரது வரலாற்றுப் பற்களைத் தாங்கிக் கொள்ளுங்கள்: "வெஸ்டின் மக்களுடன் யூதர்களின் முழுமையான இணைப்பு ஒருபோதும் அடையப்படாது. இது வேரூன்றியிருப்பதால், தத்துவத்தை மென்மையாக்க மட்டுமே முடியும் பண்டைய வரலாறு. "33 மேலும், ஜெர்மானிய தேசத்திற்குள் ஒரு தேசமாக யூதர்கள் ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும் என்ற ஒரு விருப்பத்தை அவர் கிரேட்ஸில் புரிந்துகொள்கிறார், ஒவ்வொரு" உண்மையான "ஜேர்மனியரும் கையை விட்டு நிராகரிக்க வேண்டும் என்ற ஒரு விருப்பம். அவர் கிரேட்ஸை தேசியவாத யூத மனப்பான்மையுடன் குற்றம் சாட்டினார், மேலும் எந்த வகையிலும் தன்னை ஒரு ஜேர்மனியாகக் கண்டால் நீண்ட நேரம் ஆச்சரியப்பட்டார். இல்லை, அவர் முடித்தார், கிரேட்ஸ் தனது தற்செயலான தாயகத்தில் ஒரு அன்னியராக இருந்தார், ஒரு ஓரியண்டல் "அவர் நம் தேசத்தைப் புரிந்து கொள்ளவோ அல்லது புரிந்துகொள்ளவோ விரும்பவில்லை; அவருக்கும் எங்களுக்கும் பொதுவான ஒன்றும் இல்லை, தவிர அவர் நம் குடியுரிமையைப் பெற்றிருக்கிறார் மற்றும் எங்கள் தாய்மொழியைப் பயன்படுத்துகிறார்-தவிர எங்களை சபிக்கவும் சத்தியம் செய்யவும். " பின்னர் பிரஷ்ய வரலாற்றாசிரியர் கிழித்தெறியட்டும்: ஆனால் இந்த இனரீதியான எண்ணம் பகிரங்கமாகிவிட்டால், யூதர்கள் அதன் தேசிய அந்தஸ்தை அங்கீகரிக்கக் கோரினால், அது விடுதலையின் சட்டபூர்வமான அடித்தளத்தை இடிக்கிறது. இந்த அபிலாஷைகளை நிறைவேற்ற ஒரே ஒரு வழி உள்ளது: குடியேற்றம், நம் நாட்டிற்கு வெளியே எங்காவது ஒரு யூத அரசின் உருவாக்கம், பின்னர் அது மற்ற நாடுகளின் அங்கீகாரத்தை வெல்ல முடியுமா என்று பார்க்கும். ஜெர்மனியின் மண்ணில் இரட்டை நேஷன்ஹூவுக்கு இடமில்லை. ஜெர்மானிய அரசுகளை நிர்மாணிக்க ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் உழைத்தது, யூதர்கள் அதில் எந்தப் பகுதியும் இல்லை. "
ட்ரீட்ஷ்கே யூதர்களின் "ஈஸ்டில் தோன்றியதை" வெறுப்பது மிகவும் தீவிரமாக வளரும். இப்போதைக்கு, இது சிவில் தேசியவாதம் மற்றும் வெளிப்படையான இன தேசியவாதத்திற்கு இடையிலான நிலைப்பாடாகும். வில்ஹெல்ம் மார் அல்லது அடோல்ஃப் ஸ்டோக்கர் போன்ற மோசமான யூத-விரோத எதிர்ப்பாளர்களைப் போலல்லாமல், யூதர்கள் ஜெர்மானிய தேசத்தில் "சேருவதற்கு" சாத்தியமில்லை என்பதை அவர் நிராகரிக்கவில்லை. ஆனால் ஒரு யூத மக்களுக்கும் ஒரு ஜேர்மன் மக்களுக்கும் இடையிலான அவரது நீண்டகால வரலாற்று வேறுபாடு, யூதத்தையும் ஜேர்மனியத்தையும் இரண்டு முரண்பாடுகளாக மறுபரிசீலனை செய்வதற்கான அவரது அத்தியாவசியப் போக்கை வெளிப்படுத்துகிறது, எனவே சமரசம் செய்ய முடியாத, அடையாளங்கள். ட்ரீட்ஷ்கேவின் தேசியவாதம் ஒரு இன-அத்தியாவசியவாத கண்ணோட்டத்துடன் போதுமானதாக இருந்தது, அதில் ஜீ யூதராக இருந்தார், அவருடைய கலாச்சாரம் மற்றும் மொழி முற்றிலும் ஜெர்மன் என்றாலும் கூட. இதில் அவர் உண்மையில் கிரேட்ஸிடமிருந்து கொள்கையில் மிகவும் வேறுபட்டவர் அல்ல, அவர் தனது புத்தகத்தின் இறுதி அத்தியாயங்களில் இதேபோன்ற, ஒரே மாதிரியான நிலைகளை முன்வைக்கிறார்.
கிரேட்ஸ் இன்னும் தேசியவாத வரலாற்றாசிரியராக இருக்கவில்லை என்றாலும், அவரது முழுப் பணியும் ஒரு சுருக்கத்துடன், தெளிவற்றதாக இருந்தால், அரச இறையாண்மைக்காக ஏங்குகிறது.
ஜீவ்ஸ் மற்றும் அவர்களின் "பண்டைய தாயகம்" இடையே ஒரு புதிய மதச்சார்பற்ற தொடர்பைக் கட்டியெழுப்ப உதவிய முதல் சிந்தனையாளர்களில் ஒருவராக அவர் இருந்தபோதிலும், அவர் தனது எதிராளியான ட்ரெட்ச்கே அல்லது அவரது பிரையன் ஹெஸ்ஸைப் போலல்லாமல், அந்த தாயகத்திற்கு யூதர்கள் குடியேறுவது குறித்து சந்தேகம் கொண்டிருந்தார். ஹெஸ்ஸுடனான அவரது தொடர்பு இருந்தபோதிலும், மற்றும் சுருக்கமான ஆனால் உணர்ச்சிகரமான நிலத்திற்கு அவர் சென்றிருந்தாலும், அவர் உண்மையில் ஒரு சியோனிசவாதி அல்ல. அதனால்தான், ட்ரெயிட்ச்கேவின் சவாலுக்கு அவர் பின்வாங்கினார், தப்பித்துக்கொண்டார், யூத மதத்தை ஒரு தேசியம் என்று எப்போதும் வரையறுக்கவில்லை என்பதை மறுக்கிறார். பெரும்பாலான ஜேர்மன்-யூத புத்திஜீவிகளின் எதிர்விளைவுகளைக் கருத்தில் கொண்டு, கிரேட்ஸ் தன்னை மீண்டும் ஒரு முழுமையான ஜேர்மனியாகக் கண்டார், அவர் சம உரிமைகளைத் தவிர வேறொன்றையும் கோரவில்லை. ட்ரெய்ட்ஷ்கே கிரேட்ஸின் ஜெர்மன் அல்லாத தோற்றத்தை இழிவுபடுத்தியதால், ஜீவ்ஸின் வரலாற்றின் எழுத்தாளர் பெர்லின் வரலாற்றாசிரியரை ஒரே நச்சு நாணயத்துடன் திருப்பிச் செலுத்துகிறார்: ட்ரீட்ஷ்கே ஒரு ஸ்லாவிக் பெயர் அல்லவா? ஜேர்மன் தேசியவாதத்தின் ஒருங்கிணைப்பில் உள்ள முக்கிய உள் போராட்டத்தை இரண்டு இனவழி வரலாற்றாசிரியர்களின் வெளிப்பாடு அம்பலப்படுத்துகிறது. கிரேட்ஸ் & ட்ரீட்ஷ்கே ஆகிய இருவருக்கும், பின்னர் முக்கியமாக வம்சாவளியைச் சேர்ந்த ஒரு விஷயமாக இருந்தது, ஒரு பண்டைய, நேரியல் மற்றும் வரலாற்றை நீடித்தது, முறையே ஜெர்மானிய புராணங்கள் அல்லது தியோட்டை ஆதரிக்கிறது. பின்னர் ஒரு "மக்கள்-இனம்" ஆகும், இது கடந்த காலத்திலிருந்து தோன்றியது, அதன் எடை பிரதிநிதித்துவத்தில் கூட்டு அடையாளங்களை தீர்மானிக்கிறது மற்றும் கோடிட்டுக் காட்டுகிறது. இரு வரலாற்றாசிரியர்களும் ஒரு வோல்கிஷ் தேசிய கண்ணோட்டத்துடன் ஊக்கமளித்தனர், யூதர்களின் பின்னணியில் இருந்த ஜேர்மனியர்களுக்கும், ஜெஸ்டிய வம்சாவளியைச் சேர்ந்த ஜெர்மானியர்களுக்கும் இடையிலான கூட்டுறவு சாத்தியம் குறித்த சந்தேகம் எங்கிருந்து வந்தது. இரு தரப்பினரின் தேசிய வேர்களை இமேஜினில் "யூதர்கள்" மற்றும் "ஜேர்மனியர்கள்" இடையே ஒருபோதும் விவாகரத்து செய்யவில்லை, ஏனெனில் ஒருபோதும் திருமணமாகவில்லை என்பதால், இதுபோன்ற தொடர்புகளை அதிகரிக்க முயற்சிப்பதில் அதிக அர்த்தம் இருப்பதாக இருவரும் நம்பவில்லை.
யூதரல்லாத வம்சாவளியைச் சேர்ந்த சில ஜேர்மன் புத்திஜீவிகள் இந்த அவநம்பிக்கையான மற்றும் தீர்மானகரமான நிலைப்பாட்டை மறுக்கிறார்கள் என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். முதல் அத்தியாயத்தில் சுட்டிக்காட்டியுள்ளபடி, ஜேர்மன் தேசியவாதத்தின் அனைத்து ஆதரவாளர்களும் வோல்கிஷ் தூண்டுதலால் ஆனவர்கள், யூத-விரோதத்திற்கு மிகக் குறைவானவர்கள் என்று கருதுவது தவறு. பல தாராளவாதிகள் மற்றும் பெரும்பாலான சமூக ஜனநாயகவாதிகள், அனைவரையும் உள்ளடக்கிய குடியரசு அடையாளத்தை நம்புகிறார்கள், அதில் ஜெர்மன் யூதர்கள் ஒரு ஒருங்கிணைந்த பகுதியாக இருந்தனர். இதேபோல், ட்ரீட்ஷ்கேவின் விரோதத்தால் இயற்கையாகவே பயமுறுத்தும் ஜெர்மன்-யூத புத்திஜீவிகள், கிரேட்ஸின் தேசிய-இனவாத நிலைப்பாட்டுடன் கடுமையாக முரண்பட்டனர். பெர்லின் பல்கலைக்கழகத்தின் தத்துவ பேராசிரியரான மோரிட்ஸ் லாசரஸ் முதல், வரலாற்றுத் துறையில் அவரது சகாவான ஹாரி ப்ரெஸ்லாவ் வழியாக, கிரேட்ஸின் முன்னாள் மாணவர் ஹெர்மன் கோஹன் வரை, மார்பர்க்கின் யுனிவர்சிட்டியில் நன்கு அறியப்பட்ட நவ-கான்டியன் தத்துவஞானி ஆனார், அனைவரும் கிரேட்ஸை கடுமையாக விமர்சித்தனர். . ஒரே மாநிலத்தில் இரண்டு தேசிய இனங்கள் இருக்கக்கூடாது என்பதை அவர்கள் அனைவரும் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள், ஆனால் ஒன்றிணைக்கும் தேசத்திற்குள் பன்முகத்தன்மையைக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதையும் பராமரிக்கிறார்கள். ஜெர்மானியமே பல்வேறு கலாச்சார கூறுகளின் வரலாற்று உற்பத்தியாகும், அவர்கள் வாதிட்டனர், மேலும் அவற்றை தொடர்ந்து உள்வாங்கிக் கொள்ளும் அளவுக்கு அது நெகிழ்வானது. ஜீயஸ், மற்ற பாடங்களைப் போலவே, புராட்டஸ்டன்ட்டுகள் மற்றும் கத்தோலிக்கர்கள், முதலில் ஜேர்மனியர்கள் மற்றும் இரண்டாவதாக யூதர்கள் மட்டுமே. யூதர்களின் பின்னணியில் உள்ள சில புத்திஜீவிகள் தங்கள் தனித்துவமான இன தோற்றத்தை நம்புகிறார்கள் என்பதில் சந்தேகமில்லை, ஆனால் கிட்டத்தட்ட அனைவருமே எதிர்கால தேசிய-கலாச்சார திட்டம் மற்றும் அந்த திட்டம் ஜேர்மன் என்று தீர்மானிக்கிறார்கள்.
பிரச்சனை என்னவென்றால், வரலாற்றாசிரியர்களிடையே தகராறு நீக்குவது சமூகத்தின் பல்வேறு பகுதிகளிலும் ஸ்ப்ரீயைக் கொண்டிருக்கும் குறைந்த அளவிலான யூத-விரோதத்தின் இருண்ட சூழ்நிலையில் நடக்கிறது. 1870 களில் தொடர்ச்சியான பொருளாதார நெருக்கடிகள், தொழில்மயமாக்கலின் வேகமான சக்திகளைத் தடுக்காத நிலையில், பொருளாதார பாதுகாப்பின்மை உணர்வை உருவாக்குகின்றன, இது உடனடியாக அடையாளத்தின் கவலைகளாக மொழிபெயர்க்கப்பட்டது, இது ஒரு வரலாற்று நிகழ்வு, இருபதாம் நூற்றாண்டில் நன்கு அறியப்பட்டதாக இருக்கும். 1870 ஆம் ஆண்டின் வெற்றிகரமான வெற்றி மற்றும் "மேலே இருந்து" ரீச்சின் ஒருங்கிணைப்பு விரைவில் அவர்களின் ஒன்றுபடும் மகிமையை இழந்தது, மேலும் மக்கள் எப்போதுமே "மற்றவர்கள்" - மத மற்றும் "இன" சிறுபான்மையினர் என்று குற்றம் சாட்டினர். வெகுஜன ஜனநாயகத்தின் முன்னேற்றம் அரசியல் யூத-விரோதத்தின் தூண்டுதலையும் தூண்டுகிறது modern இது நவீன காலங்களில் வெகுஜன ஆதரவை திரட்டுவதற்கான ஒரு சிறந்த வழியாகும். தெருக்களில் இருந்து தெப்ரஸ் வழியாக ஏகாதிபத்திய சக்தியின் தாழ்வாரங்கள் வரை, ஈஸ்ட் & "ஜேர்மனியர்களாக இருக்க வேண்டும்" என்று வந்த "ஓரியண்டல்ஸ்" இல் விஷம் பிரச்சாரம் இருந்தது.
விடுதலையை ரத்து செய்ய திறந்த அழைப்புகள் இருந்தன. இந்த மூச்சுத் திணறல் சூழ்நிலையில்தான், 1880 ஆம் ஆண்டில் ஒரு பொது மனு, யூதரல்லாத வம்சாவளியைச் சேர்ந்த எழுபத்தைந்து புத்திஜீவிகள் மற்றும் தாராளவாத பொது நபர்களால் கையெழுத்திட்டது, யூத-விரோத அலைகளைத் தணிக்கவும் தடுக்கவும் முயன்றது. அவர்களில் முக்கியமான மற்றும் மதிப்புமிக்க கையொப்பமிட்டவர்களில் ஒருவர் தியோடர் மம்மேரி ஆவார். பண்டைய ரோமின் இந்த சிறந்த வரலாற்றாசிரியர் தனது கையொப்பத்தை வெளிப்படுத்துவதில் திருப்தியடையவில்லை; "யூதர்களின் கேள்வி" பற்றிய விவாதத்தில் ஈடுபட அவர் தேர்வு செய்தார்.
இந்த கட்டுரை ஜீயஸின் நிலைப்பாடு மட்டுமல்ல, ஜேர்மன் தேசியத்தின் தரம் மற்றும் தரம் என்பதையும் அவர் தெளிவாக புரிந்துகொள்கிறார். சோதனையிட்ட சில மாதங்களுக்குப் பிறகு, "எங்கள் யூதத்தைப் பற்றி இன்னொரு கவலை" என்ற தலைப்பில் ஒரு கவர்ச்சிகரமான கட்டுரையை அவர் வெளியிடுகிறார். [35] இது அவரது சகாவான ட்ரெட்ச்கேவுக்கு ஒரு நேரடி பதிலாக இருந்தது, அன்றிலிருந்து, வரலாற்றாசிரியர்களின் விவாதம் மூன்று முன்னணி செய்தித் தொடர்பாளர்களை உள்ளடக்கியது. எந்த தவறும் செய்யாதீர்கள்: ஒரு வரலாற்றாசிரியர் மற்றும் குடிமகனாக, மம்சென் ஒரு தேசியவாதி.
அவர் ஜெர்மனியின் ஒருங்கிணைப்பை ஆதரிக்கிறார் மற்றும் அல்சேஸ்-லோரெய்னை அதன் வலுக்கட்டாயமாக இணைத்துக் கொண்டார். ஆனால் 1870 களில் ஜேர்மன் தேசியவாதத்தின் வளர்ந்து வரும் இனமயமாக்கலால் அவர் கவலைப்பட்டார், இது அவரை எழுதுவதற்கு தூண்டுகிறது, முரண்பாடாக: ஒரு முழு குடிமகன் மட்டுமே தனது தோற்றத்தை திரும்பிப் பார்க்கவும், தன்னை ஒரு நபராகவும் பார்க்கக்கூடிய ஒரு சூழ்நிலையை விரைவில் பெறுவோம். மன்னஸின் மூன்றாம் மகன்களில் ஒருவரின் வழித்தோன்றல்; இரண்டாவதாக, ஒரு பூசாரி அவற்றை விளக்குவது போல் மட்டுமே நற்செய்திகளை நம்புபவர்; மூன்றாவதாக, உழவு மற்றும் விதைப்பு ஆகியவற்றில் திறமையானவர் யார்
பண்டைய ஜெர்மனியைப் பற்றி டசிட்டஸின் எழுத்துக்களின் வெளிச்சத்தில் ஒரு நவீன தேசத்தை கட்டியெழுப்புவது, ஜேர்மன் யூதர்களை மட்டுமல்ல, ரீச்சின் பல குடிமக்களையும் விட்டு வெளியேறுவதைக் குறிக்கிறது. தனது இளமை பருவத்தில் ஒரு புரட்சிகர குடியரசாக இருந்த ரோம் வரலாற்றின் ஆசிரியர், எப்போதும் தேசியவாதத்தின் ஒரு சிவில் கருத்துக்கு உதவுகிறார்.
பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் அனைத்து வரலாற்றாசிரியர்களையும் போலவே, மொம்சென் அப்பாவியாக, தேசங்களும் தேசியவாதமும் பழங்காலத்தில் இருந்தே இருந்தன என்று கருதினார். ஆனால் டூடோனிக் இராச்சியங்களில் ஜெர்மானிய தேசத்தின் ட்ரெட்ச்கேசா தியரிஜின் என்றால், & கிரேட்ஸ் டேவி & சாலமன் ஆகியோரின் தேதியில் ஜீவிஷ் தேசத்தின் ஆதாரத்தைக் கண்டார், ஏனென்றால் மம்ஸென் அவர்களின் மிகச்சிறந்த வரலாற்று மாதிரியானது ஜூலியஸ் சீசரின் காலத்தில் ரோம், அதன் திறந்த மற்றும் நெகிழ்வான குடியுரிமை பற்றிய கருத்தாக்கத்துடன். அவரது அரசியல் கடந்த காலத்தின் மூல மூலத்திலிருந்தும் அவரது வரலாற்றுப் பணியிலிருந்தும் தேசம் உருவாகிறது என்று அவரது கற்பனை.
பண்டைய அடையாளங்களில் உள்ளார்ந்த தனிமைப்படுத்தலை அவர் வெறுக்கிறார், அதேபோல் அவர் தனது சொந்த அரசியல் நிகழ்காலத்தில் நவீன இனவெறியை வெறுக்கிறார். யூதேயாவின் வரலாற்று வரலாறு குறித்த அவரது அறிவு பெரும்பாலும் ஏகாதிபத்திய ரோமானிய மூலங்கள் மூலமாகவே வந்தது, இருப்பினும், அவரது ரோமின் வரலாற்றில் "யூதா & ஜீவ்ஸ்" என்ற தலைப்பில் முதல் அத்தியாயத்தின் பக்கம், ஜோஸ்டின் எழுத்தையும் அவர் நன்கு அறிந்திருந்தார் என்று கூறுகிறது. யூதர்கள் அவசியம் அறிவார்ந்த எபிரேயர்களின் வாரிசுகள் என்று மம்சென் டி நினைக்கவில்லை, மேலும் ரோமன் சாம்ராஜ்யம் முழுவதிலும் உள்ள பெரும்பாலான ஜீய்கள் யூதேயாவின் குடிமக்களின் நேரடி உயிரியல் சந்ததியினர் அல்ல என்று கருதுகின்றனர்.
தேசங்களின் வளர்ச்சியைப் பற்றிய அவரது அத்தியாவசிய எதிர்ப்பு வரலாற்று பார்வை ட்ரீட்ஷ்கே-கிரேட்ஸ் சர்ச்சையில் முன்னுக்கு வந்தது. மம்சனுக்கு, ஜீவ்ஸ் ஒரு அன்னிய மக்கள்-இனம் அல்ல, ஆனால் புதிய ஜெர்மனியுடன் ஒருங்கிணைந்த பழங்குடியினர் அல்லது சமூகங்களில் ஒன்றாகும். ஷெல்ஸ்விக்-ஹால்ஸ்டீன், மம்சனின் பிறந்த இடம், அல்லது ஹனோவர் அல்லது ஹெஸ்ஸின் மக்களிடமிருந்து அவர்கள் கொள்கை அடிப்படையில் வேறுபட்டவர்கள் அல்ல. ஒரு நவீன தேசம் என்பது பல்வேறு மூலங்களிலிருந்து மாறுபட்ட கலாச்சாரக் கூறுகளைத் தேடுவதைக் குறிக்கிறது. ஜீவ்ஸ் தங்கள் சூழலுடன் ஒன்றிணைவதை வெளிப்படுத்துகிறது-சிந்தித்தல், அவர்களின் நனவு மற்றும் திறன் ஆகியவற்றின் மிகச்சிறந்த தன்மை, அவர்களின் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட தனித்துவத்தின் குறிப்பிடத்தக்க அளவு-ஆனால் ஜேர்மனியின் மற்ற பழங்குடியினர் எவரும் கைவிட வேண்டியது போலவே அவர்கள் அவ்வாறு செய்ய வேண்டும் என்று அவர் உணர்ந்தார். அவற்றின் நவீன நவீன கலாச்சாரத்தின் சில கூறுகள். ஜேர்மனியின் பிற பழங்குடியினரை விட வேறுபட்ட வாயில் வழியாக ஜெர்மானிய தேசத்திற்குள் நுழைகிறது, ஆனால் இந்த நுழைவாயில் அவர்களுக்கு ஒரு தனித்துவமான தரத்தை அளித்தது: சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி, ரோமன் பேரரசில் உள்ள ஜீவ்ஸ் நாடுகளை கலைக்கும் ஒரு உறுப்பு போலவே, அவை ஜெர்மனியில் பழங்குடியினத்தை அகற்றும் ஒரு உறுப்பு . ஜெர்மனியின் தலைநகரில், இந்த பழங்குடியினர் மற்ற இடங்களை விட அதிகமாக சேகரிக்கும் இடத்தில், தயவுசெய்து தயவுசெய்து இருக்க வேண்டும், ஜீவ்ஸ் ஒரு பொறாமைமிக்க நிலையை வகிக்கிறது. பல ஆண்டுகளாக ஜீவ்ஸ் இந்த வழியில் திறமையாக செயல்பட்டு வருவதால் எனக்கு எந்தத் தீங்கும் இல்லை.
ஒட்டுமொத்தமாக, திரு. ஸ்டோக்கரை விட அண்டர்ஸ்டூவுக்குச் செல்வது மிகவும் சிறந்தது என்று தோன்றுகிறது, ஏன் ஒரு குறிப்பிட்ட சதவீத யூதர்களை ஜெர்மன் எஃகுக்குத் தூண்டியது?
ஜெர்மானியர்களாக மட்டுமல்லாமல், புதிய ஜெர்மானியத்தின் முதல் முகவர்களாகவும், முன்கூட்டிய மாகாணவாதங்களை அகற்றுவதாக செயல்படும் ஜேவ்ஸை மம்ஸென் கருதுகிறார் என்பது தெளிவாகிறது. ஜீவ்ஸ் ஒப்பீட்டளவில் நகர்ப்புற மற்றும் முதலாளித்துவமாக இருந்தது, வகுப்புகளை ஆய்வு செய்வதில் முக்கிய பங்கு வகித்தது, மேலும் உயர் ஜேர்மனியின் தெஸ்பிரியாவுக்கு ஒரு பெரிய பங்களிப்பை வழங்கியது, இது அப்போதைய மொழியாக மாறியது.
எங்களுக்குத் தெரியும், மம்சென் மற்றும் பிற ஜேர்மன் தேசிய தாராளவாதிகளின் இந்த தாராள மனப்பான்மை நீண்ட காலத்திற்கு இழக்க நேரிடும். அவர்களின் சிவில் தேசியவாதத்தின் மாதிரி இருபதாம் நூற்றாண்டின் முதல் பாதியில் தோற்கடிக்கப்பட்டது மட்டுமல்லாமல், முரண்பாடாக, 1933 ஆம் ஆண்டில், தேசிய சோசலிச ஜேர்மன் தொழிலாளர் கட்சியின் மாநாட்டில், அறிவியலாளர் ஜோசப் கோயபல்ஸ், மாம்சனின் "அகற்றும் உறுப்பு" யை யூத எதிர்ப்பு என்று புகழ்ந்தார். அவரது பார்வையில், ரிச்சர்ட் தி வாக்னரின் யோசனை, ஜே .39 ட்ரீட்ஷ்கே & கிரேட்ஸ் டி, மம்ஸனின் தலையீட்டிற்கு பகிரங்கமாக பதிலளிக்கவில்லை, இருப்பினும் இதுபோன்ற "இயற்கை மற்றும் தர்க்கரீதியான "வற்றை அகற்றும் மூன்றில் ஒரு நிலையை யாரும் வரவேற்கவில்லை. இன சொற்பொழிவு. கிரேட்ஸின் முழு சாயலும் வரலாற்று வரலாற்றுக்கு எதிரானதாகும், குறிப்பாக பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ஜோஸ்ட் மற்றும் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் மோம்சென் ஆகியோரால் குறிப்பிடப்படுகிறது. இந்த நிலையை யூத-விரோதமாக அவர் கருதுகிறார், ஏனெனில் இது ஒரு யூத மக்கள்-இனத்தின் நிலைத்தன்மையையும் நித்தியத்தையும் உறுதியாக நிராகரிக்கிறது-இது ஜெர்மன் வோல்கிற்கு இணையானது-இது விவிலிய விவரிப்பில், ஆரம்ப காலங்களில் பிறந்தவர், பின்னர் உலகம் முழுவதும் சிதறடிக்கப்பட்டார்.
Beside his historiographic work, Graetz devote the much of his time in thelast years of his life to thestudy of theOT, which ha the in themeantime become thebook of theJewish national revival. He willingly accepte the theprinciple of biblical philological critique, & even offere the various suggestions as to when some of thelate books were composed, but to his dying day continue the to rebut any historical challenges to it. He was especially committe the to thetrustworthiness of thePentateuch & totally rejecte the themany attempts to date its composition to several different periods. For example, he regarde the Spinoza's hypothesis that theOT, or parts thereof, was written by Ezra to be idiotic.10 For Graetz, thePentateuch was written not long after theevents it described, & all that it recounte the was historically accurate. theoverwhelming proof was that thelate prophets reiterate the precisely thebiblical stories "written" hundreds of years earlier. theidea that those stories coul the have been compose the in that same late perio the di the not even cross his mind.
