Devapriyaji - True History Analaysed

 Java Kumar மறக்கருணையாகும்.
சில உயிர்கள் சிலகாலம் திருவடிபேற்றில் திளைத்தும் தத்தம் வினைப் புசிப்பின்படி
மீண்டும் வரும். மீண்டுவாரா முக்தி பரமுக்தியெனில், அவசியம் வருகையில் அப்படி மீண்டும் வரும் நிலைக்கு பதமுக்தியென்று சொல்வர்.
சாலோகம் - ஈசனவன் கூட்டத்தில் அவ்வுலகில் வாழ்வது
சாமீபம் - ஈசன் சமீபத்தில் அவன் ஆடும்பாதமடி புனிதவதியார் போல் வாழும் பேறு
சாரூபம் - ஈசனின் வடிவே தாமுமெய்தி வாழ்வது
சாயுச்சியம் - ஈசனே தன்னுள் கலந்து தான் அவனாகிவிட்ட அத்துவித நிலை.
சாரூபம் வரை பேறுபெற்ற உயிர்கள் மீண்டும் இறங்கிவருவது சொல்லக் கேட்கிறோம். இரண்டறக் கலந்துவிடல் பரமுக்தி. அவ்வளவுதான்.
முக்திக்கேற்ப பிரிபவை மார்க்கங்கள் என்பர்:
அவை முறையே:
தாசமார்க்கம் - என் கடன் பணிசெய்து கிடத்தலே என்றிருத்தல்.
சத்புத்ரமார்க்கம் - ஆணை நமதே என்று வேல் தூக்கும் உரிமை!
கவனிக்க:அவ்வழி பிறந்தோரெல்லாம் சத்புத்திரரே.
சகமார்க்கம் - இது நம்ம ஆளு என்ற பாவனையிது. வன்றொண்டர் வழி.

Chandru Rajamoorthy சாலோகம் - ஒரு வீட்டில் பணியாளராக இருப்பவர் எங்கும் சென்று பணிபுரியும் உரிமை பெற்றிருப்பது போல உயிர் முக்திக்குரிய லோகாமெங்கும் சென்று சிவனுக்கு கைங்கர்யம் செய்யும் நிலை.
சாமீப்யம் - சிவலோகத்தில் ஈசனுக்கு அணுக்கத் தொண்டராக இருக்கும் பாக்யம்.ஒரு தந்தையின் அருகில் இருக்கும் குழந்தையின் இன்பம் அந்த உயிருக்கு சித்திக்கும்.
சாரூபம் - ஈசனையொத்த உருவம் கிடைத்தல்.
உயிருக்கு தோழமை உரிமை மூலம் கிடைக்கும் இன்பம் சித்திக்கும்.
சாயுஜ்யம் - இறைவனோடு இரண்டற கலத்தல்- நீரும் உப்பும் போல- இறைவனோடு பேதமற்று இருக்கும் உணர்வு, தான் வேறு இறைவன் வேறு
என்ற வேற்றுமை உணர்வு இல்லாமல், “நான்” என்ற நிலை மறந்து சிவபோகத்தில் துய்த்தல்.

Gomathinayagam D அந்த நான்கு நிலைகளில் ஆன்மா நுகரும் இன்பம் ஐம்புலன்கட்கு அப்பாற்பட்ட சிவபோகமாகும். இதனை பெரிய புராணத்தில் தெய்வச் சேக்கிழார் சுவாமிகள் “உணர்வின் நேர் பெற வரும் சிவபோகத்தை உருவின்கண் அணையும் ஐம்பொறி யளவினும் எளிவர அருளினை” (திருஞானசம்பந்தர் சுவாமிகளின் தில்லை தரிசனம்) என்றருளியுள்ளார். அனைத்துலகுமாய நின்னை ஐம்புலன்கள் காண்கிலா என்பது திருவாசகம். ஐம்புலன்களால் காண இயலாத இறைவனிடம் நுகரும் இன்பம் ஐம்புலன்கட்கு அப்பாற்பட்டது. அவ்வின்பம் இத்தன்மையது இந்நிறத்தது என எழுதி காட்டோணாதது.

Dharumai Saravanasivam சாலோக, சாமீப, சாரூப நிலைகளில் உயிரானது சகஜ மலமான ஆணவ மலத்தோடு கூடிய நிலையில் முறையே கயிலாய வாழ்வு ஆகிய ஆனந்தத்தையும், இறைவனின் அருகிருக்கும் ஆனந்தத்தையும், இறைவனின் திரு வுருவத்தைப் பெற்று அதற்குரிய அவ்வானந்தத்தையும் அனுபவிக்கும். இந்நிலைகளை அடைந்த உயிர்கள் ஒரோவழி பிறப்புக்கு வரலாம், வரும். சம்பந்தர், அப்பர், சுந்தரர் ஆகிய ஆச்சார்யர்கள் அவ்வாறு வந்தவர்களே. இவை மூன்று நிலையும் 'பத முத்தி ' ஆகும். உதாரணம் : பிரம, விஷ்ணு, ருத்ரர் ஆகியோரும் இன்ன பிற புவனாதிபதிகளும் பத முத்தியில் இருப்பவர்களே. அதனால்தான் விஷ்ணுவானவர் காரண, காரியங்களுக்காக அவதாரம் எடுக்க நேர்ந்தது. ஆனால் சாயுஜ்ய நிலையில் உயிரின் ஆணவமலம் வறுத்த விதைபோல் பக்குவப்பட்டு விறகிடை நெருப்பு போன்றும், வெந்நீரில் சூடும் போன்றும், மலரில் வாசனை போன்றும், ஆகாயமும் காற்றும் போன்றும், சூரிய ஒளியும் நமது கண்ணும் போன்றும் அதாவது மேற்சொன்ன இவைகளெல்லாம் எப்போதும் ஒன்றுள் மற்றொன்று அடங்கி அந்த ஒன்றாகவே தெரிவதுபோல் உயிரும் சிவத்துள் அடங்கி சிவானந்தத்தை அனுபவிக்கும். இந்நிலையில் உயிருக்கு மீண்டும் பிறப்பு உண்டாகாது. இதுவே சுத்தாத்துவித சைவசித்தாந்த முத்தி எனப்படும். இதுவே 'பர முத்தி ' என்றும் சொல்லப்படும். இந்நிலையை மாணிக்கவாசகர் திருக்கோத்தும்பி பதிகத்திலும், சேக்கிழார், 'ஐந்து பேர் அறிவும் கண்களே கொள்ள ' என்னும் பெரியபுராணப் பாடலிலும், தருமை ஆதீன குருமுதல்வர் இந்தனத்தின் அங்கி என்னும் சிவபோகசாரப் பாடலிலும் விளக்குகின்றனர். இந்நிலையை உணரத்தான் முடியுமேயன்றி உணர்த்த முடியாது. திருச்சிற்றம்பலம். முனைவர். தருமை சரவணசிவம்.

சாத்துக்கூடல்-நடராஜ குருக்கள். க.விருத்தகிரி. (இதற்கு நானும் எனக்கு தெரிந்தவரையில் ஒரு பதில்தரலாமென முயற்சிக்கிறேன்)......
சனாதன தர்மம் என்ற ஹிந்து மதத்தில் எல்லா தேவர்கள் தேவதைகளுக்குமே தனித்தனி உலகங்கள் உள்ளன.அதன்படி;ஒருவன் இவற்றுள் ஏதேனும் ஒரு தேவனை உபாசித்து அதனிடம் செல்லவேண்டி அவ்வழியில் துவக்கநிலையில் பிரவேசிக்கிறான் என்றால் முதலில் அதுவே "பூஜை""வழிபாடு"
எனப்படும்.1)அந்த வழிபாட்டின் இறுதிப் பயனாக முதலில் அவன் அந்த தேவதையின் உலகத்தை நெருங்கி அதனை அடைவான்.அதுவே"சாலோஹம்"என்பது.2)அதன் பிறகு "ஆத்மார்த்த"பரார்த்த பூஜை"யில் ஒரு அனுமானமாக அத்தேவதைக்கு செய்த அதே உபசாரங்களை;அவன் அந்த தேவதையின் அருகிலிருந்து அதற்கே நேரிடையாக தொண்டு செய்யும் பாக்கியத்தை பெறுவான்.௮துவே "சாமீப்யம்"என்பது.3)பிறகு புழுவை குளவி கொட்டிக்கொட்டி;புழு அதையே நினைத்து நினைத்து அதுவும் குளவியாக மாறிவிடுதல் போலே;தானும் அந்த தேவதை போலவே மாறி அதன் உருவை ஒத்திருப்பான்.இதுவே "சாரூபம்"என்பது.(உதாரணம்; மஹரிஷி"புருசுண்டி"இவர் விநாயகப் பெருமான் போலவே முகத்தில் ஒரு துதிக்கையுடனிருப்பார்.)
4)இவன் உபாசித்த அந்த தேவதையானது தனது பணிக்காலத்தை நிறைவு செய்து; அடுத்த நிலைக்கு அது சென்றதும்;இவனே அப்பணியை அந்த தேவதையின் ஸ்தானத்திலிருந்து செயல்படுத்துவான்.மற்ற மற்ற தேவர்கள் தேவதைகளின் உலகங்களுக்கு இதுவே"சாயுஜ்யம்"என்ற முக்தி.*(குறிப்பு)இந்த சட்டம் சிவபெருமானுக்கு மட்டும் இல்லை.ஏனெனில் சிவபதத்துக்கு மேலே வேறு ஏதும் பதவிகள் கிடையாது.(இது மாதிரி பல காலங்களில்;பலஇந்திரர்கள்;பல பிரம்மாக்கள்;பல நாராயணர்கள் வந்து போயிருக்கிறார்கள்) இதில்"ஈறிலாதவன் ஈசன் ஒருவனே"என்ற வாக்கின்படி" "சிவம்"ஒன்றுதான் இறுதி நிலை.அதற்கு போக்கும் இல்லை; வரவும் இல்லை.எங்கும் பரவியிருந்தாளும் அதன் இடம் மட்டும் என்றும் நிரந்தரம்.நாம் சாயுஜ்யத்தில் அதனை அடைந்தால்; நாம் அந்த "சிவபெருமானை"மட்டும் ரீ ப்ளேஸ் செய்ய இயலாது.ஆறு கடலில் கலப்பது போலவே நாமும் அவருடன் கலந்து நாம ரூபங்கள் இழந்து செயலற்று இங்கு இருக்கலாம்."சிவ சாயுஜ்யம் என்பது இதுதான்.இந்த ஒரு இடத்தில் மட்டும் வரும் "சாயுஜ்ய முக்தி"என்பது செயலற்று அதனோடு ஒன்றி கலந்து இருப்பதுதான்.