Devapriyaji - True History Analaysed

ஒழுக்கமுடைமை என்ற அதிகாரம் வகுத்து மாந்தர் ஒழுகுமுறைகளை முன்பு அறிவுறுத்திய வள்ளுவர் இங்கு கூடாவொழுக்கம் எனத்தனியே பேசுகிறார்.
இவ்வதிகாரப் பாடல்கள் எல்லாம் பொதுவாகப் பிறரை ஏமாற்றி வாழும் அனைவர் பற்றியது எனக் கொள்ளமுடியும் என்றாலும் போலித்துறவியரை மனதில் கொண்டே வரையப்பட்டவை என்பதை எளிதில் உணரமுடிகிறது.
கூடாஒழுக்கம் என்பதற்கு தவத்திற்கு அல்லது துறவறத்திற்குப் பொருந்தாத ஒழுக்கம் என்று பெரும்பான்மையர் விளக்கினர். அதிகாரப்பாடல்களில் தவமறைந்து அல்லவை செய்தல்...(274) என்பதில் தவம், பற்றற்றேம் என்பார்...(275) என்பதில் பற்றற்றேம், நெஞ்சின் துறவார் துறந்தார்போல்................(276) என்பதில் துறவு .....மாண்டார்நீர் ஆடி....(278) என்பதில் நீராடி என்ற குறிப்புகள் வருகின்றன. மழித்தலும் நீட்டலும் வேண்டா உலகம் பழித்தது ஒழித்து விடின் (280) என்பதில் துறவுக்கான புறக்கோலங்கள் பேசப்படுகின்றன. இயல் பகுப்பில் துறவற இயலில் வைக்கப்பட்டதாலும் கூடாவொழுக்கம் அதிகாரம் கள்ளொழுக்கம் மேற்கொள்ளும் துறவியரைப் பற்றியதே என்பதில் ஐயமில்லை.

துறவு போன்று வெளியில் காட்டி, உள் நிலையில் பொருந்தா ஒழுக்கத்துடன் ஒழுகுகின்ற போலிமை நிலைகள் இவ்வதிகாரத்தில் சுட்டிக் காட்டப்படுகின்றன. மக்கள் நல்வாழ்வுக்கு வழிகாட்டுபவர்களாகவும், அறவுணர்வுகளை ஊட்டுபவர்களாகவும், எல்லா உயிர்களிடத்தும் அருள் செய்பவர்களாகவும் விளங்க வேண்டியவர்கள் துறவறம் பூண்டவர்கள். இவற்றிற்கு மாறாக பலர் நெஞ்சத்தால் துறவாமால், பொருள் வருவாய் கருதியோ பிறர் மதிப்பைப் பெற விரும்பியோ சமூகம், அரசியல் செல்வாக்குப் பெறும் நோக்கத்திலோ துறவியர் வேடம் தாங்கித் துறந்தார் போல் நடித்து வாழ்ந்து வருகின்றனர். தவவேடத்தில், செய்யத்தகாத, உலகம் பழிக்கும் இழிவான செயல்களை மறைவாகச் செய்து வாழ்கிறார்கள்.
தவம் செல்வாக்குடையது என்று கருதி அதனை மேற்கொள்வதின் மூலம், தம்முடைய உலகியல் வேட்கைகளை நிறைவேற்றிக் கொள்ளலாம் என்று கருதி, சிலர் ஏய்த்துப் பிழைக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே தவவேடம் பூணுகின்றனர். மற்றும் சிலர் மனத்தை வழிப்படுத்தும் ஆற்றல் இல்லாமல் தவக்கோலம் கொள்வதால், பிறரை வஞ்சிக்கும் தன்மை மிகுந்து பின்னர் பொய்யொழுக்கத்திற்கு மாறிவிடுகின்றனர். தவக்கோலத்தைக் கண்டு ஒரு தீங்கும் இல்லை என்று நம்பி பெண்களும் மற்றவரும் ஐயமின்றி பின்பற்றத் தொடங்குவார்கள். அந்த வாய்ப்பைத் தம் தீயொழுக்கத்திற்குப் பயன்படுத்திக் கொள்வர் இவர்கள்.

அகத்தே தவவுணர்வு சிறுதும் இல்லாத ஒருவன் புறத்தே மட்டும் கோலம் காட்டிப் பிறரை ஏமாற்றித் திரிவது வஞ்சக ஒழுக்கமாகும். புறத்தோற்றங்களால் தன்னை ஒருவன் தான் துறவி என்று வெளிப்படுத்திக் காட்டுகிறான். முக்கோல் கொண்டிருத்தலும், கமண்டலம் வைத்திருத்தலும் துறவிக்கு உரியன ஆயின; சடை வளர்த்தலும் மழுக்க வழித்தலும் வழக்கமாயின; குறிப்பீட்ட நிறமுள்ள ஆடை அணிவது போன்றவை நிலைத்துவிட்டன. இனி, மெய்த் தவத்தோர்க்கு இடையே பொய்த்தவத்தோர் பலர் தோன்றிவிட்டபின், மெய்யர் எவர், பொய்யர் எவர் என்பதைக் கண்டுபிடிப்பது கடினமாகிவிட்டது. பொய்த்துறவியர் போற்றப் பெற்றதும். மெய்த்துறவியர் பழிப்புக்கு ஆட்பட்டதும் உளதாயிற்று.
உள்ளத்தே தவத்தன்மை கொண்டிருப்பான் ஒருவன், புறத்தேயும் அதனைக்காட்டுமாறு ஏதேனும் கோலம் கொள்வானாயின் குற்றமில்லை என்றுகூட இங்கு சொல்லப்படவில்லை. புறவேடம் துறந்தவர்க்குத் தேவையே இல்லை என்றுதான் கூறப்படுகிறது.
ஒருவரது செயலின் தன்மை கொண்டே அவர் உண்மையானவரா அல்லது போலித் துறவியா என்பதை அறிந்து கொள்க என இவ்வதிகாரப் பாடல் ஒன்று அறிவுறுத்துகிறது.

துறவியர் சேர்ந்தியங்கும் நிறுவனங்களை வள்ளுவர் குறிப்பிடவில்லை. ஆனால் மடம், பள்ளி, கழகம், சங்கம் போன்ற நிறுவன அமைப்பினுள்ளேயோ அல்லது தனியாகவோ போலித்துறவிகள் இயங்கி வருகிறார்கள். நிறுவன அமைப்பு கொண்ட போலித்துறவிகள் அரசியல் சார்புநிலை எடுத்து ஆட்சிபலத்தின் துணையோடும் வணிகர், தொழிலதிபர் ஆகியோரின் அரவணைப்போடும், பன்னாட்டுத் தொடர்போடும், வலுப்பெறுகின்றனர். துறவுவேடம் பூண்டவர்கள் அரசியலில் நேரடியாகத் தலையிடுவதும் அரசியலார் துறவிகளைச் சார்ந்திருப்பதும் வழக்குமுறையாகிவிட்டது. போலித்தவவர்களைப் பின்பற்றுவோர் தாங்கள் நம்பும் துறவோர் தவறே இழைக்க மாட்டார் என்ற கருத்துக் கொண்டவர்களாகி விடுகின்றனர்; தவறு செய்தாலும் அவர் தண்டிக்கப்படக் கூடாது என்றும் எதிர்பார்க்கிறார்கள். கண்மூடித்தனமாக நம்பும் இவர்கள் அவர்க்காக வன்முறையில் ஈடுபடவோ/ தூண்டிவிடவோ தயங்குவதில்லை. கூடாவொழுக்கத்தோடு உலவும் துறவுக்கோலக் குற்றவாளிகள் பலர் சமுதாயத்தில் உயர்ந்த இடத்தில் இருக்கிறார்கள் என்பதும் கசப்பான உண்மை.
மக்கள் தொண்டாற்ற வந்ததாகச் சொல்லிக்கொள்ளும் அரசியல் தலைவர்களிலும் படிற்றொழுக்கம் மேற்கொள்வோர் பலர் இருக்கின்றனர். கையூட்டு பெறுதல், முறைகேடுகளில் ஈடுபடுதல், கட்டப்பஞ்சாயத்து செய்தல், நில உடைமைகளைப் பறித்தல், காமம், கொலை போன்ற தீச்செயல்களை மறைவாகச் செய்யும் அரசியலாரது நடவடிக்கைகளும் இவ்வதிகாரத்தில் கூறப்பட்ட அனைத்துக் குறள்களின் கருத்துக்களோடு அங்குமிங்கும் வேண்டு மாறுதல்களுடன் பொருந்தி வருகின்றன என்பது எண்ணத்தக்கது.

துறவறத்திற்கு வெளிக்கோலத்தைவிட மனப்பக்குவம்தான் தேவை என்பதைச் சொல்லவரும் வள்ளுவர் 'வெளுத்ததெல்லாம் பாலல்ல' என்ற கருத்தை நம் மனதில் நன்கு பதியுமாறு இங்கு சொல்லியுள்ளார்.