Devapriyaji - True History Analaysed

• 381ஆம் குறள் படை, குடி, உணவு, அமைச்சு, நட்பு, பாதுகாப்பு என்னும் ஆறு உறுப்புகளையும் உடையவன் ஆட்சியாளருள் சிறந்த நாட்டுத்தலைவன் ஆவான் என்கிறது.
• 382ஆம் குறள் நாட்டுத்தலைவனுக்கு நெஞ்சத்திண்மை, இல்லார்க்கு இரங்கும் குணம், அறிவுடைமை, ஊக்கமுடைமை என்னும் இந்நான்கும் குறையாமல் அமைந்திருக்க வேண்டிய இயல்புகள் ஆகும் எனக் கூறுவது.
• 383ஆம் குறள் விரைந்து செயல்படல், கல்வி, முடிவெடுக்கும் திறன் ஆகிய மூன்று குணங்களும் நாடாள்பவர்க்கு நீங்காமல் இருக்க வேண்டும் என்பதைச் சொல்வது.
• 384ஆம் குறள் அறத்திலிருந்து வழுவாமல் அறமல்லாதன நிகழவொட்டாமல் காத்து மறன் இழுக்கா மானம் உடையதாக இருப்பது அரசு என்கிறது.
• 385ஆம் குறள் பொருள் வளங்களை ஆக்குதலும், வருவாய் இலக்குகளை அடைதலும், தொகுத்த பொருளைப் பாதுகாத்தலும், அச்செல்வத்தை வகை செய்து வழங்குவதும் செய்ய வல்லது அரசு எனக் கூறுவது.
• 386ஆம் குறள் குடிகளால் எளிதாகப் பார்க்கக்கூடியவனாகவும், கடிந்து பேசமாட்டாதவனாகவும் இருந்தால் ஆள்வோனது நாடு அவனை மிக உயரத்திச் சொல்லும் என்கிறது.
• 387ஆம் குறள் இனிய சொல்லுடன் ஈதலைச் செய்து அளிக்கவல்லவனுக்கு, தன்சொற்படி இவ்வுலகம் அமைந்துள்ளதாகப்படும் எனச் சொல்கிறது.
• 388ஆம் குறள் முறை தவறாமல் ஆட்சி நடத்தி குடிகளைக் காப்பாற்றும் நாட்டுத் தலைவன் மக்கட்குக் கடவுள் என்று கருதப்படுவான் என்கிறது.
• 389ஆம் குறள் செவி வெறுக்கும்படியாகத் தன் ஆட்சி பற்றி யார் கசப்பான கொடுஞ்சொற்களை மொழிந்தாலும் அதனைப் பொறுமையாகக் கேட்கும் ஆட்சித்தலைவன் குடை நிழலின் கீழ் வாழ உலகம் விரும்பும் எனக் கூறுகிறது.
• 390ஆவது குறள் நலிந்தோர்க்குக் கொடை, கருணை, முறைசெய்தல், குடிபேணுதல் என்னும் நான்கு மாட்சிகளையும் கொண்டவன் ஆட்சியாளர்கட்கு ஒளியாவான் என்கிறது.

பெருமைக்குரிய மன்னனாக, மக்கள் நலங்கருதும் தலைவனாக விளங்குவதற்கு அவன் எத்தன்மை கொண்டவனாக இருக்கவேண்டும் என்றும் அவன் செயல்திறங்கள் எவ்விதம் அமையவேண்டும் என்றும் இவ்வதிகாரம் ஆய்கிறது. நாட்டுத்தலைவனுக்கு உரிய மாட்சிகளாக, காட்சிக்கு எளியனாதல், கடுஞ்சொல்லன் அல்லனாதல், இன்சொலால் ஈத்தளிக்க வல்லனாதல், முறைசெய்து காத்தல், சொற்பொறுத்தல் ஆகியன சொல்லப்படுகின்றன.

வள்ளுவர் குடியாட்சியைப் பற்றி நேரடியாகக் கூறாவிட்டாலும் அவரது அடிப்படையான அரசாட்சி அணுகுமுறை, குடியாட்சிக்கும் குடியரசுக்கும் மிகப் பொருந்திப் போகிறது.

பிறமொழி சட்ட, நீதி நூல்களில் கூறப்பட்டுள்ளனபோல, ஆட்சித் தலைமைப் பொறுப்பை ஏற்கும் வேந்தன் பிறப்பாலோ வழிவழியாகவோ மரபு வழியிலோ அல்லது கடவுள்தன்மை பெற்றோ ஆட்சிக்குவர வேண்டும் என்ற எவ்வகை விதிமுறைகளையும் குறள் கூறவில்லை. அவர் மக்கள் ஆட்சியை மாண்புற நடத்துவதற்கான தகுதிகளையும், பண்புச் சிறப்புகளையும் ஆட்சித்தலைவனுக்குரிய இலக்கணமாக இறைமாட்சியில் கருத்தாடல் செய்கிறார்.
பழங்கால அரசியலில், அரசன் காணும் கடவுளாகக் காட்சியளிக்கின்றான்; நாடாளும் உரிமை பிறப்பால் உண்டாவது; அரசன் சொல்வது அறம்; அவன் சொல்வதே சட்டம்; அவன் கேட்கும் வரியைச் செலுத்தவேண்டும்; அவன் ஆட்சியிற் குறுக்கிட்டால், கொலைத்தண்டனை உண்டு. ஆனால் வள்ளுவர் அரசனைத் தெய்வத்தன்மையுடையவனாகக் கருதினார் அல்லர்; அரசன் தான் விரும்பியபடி ஆளலாம் என அவர் எண்ணவில்லை; அரசன் அறவழி, நீதியின் முறைப்படி ஆள்தற்குரியவன் என்றார். மக்கள் குழுவிலிருந்தே மன்னன் தோன்றினான். பிரம்மதேவன், இந்திரன், வாயு, இயமன், சூரியன், அக்கினி, வருணன், சந்திரன், குபேரன் ஆகிய இவர்களுடைய அழிவில்லாத கூறுகளைக் கொண்டு, அவன் படைக்கப்படவில்லை. முறைசெய்து குடிகளைக் காப்பாற்றுவதனால்தான் அவன் இறையென எண்ணப்படுகிறான் எனவும் வள்ளுவர் சொல்கிறார்.

கொடைஅளி செங்கோல் குடிஓம்பல் நான்கும் உடையானாம் வேந்தர்க்கு ஒளி என்னும் 390ஆம் குறள் தனிச் சிறப்புடையது. இது நலப்பணித் திட்டங்கள் மூலம் நலிந்த குடிகளிடம் அக்கறை காட்டத் தேர்ச்சி பெற்றவனான ஆட்சித்தலைவன் நாட்டுத்தலைவர்களிடையே ஒளி மிகக் காணப்படுவான் எனச் சொல்கிறது.