Devapriyaji - True History Analaysed

• 431 ஆம்குறள் ஆம்குறள் இறுமாப்பு, சினம், அற்பத்தனம் ஆகிய குற்றங்களை நீக்கி உயர்வு காண்பது பெருமைக்குரியது என்கிறது.
• 432 ஆம்குறள் நிதியைப் பதுக்கிக் கொள்ளல், வறட்டு மானவுணர்ச்சி, பெருமையற்றனவற்றுக்கு மகிழ்ச்சி காட்டல் ஆகிய குணக்கேடுகளை ஆட்சியாளர் நீக்கிக்கொள்ள வேண்டும் எனச் சொல்வது.
• 433 ஆம்குறள் சிறு குற்றம் உண்டானாலும் பொறாது உள்ளம் துடிப்பர் பழிக்கு அஞ்சி நாணுபவர்கள் என்கிறது.
• 434 ஆம்குறள் குற்றம் இன்மையே பொருளாகக் கொண்டு வாழ்தல் வேண்டும் என அறிவுறுத்தும் பாடல்.
• 435 ஆம்குறள் குற்றம் வராமல் தடுக்கும் ஆற்றலை வளர்த்து கொள்ளுதல் குற்றங் களையப் பெரிதும் உதவும் என்று கூறும் பா.
• 436 ஆம்குறள் தன் குற்றம் களைந்து பிறர் குற்றம் ஆராயும் தலைவனிடம் எக்குறையும் காண்பது அரிது எனப்பாராட்டும் பாடல்.
• 437 ஆம்குறள் பொதுப் பொருளைப் பொதுச் செயல்களுக்குச் செலவழிக்காது பதுக்குபவன் குற்றமுடையோன் எனப் பகரும் பாடல்.
• 438 ஆம்குறள் செய்யப்பட வேண்டியவற்றுக்குச் செலவிடாத சிக்கனத்தன்மை எந்த நன்மையுள்ளும் சேராது எனச் சொல்கிறது.
• 439 ஆம்குறள் உள்ளத்தாழ்மையையும் நன்மையற்ற செயல்களை விரும்பாமையையும் விதிக்கும் பாடல்.
• 440 ஆவதுகுறள் பகைவர் அறிய பொருட்காதல் கொள்வது குற்றமாய் விடும் என எச்சரிக்கிறது.

ஒருவன் செயல் மற்றவர்க்கோ, சமுகத்துக்கோ கேடு விளைவித்தால் குற்றமாகக் கருதப்படும். அதுபோல ஒருவன் பிறர்க்குச் செய்யும் உதவியைத் தடுப்பதும் பறிப்பதும் குற்றங்களாகும். குற்றத்தின் தன்மையைப் பொறுத்து சில பெருந்தீங்கை விளைவிக்கும். சில சிறு தீமை செய்வன. பெருந்தீங்குக்குக் காரணமாகாத குற்றங்களையே இவ்வதிகாரம் பேசுகிறது எனலாம்.
குறைகளை மற்றவர்கள் சுட்டிக்காட்டுவதற்கு முன்பே ஒருவன் அந்தக் குறைகளைத் தானே கண்டுகொண்டு அவற்றை நீக்க வேண்டும். தன்னிடம் உள்ள குறையை மற்றவர் சுட்டும்போது உரிய முறையில் திருத்திக் கொள்ளவும், தன்னைத் தானே புகழ்ந்து கொள்ளாமல் இருக்கவும் முயன்று பழகிக் கொண்டால், அவன் குறைகளை மூடி மறைக்க மாட்டான்; போலித்தனமாக நடக்கவும் மாட்டான்.

நீக்கப்படவேண்டிய குற்றங்களாகச் செருக்கு, சினம், சிறுமை இவறல், போலி மானம், மாணா உவகை இவற்றை இவ்வதிகாரம் முதல் இரண்டு குறட்பாக்களில் குறிக்கிறது. இவற்றை மனக்குற்றங்கள் என்பர். செருக்கு என்பது இறுமாப்பு. சிறுமையாவது தன் நிலையைத் தாழ்வு படுத்துவது போன்ற சொல்லும் செயலுமாகும். இவறல் என்பது பொதுப் பொருளை-அதாவது வரி போன்றவற்றின் மூலம் பெறப்பட்ட செல்வத்தை- அதற்குரிய நோக்கத்துக்காக செலவழிக்காமல், இறுகப் பற்றிப் பேழையிற் புதைத்தல் அல்லது அபகரித்துக் கொள்ளும் குணத்தை குறிக்கும். வறட்டுத்தனமான மானவுணர்ச்சியும் குற்றமேயாகும். மாணாஉவகை என்பது பிறர் துன்புறுதல் போன்றவற்றிற்கு உவகை கொண்டு எள்ளி நகைக்கும் குற்றத்தைக் குறிக்கும்.
தன்னைத்தானே பெரிதாக எண்ணி வியத்தலும் நன்மை தராத செயலைச் செய்தலும் தவிர்க்கப்பட வேண்டிய குற்றங்களாம். பகைவர் அறிய தான் காதலிக்கும் (விரும்பும்) பொருட்கள் மேல் வேட்கை கொள்வது குற்றமாய் ஆகிவிடும்.
இவறன்மை செலவழிக்காத தன்மை; அது சேமிப்பையும் குறிப்பதால் நன்மைதானே என்று சிலர் கேட்கலாம்; அது எந்த நன்மையுள்ளும் சேர்த்துக் கொள்ளக்கூடியது அல்ல என்பது தெளிவாகச் சொல்லப்படுகிறது. செலவழிக்கப்பட வேண்டியவற்றுக்கு செலவழிக்காதது குற்றமே என்று திரும்பத் திரும்ப குற்றங்கடிதல் அதிகாரம் கூறுகிறது.
குற்றங்கள் அறிவித்தது மட்டுமல்லாமல் ஒருவன் வாழ்தலின் அர்த்தம் என்னவாக இருக்க வேண்டும் என்பதையும் இவ்வதிகாரக் குறள் ஒன்று திடமாகக் கூறுகிறது- குற்றம் இல்லாமல் வாழ்தலே பொருளாக இருக்கவேண்டும் என்பது அது.

சில உரையாளர்கள் இவ்வதிகாரம் வடவரின் சுக்கிரநீதியுள் கூறப்பட்டுள்ள காமம், குரோதம், லோபம், மானம், உவகை, மதம் என்ற பகைவர்க்கம் (அரிஷட்வர்க்கம்) ஆறினையே கூறுகிறது எனக்கருதி அதன் அடிப்படையில் உரை எழுதினர். ஆனால், இந்த ஆறும் வள்ளுவர் காட்டும் ஆறுக்கும் மேலான குற்றங்களும் ஒத்தவையல்ல என்பது படிக்கும் யாவரும் உணர்வர். வள்ளுவர் சிறுமை என்று சொன்னதைக் சுக்கிரநீதி சொல்லும் காமம் எனக் கொண்டு 'காம விழைவே குற்றமில்லை, விழைவை எதிரிகள் அறிந்து கொள்ளும்படி துய்ப்பதே குற்றம்' என வலிந்து உரை கண்டனர் சிலர். வேறு சிலர் செருக்கு என்பதைக் காமத்துள் பொருத்தி உரைத்தனர்.

இவறல் பற்றி வள்ளுவர் இங்கு நிறையக் கூறியுள்ளார். பொதுப்பணம் பயன்பட்டே ஆகவேண்டும் என்பதில் அவர் எடுக்கும் உறுதிநிலை அவற்றில் தெரிகிறது.
ஒரு சிறந்த பொருளியல் கொள்கையையும் அவை வெளிப்படுத்தின.

குற்றமின்மையே வாழ்க்கையின் பொருளாகக் கொள்ளவேண்டும் என்று அறிவுறுத்தியது குற்றமில்லா வாழ்வை அவர் எவ்வளவு மதிக்கிறார் என்பதைக் காட்டுகிறது.