Devapriyaji - True History Analaysed

தங்களது களவு ஒழுக்கத்தை ஊரார் இழித்தும் பழித்தும் பேசுவதை காதலர் அறியவருகிறார்கள்.

பிறர் அறியாமல் தலைவனும் தலைவியும் பழகுவதை ஊரார் அறிகின்றார்கள். ஊர் மக்கள் காதல் கொண்டவர்களிடையேயுள்ள உறவு குறித்துப் பழித்துப் பேசுகிறார்கள். 'அலருரையை மிகச் சொல்லித் தீருகின்றது இவ்வூர்; 'வாய் புளித்ததோ மாங்காய் புளித்ததோ' என்றாற்போல என் காதலியை எளிதில் அடையற்குரியவள் என்று பேசுகிறார்களே' என்ற பொருள்படும்படி காதலன் சொல்கிறான். இந்த ஊர்ப்பேச்சு அலர் தூற்றுதல் எனப்படும். ஊர்ப்பேச்சை காதலருக்குத் தெரியப்படுத்துவது அலர் அறிவுறுத்தல் ஆகும்.
ஒருவனும் ஒருத்தியும் காதல் கொண்டு மறைவாக ஒழுகுகின்ற செய்தி வெளிப்பட்டு அதைச் சிலராகக் கூடிப் பேசினால் அம்பல் என்றும், பலராகக் கூடிப் பேசினால் அலர் என்றும் சொல்லப்படும். அம்பல் என்பதை மொட்டு நிலை என்றும் அலர் என்பதை மலர்ந்த நிலை என்றும் கூறுவர். ஒலி குறைவாக கேட்க கூடிய கோழி, நாரை போன்றவற்றின் சத்தத்தை அம்பலுக்கும் முரசின் ஒலி, அருவியின் ஓசை ஆகியவற்றை அலருக்கும் ஒப்புமை செய்வர். அம்பல், அலர், கௌவை என்ற சொல்லாட்சிகள் சங்க இலக்கியங்களில் காணப்பெறுகின்றன. ஒத்த பொருளைத் தரும் இவை ஊர்மக்கள் கூடியிருந்து காதலரின் களவு ஒழுக்கம் பற்றி முணுமுணுத்தோ உரக்கவோ பேசுவதைக் குறிப்பன. தெருவில் நடந்து செல்கிற தலைவியைப் பற்றிக் 'கிசுகிசுத்து'ப் அவர்கள் பேசும் காட்சியினை நற்றிணைப் பாடல் ஒன்று (149) அழகாகப் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறது, அது:
சிலரும் பலரும் கடைக்கண் நோக்கி
மூக்கின் உச்சிச் சுட்டுவிரல் சேர்த்தி
மறுகின் பெண்டிர் அம்பல் தூற்ற... (நற்றிணை 149 பொருள்: சிலபல பெண்கள் ஆங்காங்குத் தெருக்களிலே கூடிநின்று கடைக்கண்ணாலே சுட்டி நோக்கி, வியப்புடையார்போலத் தம்தம் மூக்கின் நுனியிலே சுட்டுவிரலை வைத்துப் பழிச்சொற் கூறித் தூற்றவும்...)

அலர் எழுவது சமுதாய ஒழுக்கம் நிலைநிறுத்தப்படவேண்டும் என்ற நோக்கத்தில்தான். ஊராரது வம்புப் பேச்சுக்கள் காதலரது மன மாற்றத்திற்கு வழிவகுக்கலாம் அதாவது காதலை மறக்கடிக்கச் செய்யலாம் அல்லது அவர்கள் விரைவில் கற்பு வாழ்க்கை மேற்கொள்ள அவை உந்துதல் செய்யலாம் என்ற எண்ணத்தில் உண்டாயின. ஆனால் காதல் கொண்டோர் தங்கள் காதலைக் குற்றம் என்று உணராத காரணத்தால் ஊராரது இழிவுப் பேச்சு காதலரிடம் எந்தவித எதிர்விளைவுகளையும் ஏற்படுத்தவில்லை.

மடலேறியாவது அவளை மணக்க வேண்டும் என்ற என்ணத்தில், மனநிலை குன்றியவன் என்று ஊரார் நினைக்கும் அளவுக்கு (நாணுத்துறவுரைத்தல் அதிகாரம்), உளம் நொந்து, ஊரில் வலம் வந்த காதலன், தனக்கு இனி மடலேறாமலேயே அவள் கிடைத்து விடுவாள் என்பதற்கு அறிகுறியாக ஊரெங்கும் அலர் பரவியது என் நற்பேறுதான் என்று கூறுகிறான். காதலனைப் போலவே வீட்டுச் சிறையில் கடுங்காவலில் வைக்கப்பட்டுள்ள காதலியும் ஊரில் பரவிவிட்ட கௌவை அறிந்து மகிழ்ச்சியடைகிறாள். தம்மைப் பற்றி எழுந்துள்ள அலர் தமக்குத் துணை செய்கின்றன எனக் காதலர் நம்புகின்றனர். அலர்கேட்ட பெற்றோர் குடி மானம் காக்கும் பொருட்டு தங்களது மணவினைக்கு ஏற்பாடு செய்வர் என நினைக்கின்றனர், ஆகவே, இந்த அலரால் அவர்களது உறவு வலுப்படவே செய்தது.

அதிகாரத்தின் ஐந்து குறள்கள் காதலன் பேச்சாகவும் மீதி ஐந்து குறள்கள் காதலி கூற்றாகவும் அமைந்துள்ளன. இவர்கள் இருவரும் தனித்தனியே இருந்து சொல்லிக்கொள்வதிலிருந்து அறியக் கிடப்பது என்னவென்றால் அலர் எழுந்து விட்டதால் இனிக் காலத்தாழ்ச்சியின்றித் தமக்குள் மணமாகிவிடும் என்ற உறுதியின் மகிழ்ச்சிதான். ஆதலால் இந்த அலர் இவர்களுக்கு மட்டும் அறிவுறுத்துவது அல்ல; இவர்களுடைய பெற்றோர்களுக்கும் மற்றவர்களுக்கும்கூட விரைவில் இவர்களுக்கு மணமுடித்துவிடவேண்டும் என்பதையும் அறிவுறுத்தல் ஆகும் (நாமக்கல் இராமலிங்கம்).

களவொழுக்கம் வெகுகாலம் நீடிப்பதில்லை. ஒரு கட்டத்தில் அது கற்பு நெறிக்கு மாறியே ஆகவேண்டும். கற்பு நெறி என்பது ஆணும் பெண்ணும் ஊரார்க்குத் தெரியும்படி மணம் புரிந்து இல்லறம் மேற்கொள்வதைக் குறிக்கும். இதுவே சமுதாயம் ஒப்புக்கொள்ளும் வாழ்வு நெறியுமாகும்.
களவு வாழ்க்கையை முடித்துக் கொள்ள காதலர்க்கு உண்டான வழிகளாவன:
1. காதலியின் பெற்றோர் இவர்கள் காதலை ஏற்றுக் கொள்ளாத நிலையில் ஊரார் முன் காதலன் முறையிடும் மடலேறுதல்.
2. அலர் எழுந்ததால் பெற்றோர் தம் குடி மானம் காக்க அவர்கள் காதலை ஏற்றுக் கொள்வது.
3. பெற்றோர் ஒப்புதல் கிடைக்காவிட்டல் உடன்போக்கு மேற்கொள்வது உடன்போக்கு என்பது காதலன் காதலியைத் தன்னுடன் தன்னூர்க்கு இட்டுச் செல்லுதல்.
சென்ற (நாணுத்துறவுரைத்தல்) அதிகாரத்தில் காதலன் மடலேற முடிவு செய்கிறான் என்ற நிலையில் அவனது மனஓட்டங்கள் கூறப்பட்டன. மடலேறினானா அல்லவா என்று சொல்லாமலேயே அதிகாரம் நிறைவுற்றது. மேலும் அவ்வதிகாரப் போக்கு மடலூர்தல் ஏற்கத்தக்க வழியல்ல என்பதையும் உணர்த்தியது. 'உடன்போக்கு' பற்றி குறளில் எங்கும் சொல்லப்படவில்லை. எனவே வள்ளுவருக்கு அதுபற்றி கருத்து ஒன்றும் இல்லை என்று தெரிகிறது. அலர்வழி களவொழுக்கம் முடிவு பெறுவதை 'தாம்வேண்டின் நல்குவர்' (குறள் 1050) என்னும் பாடல்வழி குறிப்பால் உணர்த்தப்படுகிறது.
தங்களுக்குள் இணைந்திருந்தாலும் உலகத்தில் இருந்து பிரிந்து நின்ற காதலர்களை அலர் ஒன்று சேர்க்கும்; அலர் நன்மை தருவது என்று இவ்வதிகாரம் காட்டுகின்றது.
இவ்வதிகாரத்தில் அலர் வழி களவு வாழ்வு முடிவுக்கு வருவதாகக் காட்டப்படுகிறது.

நாமக்கல் இராமலிங்கம். '....ஆனால் இவர்களுக்கு மணவினை நடந்தது பற்றிக் குறள் பேசவில்லை. ஏன் என்றால் காமத்துப்பால் முழுதும் காதலர்களுக்குள் நிகழ்ந்த காம உணர்ச்சிகளையும் காதல் உணர்ச்சிகளையும்பற்றி மட்டும் சித்தரித்துக் காட்டும் காமக் காதல் நாடகமானதால் இடையில் நிகழும் மற்றச் செய்கைகளெல்லாம் தொக்கு நிற்கச் செய்யப்பட்டிருக்கின்றன. அவற்றை அங்கங்கே கூட்டிப் பொருள் கொண்டால்தான் காமத்துப்பாலைத் திருவள்ளுவர் நடத்திக் காட்டுகிற அழகு தெரியும்' என்று களவொழுக்க நிறைவு பற்றிக் கருத்துரைப்பார்.