Devapriyaji - True History Analaysed

admin · Guru

9. நல்லவை எல்லாம் தீயவாம்

admin · Guru

கம்பராமாயணத்தில், தசரதன் தான் முடிதுறந்து தன் மூத்த மகனாகிய இராமனுக்கு மகுடம் சூடி மகிழ நினைத்தான். தசரதனுக்கு அதுதான் செல்வத்துக்கு நிகரான மனநிறைவைத் தரக்கூடியது.

இராமனிடம் சொல்கிறான்:

முன்னை ஊழ்வினைப் பயத்தினும் முற்றிய வேள்விப்
பின்னை எய்திய நலத்தினும் அ¡¢தினின் பெற்றேன்
இன்னம் யான் இந்த அரசியல் இடும்பையின் நின்றால்
நின்னை என்றுள பயத்தினின் நிரம்புவது யாதோ.

முற்பிறவிகளில் நான் செய்த நல்வினையாலும், இப்பிறவியில் செய்து முடித்த வேள்விகளாலும், உன்னை என் மகனாகப் பெற்றேன். இப்பொழுதும் யான் இந்த அரசாட்சியைத் தாங்கிக்கொண்டு தொடர்ந்து இருந்தால், உன்னை மகனாகப் பெற்ற பயனால் எனக்குக் கிடைக்கும் நிறைவுதான் என்ன? என்று கேட்கிறான் தசரதன். இராமனுக்கு முடி சூட்டுவதற்கு¡¢ய எல்லா அதிகாரமும் தசரதனிடத்தில் இருக்கின்றது. அதேபோல் மகுடம் தா¢த்துக்கொள்ள வேண்டிய எல்லாத் தகுதிகளும் இராமனிடத்தில் உண்டு.

இப்படியிருக்க என்ன நடந்தது?

நவ்வி வீழ்ந்தென்ன நாடக மயில் துயின்றென்ன
கவ்வை கூர்தரச் சனகிஆம் கடிகமழ் கமலத்து
அவ்வை நீங்குமென்று அயோத்தி வந்தடைந்த அம்மடந்தை
தவ்வை ஆம்என கிடந்தனள் கேகயன் தனயை.

மணம் கமழும் செந்தாமரையின் மீது வீற்றிருக்கும் திருமகளைப் போன்ற ஜானகி என்னும் சீதை, அயோத்தி நகரத்தை விட்டு நீங்கப் போகிறாள், இனி நாம் அங்கே சென்று வாழலாம் எனக்கருதி , அயோத்திக்கு வந்து சேர்ந்த அத்திருமகளின் தமக்கையான மூதேவி படுத்துக் கிடந்தது போல, கைகேயி தசரதனின் பா¢வைப் பெறுவதற்காக விழுந்து கிடந்தாள் என்று கம்பர் வருணிக்கிறார்.

கைகேயின் சூழ்ச்சியால் இராமன் வனம்புக நேர்ந்தது, தசரதன் உயிரை விட்டான். கைகேயி விரும்பியபடி பரதனும் முடி சூடிக்கொள்ளவில்லை.

இறுதியில் தசரதனுக்கும், இராமனுக்கும், ஏன் கைகேயிக்கும் கூட சூழ்நிலை எல்லாம் நல்லவையாக இருந்தும் தீயவையாக் மாறிவிட்டது.

இராமன் முடிசூடும் வாய்ப்பு பறிபோனதற்காக இலக்குவன் கொந்தளிக்கிறான். யார் மீதும் தவறில்லை, இது ஊழ்வினையால் ஏற்பட்ட பிழை என்று இராமன் அவனை சாந்தப்படுத்துகிறான்.

நதியின் பிழை யன்று நறும்புனல் இன்மை அற்றே
பதியின் பிழை யன்று பயந்து நமைப் புரந்தாள்
மதியின் பிழை யன்று மகன்பிழை அன்று மைந்த
விதியின் பிழை நீயிதற்கு என் கொல் வெகுண்டது என்றான்.

இங்கே கம்பர் ஊழ்வினைக்கு 'விதி' என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்துகிறார்.

“உயர் செல்வமெல்லாம் அன்றென்று இரு, அடர்ந்த சந்தைக் கூட்டமென்றே இரு சுற்றத்தை ”

என்னும் பட்டினத்து சுவாமிகள் வாக்கின் படி, அவரைப் போன்ற ஞானிகளுக்கு
உலகத்தார் நல்லவை, வேண்டுவன என்று கருதும், பொன்,பொருள் பதவி, மனைவி, மக்கள், உற்றார்,உறவினர்,புகழ் என்னும் இவை எல்லாம் இவர்கள் தேடும் மெய்ஞானத்திற்கு, அதாவது இவர்கள் காணும் கடை வழிக்கு காதற்ற ஊசியில் நூலினை கோர்த்து..துணியைத்
தைத்துஸ ஆடையாக உடுத்திக்கொள்ளலாம் . என்று எண்ணும் மடமைக்கு ஒப்பான, வேண்டாதவை எனப்படும் தீயவாம்! மாறாகஸ..

“பசித்தோர் முகம் பார் நல்லறமும் நட்பும்
நன்றென்று இரு, நடு நீங்காமலே நமக்கு இட்டபடி”

என்னும் வாக்கின் படி,

சாதாரண மனிதர்கள் தீயவை, வேண்டாதவை என்று கருதும்,பற்றின்மை, பொன்னையும் மண்ணையும் ஒன்றாக கருதும் சமநோக்குடைமை ,எவ்வுயிர்களிடத்தும் கருணை கொள்ளுதல், “யாதும் ஊரே யாவரும் கேளீர்” என்னும் எண்ணம், இவையாவும் ஞானிகள் தேடும் மெய்ஞானத்திற்கு, அல்லது காணும் கடை வழிக்கு வேண்டுபவை எனப்படும் நல்லவையாம்!

எவ்வாறு பட்டினத்து சுவாமிகள், தாயுமானவர், மாணிக்கவாசகர் போன்றோர், இவ் அருட்செல்வத்தை அடையும் பொருட்டு, உலகம் நல்லவை என்று கருதும், உயர்செல்வங்களான அமைச்சர் பதவியையும்,அரசனுக்கு இணையாய் இருந்த அளப்பரிய செல்வங்களையும்,சுற்றம் சூழலையும், தீயனவாக எண்ணி துறந்தனரோ அவ்வாறே நாமும்
புலன்களால் ஈர்க்கப்பட்டு உலக இன்பங்களில் மூழ்கிக் கிடத்தலை விட்டு அறவழி நடந்து கடைதேற வேண்டும் என்பதே வள்ளுவரின் அவா.

திருக்குறள் குமரேச வெண்பாவில் ஜெகவீர பாண்டியனார் மணிமேகலையில் வரும் ஆதிரை சாதுவன் ஆகியவர் கதையை இக்குறளுக்கு எடுத்துக்காட்டாகக் கூறுகிறார்.

சாதுவன்முன் நன்றாய்ந்தும் தாழ்ந்தான்பின் தீதடைந்தும்
கோதகன்றான் என்னே குமரேசா --ஆதலினால்
நல்லவை எல்லா அந் தீயவாந் தீயவும்
நல்லவாஞ் செல்வஞ் செயற்கு.

ஆதிரையின் கணவன் சாதுவன். அவன் தீய ஒழுக்கம் கொண்டு கணிகை ஒருத்தியுடன் வாழ்ந்து வந்தான். அவனுடைய பொருட்கள் தீர்ந்தபின் கணிகை அவனை வீட்டை விட்டு வெளியேற்றினாள். சாதுவன் மீண்டும் பொருள் ஈட்டுவதற்காக வணிகர்களுடன் கப்பலில் சென்றான். கடும் காற்றால் கப்பல் கவிழ்ந்தது. சாதுவன் தப்பி நாகர்கள் வாழும் மலைப்பக்கம் சேர்ந்தான். கப்பலில் தப்பிய சிலர் காவிரிப்பூம்பட்டினம் வந்தனர். சாதுவன் உயிரோடு இருப்பதை அறியாத அவர்கள் அவன் இறந்து விட்டதாகக் கூறினர். அதனைக் கேட்ட ஆதிரை தீயில் பாய்ந்து உயிர்விடத் துணிந்தாள். தீயில் குதித்தாள். ஆனால் தீ அவளை எ¡¢க்கவில்லை.
ஆதிரை ‘தீயும் சுடாத பாவியானேன்’ என்று வருந்தினாள். அப்போது ‘உன் கணவன் இறக்கவில்லை. விரைவில் திரும்புவான்’ என அசரீரி கேட்டது. ஆதிரை மகிழ்ச்சியோடு வீடு திரும்பி நல்ல அறங்களைச் செய்து வந்தாள்.

கடல் கொந்தளிப்பிலிருந்து உயிர்தப்பி நாகர்மலையைச் சென்றடைந்த சாதுவனை நாகர்கள் பிடித்து அவனை உண்ண முயன்றனர். சாதுவன் நாகர்மொழியை அறிந்திருந்ததால் நாகர்களின் தலைவனோடு பேசி அவனுடைய நட்பைப் பெற்று, அவர்களுக்குக் கொல்லாமை அறத்தை அறிவுறுத்தினான். நல்வினை, தீவினை ஆகியன பற்றி விளக்கமாக எடுத்துரைத்தான். நல்லறிவு பெற்ற நாகர் தலைவன், சாதுவனுக்குப் பொன்னும் பொருளும் அள்ளித் தந்தான். அவற்றைப் பெற்று அங்கு வந்த சந்திரதத்தன் என்ற வணிகனின்
கப்பலில் சாதுவன் மீண்டான். ஆதிரை கணவனோடு மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்தாள்.

சாதுவன் முதலில் தன் பொருளையெல்லாம் கணிகையிடம் இழந்து, பின் வணிகம் செய்யப் புறப்பட்டுப் போய் அதிலும் கப்பல் கவிழ்ந்து நரமாமிசம் உண்ணுகிற நாகர் கூட்டத்தில் சிக்கி உயிர்போகும் நிலைக்குச் சென்றாலும், அதிலிருந்து மீண்டு, நாகர் தலைவனின் நட்பைப் பெற்று மிகுந்த பொருளை அடைந்து திரும்பவும் தன் ஊர் சேர்ந்து மனைவியுடன் சேர்ந்து இயல்பு வாழ்க்கைக்கு மீளும்படி அவனுடைய ஊழ் அமைந்தது.

வகுத்தான் வகுத்த வகையல்லால் கோடி
தொகுத்தார்க்கும் துய்த்தல் அ¡¢து

எனும் குறளில் என்ன தான் கோடி செல்வம் சேர்த்திருந்தாலுமதிலும் நமக்கென எத்தனை நமக்கு விதிக்கப்பட்டுள்ளதோ அதனை மட்டுமே நம்மால் அனுபவிக்க முடியும் என்கிறார் வள்ளுவர்.

சிலப்பதிகாரத்தில் சொல்லப்பட்ட “ஊழ்வினை உறுத்து வந்தூட்டலை” நினைவு கொள்ளவேண்டும்

சிலப்பதிகாரத்தில் கோவலன் பொ¢ய வணிகனின் மகனாக அறிமுகப் படுத்தப்படுகிறான். கட்டிய மனைவியைத் தவிக்க விட்டுவிட்டு காதலி ஒருத்தியோடு போனதைத் தவிர அவன் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையிலும் , சமூக வழ்விலும் அறத்தின் வழி வாழ்ந்தவன். ஆயினும் செல்வத்தையெல்லாம் இழந்து இறுதியில் மனைவியின் காற்சிலம்பை விற்றுப் பிழைப்பதற்காக மதுரை வந்து அங்கே பொய்ப்பழியேற்று கொலைப்பட்டு மாண்டான். காரணம் ஊழ்வினை.
. தீவினையால் துயருற்ற கோவலனைக் கண்ட மாடலன், அவன் முன்னர்ச் செய்த நல்வினைகளை எல்லாம் எடுத்துரைக்கிறான்.
• ஒரு முதிய பார்ப்பனன் உயிரைக் காப்பாற்ற மதயானையை எதிர் கொண்டு அடக்கிய கருணை மறவன்.
• அறியாது கீரிப்பிள்ளையைக் கொன்றப் பார்ப்பனப்பெண்ணின் துயர் துடைத்தவன்.
• ஒரு பத்தினியின் மீது பழி சுமத்திய பொய்யன் உயிரை சதுக்கத்துப்
பூதத்திடமிருந்து காக்கத் தன் உயிரைக் கொடுக்க முன்வந்த தியாக சீலன்.
இப்படி இந்தப் பிறவியில் நல்வினையே செய்த கோவலன் துயர் அடையக் காரணம் முற்பிறப்பில் செய்த தீவினைப் பயன்போலும் - என மாடலன் உரைக்கிறான்.
முந்தைப் பிறப்பிற் பைந்தொடி கணவன் வெந்திறல் வேந்தர்க்குக் கோத்தொழில் செய்வான் பரதன் என்னும் பெயரெனக் கோவலன்”
என்று இளங்கோவடிகள் கோவலனின் முற்பிறப்பை மதுராபதி என்னும் தெய்வம் சொல்வதுபோலக் கூறுகிறார்.
மதுராபதி தெய்வம் கோவலனின் முற்பிறப்பில் அடைந்த சாபம் பற்றிக் கூறுகின்றது. முன்பு கலிங்க நாட்டிலுள்ள சிங்கபுரத்திலும் வசு என்பவனும், கபிலபுரத்திலும் இருந்த குமரன் என்பவனும் தாயவேந்தர்கள். இவர்கள் தம்முள் பகை கொண்டு ஒருவரையொருவர் வெல்லுவதற்கு முயன்று கொண்டிருந்தனர்.
சங்கமன் என்னும் வணிகன் பொருளீட்டும் வேட்கையால் தன் மனைவியோடு சென்று சிங்கபுரத்தின் கடைவீதியில் அரிய கலன்களை விற்றுக் கொண்டிருந்தனன். அப்பொழுது சிங்கபுரத்தின் அரசனிடத்துப் பணி செய்து கொண்டிருந்த பரதன் என்பவன் அந்த வணிகனைப் பகைவனுடைய ஒற்றன் என்று பற்றிச் சென்று அரசனுக்குக் காட்டிக் க் கொடுத்து கொலைத்தண்டனைக்கு உட்படுத்தினான்.

கொல்லப்பட்ட சங்கமன் மனைவியாகிய நீலி என்பவள் மிக்க துயரத்துடன் முறையிட்டுக் கொண்டு எங்கணும் திரிந்து பதினான்கு நாள் சென்ற பின் ஒரு மலையின் உச்சியையடைந்து கணவனைச் சேர்தற் பொருட்டு தன் உயிரை விடத் துணிந்தவள் "எனக்குத் துன்பம் செய்தோர் மறுபிறப்பில் இத்துன்பத்தை அடைவாராக" என்று சாபம் இட்டுஇறந்தனள். அப்பரதனே கோவலனாகப் பிறந்தான். ஆதலால் கோவலனும் கண்ணகியும் இத்துன்பத்தை அடைந்தனர்
சிலப்பதிகாரத்தில் கதாநாயகன் மட்டும் இறக்கவில்லை தவறு செய்த அரசன் மரணம் எய்துகிறான். அவன் மனைவி அவனைத் தொடர்கின்றாள். இறுதியில் ஊர் எரிவாய்ப்பட்டு அழிகின்றது. அவரவர் கொண்டிருந்த லட்சியங்களும், கனவுகளும் சிதைந்து, அழிவு என்றோர் உண்மை அரியாசனம் ஏறுகின்றது. கணவனையே கடவுளாகக் கொண்ட கண்ணகியின் கற்பு தவறுடையதா? கோவலனை ஏற்றுகொண்டது மாதவியின் குற்றம் என்று சொல்ல முடியுமா? வணிக தர்மத்தில் சலிப்படைந்து, கலையார்வம் கொண்டது கோவலனின் குற்றமா? பொற்கொல்லனையும் இளங்கோ கொடியவனாகச் சித்தரிக்கவில்லை. `கூற்றத்தின் தூதுவனாகத்தான்' காட்டியிருக்கிறார். விதி விளையாடிய காரணத்தினால்தான் பாண்டிய மன்னனின் நாக்கும் தடுமாறியது.

உலகமானது ஒன்றிலிருந்து ஒன்று உருவானது. ஒன்றில் ஒன்று அணைத்துக்கொண்டும், ஒன்றின் ஒன்றாகத் தழைத்துக் கொண்டும், ஒன்றுக்கு ஒன்று உதவிக் கொண்டும்
முடிவில்லாமல் முதிர்ந்து, அழிவில்லாமல் கிளர்ந்தும் வருவதால், இந்த உலகத்தில் இரண்டு அரியவைகள் இணக்கமாக இருப்பதில்லை.

இரண்டும் இணங்கினால் முரண்டு பிடிக்கிற வேறுபாடுகளும் முனைந்து போகும். ஆனால் இரண்டும் இணைந்தால் எப்படி இருக்கும் என்று எண்ணிப்பார்த்த வள்ளுவர், கல்வி வேறாக இருக்கிறதே, செல்வம் வேறாக இருக்கிறதே; கல்வியும் செல்வமும் ஒன்றிணைந்தால் வாழ்க்கையின் நிலை எப்படியும் உயர்ந்துவிடுமே என்கிற கருத்தையும் இக்குறளில் சொல்லிவைக்கிறார்.

இந்தக் கோணத்திலிருந்து இக் குறளைப் பார்த்தோமென்றால்
செல்வம் செயற்கு= சொர்க்கம் போன்ற சொகுசு வாழ்க்கையே வேண்டுமென்று விரும்பி முனைவோர்க்கு

நல்லவை (நல்+அவை) எல்லாம்=- நல்லோர் சபை எல்லாம்; தீயவாம் = தீய கூட்டமாகத் தெரியும்

தீயவும் = தீமைசெய்கிற கூட்டமெல்லாம்; நல்லவாம்=- நல்ல உறவாகத் தெரியும்.
என்ற பொருளையும் கொள்ளலாம்.

உழைப்பின் பயனாகப் பெறும் செல்வம் அனைத்திற்கும் ஊழ் துணை நிற்கும். ஊழின் துணையால் உழைப்பும் முயற்சியும் பெற்ற மனிதனும் அதே துணையால்தான் நன்மையை அடைய முடியும். உழைப்பின் பலனைப் பெறுவதற்கும் ஊழின் துணை தேவை. செல்வம் தேடும் முயற்சி என்பது இங்கு உழைப்பையே குறிக்கிறது.

வள்ளுவர் காலத்தில் கடினமான உழைப்பு தேவைப்பட்ட தொழில் உழவுத் தொழிலே. ஆகவே, உழவுத் தொழிலில் எறபடும் இடையூறுகளுக்கும் ஊழே காரணம் என்று கருதப்பட்டிருக்கிறது. இதிலிருந்து மனித சமுதாயத்தின் இன்ப துன்பங்களுக்குக் காரணம் ஊழே என்று முடிவு செய்யப்பட்டு மனிதர்களுக்குள் ஏற்படும் காழ்ப்புணர்ச்சிக்கு அமைதியூட்ட வள்ளுவர் முயன்றுள்ள நிலையைக் காணமுடிகிறது.

இவ்வாறு நான்மறைக் கருத்துக்களுக்கு இணையான கருத்துக்களைத் திருக்குறள் நமக்குத் தருவதால் அல்லவோ

ஆ¡¢யமும் செந்தமிழும் ஆராய்ந்து இதனின் இது
சீ¡¢யது என்றொன்றைச் செப்பா¢தால் --ஆ¡¢யம்
வேத முடைத்து தமிழ்திரு வள்ளுவனார்
ஓது குறட்பா உடைத்து.

என்று வண்ணக்கஞ் சாத்தனார் பாடியுள்ளார்.