கோசுண்டி கல்வெட்டு அல்லது ஹதிபாதா கல்வெட்டு
கோசுண்டி கல்வெட்டு அல்லது ஹதிபாதா கல்வெட்டு என அழைக்கப்படும் ஹதிபாடா கோசுண்டி கல்வெட்டுகள் பிராமி எழுத்துக்களில் அறியப்பட்ட மிகப் பழமையான சமஸ்கிருத கல்வெட்டுகளில் ஒன்றாகும், மேலும் அவை கிமு 1 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முற்பட்டவை. இந்தியாவின் ராஜஸ்தானின் சித்தோர்கருக்கு வடக்கே சுமார் 8 மைல் (13 கி.மீ) தொலைவில் உள்ள நாகரி கிராமத்திற்கு அருகில் ஹதிபாதா கல்வெட்டு கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, அதே நேரத்தில் கோட்டூண்டி கல்வெட்டு சித்தோர்கருக்கு தென்மேற்கே 3 மைல் (4.8 கி.மீ) தொலைவில் உள்ள கோசுண்டி கிராமத்தில் காணப்பட்டது. அவை இந்து மதத்தின் வைணவ மத பாரம்பரியத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளன.
Fragment C of the Hathibada Ghosundi Inscriptions, in Sanskrit. 1st century BCE. | |
| Material | Stone |
|---|---|
| Writing | Sanskrit |
| Created | 1st Century BCE |
| Discovered | 24°58′01″N 74°40′59″E / 24.967°N 74.683°E |
| Place | Nagari (Chittorgarh), Rajasthan |
| Present location | Government Museum, Udaipur |
விளக்கம்
பொ.மு. 1 ஆம் நூற்றாண்டில் தேதியிடப்பட்ட, ஹதிபாதா கோசுண்டி கல்வெட்டுகள் பண்டைய இந்தியாவின் இந்து பாரம்பரியத்திலிருந்து, குறிப்பாக வைணவ மதத்திலிருந்து பிராமி எழுத்துக்களில் அறியப்பட்ட பழமையான சமஸ்கிருத கல்வெட்டுகளில் ஒன்றாகும். [1] [2] ஜான் கோண்டா போன்ற சில அறிஞர்கள் இவற்றை கிமு 2 ஆம் நூற்றாண்டு வரை தேதியிட்டுள்ளனர். [3] [4]
ஹதிபாடா கோசுண்டி கல்வெட்டுகள் அதே பகுதியில் காணப்பட்டன, ஆனால் அதே இடத்தில் இல்லை. ஒரு பகுதி கோசுண்டியில் உள்ள ஒரு பழங்கால நீர் கிணற்றுக்குள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, மற்றொரு பகுதி கோசுண்டிக்கும் பாஸ்ஸிக்கும் இடையிலான எல்லைச் சுவரிலும், மூன்றாவது பகுதி ஹதிபாடாவின் உள் சுவரில் ஒரு கல் அடுக்கிலும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. மூன்று துண்டுகள் ஒவ்வொன்றும் முழுமையற்றவை, ஆனால் ஒன்றாக ஆய்வு செய்யப்படுகின்றன. முகலாய சக்கரவர்த்தி அக்பர் நகாரியில் முகாமிட்டிருந்த சித்தோர்கரைக் கைப்பற்றியபோது, பழைய கட்டமைப்புகளை உடைத்து மீண்டும் பயன்படுத்துவதன் மூலம் சில வசதிகளைக் கட்டியதால் அவர்கள் இடம்பெயர்ந்ததாக நம்பப்படுகிறது, இது அந்த இடத்திற்கு "ஹதி-பாடா" அல்லது "யானை நிலையானது" என்று பெயரைக் கொடுத்தது. ஹதிபாடா சுவரில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பகுதி அதே பாணி, அதே பிராமி ஸ்கிரிப்ட் மற்றும் கோசுண்டி கிணறு உரை போன்ற ஓரளவு உரை ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது, இதன் மூலம் ஒரு இணைப்பைக் குறிக்கிறது. [5] [6]
கல்வெட்டு அதன் பழங்காலத்திற்கு மட்டுமல்ல, பண்டைய இந்திய ஸ்கிரிப்டுகள், சமூகம், அதன் வரலாறு மற்றும் அதன் மத நம்பிக்கைகள் பற்றிய தகவல்களின் ஆதாரமாகவும் குறிப்பிடத்தக்கதாகும். [5] இது இந்து தெய்வங்களான சமகர்ஷன்-வாசுதேவா (பலராம-கிருஷ்ணா என்றும் அழைக்கப்படுகிறது), கிமு 1 ஆம் நூற்றாண்டில் அவர்களுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட கல் கோயிலின் இருப்பு, பூஜை பாரம்பரியம் மற்றும் வேத அஸ்வமேதா தியாகத்தை நிறைவு செய்த ஒரு மன்னர் ஆகியோரின் பண்டைய மரியாதையை இது உறுதிப்படுத்துகிறது. 1] [7] [8] ஹெலியோடோரஸ் தூணில் காணப்படும் பெஸ்நகர் கல்வெட்டு போன்ற சுயாதீன ஆதாரங்களுடன் எடுத்துக்கொண்டால், ஹதிபாடா கோசுண்டி கல்வெட்டுகள் பாகவதத்தின் வடிவத்தில் வைணவத்தின் வேர்களில் ஒன்று கி.மு. 2 மற்றும் 1 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு இடையில் பண்டைய இந்தியாவில் செழித்து வருவதாகக் கூறுகின்றன. [7] [9. ] இருப்பினும் அவை பழமையான இந்து கல்வெட்டு அல்ல. அயோத்தி கல்வெட்டு மற்றும் நானாகட் குகை கல்வெட்டு போன்றவை பொதுவாக பழையவை அல்லது பழையவை என ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகின்றன. [2] [10]
கல்வெட்டு
கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கல்வெட்டு முழுமையடையாது, மேலும் சமஸ்கிருத புரோசோடி விதிகளின் அடிப்படையில் இடைக்கணிக்கப்பட்டுள்ளது. இது பின்வருமாறு: [5]
துண்டு A (கோசுண்டி கல் கல்வெட்டு).
1 ..... தேனா கஜயனேனா பி (அ) ரசல்புத்ரீனா சா-
2 ..... [ஜெ] நான் [நா] பகவபியம் சமகர்ஷனா-வி [அ] சுதேவப்யா (மீ)
3 ...... பயம் பூஜசிலா-பிரகாரோ நாராயண-வத் (i) கா.
துண்டு பி
1. .... [tr] (இ) (நா) சர்வததேனா அஸ் [வ] அமேதா ....
2 ..... சர்வேஷ்வரப் (யாம்).
துண்டு சி
துண்டு சி (ஹதிபாடா கல் கல்வெட்டு)
1 .... வாட் (எனா) [கா] ஜே (அ) யான் [இ] நா பி (அ) ஆர் (அசரிபு) டி (மறு) நா [சா] (ஆர்) [வட்டா] தேனா அஸ் (வாமே) [தா ] (யா) - [ஜெ] (இனா)
2 .... (நா) -வி (அ) சுதேவப் [ய] அ (மீ) அனிஹதா (ஓஹியம்) சா (ர) வி (இ) [கள்] வா [ஆர்] (அ) ப (யாம்) ப (யு ) [j] (a) - [s] (i) l (a) -p [r] a [k] aro Nar [a] yana-vat (i) [k] (a).
- கோசுண்டி ஹதிபாடா கல்வெட்டுகள், கிமு 1 ஆம் நூற்றாண்டு [5]
துண்டு A (கோசுண்டி கல் கல்வெட்டு).
நாகரியில் உள்ள ஹதிபாத பிராமி கல்வெட்டின் துண்டு சி
துண்டு சி (ஹதிபாடா கல் கல்வெட்டு)
பொதுப்படுத்துதல்
துண்டு A இன் முழுமையான வாசிப்பு என்னவாக இருக்கக்கூடும் என்பதை மூன்று துண்டுகள் தெரிவிக்கின்றன என்று பண்டர்கர் முன்மொழிந்தார். அவரது திட்டம்:
துண்டு A (எக்ஸ்ட்ராபோலேட்டட்)
1 (கரிட்டோ = யம் ரஜ்னா பகவ) தேனா கஜயனேனா பராசரிபுத்ரேனா சா-
2 (rvatatena அஸ்வமேதா-யா) ஜினா பகவ [d *] bhyaih Samkarshana-Vasudevabhyam
3 (அனிஹாதபியார் சர்வேஸ்வர) பயம் பூஜசிலா-பிரகாரோ நாராயண-வதிகா.
- டி. ஆர். பண்டர்கர் [5]
ஹதிபாடா / ஹதிவாடா அடைப்பு கல்வெட்டுகளில் ஒன்று காணப்பட்டது. [11]
பண்டர்கர் - ஒரு தொல்பொருள் ஆய்வாளர், இதை மொழிபெயர்க்கிறார்,
(இது) வழிபாட்டின் கல் (பொருளை) சுற்றி சுவரைச் சுற்றி, நாராயண-வத்திகா (கலவை) என அழைக்கப்படுகிறது, சம்கர்ஷனா-வாசுதேவா தெய்வீகங்களுக்காக, வெற்றிபெறாத மற்றும் அனைவருக்கும் அதிபதியாக இருக்கும் (மன்னர்) சர்வதா, பகவத்தின் (விஷ்ணு) பக்தராகவும், அஸ்வமேதா தியாகத்தையும் செய்த பரசரகோத்திரத்தைச் சேர்ந்த ஒரு கஜயனாவும் (ஒரு பெண்ணின்) மகனும்.
- கோசுண்டி ஹதிபாடா கல்வெட்டுகள், கிமு 1 ஆம் நூற்றாண்டு [5]
ஹாரி பால்க் - இந்தோலாஜிஸ்ட், ராஜா தனது தந்தையை பெயரால் குறிப்பிடவில்லை, அவரது தாயார் மட்டுமே என்று குறிப்பிடுகிறார், மேலும் அவரது அர்ப்பணிப்பு வசனத்தில் தன்னை ராஜா (ராஜா) என்று அழைக்கவில்லை. [12] மன்னர் இந்து சுங்க வம்சத்தைத் தொடர்ந்து வந்த கன்வாஸின் இந்து பிராமண வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர். அவர் ஒரு பகுதியை இவ்வாறு மொழிபெயர்க்கிறார்:
இறைவனைப் பின்பற்றுபவர் (பகவத்), கஜயான்களின் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்தவர், பராசர கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த ஒரு தாயின் மகன், அஸ்வமேதரின் கலைஞர். [12]
பெஞ்சமான் பிரீசியாடோ-சோலஸ் - ஒரு இந்தோலஜிஸ்ட், இதை மொழிபெயர்க்கிறார்:
அனைவரையும் வெல்லமுடியாத பிரபுக்களான பகவன் சம்கர்சனா மற்றும் பகவன் வாசுதேவா ஆகியோரின் வழிபாட்டிற்காக நாராயண வத்திகா என்று அழைக்கப்படும் இந்த கல் உறை, [கட்டப்பட்ட] கஜாவின் வரிசையின் [பாகா] வட்டா மன்னர், சர்வதா, வெற்றியாளர், யார் ஒரு பராசரியின் மகனான அஸ்வமேதாவை நிகழ்த்தியுள்ளார். [13]
REFERENCES
- ^ a b Richard Salomon (1998). Indian Epigraphy: A Guide to the Study of Inscriptions in Sanskrit, Prakrit, and the Other Indo-Aryan Languages. Oxford University Press. pp. 239–240. ISBN 978-0-19-509984-3.
- ^ a b Theo Damsteegt (1978). Epigraphical Hybrid Sanskrit. Brill Academic. pp. 209–211.
- ^ Jan Gonda (2016). Visnuism and Sivaism: A Comparison. Bloomsbury Academic. pp. 166 note 243. ISBN 978-1-4742-8082-2.
- ^ James Hegarty (2013). Religion, Narrative and Public Imagination in South Asia: Past and Place in the Sanskrit Mahabharata. Routledge. pp. 46 note 118. ISBN 978-1-136-64589-1.
- ^ a b c d e f D. R. Bhandarkar, Hathi-bada Brahmi Inscription at Nagari, Epigraphia Indica Vol. XXII, Archaeological Survey of India, pages 198-205
- ^ Dilip K. Chakrabarti (1988). A History of Indian Archaeology from the Beginning to 1947. Munshiram Manoharlal. pp. 137–138. ISBN 978-81-215-0079-1.
- ^ a b Gerard Colas (2008). Gavin Flood (ed.). The Blackwell Companion to Hinduism. John Wiley & Sons. pp. 230–232. ISBN 978-0-470-99868-7.
- ^ Rajendra Chandra Hazra (1987). Studies in the Puranic Records on Hindu Rites and Customs. Motilal Banarsidass. pp. 200–201. ISBN 978-81-208-0422-7.
- ^ Lavanya Vemsani (2016). Krishna in History, Thought, and Culture. ABC-CLIO. pp. 37–38. ISBN 978-1-61069-211-3.
- ^ Julia Shaw (2013). Buddhist Landscapes in Central India: Sanchi Hill and Archaeologies of Religious and Social Change, C. Third Century BC to Fifth Century AD. Routledge. pp. 264 note 14. ISBN 978-1-61132-344-3.
- ^ ASI Jaipur circle Hathiwada enclosure
- ^ a b Harry Falk (2006). Patrick Olivelle (ed.). Between the Empires: Society in India 300 BCE to 400 CE. Oxford University Press. pp. 149–150. ISBN 978-0-19-977507-1.
- ^ Benjamín Preciado-Solís (1984). The Kṛṣṇa Cycle in the Purāṇas: Themes and Motifs in a Heroic Saga. Motilal Banarsidass. p. 23. ISBN 978-0-89581-226-1.
