அலுபா வம்சம் (ஆளுப ராஜவம்) (அலுபா) கர்நாடகாவின் மிகப் பழமையான ராஜ்ஜியங்களில் ஒன்றாகும்.
துளு மொழியில், ஆள்பு (அலுப்) என்றால் 'ஆளுதல்', ஆள்புனு (அலுபுனு) என்றால் 'ஆளுதல்', ஆளுபெ / ஆள்பெ / ஆள்புனாயே (அலுபே) என்றால் 'ஆள்பவர்' (ஆள்பவர்).
கிபி 5 முதல் 15 ஆம் நூற்றாண்டு வரை இந்தியாவின் கர்நாடக மாநிலத்தில் உள்ள உடுப்பி மற்றும் மங்களூரு மற்றும் ஷிமோகா மற்றும் உத்தர கன்னட மாவட்டங்களின் சில பகுதிகளை அலுபாக்கள் ஆட்சி செய்தனர். தட்சிண கன்னடா பகுதி (நவீன உடுப்பி மற்றும் மங்களூர் மாவட்டம்) எந்த வெளிப்புற செல்வாக்கிலிருந்தும் விடுபட்டது மற்றும் பண்டைய காலங்களில் அலுப மன்னர்களின் கடுமையான கட்டுப் பாட்டின் கீழ் இருந்ததாகத் தெரிகிறது.
கல்வெட்டுகளில் அலுப்புகளுக்குப் பயன்படுத்தப்படும் பல்வேறு பெயர்கள் - அலுபா, அலபா, அலுகா, அலுவ, மற்றும் அல்வா. அலுபா, அலுவா, அல்வா, அலுகா, ஆலபா எனப் பலவகையாக கல்வெட்டுகளில் வம்சத்தின் பெயர் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. கடம்பர்களுக்கு முந்தைய அலுபாஸின் தோற்றம் கல்வெட்டு சான்றுகள் இல்லாததால் தெளிவாக இல்லை.
அலுபாஸின் பல பண்டைய கல்வெட்டுகளில் அல்வகேதா என்ற சொல்லைக் காணலாம். அல்வகேடா பகுதி நவீன துலுநாடு, உடுப்பி மாவட்டத்தின் வடக்கு மற்றும் மத்திய பகுதி மற்றும் உத்தர கன்னடத்தின் ஒரு பகுதி கடலோர வடக்கில் அங்கோலா வரையிலும், உத்தர கன்னடா மாவட்டத்தின் உள் மேற்கில் பனவாசி வரையிலும் உள்ளடக்கியது. மேலும், ஷிமோகா மாவட்டத்தில் உள்ள ஹம்சா பகுதியும், கேரளாவின் காசர்கோடு நிலம் பயஸ்வினி நதி வரை தெற்கே எல்லையாக இருந்தது. விஜயநகர காலத்தில் அல்வகேதா என்ற சொல் கல்வெட்டுகளில் காணப்படவில்லை, அப்போது பாரகுரு மற்றும் மங்களூர் பகுதிகள் ஆளுனர்களின் நிர்வாகத்தின் கீழ் இரண்டு தனி மாகாணங்களாக இருந்தபோது, அலுப்பாக்களின் சுயாட்சியில் தலையிடாமல் பிரதேசத்தை கட்டுப்படுத்தத் தொடங்கினர்.
2 ஆம் நூற்றாண்டின் புவியியலாளர் டோலமி, அல்வாகெதாவை ஓலோகோயிரா என்று அடையாளப்படுத்துகிறார். இது அல்வா கெடா, 'ஆல்வாஸ் தேசம்' என்ற வார்த்தையின் சிதைவு என்று பரவலாக நம்பப்படுகிறது.
ஆலுப்பாக்கள் பாண்டிய நாட்டு துளுவ பந்த மன்னர்கள். அவர்கள் துளுநாட்டில் தங்கள் சொந்த ராஜ்யங்களை நிறுவினர்.
அலுபா வம்சம் மாநிலத்தின் கடலோரப் பகுதியின் பல பகுதிகளின் மீது ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது. மன்னர்களைப் பற்றி கிடைக்கப்பெறும் விவரங்கள் மூலம் பரிந்துரைக்கப்பட்ட காலத்திற்குப் பின்னால் வம்சம் நீண்டுள்ளது. கிமு 300 ஆம் ஆண்டிலேயே அலுபாஸ் மங்களூரின் கடலோரப் பகுதிக்கு இடம்பெயர்ந்திருக்கலாம். மங்களூரை மையமாகக் கொண்டு தெற்கு காசர்கோடு முதல் நவீன உடுப்பி வரை நீண்டு கொண்டிருந்த கடற்கரை நிலத்தின் கட்டுப்பாட்டைக் கைப்பற்றியது. கிறிஸ்தவ சகாப்தத்தின் தொடக்கத்திலிருந்து பதினைந்தாம் நூற்றாண்டின் இறுதி வரை கிட்டத்தட்ட 15 நூற்றாண்டுகளுக்கு அவர்களின் ஆட்சி தடையின்றி நீடித்தது. அவர்கள் துளுவ நாடு, (தென் கனரா) ஹைவ நாடு, (வட கனரா) கொங்கன் மற்றும் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகள் மற்றும் கேரளாவின் வடக்குப் பகுதியிலும் பல்வேறு கால கட்டங்களில் ஆதிக்கம் செலுத்தினர்.
இந்த வம்சமும் அதன் மன்னர்களும் கிரேக்க புவியியலாளர் டாலமியின் எழுத்துக்களில் குறிப்பிடப்படுகின்றன, (ஓலைகௌரா) ஐந்தாம் நூற்றாண்டின் ஹல்மிடி கல்வெட்டு, கடம்ப ரவிவர்மாவின் குட்னாபுரா கல்வெட்டு மற்றும் மங்கலீஷா மற்றும் புலிகேசியின் சாளுக்கிய கல்வெட்டுகள் முறையே மஹாகுடா மற்றும் அய்ஹோலேயில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. (610-642 A.D.) இது அல்வகேதா 6000 என அறியப்பட்டிருக்கலாம் மற்றும் உடையவரா (உத்யவரா) அதன் தலைநகராக இருந்தது.
அவர்களின் அரச சின்னம் இரட்டை முகடு மீன்.
கி.பி 450 முதல் ஆயிரம் ஆண்டுகளாக கர்நாடகாவின் கடலோர மாவட்டங்கள் உதயவரா, மங்களூரு, பர்கூர் மற்றும் முட்பித்ரே ஆகியவற்றைத் தலைநகரங்க ளாகக் கொண்டன.
இன்றைய தட்சிண கன்னடா, உடுப்பி மற்றும் ஷிமோகாவின் ஒரு பகுதி ஆகிய மாவட்டங்களை ஆண்ட அலுபாக்கள் கர்நாடகாவில் நீண்ட காலம் கிட்டத்தட்ட ஆயிரம் ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்த பெருமைக்குரியவர்கள்.
ஷிமோகா செப்புத் தகடு கல்வெட்டு மன்னாடு மற்றும் பகுதிகளை ஆண்ட அலுபாக்கள் மீது புதிய வெளிச்சத்தை வீசுகிறது.
20 x 20 செ.மீ அளவுள்ள செப்புத் தகட்டில் கல்வெட்டு மேலே இரட்டை மீன்களின் உருவம், அலுபாஸின் அரச சின்னம். வழக்கமான ராஷ்டிரகூட எழுத்துக்களில் 14 வரிகள் எழுதப்பட்டுள்ளன.
இந்த கி.பி 8 ஆம் நூற்றாண்டு கல்வெட்டு அலுபா குடும்பத்தைச் சேர்ந்த இரண்டாம் அலுவராசா என்பவருடையது.
“சூரிய கிரகணத்தன்று சிவல்லிக்கு செலுத்த வேண்டிய வரியில்லா பெல்மண்ணு சபைக்கு ஆலுவராசாவும் எறெய்யப்பராசாவும் மானியம் வழங்கியதாக அதில் குறிப்பிடப்பட் டுள்ளது. இந்த மானியம் காண்டவராவின் மணிதேவனின் நிர்வாக உட்பிரிவில் வழங்கப்பட்டு, சொக்கப்பாடி பட்டா முன்னிலையில் ஆவணம் தயாரிக்கப்பட்டது.
இந்த மானியத்தை காபுவின் பாய்கவராமா, பேலாவின் நந்தா, கொலுனூரின் நந்தா, சந்துருவின் மேதினி மற்றும் ஊரப்பனா ஆகியோர் பாதுகாக்க வேண்டும்.
செப்புத் தகடு கன்னடத்தின் ஆரம்பகால செப்புத் தகடு கல்வெட்டுகளாகக் கூறப்படுகின்ற பெல்மன்னு செப்புத் தகடுகளின் உள்ளடக்கங்கள் போன்றவை. "ஆனால் வித்தியாசம் என்னவென்றால், பெல்மண்ணு கல்வெட்டு ஐந்து செப்புத் தகடுகளில் 28 வரிகளில் எழுதப்பட்டுள்ளது, அதேசமயம் தற்போதைய கல்வெட்டு ஒரு தட்டில் 14 வரிகளில் ழுதப்பட்டுள்ளது".
