Devapriyaji - True History Analaysed

'அந்தணர் என்னும் சொல் 'அந்தத்தை அணவுவார் அந்தணர்' 

அந்தம் என்றால் முடிவு - இறுதிநிலை. பொதுவாக இங்கு அனைவரின் வாழ்வுக் குறிக்கோளின் இறுதி நிலையை, சிறப்பாக ஆன்மீகரின் அல்லது துறவியரின் இறுதிக் குறிக்கோளைக் குறிக்கும். . -

'அணவுதல்' என்றால் கிட்டுதல், பொருந்துதல், சேர்தல் எனப் பொருள்படும். - -

அணவுதல்’ என்பதற்கு மறுபொருள்கள் தலைதுாக்கல், அண்ணாத்தல், மேலமைதல், மேல்நோக்கல், மேலே கவிதல் என்பன. இப்பொருள்களையும் இலக்கிய ஆட்சி யில் காண்கின்றோம். நச்சினார்க்கினியர் இம்மறுபொருள் களில் கருத்துான்றிப் பொருளைப் படைத்தார். இக் கருத்துான்றல்தான் அவரின் உள்ளுணர்வை அடையாளங் காட்டுகிறது. அவர் எழுதியுள்ள பொருள் மூன்று இடங் களில் வருகின்றது. அவற்றைக் கூர்ந்து நோக்கினால் அவர்

1. அந்தத்தை அணவுவார் அந்தணர், என்றது

வேதாந்தத்தையே நோக்குவார்' - ...

-திருமுருகு-96 உரை

இதில் பொதுவாக உள்ள அந்தத்தை, வேதத்தின் அந்தமாகக் கற்பித்துக் கொண்டார் என்பது நோக்கத் தக்கது. அதனையே சற்று விரிவாக, -

2. அந்தணர் வேதாந்தத்தை எக்காலமும்

பார்ப்பார்’ . - --மது 474 உரை. இதில் முன்னே நோக்குவார் என்றதை பார்ப்பார்

என்றமையும் கூர்ந்து நோக்க வைக்கிறது. இதற்கு மேலும், சற்று விரிவாக, - -

3. அந்தத்தை அணவுவார்; அந்தணர் என்றது

- வேதாந்தத்தையே பொருளென்று மேற்கொண்டு பார்ப்பார்’

-கலி, கடவுள்வாழ்த்து-3 உரை

இதில் வேதாந்தத்தையே என்றார். பார்ப்பார்’ என்பதை மேலும் அழுத்தமாக்கினார். மேற்கொண்டு’ என்னும் சொல்லையும் சேர்த்துக் கொண்டார். இச்சேர்ப்பு ஏன்(?) என்று நோக்கினால் அணவுதல் மேல்நோக்குதல் என்பதன் பொருட்குறிப்பைக் காட்டித் தன்நோக்கத்திற்கு வலிமை சேர்ப்பதாகிறது. . . -

அம்+தண்+அர் என்னும்இயல்பை அந்தம்+அணவு+அர் என்று வலிந்து ஆக்கினார். அந்தத்தை வ்ேதாந்தம் என்றார். வேதாந்தமே என்று பிற தமிழ்நூல்களை நீக்கினார். அணவுவார்' என்பதை நோக்குவார் என்றார். நோக்குவார்' என்றதைத் தாமே 'பார்ப்பார் ஆக்கினார். மீண்டும் பார்ப்பார்’ என்று வலியுறுத்தினார். அணவுதல் மேல்நோக்கல் என்பதைக் காட்ட மேற்கொண்டு” என்றார்.

இவற்றால் அந்தணர் என்பார் பார்ப்பனரே என்று பதிந்தார். இவ்வாறு பையப்பையச் சேர்த்தும், புகுத்தியும் செய்த நச்சரின் உள்நோக்கத்தை உறுதிசெய்ய அவர் பாரத்துவாச கோத்திரத்துப் பார்ப்பனர்" என்று நம்மை நினைக்கத் துரண்டுகிறது. நச்சர் நச்சராகிறார்.

கடவுளர் பார்ப்பனரா?

இடைக்காலத்தில் இவ்வாறு இவர் செய்யினும் சங்க கால வட்டத்து நூல்கள் கடவுளரை அந்தணர் என்றன.

'இமயவில் வாங்கிய ஈர்ஞ்சடைஅந்தணன்' என்று கலித்தொகை சிவனை அந்தணன்' என்றது.

பூணு லணிந்த -

"நுண்ஞாண் மார்பின்......... யாழ்கெழு மணிமிடற்று அந்தணன்’’’

என்று அகநானூறு சிவனைப்போற்றியது; பூனூல் காட்டிப் போற்றியது. .

1. கபிலர் : கலி : 38-1

2. பாரதம் பாடிய . -

பெருந்தேவனார் : அகம் : 1-15 

வேள்விப்பாகம் உண்ட பைங்கட் பார்ப்பான்'

என்று சிவபெருமானைப் பார்ப்பன இனத்தவனாகப் பரி பாடல் விளக்கியது

சிவனை மட்டுமன்று நான்முகனையும்,

ஆதி அந்தணன்'

என்றது.

தமிழ்நாட்டுக் கடவுள் சிவனும் பார்ப்பனர் ஆக்கப் பட்டார். . -

شهدای زوه بدة i فقهی ها و راه های : sقه

அந்தணர் என்னும்பெயரில் அவ்வினத்தார் உயர்த்தியே பேசப்பட்டனர்.

பார்ப்பனர் என்னும் பெயரிலும்,

அரசனைப் பா ர்த துப்

பார்ப்பார்க்கு அல்லது பணிபு அறியலையே'

என்று பெருமைப்டுத்தினார்.

-ஏற்ற பார்ப்பான் ஈர்ங்கை கிறையப்

பூவூம் பொன்னும் புனல்படச் சொரிந்து'

என்று போற்றியதாகப் பாடினார்.

1. கடுவன்

இளவெயினனார் : பரி : 5–26, 27 2. கடுவன்

இளவெயினனார் : Luff : ' 5–23 3. கபிலர் : பரி : 63—l

4. அவ்வையார் : புறம் : 367-5

பார்ப்பார் கோவன செய்யலர்'1

என்றும்,

"பார்ப்பார்த் தப்பிய கொடுமையோர்க்கும்’’’ (புறம், 34-3) என்றும் தாங்கிக் தாங்கித் காத்தனர்.

ஆனாலும் ஏளனமாகவும், தா ழ் வா. க வு ம்

பார்ப்பனனைப் பாடியவற்றையும் காண்கின்றோம்.

வேள்வி செய்யாத பார்ப்பான் அக்காலத்தில் இழிந்தோர் செய்யும் தொழிலாகக்கருதப்பட்ட சங்கு அறுக் கும் தொழில் செய்தான்' (அகம் 24-12) என்றும்,

'உப்பு ຄ.ສhaturສ່ தூதனாக ஒலைகொண்டு ஓடினான்.”*

என்றும்,

உயவல் ஊர்திப் பயலைப் பார்ப்பான்'

என்றும்,

'கம்மூர்ப் பார்ப்பனக் குறுமகன்'

பரத்தையர் தெருவிற் புகுந்து சாமக்குறும்பு செய்த முதிய முடப்பார்ப்பான்'

1. தாமப்பல்

கண்ணனார் : புறம் : 3-74

2. ஆலந்துார் கிழார் : புறம : 34-3

3. ஆவூர் மூலங்கிழார் அகம் : 24-1 4. பாலைபாடியபெருங்கடுங்கோ: அகம் : 337-7 5. மதுரை வேளாசான் : புறம் : 302-2 6. கபிலர் : ஐங் : 2027. " கலி : 65-8 தி.ப-6

"பழகினும் பார்ப்பாரைத் தீப்போல ஒழுக' வேண்டும் எனவும் உள்ள அடிகள் தமிழரிடையே அவர் காணப்பட்ட பங்கையும் காட்டுகின்றன. இவைபோன்று மேலும் பல உள்ளன. - -

இவற்றையெல்லாம் ஒன்றுகூட்டி ஒரு மீள் பார்வை யிட்டால்,

'அந்தணர் பார்ப்பனர்:

கடவுளரும் அந்தணர்-பார்ப்பனர்" என்னும் ஒரு வகைக்கருத்தும்,

'அந்தணர் துறவியர்

அந்தணர் எந்தக்குல இனத்துள்ளும்

அடங்காதோர்’ என்னும் மறுவகைக் கருத்தும்,

'பார்ப்பனர் போற்றத் தக்கவர்;

பார்ப்பனருள். இழிந்தவரும் புகடிக்கு

உரியவரும் இருந்தனர்' என்னும் இருவகைக் கருத்தும் ஒரே கால வட்டத்தில் தமிழ் மண்ணில் நிலவின என்றுதான் அறிய முடி கின்றது. . . . -

இவற்றை நோக்கும் எவரும் அத்தணர் பற்றி ஒரு குழப்பமான கருத்தையே காணவேண்டி நேரும். ஆம்; குழப்பமான கருத்துச் சூழ்நிலைதான் திருவள்ளுவர் காலத்தில் நிலவியது. - அந்தனர் பார்ப்பனர் அல்லர்

திருவள்ளுவர் இக்குழப்பத்தை-அந்தணர் யார் என்னும் குழப்பத்தை நீக்கி ஒரு தெளிவான கருத்தைப்

o

1. நல்லாதனார் திரி : 42-2

பதியவைக்கக் கருதியிருக்கவேண்டும். அதன் வெளிப் பாடாகத்தான்,

அந்தணர் என்போர் அறவோர்; மற்றெவ்வுயிர்க்கும்

செந்தண்மை பூண்டொழுக லான்' (30)

என்றொரு குறளைப் படைத்தார். - : . * நீத்தார் பெருமை’ (அவாக்களைத் பகுத்தறிவு துறந்தோர் பெருமை) அதிகாரத்தின் முனை இறுதிக் குறளாகப் பதிந்தார்; முடிந்த முடிவான முத்திரைக் குறளாகப் 1 2 பதித்தார். -

அந்தணர் என்போர் பார்ப்பனர் அல்லர்’.

'அந்தணர் என்போர் அறவோர்' என்றார். எதனால் அறவோர்?

! எவ்வுயிர்க்கும் செந்தண்மை பூண்டு ஒழுகலான்'

அறவோர் என்று விளக்கம் தந்தார். செந்தண்மை (செம்மை + தண்மை) என்றால் செவ்விய-அழகிய குளிர்ந்த உள்ளத்தின் அருள் ஆகும் என்றார். இதனால், அம்+தண்+அர் என்னும் சொல் அமைப்பையும் அறிவித்

தவர் ஆனார்.

இதனை உணர்ந்த உரையாசிரியர் பலரும்

'செவ்விய தட்பம் செய்தலை' (மணக்குடவர்) 'செவ்விய தண்ணனியை” (பரிமேலழகர்). 'எல்லா உயிர்க்கும் அன்புடையர்' -سي- (பரிதியார்)

எவ்வகைப்பட்ட உயிர்க்கும் ஒத்திருக்கும் s

தண்ணனியை' (காலிங்கர்}

'அந்தணர் என்பதில் அம்-அழகு; தண்-குளிர்ச்சி. அர்-பலர்பால் விகுதி' (இராமானுச கவிராயர்பிற்காலத்தவர்) ஒருமுகமாக அம்+ தண்+அர் என்னும் சொல்லமைப் பாகக் கொண்டே பொருள் கண்டனர்.

ஆனால், மணக்குடவருக்கும், பரிமேலழகருக்கும் பின் வந்த நச்சினார்க்கினியர் தாம் படைத்த மொழியாக அந்தம்-அணவுவார் என்றமை கருதத்தக்கதாயிற்று. முன் கண்ட அவர்தம் உள்நோக்கம் இங்கும் உறுதி பெறுகிறது.

அந்தணர் வேறு, பாாப்பனர் வேறு

திருவள்ளுவருக்குப் பின்னரும் அவர் காலத்தும் இதனை உணர்ந்தோர் திருவள்ளுவரை அடியொற்றி அந்தணரை வேறாகவும் பார்ப்பனரை வேறாகவும் கண்டு பாடினர்.

"அந்தணர் இல் இருந்து ஊண் இன்னா'

என்று இனியவை நாற்பது(2) அந்தணர் என்போர் வீட்டில் இருந்து உணவு உண்ணாத துறவியர்' என்றது. அதே நூல்

'பார்ப்பார் இல் கோழியும் நாயும் புகல் இன்னா' என்று பார்ப்பார் இல்லில் இருந்து வாழ்பவர்' என்று வேறு படுத்திப் பாடியது.

'அந்தணர் என்போர் அறவோர்'

என்றதில் அறவோர் என்பது அற உணர்வை உடையவர்: அறச்செயலை மேற்கொள்பவர் என்று பொருள்பட்டு

1. பூதஞ்சேந்தனார் : இனி : 2 2. கபிலர் : இன்னா : 2-1

மனத்துக்கண் மாசிலன்' ஆகிய அறம் கொண்டவர் எனக் காட்டுகிறது.

மாந்தர்க்குச் சொன்ன இதனையே திருவள்ளுவர் தாம் குறித்த இறைவனுக்கும் ஏற்றி

அறம்ஆழி அந்தணன் தாள்சேர்ந்தார்க் கல்லால் பிற ஆழி நீந்தல் அரிது’’’ என்றார். இறைவனை அறக்கடல் (கடல் போன்று பரந் தும் விரிந்தும் ஆழ்ந்தும் செயற்படும் அறம்) என்று அறத்துக் குள்ளே வைத்து அந்தணன் என்றார். எட்டுக் குணங் களை இறைவனாக உருவாக்கியவர் அறம்' என்னும் செத் தண்மை என்னும் அருள் குணத்தையும் இவ்வாறு அறம் ஆழி அந்தணன்' என்றார்.

'அறம் ஆழி அந்தணன்' என்று திருவள்ளுவர் அமைத்தது,

'நுண்ஞாண் பூணுால் மார்பின்

யாழ்கெழு மணிமிடற்று அந்தணன்' .

என்று பூணுரல் அணிந்த பார்ப்பன இனத்தவனாகச் சிவனைப் பாரதம் பாடிய பெருந்தேவனார் பாடியதற்கு மாற்றுக் கருத்தாகும்; மறுப்புக் கருத்து என்றும் கொள்ள வைக்கிறது.

அந்தணர் நூல் எது?

திருவள்ளுவர் தம் நூலில் அந்தணர் என்னும் சொல்லை மூன்று இடங்களில் ஆண்டுள்ளார், மேலே கண்ட இரண்டு நிற்க, மேலும்,

1. பாரதம் பாடிய : அகம். க. வாழ்த்து 3, 15.

பெருந்தேவனார்.

அந்தணர் நூற்கும் அறத்திற்கும் ஆதியாய்

கின்றது மன்னவன் கோல்' (543)

என்று மன்னவன் செங்கோலாட்சியில் அமைத்தார். இங்கு, 'அந்தணர் நூல் என்றது முன்னர் பதித்த அந்தணர் என்னும் அறவோர்-தமிழ்ச்சான்றோர் படைத்திட்ட நூல்களேயாகும். ஆனால், உரையாசிரியர் அனைவரும்,

அந்தணர்க்கு உரித்தாகிய வேதத்திற்கும் அதனால் சொல்லப்பட்ட அறத்திற்கும்’

என்று பொருள் எழுதினர். இங்கும் அந்தணனைப் பார்ப்பனர் என்று கொண்டு நூலை வேதம் - நான்மறை என்றனர். ஒட்டுமொத்தமாக இக்கருத்து பொருந்தாத தாகும். எவ்வாறு? .

திருவள்ளுவர் பார்ப்பனர் வேதத்தை நான்மறையைக் கூறக் கருதியிருந்தால் முன்னர் *

மறப்பினும் ஒத்துக் கொளலாகும்’ (134)

என்று நான்மறையை ஒத்து’ என்னும் சொல்லால் குறித். தது போன்று,

'அந்தணர் ஒத்தோ டறத்திற்கும் ஆதியாய்” என்று பாடியிருப்பார். அவ்வாறன்றிப் பொதுவாக நூல் என்றமையின், செந்தண்மை பூண்ட அறவோர் நூல் களையே குறிக்கும், *

மேலும் அடுத்த அதிகாரமாம் கொடுங்கோன்மையில், !

“ஆபயன் குன்றும்; அறுதொழிலோர் நூல்மறப்பர்

காவலன் காவான் எனின் (560)  

என்றார். இங்கு அறுதொழிலோர் எனப்பட்டவர் நான் மறை என்னும் ஒத்தை ஒதல், ஒதுவித்தல், வேள்வி செய்: தல். செய்வித்தல், ஈதல்,ஏற்றது என்னும் ஆறுதொழிலைச். செய்யும் பார்ப்பனரைக் குறிக்கும். (மன்னன் கொடுங் கோலன் ஆனால், மக்கள் நலிவர், பார்ப்பனரும் சோற் றுக்கு அலைவர். சோற்றுக்கு அலையும் போது நான்மறை மறதிக்குள் மறையும்; மறப்பர்). -

இவ்வாறு அறுதொழிலோர் என்று பொருள் விளங்கபார்ப்பனர் நான்மறையைக் குறிக்க எழுதியமை போன்று முன்னரும்,

'அந்தணர் நூற்கும்'

என்பதை .

'அறுதொழிலோர் நூற்கும்”

என்று அமைத்திருப்பார். அவ்வாறு அமைக்காததே இது வேறு; அது வேறு என்று காட்டுகின்றது. இவ்விரண்டும் அடுத்தடுத்து வரும் அதிகாரங்களில் உள்ளவை. ஆகையால் இவ்வேறுபாடு காட்டப்பட்டது.

இவ்வமைப்புகள் அன்றித் திருவள்ளுவர், நூல்களாகப் பல்வகை நூல்களைக் குறித்தார்.

"நூலோர் தொகுத்தவற்றுள் எல்லாம் தலை' (322) என்று அறநூலைக் குறித்தார்.

நூ லாருள் நூ ல்வல்லன் ஆகுதல்” (683) என்று ஆட்சியியலார் நூலைக் குறித்தார்.

'நூ லோர் வளிமுதலா எண்ணிய மூன்று' (941) -என்று மருத்துவ நூலைக் குறித்தார்.

எப்பால் நூலோர்க்கும்’ (533)

என்று உலகளாவிய பல துறை நூல்களையும் குறித்தார். இவ்வகையில் அந்தணர் நூல் என்பது ஒருவகை,

செந்தண்மைகொண்ட அந்தணராம் தமிழ்ச்சான்றோர் படைத்த அறநெறி நூல் என்றே பொருள். மக்கட் பிறப் பில் உயர்வு தாழ்வைக் காட்டும் நான்மறை ஒத்தைக் குறிக்காத,

இவ்வாறிருக்க உரையாசிரியர் அனைவரும் 'அந்தணர்க்குரித்தாகிய வேதத்திற்கும்'

என்று நான்மறையாகவே பொருள் எழுதினர். செந்தண்மை என்றதற்கு அம்+தண் அமைப்பில் செவ்விய தன்னருள் என்றெழுதிய இன்னோர் இங்கு ஒருங்கிணைந்தவராக வேதம் என்றமை, திருவள்ளுவருக்குப் பின் தமிழ் அறிஞ ரிடையே வேதம்’ எந்த அளவு ஆட்சி செய்தது. இன்னோரை ஆட்கொண்டிருந்தது' என்பனவற்றின் அடையாளமாகும். -

நான்மறை - வேதம் அளாதி என்பர். அஃதாவது தனக்கு மூலம்-ஆதி இல்லாதது தானே தனக்கு ஆதி யானது என்பது வடநூலார் கோட்பாடு. வேறு ஆதி இல்லாத வேதம் எவ்வாறு மன்னவன் செங்கோலை ஆதி யாகக் கொள்ளும்? இதனை வேதத்தார் ஏற்பாரா?

எனவே அந்தணர் நூல் என்றது தமிழ்ச் சான்றோரின் அற நூல்களேயாகும். இதனாலும் திருவள்ளுவர் நான் மறையைப் புறக்கணித்து ஒத்து’ என்று சொல்லாமல் பகுத்தறிவிற்கு ஒத்துவரும் மன்னவன் செங்கோலை ஆதி' என்றார். இஃது உண்மையுமாகும். தமிழ் மன்னர் பலரும் தமிழ்ப் பெருநூல்கள் தோன்றக் காரணமாக இருந்தவர்.உருவான நூல்களை பேணிப் போற்றிக் காத்தவர். எனவே, அவர்கோல் ஆதி என்பது உண்மையாகும்.

உலகிற்குப் பகவன் ஆதி ( ஆதிபகவன்) என்று பதிந் தமை போன்று. இங்கும் நூற்கும் அறத்திற்கும் செங் கோல் ஆதியாய் நின்றது' என்று அழுத்தமாகப் பதிந்தார். மன்னரை இறைவன் என்றும், இறை என்றும் பதிந்த திருவள்ளுவர் இங்கும் அதனையே வழிமொழிந்தார். எனவே இஃதும், வள்ளுவத்தின் பகுத்தறிவு முனைக்குச்

சான்றாகும்.

'நாலாஞ்சாதி”

இருவருக்குள் பூசல் எழுந்தது. வாய்ச்சண்டையாக வளர்ந்தது. பகடிச்சொல், சுடுசொல், கடுஞ்சொல், கொடுஞ்சொல் என்று வளர்ந்தது. அலுத்துப்போன ஒருவர், -

போடா நாலாஞ்சாதி பயலே' என்றார். மற்றவர், -

தோண்டா நாலாஞ்சாதியிலும்

கீழாஞ்சாதி”

-என்றார்.

அது என்ன நாலாஞ்சாதி மக்களுள் உயர்வு தாழ்வாக நான்கு சாதிகளை வகுத்தனர். வகுத்தவர் வடமொழி யாளர், அவற்றை வருணங்கள்’ என்றனர். நான்காம் வருணம் அவர்கள் சொற்படி சூத்திரர், தமிழில் குடியான வர்-வேளாண்மை செய்பவர்-உழவர் எனப்படுவர். பிற தொழில் செய்பவரும் அடங்குவர். இந்த நான்காம் சாதி என்பதுதான். நாலாஞ்சாதி என்று இழிவான பொருளில், சற்றுக் கொச்சையாகவும் வழங்கப்பட்டது.